DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Moderator: Rhiannon

Gebruikersavatar
Berichten: 6.716

DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Binnen de geestelijke gezondheidszorg is het diagnostische classificatie-systeem DSM-IV (Diagnostic and statistical manual of mental disorders, vierde editie) toonaangevend geworden. Het systeem wordt steeds meer beschouwd als een standaard voor psychiatrische classificatie. De DSM wordt echter niet altijd op een juiste wijze gebruikt en gebruikers realiseren zich vaak onvoldoende welke de voordelen en de nadelen zijn. Dit kan aanzienlijke consequenties hebben voor het wetenschappelijke, het behandeltechnische en het maatschappelijke domein van de psychiatrie
bron: http://www.centrum45.nl/articles/rjdsm00.htm (NB links naar de verschillende hoofdstukken van het volledige artikel rechtsonder op de webpagina).

In deze topic: http://www.wetenschapsforum.nl/invision/in...showtopic=20985 kwam de DSM aan de orde, waarbij door ConocimientA het volgende werd gesteld:
Het valt me op dat de DSM hier zo vaak als feitenboek wordt gebruikt. In werkelijkheid verschilt de DSM echter niet zo heel veel van de bijbel. Het bevat een heleboel informatie dat is opgeschreven door mensen en dus niet geheel vrij is van subjectiviteit en bovendien enige vrijheid geeft voor persoonlijke interpretatie door de lezer. Het zijn geen meetbare feiten zoals je die kunt vinden bij somatische aandoeningen, maar verzamelingen symptomen die vaak tegelijkertijd worden waargenomen en waaraan een naam werd gegeven. Het is een heel handig hulpmiddel en door de verplichte aanlevering van cliëntgegevens aan het DBC Informatie Systeem (DIS, erg ironisch dat het dezelfde afkorting heeft) moet je de mensen wel in één van de hokjes stoppen, maar wanneer je te rigide vasthoudt aan die hokjes ga je volgens mij volkomen voorbij aan de individualiteit van de cliënten.
Windsurfer antwoordde hier vervolgens op:
Over de DSM, de DSM is een opsomming van stoornissen op basis van empirie. Op zich bevat deze objectief vast te stellen stoornissen. Maar altijd is er de interpretatie van het algemeen kader naar het specifiek individueel kader. Ik vind niet de de DSM als een bijbel wordt gezien, integendeel zelfs. De DSM reduceert de persoonlijke problematieken omdat het een model is, en zeer veel diagnostische overwegingen staan er uberhaupt niet in.
Mijn vraag hierbij is: wat zijn volgens jullie de risico’s verbonden aan het gebruik van de DSM als standaard voor psychiatrische classificatie?

Achtergrondinformatie DSM: http://nl.wikipedia.org/wiki/Diagnostic_an...ental_Disorders

http://www.trimbos.nl/default4734.html (voorbeeld van “gekleurde” informatie?)
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde

Gebruikersavatar
Berichten: 1.293

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Zo Veertje, kon je het toch niet laten?? :roll:

veertje schreef:
Mijn vraag hierbij is: wat zijn volgens jullie de risico’s verbonden aan het gebruik van de DSM als standaard voor psychiatrische classificatie?  
De DSM zelf bevat goed omschreven stoornissen, en ik denk dat meer dan 95% van de mensen die om psychiatrische of psychologische hulp komen, er wel een terecht 'plaatsje' in vinden. Het is de neerslag van empirie in een model over geestelijke gezondheid, en bevat stoornissen die objectief zijn vast te stellen door iemand die daar voor opgeleid is (psychologen en psychiaters).

