Twee vragen over wilskracht:
1. In hoeverre is wilskracht te trainen en welke methoden bestaan daar dan voor?
2. Een slapjanus wil (nagenoeg) niemand zijn, maar is er ook een gezond en verstandig optimum voor de sterkte van iemands wilskracht? Een zéér wilskrachtig persoon loopt immers het gevaar de beperkingen van zichzelf en/of zijn omgeving uit het oog te verliezen, en daardoor grote brokken te maken....
Laatste berichten
-
22:54
Herleiden afmetingen vanaf een foto 12
-
18:53
Ik wil studeren via afstandsonderwijs, kennen jullie Tech?
-
18:09
Rotatie van het heelal 32
-
17:19
Ervaringen met "herontdekkingen" 12
-
18 apr
hall effect in vloeistof gebruiken als stromingssensor 6
-
18 apr
Gezocht: de/een naam voor een getallenrij met een cauchyrij als partieelsommenrij
-
18 apr
Casus uit de praktijk: positief test THC 18
-
17 apr
speciale rel. theorie 4
-
17 apr
Vreemde stank in huis 11
-
17 apr
3 vragen over mijn rooskleurige r.berekening H2netGekoppeldeHBrflowbatterij.
-
17 apr
Interpretatie reactie-energie 3
-
17 apr
Logistic equation (Pierre Verhulst,Belgian Mathematician) 5
-
16 apr
vB 9
-
15 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 1
-
15 apr
Python: sockets sluiten 4
-
14 apr
Een eenvoudige logische redenering waarom tijd niet kan bestaan 'daarbuiten' 6
-
14 apr
Hoe kun je op quantumwijze getallen vinden in een rij die kleiner zijn dan getal k 3
-
13 apr
Documentenverdwijnen uit onedrive 1
-
12 apr
Behoud van impulsmoment en energie 5
-
12 apr
INLOG STORING / TIPS 4
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Een optimum aan wilskracht?
Moderator: Rhiannon
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
Ik heb de neiging om wilskracht vooral te vertalen, in psychologische termen, als 'motivatie' en/ of het 'verwerven van zelfcontrole'. Ik denk dat die 2 termen een ingangspoort vormen om er je in te verdiepen.
En als je dan specifiek gaat kijken bij psychotherapie en bv. coaching, dan kan dit ook iets opleveren.
Vanuit 1 tak van de psychotherapie, zou je gebrek aan wilskracht kunnen zien als een zelfblokkade die optreedt, waardoor je jezelf blokkeert om iets aan te vangen. In dat geval kan je dan die zelfblokkade gaan exploreren: wat houdt me precies tegen? Heb ik angst voor iets? Vanwaar komt bv. die angst en is die, in die situatie wel terecht? Wat doet die zelfblokkade met jou (hoe laat die jou voelen)? Als die zelfblokkade jou bv. kwaad maakt, kan je dan de energie van die kwaadheid gebruiken om die taak wel uit te voeren? Enz...
Dit hoort eerder thuis in de experiëntiële of nog, in de emotion focused therapie.
Of anders ook: is het me wel al eens gelukt om die zelfcontrole te verwerven over die taak? Of is me dat al eens beter gelukt dan nu? Hoe heb ik het toen aangepakt, waardoor het me beter lukte? Kan ik dit nu ook zo gaan toepassen?
Dit hoort thuis in de oplossingsgerichte therapie.
In de cognitieve gedragstherapie, komt men eerder aan bij het volgende: http://www.huffingtonpost.com/judith-s-beck-phd/cognitive-behavior-therapy_b_1199790.html
Dido
En als je dan specifiek gaat kijken bij psychotherapie en bv. coaching, dan kan dit ook iets opleveren.
Vanuit 1 tak van de psychotherapie, zou je gebrek aan wilskracht kunnen zien als een zelfblokkade die optreedt, waardoor je jezelf blokkeert om iets aan te vangen. In dat geval kan je dan die zelfblokkade gaan exploreren: wat houdt me precies tegen? Heb ik angst voor iets? Vanwaar komt bv. die angst en is die, in die situatie wel terecht? Wat doet die zelfblokkade met jou (hoe laat die jou voelen)? Als die zelfblokkade jou bv. kwaad maakt, kan je dan de energie van die kwaadheid gebruiken om die taak wel uit te voeren? Enz...
Dit hoort eerder thuis in de experiëntiële of nog, in de emotion focused therapie.
Of anders ook: is het me wel al eens gelukt om die zelfcontrole te verwerven over die taak? Of is me dat al eens beter gelukt dan nu? Hoe heb ik het toen aangepakt, waardoor het me beter lukte? Kan ik dit nu ook zo gaan toepassen?
