Hier twee lichtstralen die parallel aan elkaar de spleet verlaten, een van een virtuele puntbron aan de uiterste linkerzijde van de spleet, een van een virtuele puntbron aan de andere uiterste zijde van de spleet. De stralen zijn hier parallel getekend omdat de afstand tot het scherm enorm groot is t.o.v. de afstand tussen de virtuele puntbronnen. Stralen van de nadre virtuele puntbronnen in de spleet heb ik voor het overzicht weggelaten.
De blauwe lijn in de tekening staat haaks op de rode lichtstralen. Als de lengte van het groene streepje gelijk is aan de golflengte
![Razz :P](./images/smilies/icon_razz.gif)
dan zal er op het punt waar al de tussenliggende stralen samenkomen maximale uitdoving plaatsvinden, omdat de straal die vertrekt vanuit de middelste virtuele puntbron precies een halve golflengte achterloopt op de bovenste straal, en een halve golflengte voor op de onderste. Dat geeft de eerste donkere band naast de lichte centrale band op het scherm. De stralen die nog schuiner uitvallen, zó dat het groene streepje een lengte van 2x
![Rollende ogen :roll:](./images/smilies/icon_rolleyes.gif)
krijgt, geeft een tweede donkere band. Nog schuiner, groen streepje krijgt lengte 3 x
![Razz :P](./images/smilies/icon_razz.gif)
, een derde donkere band. Die donkere banden komen steeds dichter op elkaar te zitten op het scherm.
Hier is een leuke applet die het effect toont:
http://www.walburgcollege.nl/vakken/natuur...gleslit_nl.html
en hier nog een
http://www.gsr.nl/hlb/Diversen/lichtbuigin...chtbuiging1.htm