Bestaan zwarte gaten?

Moderators: Michel Uphoff, jkien

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Bestaan zwarte gaten?

Bij het bereiken van de kritische massa is er nog geen zwart gat dus nog geen waarnemingshorizon en nog geen oneindige tijdsdilatatie.
Ik praat hier over een bijna-oneindige tijdsdilatatie. (of dilatie... geen idee hoe dat in het Nederlands heet).
Bij het berijken van de kritische massa zal deze zich beginnen te condeseren in een kleiner volume. laten we aannemen voor de eenvoud (en met grote waarschijnlijkheid) een bolvormig volume.
Nogmaals: die kritische massa vormt zich nooit. En wel omdat de tijdsdilatatie dan oneindig moet zijn.
Het zwaartekrachtsveld is steed het grootst aan het boloppervlak.
kan je niet zeggen, hangt af van de massaverdeling binnen de bol. Als deze een schil is, heb je gelijk. Overigens: het gaat hier niet om het waargenomen zwaartekrachtveld maar om de diepte van de potentiaalput.
De straal van de bol zal steeds kleiner worden door het niet lineair zijn van de zwaartekracht (in tegenstelling met de electromagnetische , de zwakke en de sterke kracht).
Bollen die kleiner worden veranderen. Voor verandering is tijd nodig. En die is er nogmaals niet vanwege de tijddilatatie. De zwaartekracht gedraagt zich precies zo als de electromagnetische kracht en de zwakke kracht. Het enige verschil is dat er bij mijn weten geen antizwaartekracht bestaat, dus dat zwaartekracht tot enorme waardes kan toenemen zonder counterbalance.
De plaats waar het zwaartekrachtsveld het eerst zo groot word dat er niets kan aan ontsnappen ligt op(of net buiten) het boloppervlak. Er hoeft dus tijdens de vorming geen massa langs de waarnemingshorizon paseren.
Het gaat in AR om de diepte van de potentiaalput om tijdsdilatatie te berekenen, niet zozeer om de grootte van de waargenomen zwaartekracht. Wiskundig gesproken: het gaat volgens mij om een lijnintegraal van de door de waarnemer waargenomen versnelling over het afgelegde pad; ik hoop dat een van de mensen die verder in natuurkunde is dan ik zoals Stefan mij kunnen bevestigen danwel verbeteren.
Je hebt gelijk dat wij (buitenstaanders) nooit massa in het gat zullen zien verdwijnen (doordat wij de tijd zien stilstaan aan de waarnemingshorizon)

De massa zal echter wel opgeslorpt worden. Dit is waarneembaar door de temperatuur van het zwarte gat te meten.
Dat komt ook overeen met mijn model. Inderdaad zal de waargenomen temperatuur AFNEMEN omdat de massa toeneemt en de tijddilatatie groter wordt.
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Berichten: 1.404

Re: Bestaan zwarte gaten?

kan iemand dit berichtje verplaatsen naar "bestaan zwarte gaten"
Quote:

Bij het bereiken van de kritische massa is er nog geen zwart gat dus nog geen waarnemingshorizon en nog geen oneindige tijdsdilatatie.

Ik praat hier over een bijna-oneindige tijdsdilatatie. (of dilatie... geen idee hoe dat in het Nederlands heet).
In de fase is er nog geen sterk zwaartekrachtsveld (of beter de kromming van ruimtetijd is niet groot), hierdoor is de tijdsdilatatie niet erg groot TEN OPZICHTE VAN andere waarnemers.
Quote:

Bij het berijken van de kritische massa zal deze zich beginnen te condeseren in een kleiner volume. laten we aannemen voor de eenvoud (en met grote waarschijnlijkheid) een bolvormig volume.