Dit hoort thuis in de oplossingsgerichte therapie.
In de cognitieve gedragstherapie, komt men eerder aan bij het volgende: http://www.huffingtonpost.com/judith-s-beck-phd/cognitive-behavior-therapy_b_1199790.html
Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 7.463
Re: Een optimum aan wilskracht?
Dank! Daarmee is mijn eerste vraag afdoende beantwoord.
Blijft over:
Blijft over:
Ik zal wat voorbeelden geven, niet als bewijs (dat gaat niet met anekdoten) maar om te laten zien wat voor soort problemen ik bij een overmatige wilskracht verwacht. Ik las eens het verhaal van iemand die absoluut de volledige lotuszit wilde leren en daarom langdurig zijn pijn verbeet om zichzelf daartoe te forceren. Gevolg: invalide voor het leven. Om met betrekking tot je gezondheid of binnen een wedstrijdsport vooruit te komen moet je vaak (tijdelijke) lichamelijke ongemakken doorstaan. Maar de grens tussen een onschuldig lichamelijk ongemak en een serieus lichamelijk waarschuwingssignaal is dun. Het motto "waar een wil is is een weg" kan dan tot ernstige schade leiden. Voor signalen uit je sociale omgeving geldt iets dergelijks. Vaak roept verandering op zich al weerstand op. Politici en leidinggevenden zijn niet anders gewend, en lopen daardoor het gevaar af te stompen voor serieuze waarschuwingen wanneer ze wel op de verkeerde weg zijn. Kritiek of tegenwerking wordt dan al bij voorbaat als lamlendigheid en conservatisme gediskwalificeerd. Gevolg: men gaat in politiek en bedrijfsleven soms jarenlang hardnekkig door met een heilloos project waarvan de onhaalbaarheid door critici al van te voren was beargumenteerd.2. Een slapjanus wil (nagenoeg) niemand zijn, maar is er ook een gezond en verstandig optimum voor de sterkte van iemands wilskracht? Een zéér wilskrachtig persoon loopt immers het gevaar de beperkingen van zichzelf en/of zijn omgeving uit het oog te verliezen, en daardoor grote brokken te maken....
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
Enkele belangrijke zaken:
Als we ervan uitgaan dat er een optimum aan wilskracht zou zijn, dan is het belangrijk dat we deze objectief moeten kunnen meten met een meetinstrument.
1) eerst nog even over wilskracht... Ik stelde voor om deze te vertalen in de psychologische termen van 'zelf-controle' en ev. motivatie.
Ondertussen vond ik ook steun daarvoor in de literatuur (opgeluchte zucht...
), toch zeker voor zelfcontrole. Meteen maken we er ook een definitie aan vast over wat we spreken bij zelfcontrole:
2) Er zijn blijkbaar een pak auteurs die er niet zomaar mee akkoord gaan dat een te hoge wilskracht/ zelfcontrole schadelijk is! Ik had dit ook niet meteen verwacht, maar ik kan hun redenering wel volgen:
Dus: sommige auteurs stellen dat een teveel aan zelfcontrole eigenlijk staat voor een gebrek aan zelfcontrole in het regelen van je eigen zelfcontrole is. Deze mensen zijn dan dus niet in staat om hun zelfcontrole op een gezond niveau te krijgen, wat meteen betekent dat ze onvoldoende zelfcontrole hebben. Zo zou je kunnen stellen dat iemand die overdreven veel sport en daarbij zijn lichaamssignalen compleet negeert waardoor die schade berokkent aan zichzelf, net een gebrek heeft aan zelfcontrole omdat hij niet in staat is om zijn zelfcontrole goed te regelen.
3) Nu, op zich maakt het misschien ook niet zoveel uit voor de discussie hier, of we het nu een teveel aan zelfcontrole noemen of een slechte regulatie van je eigen zelfcontrole, ik begrijp waarover je het hebt.
Wat blijkbaar wel veelvuldig is aangetoond, is dat, hoe meer zelfcontrole men heeft, hoe 'gezonder' men is. In dit geval gebruiken we de visie van de auteur hierboven (teveel zelfcontrole is eigenlijk een te weinig hebben aan zelfcontrole over je eigen zelfcontrole).
In die zin is zelfcontrole oa. gelinkt aan betere studieresultaten, ze vertonen minder alcoholproblemen, minder binge eating, ze zijn psychologisch beter aangepast (bv. minder depressie, minder angst,...), ze vertonen een hogere zelfaanvaarding en meer zelfwaardering, ze vertonen veiliger relaties, ze kennen een veiliger hechtingsstijl, ze kunnen hun kwaadheid beter controleren, ze voelen eerder schuldgevoel dan schaamte (waarbij schuldgevoel staat voor gezonder dan schaamte, omdat schaamte erg destructief is naar jezelf toe en schuldgevoel eerder zou leiden tot 'beter gedrag'...
