Dan treedt er plastische deformatie op. Dat is meestal ongewenst, en daarop wordt de balk afgekeurd.
Dus een balk waarin door buigspanning op een punt de spanning te hoog is, wordt afgekeurd. Ook als het gedeelte dat wel voldoet de totale last aan kan.
Er zijn dus 2 gevallen:
- I1 001.jpg (79.73 KiB) 352 keer bekeken
\(\sigma _{max}= \frac{M\cdot c}{I}\)
M=90kNmmc=15mm
\(
I=\tfrac{1}{12}\cdot 60\cdot 30^{3}
\)
Dus: I=\tfrac{1}{12}\cdot 60\cdot 30^{3}
\)
Stel dat de balk is gemaakt van een materiaal waarvan de buigspanning niet boven de 10,1 MPa mag komen.
σmax < σtoelaatbaar Deze balk voldoet dus.
Nu is er een tweede balk met 2 strips aan de onderkant:
- I2 001.jpg (93.41 KiB) 352 keer bekeken
\(
\overline{y}=\frac {\sum Ay} {\sum A}=\frac{1800\cdot 15+2\cdot 50\cdot 32,5}{1800+2\cdot50}=15,921
\)
M=90kNmm (blijft gelijk)\overline{y}=\frac {\sum Ay} {\sum A}=\frac{1800\cdot 15+2\cdot 50\cdot 32,5}{1800+2\cdot50}=15,921
\)
c=19,079mm = 35-
I=164.221,5mm4
Dus:
σmax > σtoelaatbaar In dit geval bezwijkt de balk.
Maar wat zou er nou werkelijk mis gaan?
Stel dat Rm = 10,2 MPa en aan de onderkant zou uitsluitend trekspanning optreden.
Dan scheurt een stuk, maar de balk kan nog steeds de last dragen.
Ik verwacht wel dat een constructie die scheuren bevat minder de voorkeur heeft.
Maar in hoeverre is dit constructie technisch niet goed?
Omdat de balk zonder strips prima voldoet, zou je kunnen stellen dat het geheel ook voldoet.