Nogmaals: die kritische massa vormt zich nooit. En wel omdat de tijdsdilatatie dan oneindig moet zijn.
Aangezien er nog geen noemenswaardige tijdsdilatatie is, kan de kritische massa zich makkelijk vormen. Zo zijn er heel wat zonnen die de kritische massa bezitten. Dat deze nog geen zwart gat zijn, komt door de tegendruk die de kernfusie teweeg brengt.
Quote:

Het zwaartekrachtsveld is steed het grootst aan het boloppervlak.



kan je niet zeggen, hangt af van de massaverdeling binnen de bol. Als deze een schil is, heb je gelijk. Overigens: het gaat hier niet om het waargenomen zwaartekrachtveld maar om de diepte van de potentiaalput.
Dit was al zo met de wetten van Newton en blijft ook zo bij de ART. We gaan dan wel uit van de bolvorm, en deze aanname is theoretisch ook correct.
De zwaartekracht gedraagt zich precies zo als de electromagnetische kracht en de zwakke kracht
Neen, zwaartekracht is niet lineair de anderen wel
Het enige verschil is dat er bij mijn weten geen antizwaartekracht bestaat, dus dat zwaartekracht tot enorme waardes kan toenemen zonder counterbalance.
Dit is niet de reden dat er zwarte gaten worden gevormd. Niet lineariteit is de ware reden.
Het gaat in AR om de diepte van de potentiaalput om tijdsdilatatie te berekenen, niet zozeer om de grootte van de waargenomen zwaartekracht. Wiskundig gesproken: het gaat volgens mij om een lijnintegraal van de door de waarnemer waargenomen versnelling over het afgelegde pad
Eigentijd (want hier gaat het over) is de lengte van pad door ruimtetijd van een deeltje dit is de lijnintegraal van het inwendig product van de positie met de metriek als tensor voor het inwendig product.

[/quote]

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Re: Bestaan zwarte gaten?

peterdevis schreef:kan iemand dit berichtje verplaatsen naar "bestaan zwarte gaten"
Quote:

Bij het bereiken van de kritische massa is er nog geen zwart gat dus nog geen waarnemingshorizon en nog geen oneindige tijdsdilatatie.

Ik praat hier over een bijna-oneindige tijdsdilatatie. (of dilatie... geen idee hoe dat in het Nederlands heet).
In de fase is er nog geen sterk zwaartekrachtsveld (of beter de kromming van ruimtetijd is niet groot), hierdoor is de tijdsdilatatie niet erg groot TEN OPZICHTE VAN andere waarnemers.
Quote:

Bij het berijken van de kritische massa zal deze zich beginnen te condeseren in een kleiner volume. laten we aannemen voor de eenvoud (en met grote waarschijnlijkheid) een bolvormig volume.

Nogmaals: die kritische massa vormt zich nooit. En wel omdat de tijdsdilatatie dan oneindig moet zijn.
Aangezien er nog geen noemenswaardige tijdsdilatatie is, kan de kritische massa zich makkelijk vormen. Zo zijn er heel wat zonnen die de kritische massa bezitten. Dat deze nog geen zwart gat zijn, komt door de tegendruk die de kernfusie teweeg brengt.
Quote:

Het zwaartekrachtsveld is steed het grootst aan het boloppervlak.



kan je niet zeggen, hangt af van de massaverdeling binnen de bol. Als deze een schil is, heb je gelijk. Overigens: het gaat hier niet om het waargenomen zwaartekrachtveld maar om de diepte van de potentiaalput.
Dit was al zo met de wetten van Newton en blijft ook zo bij de ART. We gaan dan wel uit van de bolvorm, en deze aanname is theoretisch ook correct.
De zwaartekracht gedraagt zich precies zo als de electromagnetische kracht en de zwakke kracht
Neen, zwaartekracht is niet lineair de anderen wel
Het enige verschil is dat er bij mijn weten geen antizwaartekracht bestaat, dus dat zwaartekracht tot enorme waardes kan toenemen zonder counterbalance.
Dit is niet de reden dat er zwarte gaten worden gevormd. Niet lineariteit is de ware reden.
Het gaat in AR om de diepte van de potentiaalput om tijdsdilatatie te berekenen, niet zozeer om de grootte van de waargenomen zwaartekracht. Wiskundig gesproken: het gaat volgens mij om een lijnintegraal van de door de waarnemer waargenomen versnelling over het afgelegde pad
Eigentijd (want hier gaat het over) is de lengte van pad door ruimtetijd van een deeltje dit is de lijnintegraal van het inwendig product van de positie met de metriek als tensor voor het inwendig product.
[/quote]

Bij deze verplaatst. Ik reageer hierop.
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Re: Bestaan zwarte gaten?

