Wij zien ruimtetijd

gast031

Wij zien bewegingen en dus zien we ruimtetijd veranderingen.

We hebben twee ogen, elk oog ziet in twee dimensies die in onze hersenen worden samengevoegd tot drie dimensies, daardoor zien we diepte en dus ruimte.

We zien bewegingen/veranderingen en dus zien we tijd.

Stel je ziet een kat in een ruimte en deze kat loopt in een cirkel in deze ruimte en omdat we ruimtetijd waarnemen zien we dat de kat in een cirkel loopt. Zouden we de tijd niet waarnemen dan zouden we de kat niet zien lopen in een cirkel. Onze hersenen zorgen er namelijk voor dat we de kat kunnen volgen in tijd.

Mensen met een bepaalde vorm van alzheimer kunnen je niet vertellen dat de kat een rondje heeft gelopen omdat ze door het verlies van tijd (geheugen) dit niet meer waarnemen. Namelijk bij elke beweging die de kat maakt is de vorige beweging verloren. Misschien is dit moeilijk voor te stellen. Voor mij is het inzicht dat je tijd ziet ook al ben je je daar niet altijd bewust van.

Dit geldt overigens ook bij het zien van een object in rust dan bewegen namelijk onze ogen en zie je steeds het object anders. Het blijft wel hetzelfde object maar onze ogen richten zich steeds op een ander punt van het object waardoor object en achtergrond steeds iets veranderen en je dus ook tijd ziet.

Mijn conclusie is dus dat we ruimtetijd zien en dit pas beseffen als je weet wat er gebeurt als de tijd er niet meer is in onze waarneming.

toch blijft het moeilijk om te bepalen wat tijd is maar wel hoe we deze waarnemen.

efdee

We zien stereo, ruimte en we ervaren tijd. Inderdaad.
Maar is dat echt gelijkwaardig met het waarnemen van ruimtetijd?
Dat is een filosofisch probleem, lijkt me.

gast031

Nou nee het is een interpretatie van hoe ik denk dat je tijd ruimtelijk ziet en hoe het zou zijn als je deze niet zou zien. Dat is geen filosofische vraag.

efdee

Stel, dat je weet, dat je conclusie goed of fout is,
wat helpt je dat dan?

gast031

Dat is een filosofische vraag, daar gaat het mij niet om.

Mij gaat het erom dat je tijd kunt zien, we zien of iets langzaam, snel of heel snel beweegt dus een afstand aflegt in een bepaalde tijd. Afstand meten we met een meter en tijd met een klok.

Zouden we niet in tijd kunnen zien dan zien we niet meer van welke richting iets komt en welke afstand iets aflegt. Dus v=s/t is een abstractie van wat we zien. Dat we tijd zien blijkt ook uit dat we snelheid kunnen schatten maar dat is niet zo nauwkeurig dan als je de snelheid meet. Want als je het schat is tijdruimte ook relatief en dan komt iedereen met een andere schatting.

Wat ik beweer staat wel haaks op dat je tijd alleen kunt meten met een klok.

gast031

efdee schreef: Stel, dat je weet, dat je conclusie goed of fout is,
wat helpt je dat dan?

Wat ik er wel aan heb is dat ik bewuster de dingen ga observeren, we kijken en zien dingen veelal zonder dat we ons hiervan bewust zijn.

Wat blijkt nu en onbewust wist ik dat wel dat namelijk als je een object volgt bijvoorbeeld aan de overkant van de straat. Dan blijkt dat het object een snelheid in de waarneming heeft van 0. De achtergrond beweegt namelijk, in films zie je dit ook heel goed als een object gevolgd wordt met de camera.

Als je let op hoe je iets ziet verandert het perspectief, bewust kijken uit een trein of bus levert dan best verrassingen op terwijl je al jaren misschien uit een trein of bus gekeken hebt. Dingen vlakbij lijken met dezelfde snelheid als de bus in tegengestelde richting te gaan, iets verderop langzamer dan komt er zo'n "draaipunt" en helemaal in de verte beweegt alles weer in de richting die trein of bus gaat maar wel langzamer. Het lijkt er zelfs een beetje op dat de ruimte zich kromt door de verschillende waarnemingen in snelheid die je ziet. Het is allemaal heel logisch maar wie let daarop?

efdee

Je bent een goede en bewuste waarnemer.

gast031

Mijn conclusie is dat we niet alleen tijd waarnemen maar ook kromming van de ruimte en dat we dus eigenlijk vier dimensies zien ipv drie. Het gaat dan om de waarneming en niet hoe het komt dat we dit zo zien.