Beperkte zelfcontrole is dan weer gelinkt aan agressie en antisociaal gedrag
Belangrijk is wel weer dat het om correlaties gaat (samenhang en géén bewijzen van oorzaak-gevolg) én dat het hier om een meting gaat van zelfcontrole via zelfrapportage (de persoon vult een vragenlijst in waarbij hij bevraagd wordt over zijn zelfcontrole). Zelfrapportage wordt aanzien als minder sterk dan als men zelfcontrole kan meten via bv. een taak. Nu, de auteurs beweren dat er ook genoeg objectieve vaststellingen zijn die hun bevindingen via zelfrapportage ondersteunen.
4) hoe zit het nu met meetinstrumenten om wilskracht/ zelfcontrole te meten? In studie 2 werd dus een meetinstrument gebruikt, gebaseerd op zelfrapportage. Dit instrument zou volgens de auteurs een goede betrouwbaarheid hebben en ook de validiteit zou voldoende zijn. Met andere woorden, als je de de vragenlijst nu laat invullen en over 1 jaar nog eens, dan zouden mensen toch eerder dezelfde antwoorden geven (betrouwbaarheid) en de vragenlijst zou wel degelijk zelf-controle meten (validiteit).
In het algemeen kan je stellen dat het matig tot redelijk is gesteld met de meetinstrumenten om zelfcontrole te meten. Er zijn wel verschillende manieren om die te meten (uit studie 1):
- via vragenlijsten waarbij men die persoon zelf of een ander die die persoon erg goed kent, bevraagt. De resultaten van die zelfrapportage vragenlijsten zouden redelijk goed overeenkomen. Iemand die hoog scoort op vragenlijst A zou ook behoorlijk hoog scoren op een andere vragenlijst B die zelfcontrole meet.
- er zijn ook andere testen (uitsteltaken, een 'delay of gratification task'), zoals nagaan hoe lang iemand het kan uithouden om een beloning die je direct voelt uit te stellen, waardoor men dan een grotere beloning krijgt. Dus: je belooft iemand een mooie beloning (je krijgt centen om 5 bakjes frieten te kopen) als die bv. in staat is om een pakje friet te laten liggen, gedurende 1 uur, op de tafel waaraan die zit. Zulke taken zouden een goede voorspeller zijn van hoe goed iemand zal presteren in zijn studie. Er zijn ook taken waarin mensen worden blootgesteld aan meerdere van zulke uitsteltaken.
Het resultaat van een uitsteltaak A zou ook weer tamelijk goed overeenkomen met het resultaat van een uitsteltaak B.
- er zijn nog variaties (bv. meten van executieve functies): deze kan je lezen in studie 1
- Als we echter de resultaten van bv. een uitsteltaak gaan vergelijken met de resultaten van een vragenlijst, dan hangen die maar weinig samen. Met andere woorden, je kan bv. redelijk hoog scoren op een vragenlijst voor zelfcontrole maar toch weer duidelijk minder op zo'n uitsteltaak.
- Vandaar het advies: Je kan het best een testbatterij doen en diverse soorten testen laten uitvoeren door de persoon (én een vragenlijst én een uitsteltaak én nog ev. nog een ander soort test). Zo krijg je een meer volledig beeld van de zelfcontrole van die persoon.
Ik denk dat dit zowat het belangrijkste is. Je kan eventueel ook zelf de studies doornemen om nog wat meer te weten over wat men dan precies meet (de volledige teksten zijn beschikbaar), maar dat laat ik aan de eventueel nieuwsgierige lezer over...
Dido
Als we ervan uitgaan dat er een optimum aan wilskracht zou zijn, dan is het belangrijk dat we deze objectief moeten kunnen meten met een meetinstrument.
1) eerst nog even over wilskracht... Ik stelde voor om deze te vertalen in de psychologische termen van 'zelf-controle' en ev. motivatie.
Ondertussen vond ik ook steun daarvoor in de literatuur (opgeluchte zucht...
), toch zeker voor zelfcontrole. Meteen maken we er ook een definitie aan vast over wat we spreken bij zelfcontrole:Uit (noem ik voor de makkelijkheid 'studie 1'): A Meta-Analysis of the Convergent Validity of Self-Control MeasuresSeveral authors have noted the challenge of defining and measuring self-control (also referred to as self-regulation, self-discipline, willpower, effortful control, ego strength, and inhibitory control, among other terms)...
... self-control is the idea of voluntary self-governance in the service of personally valued goals and standards. This idea is captured concisely by Baumeister, Vohs, and Tice (2007): “Self-control is the capacity for altering one’s own responses, especially to bring them into line with standards such as ideals, values, morals, and social expectations, and to support the pursuit of long-term goals” ...