In de fase is er nog geen sterk zwaartekrachtsveld (of beter de kromming van ruimtetijd is niet groot), hierdoor is de tijdsdilatatie niet erg groot TEN OPZICHTE VAN andere waarnemers.
Ahem. Ten opzichte van een waarnemer in een nulzwaartekrachtsgebied (en daar praten we uiteraard over) is de tijddilatatie wel degelijk bijna oneindig. De lijnintegraal over het pad, waarbij de metriek van de ruimte als tensor wordt gebruikt houdt in, dat niet zozeer alleen de lokale metriek (=lokaal waargenomen sterkte zwaartekrachtsveld) ter zake doet, als wel de metriek van alle ruimte waardoor de andere waarnemer gereisd is.
Dit was al zo met de wetten van Newton en blijft ook zo bij de ART. We gaan dan wel uit van de bolvorm, en deze aanname is theoretisch ook correct.
Een uniforme verdeling of een lokale concentratie van massa in het centrum is logischer. Met de bolvorm ga ik overigens akkoord.
Neen, zwaartekracht is niet lineair de anderen wel

Dit is niet de reden dat er zwarte gaten worden gevormd. Niet lineariteit is de ware reden.
In welke betekenis gebruik je hier "niet-lineair"?

Bij mijn weten is zowel zwaartekracht in de klassieke mechanica als de relativiteitstheorie perfect lineair in de zin van dat variabelen van elkaar los staan. Alleen bij de modificatie van Yilmaz, waarin de kromming van ruimtetijd zelf ook massa vertegenwoordigt, niet.
Eigentijd (want hier gaat het over) is de lengte van pad door ruimtetijd van een deeltje dit is de lijnintegraal van het inwendig product van de positie met de metriek als tensor voor het inwendig product.
Ok, je ziet hieraan dat het gaat om de door het referentiedeeltje doorlopen metriek.
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Berichten: 1.404

Re: Bestaan zwarte gaten?

Quote:

Neen, zwaartekracht is niet lineair de anderen wel

Dit is niet de reden dat er zwarte gaten worden gevormd. Niet lineariteit is de ware reden.



In welke betekenis gebruik je hier "niet-lineair"?

Bij mijn weten is zowel zwaartekracht in de klassieke mechanica als de relativiteitstheorie perfect lineair in de zin van dat variabelen van elkaar los staan. Alleen bij de modificatie van Yilmaz, waarin de kromming van ruimtetijd zelf ook massa vertegenwoordigt, niet.
Met niet lineariteit wordt bedoeld dat men dat men twee oplossingen van een set vergelijkingen niet kan oplossen. In praktijk kan men in ART (en bij Newton wel) de oplossingen van gekende massaconfiguraties niet optellen.

De reden hiervoor is dat bij ART het gravitatieveld naar zich zelf terugkoppeld. Dit is een consequentie van het equivalentieprincipe. Indien immers dit niet zo was zouden twee deeltjes aan elkaar gekoppeld door de zwaartekracht een andere iertiele massa hebben (door de negatieve bindingsenergie). Een consequentie hiervan is dat het theoretische graviton een massa moet hebben
Quote:

In de fase is er nog geen sterk zwaartekrachtsveld (of beter de kromming van ruimtetijd is niet groot), hierdoor is de tijdsdilatatie niet erg groot TEN OPZICHTE VAN andere waarnemers.



Ahem. Ten opzichte van een waarnemer in een nulzwaartekrachtsgebied (en daar praten we uiteraard over) is de tijddilatatie wel degelijk bijna oneindig. De lijnintegraal over het pad, waarbij de metriek van de ruimte als tensor wordt gebruikt houdt in, dat niet zozeer alleen de lokale metriek (=lokaal waargenomen sterkte zwaartekrachtsveld) ter zake doet, als wel de metriek van alle ruimte waardoor de andere waarnemer gereisd is.
Ik heb het waarschijnlijk niet goed uitgelegd. Laten we daarom als voorbeeld het klassiek onstaan van een zwart gat nemen.

Hiervoor hebben we een zon nodig met een groot genoege massa (ik denk zo'n 4 maal groter als onze zon maar dat moet ik nog eens opzoeken). Zolang er een kernfusie is van waterstof naar helium geeft de strallingsdruk van het licht veroorzaakt door de fusie genoeg tegendruk opdat de zon niet zou instorten onder haar eigen zwaartekracht. Op dat moment spreken we overal nog van een zwak zwaartekrachtsveld en is de tijdsdilatatie ten opzichte van nulgravitatie nog niet extreem groot.