Het belangrijkste punt is dat in het kader van DBC, je als behandelaar MOET kiezen uit een DSM- term, wil je een vergoeding voor de behandeling los krijgen. Omdat de DSM een model is, een statistisch gemiddelde (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) weergeeft, bestaat er ten opzichte van de individuele patient het gevaar van reductionisme. Om het anders te zeggen: het plaatst mensen soms in een hokje, waar deze strikt genomen niet 100% in valt, maar omdat anders de behandeling niet vergoed kan worden. Voor de duidelijkheid: dit geldt slechts voor een erg kleine minderheid, maar toch, het kan problemen opleveren. Een voorbeeld hiervan kan zijn dat iemand met bepaalde persoonlijksgerelateerde problemen een psychotherapie wil krijgen, maar wegens de grond voor vergoeding in overleg met degene waar het om gaat uiteraard het stempel persoonlijkheidsstoornis n.a.o. krijgt, om meer sessies te kunnen krijgen. Terwijl strikt genomen er geen sprake is van een persoonlijkheidsstoornis. Dat de eis van de DSM codering door de verzekeraar fraude met zich meebrengt is een feit. Want mensen terug naar huis sturen terwijl je ze kunt helpen, is voor de hulpverlener geen optie. En terecht naar mijn idee, want ik heb de overtuiging dat regels zaken moeten mogelijk maken en niet tegen moeten werken. Maar goed, dat ligt meer aan de maatschappelijke omstandigheden dan aan DSM zelf natuurlijk. Dit heeft naar mijn idee wel het gevolg dat men de indruk krijgt dat er te tornen valt aan de DSM terminologie en is slecht voor het beeld van de psychiatrie.

Opmerkingen als die van ConocimientA, dat DSM als bijbel wordt gehanteerd, begrijp ik niet. Er is in het werkveld juist best veel ergernis over de noodzaak tot DSM classifisering, juist vanwege het te algemene reductionistische karakter van de probleemomschrijving. Als je enkel de diagnose in DSM termen weet, ben je vaak niet veel wijzer, want het kan om van alles en nog wat gaan. De interactie met allerlei factoren kun je niet in simpele DSM terminologie vatten, maar deze is wel van belang voor de indicatiestelling en de behandeling.

Een punt van kritiek is vaak dat er stoornissen komen en gaan, met de nieuwe edities van de DSM. Dat dit gebeurt, is een feit. In die zin heeft de DSM een cultureel bepaald karakter. Eigenlijk is dit het oude discussiepunt over wat nu abnormaal is en wat normaal. Opvattingen hierover zijn niet rigide, maar over tijd variabel. Sterker nog, over cultuur verschillend. In het door het christendom gedomineerde Amerika van enkele decennia terug, werd homofilie bijvoorbeeld als afwijkend gezien. Homofilie stond in vroegere versies van DSM.

Daarnaast is de wetenschap een kwestie van voortschrijdend inzicht, en worden stoornissen soms gehergroepeerd. In feite zijn de fenomenen natuurlijk niet veranderd, maar de manier waarop de gezien en beschreven worden wel. Dit geldt natuurlijk niet enkel voor de psychiatrie, maar wordt om één of andere reden ten aanzien van de psychiatrie minder geaccepteerd dan in de somatische geneeskunde.

Berichten: 321

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Beste Windsurfer,

Je hebt mijn opmerking niet goed gelezen. Ik schrijf dat het me opvalt dat de DSM hier vaak als een feitenboek wordt gehanteerd, terwijl het in werkelijkheid niet geheel vrij is van subjectiviteit en bovendien enige vrijheid geeft voor persoonlijke interpretatie door de lezer. Vanwege dat laatste vergeleek ik het zelf met de bijbel. In het kader van: ik wel best geloven dat de mensen die het schreven zich ergens op gebaseerd hebben en het niet allemaal uit hun duim hebben gezogen, maar we moeten niet gaan doen alsof het objectieve feiten zijn.