Benm

Eigenlijk hebben we een heel rare relatie met tijd. We zijn ons er zeker van bewust als concept, maar of je van zien kunt spreken?

Je observeert iets een aantal keer en ziet veranderingen, en concludeert dat die gevolg zijn van iets at over tijd verloopt. Zo'n kat die in een rondje loopt is er een aardig voorbeeld van: als je vaak kijkt dat zie je het patroon, maar als je niet vaak kijkt zie je het mogelijk niet. Dingen die heel snel of heel langzaam veranderen ontsnappen mogelijk aan je aandacht zonder dat je daar erg in hebt.

Bovendien hebben we weinig interne referentie waar het op tijd aan komt. Als ik je in een ruimte zonder verdere referenties vraag een meter te markeren dan zul je dat heel aardig doen. Misschien niet exact, maar een factor 2 zul je er nooit naast zitten. Maar als ik je vraag om een uur te markeren zonder verdere stimuli wordt dat opeens een heel lastig karwei, tenzij je extreem veel moeite doet (harstlagen tellen oid).

Overigens is het niet vreemd, realisatie van tijd is nuttig over een heel breed scala aan zaken in het leven. Korte intervallen zijn belangrijk, bijvoorbeeld om iets bewegends te ontwijken of juist beet te pakken. Op langere termijn heb je relaties als zaaien en oogsten, en op zeer lange termijn bijvoorbeeld je eigen levensverwachting tov die van je kinderen en dergelijke.

Op lange termijn is die waarneming echter altijd gebaseerd op wat 'gekunstelde' factoren, bijvoorbeeld dagen tellen of seizoenen observeren, waarbij we aannemen dat die constant zijn (werkt in de praktijk prima, maar als iemand het experimenteel gaat beinvloeden een stuk minder).

Voor afstand hebben we interne referenties, een meter is pakweg een lijn van je tenen tot je navel, of in ieder geval langer dan je arm en korter dan je hele lichaam (het gaat me niet op 20% afwijking oid). Een uur is.. nouja, probeer het maar eens

gast031

Er zijn dieren die heel goed een uur kunnen schatten die doen dat natuurlijk intuïtief. Als ze om het uur gevoerd worden weten ze precies wanneer er voedsel komt en het uur dus om is.

Jouw vergelijk van een meter en een uur gaat niet helemaal op want de eenheid van afstand is meter en van tijd de seconde.

Als je zegt dat je een meter gemakkelijk kunt schatten dan heb je gelijk maar je zou er dan wel wat de tijd betreft de seconde naast moeten zetten want dat lukt ook aardig. Maar 360 meter en 360 seconden schatten wordt in beide gevallen een heel stuk moeilijker.

Benm

Hoe nauwkeurig zou je een seconde inschatten? Misschien een beetje een-en-twintig, twee-en-twintig denken, zou met wat oefening best kunnen werken.

Grotere afstanden inschatten gaan toegegeven ook niet zo best als er geen referenties zijn. De praktische aanpak zal zijn om het op te gaan delen in bijvoorbeeld een aantal stappen, of strepen van ongeveer een meter of iets dergelijks. Afstanden schatten gaat ons vrij natuurlijk af omdat we bekend zijn met hoe groot bepaalde zaken normaliter zijn. Als je iemand vraagt hoe ver een vrijstaand huis weg staat gaat dat best goed, maar dat is doordat we onbewust aannemen hoe groot een huis is (en als je bijv het aantal verdiepingen kunt zien stel je je verwachting daarmee bij).