Zoals eerder al vermeld is het zwaartekrachtsveld het groots aan de zon oppervlakte. (in het midden van de zon is er een theoretisch geen zwaartekracht.) Indien de fusie stil valt , zal de ster instorten onder haar eigen zwaartekracht. Dit wil zeggen dat de straal van de zon steeds kleiner wordt terwijl de massa hetzelfde blijft Het zwaatekrachtsveld aan het kleiner wordende oppervlak wordt groter. Op een gegeven moment wordt de Schwarzschild straal bereikt (is waarnemingshorizon). Vanaf deze horizon kan niets nog (we laten hawking straling voor de gemakkelijkheid even buiten beschouwing) nog ontsnappen uit het zwaartekrachtsveld. Merk hierbij op dat de kritische massa reeds binnen de waarnemingshorizon zit bij het onstaan ervan.

Merk verder op dat de tijdsdilatatie er maar is voor de waarnemer buiten dit immense zwaartekrachtsveld.
Ahem. Ten opzichte van een waarnemer in een nulzwaartekrachtsgebied (en daar praten we uiteraard over) is de tijddilatatie wel degelijk bijna oneindig. De lijnintegraal over het pad, waarbij de metriek van de ruimte als tensor wordt gebruikt houdt in, dat niet zozeer alleen de lokale metriek (=lokaal waargenomen sterkte zwaartekrachtsveld) ter zake doet, als wel de metriek van alle ruimte waardoor de andere waarnemer gereisd is
De relativiteitstheorie is een lokale theorie. Dit wil zeggen dat we geen uitspraken kunnen doen over niet lokale gebeurtenissen. Een metriek is altijd lokaal vandaar dat we zoals u terecht stelt inderdaad de gehele afgelegde weg in ogenschouw moeten nemen. De waarde van de metriek is echter afhankelijk van het gekozen referentiestelsel.

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Re: Bestaan zwarte gaten?

Met niet lineariteit wordt bedoeld dat men dat men twee oplossingen van een set vergelijkingen niet kan oplossen. In praktijk kan men in ART (en bij Newton wel) de oplossingen van gekende massaconfiguraties niet optellen.
Hm, als dit klopt moeten er heel wat ideeën van mij de prullenbak in.
De reden hiervoor is dat bij ART het gravitatieveld naar zich zelf terugkoppeld. Dit is een consequentie van het equivalentieprincipe. Indien immers dit niet zo was zouden twee deeltjes aan elkaar gekoppeld door de zwaartekracht een andere iertiele massa hebben (door de negatieve bindingsenergie). Een consequentie hiervan is dat het theoretische graviton een massa moet hebben
Ik zal het bovenstaande stuk erg goed doorlezen en proberen aan de hand van internetbronnen mijn kennis van algemene relativiteit bij te spijkeren. Het graviton zal denk ik nooit gevonden worden omdat het niet bestaat. Zwaartekracht is m.i. een impliciet effect. Als zwaartekracht ruimtetijd bepaalt kan zwaartekracht nooit door het medium ruimtetijd zelf overgedragen worden. Dus kan er ook geen deeltje bestaan dat deze invloed door ruimtetijd overdraagt.

En op elementair niveau kan non-lineariteit domweg niet bestaan, dus zich non-lineair gedragende deeltjes evenmin. Er is dan geen lager niveau beschikbaar waarover de non-lineariteit zich kan ontwikkelen. Of ben ik nu al te naief?
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Gebruikersavatar
Berichten: 381

Re: Bestaan zwarte gaten?

Zeg,wat ik me afvroeg: een ster bevat een aantal atomen.Deze hebben massa,daarom heeft de ster massa.Daarna word deze ster een zwartgat (hij word in mekaar gedrukt) dan heeft het toch nog hetzelfde aantal atomen,dus massa??

:shock:

Berichten: 88

Re: Bestaan zwarte gaten?

Gamer schreef:Zeg,wat ik me afvroeg: een ster bevat een aantal atomen.Deze hebben massa,daarom heeft de ster massa.Daarna word deze ster een zwartgat (hij word in mekaar gedrukt) dan heeft het toch nog hetzelfde aantal atomen,dus massa??