De stoornissen die in de DSM worden beschreven zijn syndromen, geen ziektes. Het verschil tussen een syndroom en een ziekte is dat een ziekte concreet kan worden vastgesteld, kan worden bewezen, terwijl een syndroom wordt gediagnosticeerd naar aanleiding van een verzameling symptomen. Dat de stoornissen beschreven zijn, is natuurlijk heel goed. Op die manier hebben psychologen en psychiaters een leidraad wanneer ze een diagnose moeten stellen, wat inderdaad door de DBC's steeds meer van belang wordt. Maar wanneer je als professional je diagnose alleen stelt aan de hand van een rijtje symptomen, zonder daarbij een klinische blik te gebruiken, zul je geregeld de mist in gaan. Veel van de in de DSM beschreven aandoeningen hebben namelijk overeenkomstige symptomen. En soms krijgt een therapeut de indruk dat er sprake is van een persoonlijkheidsstoornis omdat de client voldoet aan alle symptomen, terwijl er eigenlijk sprake is van een toestandsbeeld dat die symptomen veroorzaakt en de symptomen verdwijnen zodra de as-I problematiek afneemt. Wanneer je een rijtje symptomen van een cliënt met cluster-B persoonlijkheidsproblematiek naast het beschreven rijtje van de gedragsstoornis plaatst, zul je ongetwijfeld tot de conclusie komen dat de persoon in kwestie daarover ook beschikt. Iemand met ADHD kan impulsief zijn, kan daardoor een patroon van instabiele en intense intermenselijke relaties laten zien, waardoor er op een gegeven moment identiteitsproblemen kunnen ontstaan en iemand zelfs depressief kan worden met affectlabiliteit en suïcidale ideaties... zullen we het dan maar een borderliner noemen? Ook komt het geregeld voor dat mensen van verschillende hulpverleners verschillende diagnoses hebben gekregen, doordat bijvoorbeeld de ene hulpverlener vindt dat de verlatingsangst samenhangt met een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis, terwijl de ander in die cliënt een borderliner denkt te herkennen. Verschillende diagnoses worden niet zelden veroorzaakt door persoonlijkheidsproblematiek waarover de therapeuten zelf beschikken zonder zich daarvan bewust te zijn, waardoor ze door een cliënt te vergelijken met het meest voor de hand liggende vergelijkingsmateriaal - zichzelf - de cliënt misschien erg impulsief vinden wanneer ze zelf juist erg dwangmatig, gecontroleerd en obsessief-compulsief zijn. Verder kunnen persoonlijkheidsstoornissen alleen worden gediagnosticeerd wanneer iemand de volwassen leeftijd heeft bereikt. Kijk je naar de cijfertjes alleen, dan zou je bij iemand van 22 jaar met beperkte verantwoordelijkheidsgevoelens, impulsiviteit, prikkelbaarheid en een gebrek aan schuldgevoelens zomaar een antisociale persoonlijkheidsstoornis kunnen diagnosticeren, terwijl er ook sprake kan zijn van verlate separatie-individuatie problematiek die tot uiting komt op het moment dat iemand op kamers gaat wonen of van een vertekend zelfbeeld dat is ontstaan doordat er een moeder is die haar kind geregeld vertelde dat het die betreffende eigenschappen heeft.

Kortom, als je alleen kijkt naar de symptomen en niet kijkt naar de achterliggende redenen van het gedrag, kun je dus fouten maken. Het is niet voor niets dat de schrijvers van de DSM in hun voorwoord waarschuwen voor onverantwoord gebruik ervan. Dit zou allemaal geen probleem zijn wanneer er niet nog steeds therapeuten zouden zijn die de DSM wel gebruiken op exact die manier waar de schrijvers voor waarschuwen.
'I may be wrong and you may be right, and by an effort, we may get nearer to the truth'

K.R. Popper

Berichten: 136

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Verschillende diagnoses worden niet zelden veroorzaakt door persoonlijkheidsproblematiek waarover de therapeuten zelf beschikken zonder zich daarvan bewust te zijn, waardoor ze door een cliënt te vergelijken met het meest voor de hand liggende vergelijkingsmateriaal - zichzelf - de cliënt misschien erg impulsief vinden wanneer ze zelf juist erg dwangmatig, gecontroleerd en obsessief-compulsief zijn.
Dit haal ik uit je betoog als de meest ernstige bias, ook bij het stellen van diagnoses.

Het was al in de tijd van Freud dat therapeuten onderling een uitgebreid systeem hadden om de toen zogenoemde 'tegenoverdracht' te analyseren.

Ik krijg een beetje de indruk dat in onze moderne tijd van haast en beperkt aantal sessies ook de analyse van de dokter zelf een beetje in verval aan het raken is en dat er dus nogal wat therapeuten zijn, die die rol hebben gekozen, juist om hun eigen problematiek te maskeren.

Hoe kijkt men vanuit het reguliere veld tegen deze kwestie aan?

(Het lijkt een zijsprong, maar ik zie dit als cruciaal voor het al dan niet goed gebruiken van een instrument als de DSM)

Verder ben ik benieuwd op welke waarheidsschaal men de DSM durft te plaatsen:

1. objectieve kennis (epistemologie)

2. inter-subjectieve kennis (ethiek)

3. subjectieve kennis (esthetiek)

Vanwege het cultureel gebonden karakter van de DSM (zoals C. stelt) lijkt de DSM toch meer een ethische dan objectieve waarde te hebben.