Stereoscopisch zicht is wel van nut voor het schatten van afstanden, maar normaliter alleen vrij korte (wellicht tot tientallen meters). Het is van geen enkel nut als je bijvoorbeeld het verschil tussen 1 of 10 kilometer moet bepalen. Een bekend voorbeeld waarbij het allemaal compleet mis gaat is het inschatten van de afstand tot een berg in een woestijn (of een eiland op zee oid): bergen zijn er in allerlei formaten en als er geen bomen oid op staan, en er geen wolkendenk is waar ie wel of niet in steekt heb je geen referentie voor het formaat.

gast031

Dat we grotere afstanden niet kunnen inschatten komt deels ook dat we deze vervormd zien, hoe verder iets van je af staat hoe kleiner het wordt, tenminste lijkt te worden. Denk maar eens aan een straaljager hoog in de lucht een klein puntje dat maar heel langzaam vooruit komt, dus ook de tijd zien we als deze verder verwijderd is erg vertraagd.

Het gaat mij alleen om wat we waarnemen en niet het inschatten van tijd en ruimte(afstand). Dus niet dat je tijd of afstand ziet en dan gaat inschatten dat hoeft niet, het is genoeg om te weten dat je ze ziet. Het gaat dus alleen om de waarneming zelf en niet wat je ermee kunt.

efdee

Positie en afstand zie ik als wiskundige begrippen (coördinaten) die geen fysische betekenis hebben.
Zo zie ik tijdstip en tijdsduur ook.
Ik heb daardoor heel veel moeite met het accepteren van ruimtetijd als een fysisch begrip.
Ruimtetijd is mijn opvatting dan ook zuiver mathematisch.
Maar iedereen die in 'Einstein' gelooft, zal me tegenspreken.
Immers Einstein is de 'afgod' van de natuurkunde.

Benm

Ik heb geen bezwaar tegen het concept van ruimtetijd waarbij tijd feitelijk een 4e dimensie is vergelijkbaar met de andere drie, maar met als fundamenteel verschil dat we daarin met constante snelheid 1 kant op bewegen.

Dat constante bewegen is ons in ruimte ook niet vreemd, alleen stellen we daar een ander referentiekader. Uiteraard vliegen we met een behoorlijke vaart rondjes om de zon, en samen met de zon weer rond het centrum van de melkweg, rond het centrum van het heelal en dergelijke. Dit negeren we normaliter door als referentie de aarde te kiezen, en dan nog specifiek het punt waarop we zelf staan, want de aarde draait zo hard dat we feitelijk met ~1000km/h (afhankelijk van breedtegraad) rondjes draaien in een centrifuge.

Verschil is mogelijk wel dat we wat meer controle hebben over die ruimtelijke snelheid: met een vliegtuig kun je (bijna) hard genoeg vliegen om het continu dag te laten zijn. Het ISS gaat zo hard dat een 'dag' anderhalf uur duurt.

Qua tijd hebben we die mogelijkheid niet echt, tenzij je puur kijkt naar wat je waarneemt in je hersenen. Tijd kan vliegen of heel traag gaan voor je gevoel, een uur op de klok is niet equivalent aan vaste eenheid ervaren tijd. Het wordt daarmee een nogal filosofisch geheel natuurlijk. Je kunt ook een lange wandeling om een eiland heen maken en vervolgens precies uitkomen waar je begon. Als je doel was om een afstand te overbruggen compleet zinloos, als je doel was een leuke wandeling te maken wellicht best de moeite.

gast031

efdee schreef: Positie en afstand zie ik als wiskundige begrippen (coördinaten) die geen fysische betekenis hebben.
Zo zie ik tijdstip en tijdsduur ook.
Ik heb daardoor heel veel moeite met het accepteren van ruimtetijd als een fysisch begrip.
Ruimtetijd is mijn opvatting dan ook zuiver mathematisch.
Maar iedereen die in 'Einstein' gelooft, zal me tegenspreken.
Immers Einstein is de 'afgod' van de natuurkunde.

Nou nee veel beweringen en natuurwetten van Einstein zijn bewezen en dat heeft niets met geloof te maken. Ik onderzoek of je ruimtetijd verandering kunt waarnemen.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Wij zien ruimtetijd

Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd

Re: Wij zien ruimtetijd