:shock:
Het heeft relatief wel ongeveer dezelfde massa, maar

FG=G*m1*m2/r2

Dus hoe kleiner r (=de afstand tussen de zwaartepunten), hoe groter de gravitatiekracht is.

Gebruikersavatar
Berichten: 381

Re: Bestaan zwarte gaten?

Worden de atomen op een gegeven moment niet zo erg in mekaar gedrukt,dat er één groot atoom onstaat?

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Re: Bestaan zwarte gaten?

Ik heb het waarschijnlijk niet goed uitgelegd. Laten we daarom als voorbeeld het klassiek onstaan van een zwart gat nemen.

Hiervoor hebben we een zon nodig met een groot genoege massa (ik denk zo'n 4 maal groter als onze zon maar dat moet ik nog eens opzoeken). Zolang er een kernfusie is van waterstof naar helium geeft de strallingsdruk van het licht veroorzaakt door de fusie genoeg tegendruk opdat de zon niet zou instorten onder haar eigen zwaartekracht. Op dat moment spreken we overal nog van een zwak zwaartekrachtsveld en is de tijdsdilatatie ten opzichte van nulgravitatie nog niet extreem groot.

Zoals eerder al vermeld is het zwaartekrachtsveld het groots aan de zon oppervlakte. (in het midden van de zon is er een theoretisch geen zwaartekracht.) Indien de fusie stil valt , zal de ster instorten onder haar eigen zwaartekracht. Dit wil zeggen dat de straal van de zon steeds kleiner wordt terwijl de massa hetzelfde blijft Het zwaatekrachtsveld aan het kleiner wordende oppervlak wordt groter. Op een gegeven moment wordt de Schwarzschild straal bereikt (is waarnemingshorizon). Vanaf deze horizon kan niets nog (we laten hawking straling voor de gemakkelijkheid even buiten beschouwing) nog ontsnappen uit het zwaartekrachtsveld. Merk hierbij op dat de kritische massa reeds binnen de waarnemingshorizon zit bij het onstaan ervan.
De laatste opmerking is denk ik onjuist.

Stel, wanneer massa x (zeg, 4 zonsmassa's, ik zal deze massa met X aanduiden) zich bevindt in een bolvormig gebied met doorsnede y (zeg, 5 km, ik zal dit gebied Y noemen) dit de kritische dichtheid bereikt heeft. Stel op een gegeven tijdstip T is dit punt op een fractie na bereikt (stel, op dit moment is de ontsnappingssnelheid 0,9999 c). We weten dat op dit punt T de dichtheid nog subkritisch is, dus dat X zich niet in zijn geheel in het bolvormige gebied Y bevindt. Om de kritische dichtheid te bereiken moet een deel van X, Y binnentreden in een eindige tijd. Het hierdoor steeds dichter naderen van c als ontsnappingssnelheid leidt er toe dat de tijd voor een waarnemer in een gebied met zwaartekracht nul veel sneller zal verlopen dan voor een waarnemer iets buiten Y. Wanneer de kritische massa bijna is bereikt, is deze dilatatie bijna oneindig. En toch moet in deze tijd de resterende massa van X naar binnen worden geslurpt voordat door vacuümdiffusie en protonverval de rest van X niet meer bestaat. Hoe dichter de massa binnen Y de kritische massa nadert, des te langzamer de tijd binnen dit zwaartekrachtsveld verloopt ten opzichte van de tijd buiten het veld. Tot op een gegeven moment een picoseconde binnen gelijk staat aan honderd miljard jaar buiten. En hierdoor de door mij geschetste verouderingseffecten een rol gaan spelen.

U werkt met een steeds krimpend steroppervlak. Ook dit krimpen is een proces dat in de tijd plaats vindt, dus hetzelfde probleem speelt. De laatste centimeters zullen zo tergend langzaam voorbij gaan dat de rest van de ster reeds verdampt is en hierdoor weglekt.
Merk verder op dat de tijdsdilatatie er maar is voor de waarnemer buiten dit immense zwaartekrachtsveld.
Stel we noemen deze waarnemer buiten het immense zwaartekrachtsveld W. Stel, we introduceren een waarnemer W' die op reis gaat naar de toekomstige waarnemingshorizon en op het moment dat de kritische massa op een paar ton na bereikt is, terugreist naar W.

Voor W zullen vele quadriljarden jaren voorbij zijn gegaan, voor W' slechts hooguit een paar dagen. Dit is het punt.
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Re: Bestaan zwarte gaten?