Hier zijn we dan op het punt wat o.a. Erich From jaren geleden al naar voren bracht : de maatschappij bepaalt wat geestelijk gezond is en wat niet.

De hele anti-psychiatrie beweging met in Nederland Foudraine ('Wie is van hout') als voorvechter is uit die notie voortgekomen.

De tijden zijn nu anders. Mensen moeten snel weer 'passen' binnen de normen van de samenleving, dus ik kan me voorstellen dat de vraag wat 'psychisch normaal' is binnen dit tijdsgewricht niet meer los gesteld kan worden van maatschappelijke waarden en normen zonder de vraagsteller zelf direct als een afvallige (en dus gestoorde) te zien.

Hoe zien jullie dat? Is psychische gezondheid af te meten aan door de maatschappij gestelde normen en waarden? En zo ja, welke rol speelt dit normen en waarden bevestigend onderzoek dan bij de totstandkoming van de DSM?

Psychologisch onderzoek wordt in no time 'gebiased' door wat we er binnen deze cultuur van vinden met z'n allen en in die zin komt dit onderzoek dan niet uit boven inter-subjectief en dus is het ethiek.

Kortom, twee vragen:

'Hoe ziek is de behandelaar zelf?'

'Hoe objectief is het onderzoek waarop de DSM gebaseerd is?''

Berichten: 321

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Ik ben een beetje bang dat mijn woorden naar het uiterste getrokken zullen worden. Wanneer je je als therapeut bij een vereniging of netwerk hebt aangesloten, wordt er meestal van je verwacht dat je supervisie of leertherapie volgt. Op deze manier kun je je beter bewust worden van de wijze waarop jouw eigen persoonlijkheid jouw beeld van een cliënt kan vertekenen. Het grootste probleem ontstaat dan bij therapeuten die al jarenlang geheel zelfstandig functioneren, niemand hebben om verantwoording aan te moeten afleggen en denken het allemaal al wel te weten. Aan zo'n therapeut heb ik wel eens toen ik net begon als therapeut moeten uitleggen wat persoonlijkheidsproblematiek is. Die zien vaak de noodzaak niet hun kennis actueel te houden en hun functioneren kritisch te bekijken totdat het van buitenaf van ze verwacht wordt. Deze therapeuten steigeren nu ook het meest vanwege de eisen die aan hen gesteld zullen worden vanuit het DIS.

Het is heel makkelijk om bij andere therapeuten te zien hoe hun persoonlijkheid hun diagnostiek beïnvloedt en ondertussen jezelf een schouderklopje te geven omdat het bij jou niet gebeurt, maar in feite blijven we allemaal gewoon mensen met onze eigen afwijkingen en persoonlijkheidstrekken. Dit is ook goed, want aan een robot heeft een cliënt niets. Het houdt echter ook altijd een risico in dat alleen maar groeit naarmate je er van jezelf van overtuigd bent dat jij dat risico niet loopt. Ik geloof dat hoe minder afwijkingen en verstorende persoonlijkheidstrekken jij als therapeut denkt te hebben, hoe groter de kans is dat je je ogen hebt gesloten voor bepaalde afwijkingen die je wel degelijk hebt en hoe groter dus de kans is dat deze jouw diagnostiek en behandeling verstoren zonder dat je jezelf ervan bewust bent. Wanneer je je echter bewust bent van jouw eigen persoonlijkheidstrekken, kun je ze juist gebruiken in de diagnostiek.

Het risico van de DSM is niet dat het bestaat, het risico is dat therapeuten soms denken dat dit boekje objectief genoeg is om hen te behoeden voor deze valkuilen.
'I may be wrong and you may be right, and by an effort, we may get nearer to the truth'

K.R. Popper

Berichten: 136

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Ik ben een beetje bang dat mijn woorden naar het uiterste getrokken zullen worden.
Zal ik niet doen :-)

Ik ben juist erg blij met je antwoord. Het stelt me in zekere zin gerust doordat je naar een specifieke groep binnen de reguliere hulpverlening wijst.

Tegelijk ben ik natuurlijk ook wel benieuwd naar je antwoord op mijn tweede vraag.