2) Er zijn blijkbaar een pak auteurs die er niet zomaar mee akkoord gaan dat een te hoge wilskracht/ zelfcontrole schadelijk is! Ik had dit ook niet meteen verwacht, maar ik kan hun redenering wel volgen:
uit ('studie 2'): Tangney JP, Baumeister RF, Boone AL. High self-control predicts good adjustment, less pathology,better grades, and interpersonal success. Journal of Personality. 2004; 72:271–322.In particular, theories about overcontrol have held that high levels of self-control contribute to pathologies such as obsession and compulsion.
The present results offer no support for the view that high levels of self-control are bad. All our findings suggest linear effects such that more self-control is better.
...
Even on measures such as eating disorder symptoms and obsessive/compulsive tendencies, where overcontrol should be most apparent, our findings suggested a linear pattern such that higher self-control was associated with fewer symptoms.
In short, there was no evidence of problems at both ends of the continuum of self-control. In fact, self-control might be better conceptualized as self-regulation—the ability to regulate the self strategically in response to goals, priorities, and environmental demands. From this perspective, rigid ‘‘overcontrolled’’ individuals (e.g., those with obsessive-compulsive disorder, anorexia) suffer from problems regulating and directing their capacity for self-control. Such overcontrolled individuals may be said to lack the ability to control their self-control. In contrast, individuals genuinely high in self-control have the ability to exert self-control when it is required (e.g., forgoing a party to study for an exam, passing on dessert) and to suspend selfcontrol when it is not (e.g., during spring break, at one’s own birthday party) ...
Dus: sommige auteurs stellen dat een teveel aan zelfcontrole eigenlijk staat voor een gebrek aan zelfcontrole in het regelen van je eigen zelfcontrole is. Deze mensen zijn dan dus niet in staat om hun zelfcontrole op een gezond niveau te krijgen, wat meteen betekent dat ze onvoldoende zelfcontrole hebben. Zo zou je kunnen stellen dat iemand die overdreven veel sport en daarbij zijn lichaamssignalen compleet negeert waardoor die schade berokkent aan zichzelf, net een gebrek heeft aan zelfcontrole omdat hij niet in staat is om zijn zelfcontrole goed te regelen.
3) Nu, op zich maakt het misschien ook niet zoveel uit voor de discussie hier, of we het nu een teveel aan zelfcontrole noemen of een slechte regulatie van je eigen zelfcontrole, ik begrijp waarover je het hebt.
Wat blijkbaar wel veelvuldig is aangetoond, is dat, hoe meer zelfcontrole men heeft, hoe 'gezonder' men is. In dit geval gebruiken we de visie van de auteur hierboven (teveel zelfcontrole is eigenlijk een te weinig hebben aan zelfcontrole over je eigen zelfcontrole).
In die zin is zelfcontrole oa. gelinkt aan betere studieresultaten, ze vertonen minder alcoholproblemen, minder binge eating, ze zijn psychologisch beter aangepast (bv. minder depressie, minder angst,...), ze vertonen een hogere zelfaanvaarding en meer zelfwaardering, ze vertonen veiliger relaties, ze kennen een veiliger hechtingsstijl, ze kunnen hun kwaadheid beter controleren, ze voelen eerder schuldgevoel dan schaamte (waarbij schuldgevoel staat voor gezonder dan schaamte, omdat schaamte erg destructief is naar jezelf toe en schuldgevoel eerder zou leiden tot 'beter gedrag'...
Beperkte zelfcontrole is dan weer gelinkt aan agressie en antisociaal gedrag
Belangrijk is wel weer dat het om correlaties gaat (samenhang en géén bewijzen van oorzaak-gevolg) én dat het hier om een meting gaat van zelfcontrole via zelfrapportage (de persoon vult een vragenlijst in waarbij hij bevraagd wordt over zijn zelfcontrole). Zelfrapportage wordt aanzien als minder sterk dan als men zelfcontrole kan meten via bv. een taak. Nu, de auteurs beweren dat er ook genoeg objectieve vaststellingen zijn die hun bevindingen via zelfrapportage ondersteunen.
uit studie 2... Smith’s (2001) use of objective measures is relevant to the main limitation of the present research, namely its reliance on self-report.
In principle, our results might reflect a response bias or selfdeception pattern that causes people to report high self-control along with positive outcomes on adjustment, performance, and other variables. This concern is somewhat diminished by our findings that controlling for social desirability biases scarcely affected most of the links between self-control and other outcomes.