Worden de atomen op een gegeven moment niet zo erg in mekaar gedrukt,dat er één groot atoom onstaat?
In een ster met een grootte vergelijkbaar met de zon, is in de kern alle materie volledig geïoniseerd en zwerven atoomkernen en elektronen vrolijk door elkaar heen. Je kan de kern van bijvoorbeeld de kern van de zon dus zien als het grootste molecuul van het zonnestelsel. Dit is een elektronenvloeistof en een lucifersdoosje van dit spul weegt een kilo of vijftig. Ideaal dus om je zeilbootje mee te stabiliseren.

In een later levensstadium van zweaardere sterren dan de zon (3.2 zonsmassa's is geloof ik de limiet) wordt de kern samengedrukt tot een dichtheid, waarbij atoomkernen elkaar gaan raken en protonen combineren met elektronen om neutronen te vormen. De ster heet dan een neutronenster, het goedje waar dit ding uit bestaat heet neutronium en een lucifersdoosje hiervan weegt ongeveer zoveel als een miljoenenstad.

Volgens recente theorieën zouden er ook zogeheten quarksterren bestaan waarbij de neutronen ook in elkaar geplofd zijn en er een quarkzee ontstaat. Deze zijn nog dichter en bezorgen de liefhebbers van zwarte gaten hoofdbrekens, immers hun doorsnede ligt in de buurt van de kritische dichtheid waarbij zich een waarnemingshorizon vormt.
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Berichten: 1.404

Re: Bestaan zwarte gaten?

Merk hierbij op dat de kritische massa reeds binnen de waarnemingshorizon zit bij het onstaan ervan.


De laatste opmerking is denk ik onjuist.
Germen, je moet mijn post nog eens goed lezen.

Je kan een gebied met de kritische massa hebben zonder waarnemingshorizon. (alle zware sterren).
Als zwaartekracht ruimtetijd bepaalt kan zwaartekracht nooit door het medium ruimtetijd zelf overgedragen worden.


zwaartekracht is kromming van ruimtetijd. Het is massa(energie) dat de kromming bepaald.
Dus kan er ook geen deeltje bestaan dat deze invloed door ruimtetijd overdraagt.
Hier spreek ik mij niet over uit. Al ligt de geometrische theorie mij nauwer aan het hard dan de deeltjestheorie.
En op elementair niveau kan non-lineariteit domweg niet bestaan
Waarom niet, jou argumentatie intresseren mij wel

Gebruikersavatar
Berichten: 259

Re: Bestaan zwarte gaten?

Germen, je moet mijn post nog eens goed lezen.

Je kan een gebied met de kritische massa hebben zonder waarnemingshorizon. (alle zware sterren).
Peter, kritische massa, OK. je praat nu over de minimale massa om de zwaartekracht van deze massa zo groot te laten worden dat deze, als kernfusie geen stralingsdruk meer kan leveren, implodeert tot een zwart gat. Dat deze kritische massa aanwezig is erken ik. Alleen, die massa bevindt zich buiten het gebied wat uiteindelijk de waarnemingshorizon moet worden. Als voorbeeld de zon. De kern van de zon (waarin de meeste massa is opgehoopt) is een gebied met (ik hoop dat ik nu niet lieg) ongeveer honderdduizend kilometer doorsnede. De massa in dit gebied zal (in het hypothetische geval dat de zon een zwart gat zou kunnen worden, wat dus niet klopt) uiteindelijk terecht komen binnen een gebied van 15 km doorsnede. Op dit moment heeft dat gebied een niet bijster hoge dichtheid. Dus alle materie moet eerst in dit gebied terecht komen voordat zich de waarnemingshorizon kan vormen. En dat kost uiteraard tijd. De issue is in onze discussie niet zozeer kritische massa (die uiteraard aanwezig moet zijn, dus boven de Chandrasekhar-limiet moet liggen) maar kritische dichtheid. Mijn argument gaat zelfs op voor een in elkaar ploffend melkwegstelsel.
zwaartekracht is kromming van ruimtetijd. Het is massa(energie) dat de kromming bepaald.
Maar de veronderstelde gravitons reizen door deze kromming, die ze nota bene zelf veroorzaken. Voor mij klinkt dit absurd. Maar goed, de natuur heeft ons reeds eerder voor verrassingen gesteld dus we kunnen niets uitsluiten.