Maar.... zo ie zo dank voor deze.

Berichten: 321

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik geen flauw idee heb waar het woord 'Statistical' in de afkorting DSM vandaan komt. Voor zover ik weet, wordt de DSM ontwikkeld door APA (American Psychiatric Association) en worden de diagnoses erin bepaald aan de hand van de mening van enkele van de psychiaters van die vereniging. Sommige van de diagnoses worden dan later onderzocht wanneer daar specifieke vraag naar is. Over de ontwikkeling zegt wikipedia:
The criteria and classification system of the DSM are based on the majority opinion of people who represent American mental health specialists. Therefore, the content of the DSM does not reflect all opinions on the subject of psychopathology, nor are there any objective standards to which it can adhere.
'I may be wrong and you may be right, and by an effort, we may get nearer to the truth'

K.R. Popper

Berichten: 136

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

:roll:

Dank voor de verwijzing. Info op wikipedia is betrouwbaar genoeg?

Nou ja, ik kan in ieder geval zelf eens even gaan spitten. Als ik nog iets bijzonders ontdek, meld ik dat wel hier.

Voorlopige conclusie is dan dat de DSM inter-subjectieve waarheid genereert die duidelijk aan onze cultuur gebonden is.

Ik heb weleens ergens gelezen dat 'normalteit' binnen een cultuur vastgesteld wordt door groepen aan te wijzen die 'niet normaal' zijn. Bij ons zijn daar twee grote instituten aan verboden:

De juristen houden zich bezig met mensen die zich 'fout' gedragen: de psychopaten.

De psychotherapeuten houden zich bezig met mensen die ander afwijkend gedrag vertonen: de neuroten en psychoten.

De mix van die twee is de TBR-kliniek en die is danook vaak in het nieuws. :-(

Berichten: 321

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Ik lees regelmatig fouten of achterhaalde dingen op wikipedia, dus erg betrouwbaar zou ik het niet willen noemen. Maar goed... informatie die deze woorden van wikipedia tegenspreekt heb ik ook niet kunnen vinden.
'I may be wrong and you may be right, and by an effort, we may get nearer to the truth'

K.R. Popper

Gebruikersavatar
Berichten: 6.716

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Ik lees regelmatig fouten of achterhaalde dingen op wikipedia, dus erg betrouwbaar zou ik het niet willen noemen. Maar goed... informatie die deze woorden van wikipedia tegenspreekt heb ik ook niet kunnen vinden.
De toonzetting van het corresponderende Nederlandse wiki artikel (zie link in mijn startpost) is veel positiever richting DSM.......
Om te pogen in deze chaos orde te scheppen is het DSM ontstaan, met zoveel succes dat het inmiddels over nagenoeg de gehele wereld gebruikt wordt. Een internationale groep psychiaters, psychologen en epidemiologen kwamen voor de American Psychiatric Association samen om een handleiding voor het gebruik van diagnostische termen samen te stellen. Daarmee is niet gezegd dat het DSM perfect is; het blijft een vrij ruwe maatstaf maar het is wel het beste en meest algemeen gehanteerde classificatiemiddel dat we hebben. Het DSM wordt geregeld herzien en aan de nieuwste inzichten aangepast.
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde

Gebruikersavatar
Berichten: 6.716

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Voorlopige conclusie is dan dat de DSM inter-subjectieve waarheid genereert die duidelijk aan onze cultuur gebonden is.
De Duitse Wiki zegt over de cultuurgebondenheid indirect:
Das DSM 4 ist im Gegensatz zum ICD 10 ein nationales Klassifikationssystem. Es muss daher nicht die zahlreichen Kompromisse und Ergänzungen des ICD 10 berücksichtigen und beinhaltet speziellere und genauere diagnostische Kriterien. Das macht es für die Forschung sehr interessant. Das ICD 10 hingegen setzt seinen Schwerpunkt intensiver auf die interkulturelle Perspektive und die Anwendbarkeit vor allem auch in den Ländern der Dritten Welt.
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde

Berichten: 136

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Ja, dat is waar, Diekstra heeft het wel uitgelegd toen (1996).

De ICD 10 is van WHO (World Health Organisation) toch?

Ik vind het dan verbazingwekkend dat in Nederland zo sterk aan de DSM wordt vastgehouden.

