Bredewold bekeek in haar onderzoek de contacten tussen mensen met een verstandelijke of psychiatrische beperking en hun medeburgers. Ze laat zien dat het niet realistisch is in te zetten op warme en emotionele banden tussen burgers met en zonder beperkingen. Bredewold: ‘Buren zitten er niet op te wachten om regelmatig te eten met hun buurvrouw met een verstandelijke beperking, en mensen met een psychiatrische achtergrond willen hun buren vaak helemaal niet in huis ontvangen. Intensief contact past niet bij hoe buren met elkaar om willen gaan’.
Inzetten op licht begrensd contact
Licht begrensd contact tussen mensen met en zonder beperking werkt wel. Zo onderhouden mensen met een beperking oppervlakkige maar goede contacten met winkeliers. Ook het uitlaten van honden leidde tot luchtige, gezellige contacten in de buurt. Begrensd contact werkt twee kanten op. Voor mensen met een beperking vormt het een brug naar de gewone wereld, terwijl mensen zonder beperking het idee hebben dat ze iets goed doen voor de samenleving. Bredewold: ‘Het geheim van dergelijke goede contacten schuilt in de begrenzing. Juist wanneer mensen niet teveel van elkaar moeten, blijken contacten vaak leuk te blijven’.
Duidelijke begrenzing
Contact tussen mensen met en zonder beperking kan makkelijk omslaan wanneer er geen duidelijke begrenzing is. Door onderling onbegrip ontstaan er irritaties die ontaarden in conflicten en pesterijen. Anderzijds zijn mensen met een beperking een gemakkelijke prooi voor kwaadwillenden.
Bron:
Universiteit van Amsterdam
Publicatie (samenvatting):
F.H. Bredewold: Lof der Oppervlakkigheid. Contact tussen mensen met een verstandelijke of psychiatrische achtergrond en buurtbewoners.
