Ha, Können zegt wat over asfalt en polarisatie, in zijn boek 'gepolariseerd licht in de natuur' (1980).
1 Hij bevestigt dat een donker wegdek zoals asfalt de sterkste polarisatie vertoont. Asfalt vertoont de sterkste polarisatie, beton de zwakste, en bakstenen zitten er tussen in. Het is een voorbeeld van de
regel van Umow, die geldt voor 'ruwe oppervlakken': hoe donkerder het materiaal, des te hoger P
max, het maximum van de polarisatie P(φ). waarbij φ de fasehoek is, de hoek tussen de invallende en de verstrooide lichtstraal. P is gewoonlijk maximaal nabij φ = 90°. De verklaring is dat een enkelvoudige reflectie op een ruw hobbeltje bij φ ≈ 90° de maximale polarisatie van een lichtstraal oplevert, en dat meervoudige reflecties van de lichtstraal die polarisatie verminderen. Donker materiaal heeft de minste meervoudige reflecties.
Zo is zelfs de bodem van de maan onderzocht door de polarisatie P(φ) in de loop van een maand via de telescoop te meten. Dan komt φ overeen met de schijngestalte. Het licht van de volle maan (φ = 0°) is niet gepolariseerd, de polarisatie is maximaal bij ongeveer eerste/laatste kwartier (φ ≈ 90°). [
1]
Ik heb een close-up knipperfoto van het asfalt gemaakt om te zien welk onderdeel het meeste licht reflecteert. Dat is het oppervlak van de steentjes, niet de randen en voegen. Blijkbaar zit de 'ruwheid' die er toe doet in het vlakke laagje bitumen op de steentjes. Of is het glans?
Können stelt dat je de reflectie van het ruwe oppervlak moet proberen te onderscheiden van de glans. Bij gekleurde oppervlakken is het onderscheid makkelijk: de reflectie van het ruwe oppervlak is gekleurd, en glans is kleurloos. Op de foto vertonen bijvoorbeeld de bakstenen glans. Glans vertoont maximale polarisatie bij de Brewsterhoek, die kleiner is dan 90°.
- closeup_asfalt.gif (220.77 KiB) 1931 keer bekeken
Knipperfoto van asfalt door polarisatiefilter. Zon schijnt, φ = 50°. Wegdek vrijwel droog (ondanks de vochtige indruk op de foto).