Still, objective measures of personal outcomes are desirable ways of ensuring that the ostensible benefits of self-control are not entirely a product of distorted self-perceptions. Smith, in fact, found that the correlation of self-control with grade point average was higher for objective grade reports than for self-reported grades, which is thus doubly reassuring. By the same token, Cox’s (2000) finding that subordinates gave more favorable ratings to leaders with high selfcontrol helps offset any concern that the superior leadership of those people is confined to their own self-appraisals. In sum, the present studies relied on self-reports, but encouraging findings from other investigations (as well as our social desirability biases) suggest that
the benefits of self-control are indeed objectively valid. ...
4) hoe zit het nu met meetinstrumenten om wilskracht/ zelfcontrole te meten? In studie 2 werd dus een meetinstrument gebruikt, gebaseerd op zelfrapportage. Dit instrument zou volgens de auteurs een goede betrouwbaarheid hebben en ook de validiteit zou voldoende zijn. Met andere woorden, als je de de vragenlijst nu laat invullen en over 1 jaar nog eens, dan zouden mensen toch eerder dezelfde antwoorden geven (betrouwbaarheid) en de vragenlijst zou wel degelijk zelf-controle meten (validiteit).
In het algemeen kan je stellen dat het matig tot redelijk is gesteld met de meetinstrumenten om zelfcontrole te meten. Er zijn wel verschillende manieren om die te meten (uit studie 1):
- via vragenlijsten waarbij men die persoon zelf of een ander die die persoon erg goed kent, bevraagt. De resultaten van die zelfrapportage vragenlijsten zouden redelijk goed overeenkomen. Iemand die hoog scoort op vragenlijst A zou ook behoorlijk hoog scoren op een andere vragenlijst B die zelfcontrole meet.
- er zijn ook andere testen (uitsteltaken, een 'delay of gratification task'), zoals nagaan hoe lang iemand het kan uithouden om een beloning die je direct voelt uit te stellen, waardoor men dan een grotere beloning krijgt. Dus: je belooft iemand een mooie beloning (je krijgt centen om 5 bakjes frieten te kopen) als die bv. in staat is om een pakje friet te laten liggen, gedurende 1 uur, op de tafel waaraan die zit. Zulke taken zouden een goede voorspeller zijn van hoe goed iemand zal presteren in zijn studie. Er zijn ook taken waarin mensen worden blootgesteld aan meerdere van zulke uitsteltaken.
Het resultaat van een uitsteltaak A zou ook weer tamelijk goed overeenkomen met het resultaat van een uitsteltaak B.
- er zijn nog variaties (bv. meten van executieve functies): deze kan je lezen in studie 1
- Als we echter de resultaten van bv. een uitsteltaak gaan vergelijken met de resultaten van een vragenlijst, dan hangen die maar weinig samen. Met andere woorden, je kan bv. redelijk hoog scoren op een vragenlijst voor zelfcontrole maar toch weer duidelijk minder op zo'n uitsteltaak.
- Vandaar het advies: Je kan het best een testbatterij doen en diverse soorten testen laten uitvoeren door de persoon (én een vragenlijst én een uitsteltaak én nog ev. nog een ander soort test). Zo krijg je een meer volledig beeld van de zelfcontrole van die persoon.
UIt studie 1... Perhaps the optimal measurement strategy is to include both task and questionnaire measures. For instance, Duckworth and Seligman ... measured self-control using a battery of self- and informant-report questionnaires, as well as two delay of gratification measures. Estimates of convergent validity were consistent with those in the current meta-analysis, and the composite measure of self-control predicted objectively measured academic performance better than did any single measure alone. ...
Ik denk dat dit zowat het belangrijkste is. Je kan eventueel ook zelf de studies doornemen om nog wat meer te weten over wat men dan precies meet (de volledige teksten zijn beschikbaar), maar dat laat ik aan de eventueel nieuwsgierige lezer over...
Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 7.463
Re: Een optimum aan wilskracht?
Ik heb het doorgenomen. Het nut van zelfcontrole voor een breed scala aan aspecten van het menselijk leven wordt door het aangehaalde onderzoek inderdaad aannemelijk gemaakt.
Wat echter nog wringt is de gebruikte interpretatie van zelfcontrole. Zelfcontrole die haar doel voorbij schiet wordt - kennelijk? - gezien als het falen van zelfcontrole. Maar wanneer je het begrip 'zelfcontrole' zo inperkt kan (echte) zelfcontrole per definitie niet contraproductief zijn. Of dit bezwaar ook gevolgen heeft voor de getrokken conclusies ten aanzien van mogelijke negatieve effecten van zelfcontrole weet ik niet. Daarvoor ben ik te slecht thuis in de experimentele psychologie: de logische structuur van de aangehaalde artikelen doorzie ik nog onvoldoende.
