Als de voorschrijver die verkeerd inschat is het geen kwakzalver, maar maakt hij een fout. Erg kwalijk, daar niet van, maar een stemmingsstabilisator (die effectief is bewezen) voorschrijven om stemming te stabiliseren is niet zo gek.
Maar als je ze voorschrijft als middel om BPS te behandelen (BPS als stoornis zélf) zegt de richtlijn dat je niet evidence based werkt. Het staat er duidelijk.
Het lijkt alsof je met 2 maten meet of ik zie het verschil nog steeds niet; geen kwakzalverij maar fouten maken.
Als de wetenschappelijke betrouwbaarheid tekort schiet om middelen te geven, welke ook nog niet geregistreerd staan voor behandeling van borderline in dit geval, dan is het een fout. Het is toch niet bekend of het effectief is ervoor.
Zo wordt kwakzalverij ook omschreven.
In Nederland schijnt het zo te zijn dat het uitschrijven van psychofarmaca voor psychiatrische ziekten, die niet geregistreerd zijn toeneemt?
Hoe zit het dan met een begrip als veiligheid? Heet dit dan medische wetenschap?
Alsof ik vind dat je geen kritiek mag hebben. Integendeel. Kritiek mag, moet zelfs, maar dan wel op een juiste manier waarbij de feiten goed ik ogenschouw worden genomen. De veronderstellingen die je doet over de reguliere zorg alsof ze een beeld in stand willen houden is een negatieve benadering die geen recht doet aan de realiteit. Want juist (en exclusief!!) de reguliere zorg bestaat uit goed opgeleide professionals die werken met evidence based medicine, de professionals kunnen aangesproken worden op tuchtrecht en de wet, ze moeten hun handelen ten alle tijde verantwoorden of kunnen verantwoorden.
Ik zeg dit omdat ik vind dat je je wel negatief uitlaat over "kwakzalverij" terwijl je dat niet of nauwelijks doet als het gaat om de reguliere zorg. Dat bedoel ik met het is net alsof je een bepaald beeld in stand wilt houden.
Dan krijg ik de neiging om de reguliere zorg ernaast te leggen en daar knelpunten of hoe je het wilt noemen, te gaan benoemen.
Ik ben zelf erin werkzaam, en nog steeds met veel plezier en het goede overheerst nog bij me. Doch ik zie wel hoe omgegaan wordt met kritiek. Als je niet mondig blijft, wordt je vreselijk onverschillig. Ook hier geld vaak het recht van de sterkste. Maar nu dwaal ik af op organisatie-nivo.
Psychiaters die echt kritisch zijn, krijgen ook de oren gewassen, dat is toch ook zo.
Alles heeft 2 kanten. Iets is niet alleen maar goed.
Wat ik hier neerzet hoeft ook niet uit zijn verband getrokken te worden, anders lijkt het alleen maar negatief, wat ik niet voor ogen heb.
Ik ken verschillende situaties waarbij het handelen verantwoord moest worden aan het ministerie van volksgezondheid, waarbij er in mijn ogen ernstig gefaald werd.
De mensen op de werkvloer werden hierin niet betrokken zodat er een verkeerd en bewust verdraaid beeld naar buiten kwam. Angst. Struisvogelpolitiek.
Een ding weet ik zeker, dat ik nogal naief ben of ben geweest wb reguliere zorg.
Groetjes