Fantastisch nieuws voor mij!
Ik heb ooit bij een college deeltjesfysica gezeten, dat aangeslagen toestanden behandelde van twee botsende protonen. Elke aangeslagen toestand is te zien als een deeltje, en er waren toestanden met een rustmassa van iets meer dan vijf up- of downquarks. Ik opperde dus mijn hypothese dat zo'n aangeslagen toestand uit vijf quarks bestond. Maar nee, dat kon niet, het moesten er drie zijn en de overtollige massa moest in het krachtveld zitten. Het waren immers geen resonanties, dat zijn aangeslagen toestanden die als deeltje wat minder snel uiteenvallen of overgaan in andere samenstellingen.
Thionyl schreef:
En wat voor krachten houdt zo'n systeem bij elkaar?
Daar zorgt de sterke kernkracht voor. De sterke kernkracht is één van de vier modellen waarmee natuurkundigen de waarnemingen beschrijven van lichamen die op elkaar reageren met hun lading via de uitwisseling van spookdeeltjes.
Voor de sterke kernkracht gelden de kleuren als lading, de spookdeeltjes zijn gluonen.
Voor de elektrische kracht geldt de positieve of negatieve lading als lading, en de spookdeeltjes zijn fotonen.
Twee verschillen tussen de twee modellen zitten in de spookdeeltjes: Gluonen zelf hebben ook weer kleur, maar fotonen hebben geen lading; en gluonen hebben rustmassa, anders dan fotonen, waardoor ze bij toenemende afstand snel minder talrijk zijn. Onderweg vervalt de lening die ze afgesloten hebben met het lichaam waar ze van afkomstig zijn.
Door deze verschillen is de kracht die pentaquarks bijeenhoudt onoverzichtelijk en zwakker. Vijf quarks zitten gemiddeld verder weg dan drie.
physicalattraction schreef:
(...) kun je beter tijd steken in het lezen van boeken over kwantummechanica en het standaardmodel.
Thionyl schreef:
Ik accepteer het, maar snappen?
Om deze dingen te snappen helpt boeken lezen en college volgen inderdaad goed.
Niet omdat je het dan wel snapt, maar omdat je dan op den duur gewend raakt en vergeet dat je het niet snapt!