Wat echter nog wringt is de gebruikte interpretatie van zelfcontrole. Zelfcontrole die haar doel voorbij schiet wordt - kennelijk? - gezien als het falen van zelfcontrole. Maar wanneer je het begrip 'zelfcontrole' zo inperkt kan (echte) zelfcontrole per definitie niet contraproductief zijn. Of dit bezwaar ook gevolgen heeft voor de getrokken conclusies ten aanzien van mogelijke negatieve effecten van zelfcontrole weet ik niet. Daarvoor ben ik te slecht thuis in de experimentele psychologie: de logische structuur van de aangehaalde artikelen doorzie ik nog onvoldoende.
-
- Berichten: 113
Re: Een optimum aan wilskracht?
Afhankelijk van welke taken men uitvoert is zelfcontrole volgens onderstaande studie ook onderhevig aan de glucose spiegel van de testpersonen. In het geval van een persoon die de lotushouding koste wat het kost probeert uit te voeren en daarbij zijn pijngrenzen overschrijdt, zou deze persoon vele malen meer energie verbruiken en kan daarbij zijn zelfcontrole dusdanig verstoort raken dat men niet meer spreekt over "gebrek aan zelfcontrole in het regelen van zijn eigen zelfcontrole". In die zin, kan men dus spreken van een persoon die geen zelfcontrole meer heeft, en juist daardoor de waarschuwingssignalen negeert.
Willpower Is More Than a Metaphor
Willpower Is More Than a Metaphor
[font=Roboto][background=transparent][background=transparent][background=transparent][background=transparent][background=transparent]Dead March from 'Saul' - Stokowski orchestration[/background][/background][/background][/background][/background][/font]
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
Ik denk dat je terecht aanhaalt, prof. Puntje, dat de definitie van zelfcontrole hier sterk bepalend is. Dat was ook mijn idee, toen ik de artikels doornam. Het is dan vooral interessant om te kijken of het meetinstrument dat zelfcontrole meet (artikel 2) ook situaties heeft meegenomen waarin er sprake is van een overvloed, als het ware, van zelfcontrole... Ik denk het eerlijk gezegd wel, want één van hun hypotheses was ook echt wel bedoeld om na te gaan of heel veel zelfcontrole inderdaad ook zou leiden tot stoornissen die typisch worden gelinkt aan teveel zelfcontrole (zoals een obsessieve compulsieve gedragsstoornis = OCD of anorexia nervosa). Dat bleek niet het geval te zijn: bij heel veel zelfcontrole zag je net weer dat die ziektes minder voorkwamen. De relatie bleek een rechte te zijn en niet een opstijgende, daarna vlakke en dan weer neergaande curve te zijn.
Freshman: interessante tekst en eigenlijk wel erg logisch. Hoe langer je een moeilijke beweging volhoudt, hoe meer Glucose je verbruikt en je dus je reserve gaat uitputten. Daardoor neemt de Glucose in het bloed weer af en treedt vermoeidheid op, waardoor je de lastige beweging wel moet stil leggen (tenzij je jouw vetten gaat gebruiken als brandstof, maar dan treedt verzuring op en ontstaan er spierkrampen, waardoor je dit ook weer niet meer volhoudt).
In die zin is het een natuurlijke, lichamelijke bescherming tegen het optreden van echte lichaamsschade en dus tegen en te sterke zelfcontrole, zij het toch in bewegingen. Zo kan er in feite geen te sterke zelfcontrole optreden.
Ik moet bekennen dat ik anderzijds ook niet meteen de biologische studie kan linken met de 2 die ik aanhaalde. De biologische studie lijkt me echter niet meteen toepasbaar op anorexia nervosa en OCD.
Dido
Freshman: interessante tekst en eigenlijk wel erg logisch. Hoe langer je een moeilijke beweging volhoudt, hoe meer Glucose je verbruikt en je dus je reserve gaat uitputten. Daardoor neemt de Glucose in het bloed weer af en treedt vermoeidheid op, waardoor je de lastige beweging wel moet stil leggen (tenzij je jouw vetten gaat gebruiken als brandstof, maar dan treedt verzuring op en ontstaan er spierkrampen, waardoor je dit ook weer niet meer volhoudt).
In die zin is het een natuurlijke, lichamelijke bescherming tegen het optreden van echte lichaamsschade en dus tegen en te sterke zelfcontrole, zij het toch in bewegingen. Zo kan er in feite geen te sterke zelfcontrole optreden.
Ik moet bekennen dat ik anderzijds ook niet meteen de biologische studie kan linken met de 2 die ik aanhaalde. De biologische studie lijkt me echter niet meteen toepasbaar op anorexia nervosa en OCD.
Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 113
Re: Een optimum aan wilskracht?
