Ja ok, daar ben ik het ook heus wel mee eens, maar het moeilijke is dat die tbs'ers nu eenmaal volgens de wet op een gegeven moment recht hebben op een verlof en dat gaat natuurlijk meestal gewoon goed, maar heeel af en toe gaat het fout, en dan horen we er pas van. waar trek je dan dus die grens?
Die grens kan je alleen trekken wanneer de aanwijzingen duidelijk genoeg zijn. wanneer die grenzen niet duidelijk genoeg zijn kan dat dus niet. Een intensiever beleid met meerdere deskundigen mag, naar ik aanneem, toch z'n vruchten af kunnen werpen ? Nu worden betrokkenen veel te beperkt geobserveerd, en doet men te weinig met bepaalde aanwijzingen. Je kan op bepaalde tactische manieren heus wel achter iemands echte aard komen. Vaak heeft men ook wel vermoedens, maar doet men er niets mee (contructief cognitief).
Ook vond ik de opmerking van een van de psychiatrisch deskundigen opmerkelijk, dat er binnen de psychiatrie veel personeel is die van 'toeten nog blazen' weet. De feedback en betrokkenheid van bijvoorbeeld het verplegende/ bewakende personeel moet er op afgestemd zijn, wil het onderzoeken niet frustreren.
Ook opgemerkt was, dat hoe langer tijd verstrijkt, hoe hardnekkiger de 'kwaal'. Dat maakt het dat veel meer aan preventie gedaan moet worden. Zoals eerder geopperd, zou een uitbreiding op scholen met psychologen of maatschappelijk werkers veel kunnen beperken.
Veel stoornissen hebben hun doorwerking op het 'gehele denken'. Levensstijl, stemmingen, geobcedeerdheid, en gedrag, zijn daar ook een gevolg van. Mensen worden met zo'n aanleg geboren, en kan het niet kwalijk genomen worden als niemand de opvoeding er op aangepast had. Veelal hebben ouders bepaalde negatieve benaderingen niet door, althans wordt dat vaak ontkend. Is het dan verantwoordelijk om het op z'n beloop te laten en pas veel later door middel van het bestrijden van symptomen de excessen te veroordelen ?
Blijkens de gesprekken met de minsiter van volksgezondheid blijkt dus dat de
BOPZ onvoldoende criteria hanteert om de psychiatrie in z'n algemeenheid z'n effect te laten hebben, waaronder ook het overhevelen van verantwoordelijkheden horen die momenteel nog teveel bij de minister van justitie ligt. Gevolg is dat het totale beleid (waarbinnen justitie dus op de psychiatrie afgestemd behoord te zijn) nu een verkeerd gevog krijgt (kreeg ?).