Collega's in het reguliere veld, hoe zien jullie dat?

Berichten: 321

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

De toonzetting van het corresponderende Nederlandse wiki artikel (zie link in mijn startpost) is veel positiever richting DSM.......
De manier waarop de auteurs het hebben verwoord, is volgens mij niet echt belangrijk, aangezien dat voor een groot deel afhangt van de persoonlijke mening van de auteur. Dat is ook precies de reden waarom ik de informatie op wikipedia altijd heel kritisch lees. Waar het mij vooral om ging, is dat ik nergens iets heb kunnen vinden waaruit zou kunnen worden opgemaakt dat de diagnoses in de DSM zijn gebaseerd op statistisch onderzoek. Alles wat ik tot nu toe heb gelezen, bevestigt mijn vermoeden dat de diagnoses volledig zijn gebaseerd op de mening van een groep psychiaters.

Volgens mij maakt het ook niet zo heel erg veel uit of we gebruik maken van de DSM of de ICD 10. Bij het gebruik van beiden geldt dat het een heel handig handvat is, maar dat de kwaliteit van de diagnoses die aan de hand ervan worden gesteld meer afhangt van de psycholoog of diagnosticus die het boekje gebruikt dan van het boekje zelf.
'I may be wrong and you may be right, and by an effort, we may get nearer to the truth'

K.R. Popper

Berichten: 136

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Veertje schreef:De toonzetting van het corresponderende Nederlandse wiki artikel (zie link in mijn startpost) is veel positiever richting DSM.......
De manier waarop de auteurs het hebben verwoord, is volgens mij niet echt belangrijk, aangezien dat voor een groot deel afhangt van de persoonlijke mening van de auteur. Dat is ook precies de reden waarom ik de informatie op wikipedia altijd heel kritisch lees. Waar het mij vooral om ging, is dat ik nergens iets heb kunnen vinden waaruit zou kunnen worden opgemaakt dat de diagnoses in de DSM zijn gebaseerd op statistisch onderzoek. Alles wat ik tot nu toe heb gelezen, bevestigt mijn vermoeden dat de diagnoses volledig zijn gebaseerd op de mening van een groep psychiaters.

Volgens mij maakt het ook niet zo heel erg veel uit of we gebruik maken van de DSM of de ICD 10. Bij het gebruik van beiden geldt dat het een heel handig handvat is, maar dat de kwaliteit van de diagnoses die aan de hand ervan worden gesteld meer afhangt van de psycholoog of diagnosticus die het boekje gebruikt dan van het boekje zelf.
OK. Vakmanschap dus uiteindelijk. Dank (al richtte je je niet tot mij. :-))

Berichten: 672

Re: DSM als standaard voor psychiatrische classificatie

Alles wat ik tot nu toe heb gelezen, bevestigt mijn vermoeden dat de diagnoses volledig zijn gebaseerd op de mening van een groep psychiaters.
En als deze groep psychiaters hoofdzakelijk zijn geinspireerd door een Amerikaans sociaal model,zoals nu blijkbaar het geval is,houdt dat dan geen extra subjectiviteit in?

een kritische noot... http://hpy.sagepub.com/cgi/reprint/15/1/5

met volgende conclusie:
I have argued that whether a condition is a disorder is partly a valuejudgement.

Nevertheless, at least some of those conditions that are generally

considered to be mental disorders are plausibly natural kinds. However,

while there may well be natural kinds of mental disorder, we should not

expect the DSM to tell us what they are. Classification is theory-laden and

thus the DSM can only be as good as current psychiatric theory. In addition,

I have shown that pressures stemming from medical insurance can affect the

DSM. Plausibly, the DSM will also be affected by pressures that emerge from

the ways in which it is used in other contexts. I conclude that the categories

of the DSM are unlikely to come to reflect the true structure of the domain

of mental disorders in the foreseeable future.
Schrijfster benadrukt ook dat diagnoses sterk gestuurd worden door de betreffende zorgverzekering,dit houdt mi een vloek en een zegen in,het zet de zuivere objectiviteit nog meer onder druk maar biedt wel een compenserende factor die de Amerikaanse basis kan nuanceren omdat die ziekteverzekering toch meer op een "plaatselijke" leest is geschoeid.

Gr Peter
huh?

Reageer