Beste Dido,
Leuk onderwerp en interessante vraag of de studie die ik plaatste te linken is met het geen wat jij plaatste. Ergens ben ik er klakkeloos van uitgegaan dat het aan elkaar te linken is, met name omdat het over de invloed gaat van glucose op zelfcontrole. En omdat het gepubliceerd is in: Journal of Personality and Social Psychology. Maar dat zou natuurlijk wel heel erg simpel van mij gedacht zijn, dus moet het eens beter doornemen en de feiten naast elkaar gaan leggen.
Mijn reactie zal dan ook op het laatste bericht van jou zijn en hou dan geen rekening met eventuele vervolg reacties. Zal eens kijken of het mij lukt om een zinvolle bijdrage te leveren aan dit onderwerp, en of mijn eerder geplaatst artikel een verbandhoudt met dit onderwerp. (kan ik direct oefenen op mijn taalkunde en redenatie vermogen)
Ondertussen heb ik een interessant artikel gevonden over OCD:
What Obsessive-Compulsive Disorder can tell us about Free Will]
Patients suffering from OCD experience themselves as unfree. They feel trapped in their fears, in their obsessions and compulsions, and in fact their daily life is often severely hindered by the imprisonment of their disorders. The question is whether their lack of freedom is due to a lack of will power. Do they have too little conscious control over their thoughts and actions? Or could it be the opposite: are they exerting too much conscious control over their thoughts and actions?
Leuk onderwerp en interessante vraag of de studie die ik plaatste te linken is met het geen wat jij plaatste. Ergens ben ik er klakkeloos van uitgegaan dat het aan elkaar te linken is, met name omdat het over de invloed gaat van glucose op zelfcontrole. En omdat het gepubliceerd is in: Journal of Personality and Social Psychology. Maar dat zou natuurlijk wel heel erg simpel van mij gedacht zijn, dus moet het eens beter doornemen en de feiten naast elkaar gaan leggen.
Mijn reactie zal dan ook op het laatste bericht van jou zijn en hou dan geen rekening met eventuele vervolg reacties. Zal eens kijken of het mij lukt om een zinvolle bijdrage te leveren aan dit onderwerp, en of mijn eerder geplaatst artikel een verbandhoudt met dit onderwerp. (kan ik direct oefenen op mijn taalkunde en redenatie vermogen)
Ondertussen heb ik een interessant artikel gevonden over OCD:
What Obsessive-Compulsive Disorder can tell us about Free Will]
Patients suffering from OCD experience themselves as unfree. They feel trapped in their fears, in their obsessions and compulsions, and in fact their daily life is often severely hindered by the imprisonment of their disorders. The question is whether their lack of freedom is due to a lack of will power. Do they have too little conscious control over their thoughts and actions? Or could it be the opposite: are they exerting too much conscious control over their thoughts and actions?
[font=Roboto][background=transparent][background=transparent][background=transparent][background=transparent][background=transparent]Dead March from 'Saul' - Stokowski orchestration[/background][/background][/background][/background][/background][/font]
-
- Berichten: 113
Re: Een optimum aan wilskracht?
PS: Stropopredenering]
In mijn bijdrage heb ik gesuggereerd dat volgens het artikel de energie afname van invloed is op zelfcontrole als zijnde geestkracht. In het artikel word niet gesproken over beweging's energie. Ter illustratie heb ik de "kosten wat het kost, lotushouding" gebruikt die een drastische afname van glucose veroorzaakt en daardoor ook van invloed is op de zelfcontrole.
Uit de studie blijkt dat na uitputting van de glucose voorraad de testpersonen een afname hebben van zelfcontrole, daarom zou in het voorbeeld wat ik heb aangedragen er ook geen sprake kunnen zijn van absolute zelfcontrole.
Ondertussen ben ik druk bezig om meer informatie te verzamelen en uit te werken, maar dit kwam zo ineens even in mij op tussendoor.
In mijn bijdrage heb ik gesuggereerd dat volgens het artikel de energie afname van invloed is op zelfcontrole als zijnde geestkracht. In het artikel word niet gesproken over beweging's energie. Ter illustratie heb ik de "kosten wat het kost, lotushouding" gebruikt die een drastische afname van glucose veroorzaakt en daardoor ook van invloed is op de zelfcontrole.
Uit de studie blijkt dat na uitputting van de glucose voorraad de testpersonen een afname hebben van zelfcontrole, daarom zou in het voorbeeld wat ik heb aangedragen er ook geen sprake kunnen zijn van absolute zelfcontrole.
Uit: http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.476.3972&rep=rep1&type=pdfA reduction in ego resources can be temporarily overcome by strong motivation – nevertheless, ego depletion is not solely a loss of motivation: Recent experiments indicate that regulatory resources are rooted in physical energy stores.