Enfin, deze maand komt er een congres in Dublin over relativiteit (GR17) waar Stefan het over had. Mogelijk worden daar onze vragen beantwoord.
Hier spreek ik mij niet over uit. Al ligt de geometrische theorie mij nauwer aan het hard dan de deeltjestheorie.
Tot nader order geloof ik zelf dat graviteit de netto vervorming is van de wolk van virtuele deeltjes rond reële deeltjes onder invloed van meer of minder nabije materie. Oftewel dat geometrie uit deeltjes voorkomt en dat gravitons de ether van de twintigste eeuw zijn. Het zou moderne kosmologie, quantummechanica en relativiteit op logische wijze met elkaar verbinden zonder extra vooronderstellingen maar ja, het is slechts een geloof.

Zelfs zonder wiskundige onderbouwing.
Waarom niet, jou argumentatie intresseren mij wel
De elementaire wiskundige systemen die ik ken zijn erg rigide. De natuurlijke getallentheorie bijvoorbeeld. Er is domweg geen ruimte voor niet-lineaire effecten op microschaal: individuele manipulaties met getallen.

Nu ben ik op wiskundegebied helaas nog een analfabeet. Het is dus bepaald niet uitgesloten dat ik er flink naast zit. En ik zit nog met veel vragen. Zo zou ik willen weten hoe calculus met de discrete wiskunde wordt verbonden en dergelijke. Dit zou wel eens een erg heet item kunnen worden. Bestaan er misschien links naar bronnen waar ik daar meer info over kan vinden?
“Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.”-- Steven Weinberg

Gebruikersavatar
Berichten: 381

Re: Bestaan zwarte gaten?

Worden de atomen op een gegeven moment niet zo erg in mekaar gedrukt,dat er één groot atoom onstaat?
In een ster met een grootte vergelijkbaar met de zon, is in de kern alle materie volledig geïoniseerd en zwerven atoomkernen en elektronen vrolijk door elkaar heen. Je kan de kern van bijvoorbeeld de kern van de zon dus zien als het grootste molecuul van het zonnestelsel. Dit is een elektronenvloeistof en een lucifersdoosje van dit spul weegt een kilo of vijftig. Ideaal dus om je zeilbootje mee te stabiliseren.

In een later levensstadium van zweaardere sterren dan de zon (3.2 zonsmassa's is geloof ik de limiet) wordt de kern samengedrukt tot een dichtheid, waarbij atoomkernen elkaar gaan raken en protonen combineren met elektronen om neutronen te vormen. De ster heet dan een neutronenster, het goedje waar dit ding uit bestaat heet neutronium en een lucifersdoosje hiervan weegt ongeveer zoveel als een miljoenenstad.

Volgens recente theorieën zouden er ook zogeheten quarksterren bestaan waarbij de neutronen ook in elkaar geplofd zijn en er een quarkzee ontstaat. Deze zijn nog dichter en bezorgen de liefhebbers van zwarte gaten hoofdbrekens, immers hun doorsnede ligt in de buurt van de kritische dichtheid waarbij zich een waarnemingshorizon vormt.
En wat is dat dan?Een waarnemings horizon?

Berichten: 1.404

Re: Bestaan zwarte gaten?

Dus alle materie moet eerst in dit gebied terecht komen voordat zich de waarnemingshorizon kan vormen. En dat kost uiteraard tijd
Ok, ik zie je probleem nu (hoop ik toch). Een feit is dat bij het onstaan van de waarnemingshorizon de gehele metriek naar oneindig gaat.

Om de juiste beschrijving van wat de externe waarnemer ziet en de meebewegende moet ik eerst even mijn cursus opfrissen. Ik hoop je hier over enkele dagen te kunnen op antwoorden.
En wat is dat dan?Een waarnemings horizon?
dat is daar dat het zwaartekrachtsveld zo groot wordt dat zelfs licht niet meer kan ontsnappen uit dat zwaartekrachtsveld.
De natuurlijke getallentheorie bijvoorbeeld. Er is domweg geen ruimte voor niet-lineaire effecten op microschaal
Niet lineariteit is ook bij de natuurlijke getallen heel gewoon. De fibonnaci reeks is bv niet lineair. F(3)+F(4) < F(7)

Reageer