Holografisch principe (1993)
De hoeveelheid informatie die in een bepaalde ruimte past, is evenredig met het volume (de hoeveelheid ruimte). Althans, dat zou je denken. In werkelijkheid is ze evenredig met de oppervlakte (het grensvlak) van die ruimte. De informatie in de ruimte is op een bepaalde manier af te lezen aan de buitengrens – de inhoud is in zekere zin afgebeeld op de oppervlakte, zoals bij een hologram. Dit opmerkelijke idee, dat het <i>holografisch principe</i> wordt genoemd, is afkomstig van ’t Hooft.
Er staat 'dit opmerkelijke idee'. Is dit nog niet bewezen dan? Wat is het verschil met de ruimte/tijd, we zitten nu toch ook op de grens van de tijddimensie en kunnen het hele verleden terugredeneren. Dusja, blijkbaar hebben we in het NU genoeg informatie om het verleden te bepalen. Dat is althans wel wat de wetenschap ook probeert toch? Dan lijkt het mij vrij evident dat het Holografisch principe klopt.
Of interpreteer ik het nu helemaal verkeerd?
Waarschijnlijk wel.