Ondertussen ben ik druk bezig om meer informatie te verzamelen en uit te werken, maar dit kwam zo ineens even in mij op tussendoor.
[font=Roboto][background=transparent][background=transparent][background=transparent][background=transparent][background=transparent]Dead March from 'Saul' - Stokowski orchestration[/background][/background][/background][/background][/background][/font]
-
- Berichten: 7.463
Re: Een optimum aan wilskracht?
Het is voor mij lastig om over de rol van (overmatige) wilskracht bij overtraining wetenschappelijk verantwoord materiaal te vinden. Wat ik ervan weet is anekdotisch. Onderstaande inleiding komt enigszins in de buurt (maar het artikel als geheel gaat op die psychologische achtergrond helaas nauwelijks in):
Bron: https://skoll.nl/wp-content/uploads/2014/01/overtraining.pdf
- inleiding.png (147.99 KiB) 1217 keer bekeken
Bron: https://skoll.nl/wp-content/uploads/2014/01/overtraining.pdf
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
Opmerking moderator
Bericht van Freshman over factoren die wilskracht/zelfcontrole bepalen, afgesplitst naar een nieuw topic
Zo kunnen we ons, in deze topic, blijven concentreren op de openingsvraag van topicstarter. In het nieuw geopende topic kan verder onderzocht worden wat de determinanten zijn van zelfcontrole/wilskracht.
Zo kunnen we ons, in deze topic, blijven concentreren op de openingsvraag van topicstarter. In het nieuw geopende topic kan verder onderzocht worden wat de determinanten zijn van zelfcontrole/wilskracht.
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
Freshman schreef:... Voor zover ik nu begrijp heeft men wetenschappelijk vier factoren aangeduid die van belang zijn bij zelfcontrole/wilskracht. Maar we hebben deze nog niet volledig besproken en kunnen dan ook nog niet de vraag beantwoorden of dit te trainen is. ...
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
We hoeven de determinanten van wilskracht/ zelfcontrole niet te kennen, Freshman, om te kunnen bepalen of wilskracht/ zelfcontrole trainbaar is. Zie daarvoor mijn berichtje hierboven. Zelfcontrole is voldoende op zichzelf onderzocht (als autonoom begrip) om te weten dat het inderdaad te trainen valt. Ik geef hieronder nog enkele wetenschappelijke links aan waaruit blijkt dat zelfcontrole te trainen/ te veranderen valt. 
- http://www.medicalnewstoday.com/articles/270122.php
- https://www.apa.org/helpcenter/willpower-self-control.pdf
- http://www.fastcompany.com/3032513/work-smart/6-scientifically-proven-ways-to-boost-your-self-control
- http://www.medicalnewstoday.com/articles/270122.php
- https://www.apa.org/helpcenter/willpower-self-control.pdf
- http://www.fastcompany.com/3032513/work-smart/6-scientifically-proven-ways-to-boost-your-self-control
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 1.820
Re: Een optimum aan wilskracht?
Freshman schreef:...
Ondertussen heb ik een interessant artikel gevonden over OCD:
What Obsessive-Compulsive Disorder can tell us about Free Will]
Patients suffering from OCD experience themselves as unfree. They feel trapped in their fears, in their obsessions and compulsions, and in fact their daily life is often severely hindered by the imprisonment of their disorders. The question is whether their lack of freedom is due to a lack of will power. Do they have too little conscious control over their thoughts and actions? Or could it be the opposite: are they exerting too much conscious control over their thoughts and actions?
Opmerking moderator
Deze bron is een psychologisch - filosofische kijk op zelfcontrole. We houden de discussie wetenschappelijk. We gaan niet verder op de filosofische visie. (cfr. sluiting filosofieforum)
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-
-Oscar Wilde-
-
- Berichten: 7.463
Re: Een optimum aan wilskracht?
Ik ben gewezen op een artikel dat aannemelijk maakt dat zelfcontrole ook een rol kan spelen in gedrag waarbij men zichzelf en/of anderen schade toebrengt:
http://psr.sagepub.com/content/15/3/267
Zelf vermoed ik dat een hoge mate van zelfcontrole zowel in goede als in kwade zin nieuwe handelingsopties mogelijk maakt. Het kan dan goed of slecht uitpakken afhankelijk van het "gezond verstand" van de betreffende persoon en van zijn persoonlijke omstandigheden.
http://psr.sagepub.com/content/15/3/267
Zelf vermoed ik dat een hoge mate van zelfcontrole zowel in goede als in kwade zin nieuwe handelingsopties mogelijk maakt. Het kan dan goed of slecht uitpakken afhankelijk van het "gezond verstand" van de betreffende persoon en van zijn persoonlijke omstandigheden.
