Na enkele technieken met membranen, zoals omgekeerde osmose, worden er nu proeven gedaan met het opmengen van zout en zoet water langs ion-selectieve membranen. Deze kathionische membranen en anionische membranen laten respectieve Na + - en Cl- ionen door. Daardoor ontstaan in dit stelsel van membranen kleine ladingsverschillen welke aan elkaar verbonden een bruikbare stroombron op leveren (voor de ontwatering van het IJsselmeer naar de Waddenzee wordt 200 MW aan deze zogenaamde blauwe energie genoemd).
Verder melden onderzoekers dat als gevolg van deze omgekeerde electrodialyse het gebruikte water een halve graad Celsius in temperatuur afneemt.
Hier een schema van omgekeerde electrodialyse.
Wat ik mij nu, als leek, afvraag: De energiebron is het zoutverschil tussen zout en zoet water. Als gevolg van de electrodialyse wordt het zoete water zout en het zoute water wordt zoet. Indien in de opstelling gebruik gemaakt wordt van het tegenstroomeffect (getoonde afbeelding heeft het nog over "brackish water") wordt het gebruikte zoute water nagenoeg zoet en het gebruikte zoete water nagenoeg zoet. (Zoals in een warmtewisselaar met tegenstroomeffect het ingaande koude water immers de warmtewisselaar verlaat met nagenoeg de zelfde temperatuur als het ingaande warme water, en omgekeerd).
Het zo ontstane nieuwe zoete water kan in dat geval dan dus alweer gebruikt worden om electriciteit op te wekken. Omdat omgekeerde electro dialyse leidt tot een verlies van warmte (een halve graad celsius van het gebruikte water) ontstaat dus in dat geval een systeem waarmee stroom opgewekt kan worden uit louter en alleen maar omgevingstemperatuur.
