Wetenschapsforum

Mijn boek zegt dat stemvork A en stemvork B met dezelfde eigenfrequentie mee kan trillen allebei gaan trillen als één van de twee stemvorken wordt aangetikt.

Maar als ik dan een gitaarsnaar aansla, het maakt niet uit waar ik hem afklem of op welke snaar, het hout zal altijd meetrillen.Terwijl als ik mijn gitaar op verschillende plekken aantik geeft hij altijd dezelfde frequentie, het is ook een (vrijwel) homogene massa.

Hoe komt het dan toch dat ondanks het niet dezelfde eigenfrequentie heeft het toch mee gaat trillen? Is het vergelijkbaar met een lage-frequentie speaker die op een houten tafel staat die de hele tafel laat trillen?

Een theorie die ik hierop heb is dat een fysiek contactpunt (de enige waar de snaren in contact staan met het hout is bij de topkam) de trilling door de gehele gitaar forceert. net zoals de lage-frequentie speaker op een tafel.

Bij voorbaat dank,

Liam.

Gaat het nu om een elektrische, of een akoestische gitaar?

Bij een puur elektrische gitaar resoneert de (meestal massieve) kast niet mee, en nemen de elementen puur de trilling van de snaren op, daarom zijn er zelfs exemplaren zonder body:
Bij een akoestische gitaar brengt de brug de trillingen van de snaren over op de bovenzijde van de klankkast, waardoor deze mee gaat trillen en de druk in de kast laat variëren. De vorm van de klankkast is zo ontworpen, dat verschillende frequenties andere (geluidsversterkende) resonantiepatronen in de kast veroorzaken, de zogenaamde Chladni-patronen (klik):
Bron: Wikipedia

Er zijn ook tussenvormen waarbij beide aspecten meespelen.

Het gaat om een elektrische gitaar en de body trilt ook mee. Dit zou kunnen omdat de hals niet ingeschroefd is, maar erop is gelijmd. Bij de topkam (headstock) raken de snaren het hout indirect aan. Dit geeft blijkbaar de trillingen door naar de body toe. Want de metalen componenten van de brug zelf trillen dan weer niet.

Gelden de regels van resonatie niet alleen als er geen fysiek contact is tussen 2 geluidsbronnen?