Ik weet niet of dit in Klassieke/ Moderne Natuurkunde, Algemene Discussie, of Filosofie hoort, maar goed.
Mijn stelling is: Een 'goede' (Theoretische) Fysicus is per definitie een filosoof.
Het is wellicht een wat lastige stelling zonder een duidelijke definitie van filosofie. Ik bedoel hier niet slechts filosofie als de liefde voor wijsheid, maar meer:
de studie van de betekenis en geldigheid van ons denken en ons geloof over de meest algemene en universele aspecten van dingen. Deze studie wordt niet uitgevoerd met behulp van experimenten of zorgvuldige waarneming. Dit is de reden waarom filosofie geen empirische wetenschap is, maar een normatieve wetenschap. In plaats van empirische experimenten baseert men zich op redeneringen en gedachte-experimenten, door zorgvuldig de filosofische problemen te formuleren en door te zoeken naar oplossingen en argumenten die deze oplossingen ondersteunen. Er kan dus nooit sprake zijn van een empirisch bewijs voor een bepaalde filosofische visie of theorie. Het is zelfs zinloos te vragen naar dergelijke bewijzen van bijvoorbeeld Plato's ideeënleer. Dit maakt dat sommige empirische wetenschappers filosofie helemaal niet als een wetenschap beschouwen.
Onder filosofie versta ik het nadenken over waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Het gaat hierbij vaak over dingen die lastig zijn te verklaren door de wetenschap. Door logisch denken zijn deze dingen wel te 'verklaren', maar dat is natuurlijk nooit helemaal waterdicht.
De taak van een fysicus is om dingen te bewijzen aan de hand van wetenschappelijke wetten. Natuurlijk komt hij met logisch nadenken ook een heel eind, maar hij moet zijn theorie kunnen onderbouwen met meer dan woorden.
Everything that can go wrong, will eventually go wrong
Je buigt de stelling een beetje om naar je eigen interesse denk ik, je kan de stelling misschien wat verbreden door niet "goede fysicus" maar door "mensen met genoeg wetenschappelijke bagage" (exacte wetenschappen dan).
Verder ben ik het men je eens, vooral door mensen die ik zelf ken. Mensen die een grote wetenschappelijke bagage hebben (waaronder fysica) kunnen meestal verhelderend filosoferen en hebben meestal een goed onderbouwd filosofisch antwoord klaar.
Rov schreef:Je buigt de stelling een beetje om naar je eigen interesse denk ik, je kan de stelling misschien wat verbreden door niet "goede fysicus" maar door "mensen met genoeg wetenschappelijke bagage" (exacte wetenschappen dan).
Verder ben ik het men je eens, vooral door mensen die ik zelf ken. Mensen die een grote wetenschappelijke bagage hebben (waaronder fysica) kunnen meestal verhelderend filosoferen en hebben meestal een goed onderbouwd filosofisch antwoord klaar.
Ik bedoelde het eigenlijk omgedraaid: Een fysicus (of wetenschapper, zoals u wilt - doch niet alle) kan pas een 'groot' onderzoeker zijn wanneer deze filosofeert. (Anders is hij slecht een soort computer...)
Ik ben het niet met je stelling eens, ze is veel te kras. Om te beginnen is "goed" al relatief, en het gaat al helemaal niet op dat je dan per definitie (dit is wel erg sterk uitgedrukt hoor!) een filosoof zou moeten zijn.
Dat ze samen kunnen gaan en in combinatie zelfs tot vruchtbare resultaten kunnen komen, betwijfel ik niet. Dat je echter "goed" werk kunt verrichten op theoretisch, fysisch gebied - zonder daarbij aan filosofie te doen - lijkt mij ook niet "per definitie" onmogelijk.
"Malgré moi, l'infini me tourmente." (Alfred de Musset)
Daar ben ik mee akkoord, maar het gaat een behoorlijke stap verder als je zegt dat je per definitie geen goed theoretisch fysicus kan zijn zonder een filosoof te zijn.
"Malgré moi, l'infini me tourmente." (Alfred de Musset)
Pfff... een aardige stelling (en ook wat confronterend want in het recente verleden van de natuurkunde kom je heel wat uitspraken van natuurkundigen tegen die sterk "anti-filosofie" gericht zijn).
Maar ik ben persoonlijk bang dat je met de aanleg voor filosofie misschien wel een voorsprong hebt op de anderen (de technisch begaafden) maar dat dit niet genoeg is.
Je moet sowieso ook een zeker gevoel hebben voor wat belangrijk is en wat onbelangrijk is. En daarmee bedoel ik niet het wetenschappelijke kennisbouwwerk van de theoretische natuurkunde maar de capaciteit van de eigen hersenen om de natuur te kunnen doorgronden. Want de menswetenschappen hebben tegenwoordig een aardig beeld over zaken zoals het "bevattingsvermogen" en het "onderscheidingsvermogen" van de menselijke hersenen en wie zich daar in verdiept wordt wat mistroostig als hij/zij dit betrekt op die enorme berg te behappen theorie van de hedendaagse natuurkunde. Praktisch gezien heeft een mens in het tijdsbestek van zijn actieve leven dan ook onvoldoende tijd om in zijn hoofd een totaalplaatje op te bouwen van de huidige kennis op het gebied van de micro-kosmos. Dus de theoretisch natuurkundige die een enorme sprong voorwaarts kan bewerkstelligen t.o.v. onze huidige inzichten in de natuur zal duidelijk geen getalenteerde detaillist zijn maar iemand met een zeer goed ontwikkeld voorstellingsvermogen. Alleen ons voorstellingsvermogen levert het "frame" waar wij in ons hoofd allerlei details aan kunnen bevestigen.
Je moet - om een succesvol theoretisch natuurkundige te zijn - dus sterk vertrouwen op de eigen intuïtie... En daarmee bedoel ik niet de eigen fantasie maar een soort "wiskundig" ordeningsvermogen dat bovendien ruimtelijk ingesteld moet zijn.
Ik geloof wel dat een theoretisch fysicus op een analoge manier te werk gaat, bij de aanvang van een theorie of stelling, als de filosoof zoals in John Nash' definitie. Echter, zodra experimenten in tegenspraak zijn met de stellingen moet dit voor hem/haar een groot probleem zijn. Zij/hij zal ook proberen om een meetbare voorspellingen te maken, omdat de theorie niet om 'waarheid' gaat maar om een accurate beschrijving. Een filosoof zal de band tussen theorie en wereld zelden in de schimmenwereld zetten.
Dus in mijn ogen: een filosofische denkwijze, ja, maar de verschillen met filosofie in de uiteindelijke methode zijn volgens mij groot. Bovendien kan het denk ik zeker geen nodige voorwaarde zijn, zoals de stelling hierboven wel (zeer scherp) uitdrukt.
je kan wel wiskundige uitwerkingen doen, maar uiteindelijk zal je je toch moeten afvragen wat het nut is van dat alles wat je hebt uitgewerkt...dan ben je aan het filosoferen (volgens mijn opvatting toch )
je denkt over natuur ((natuur)filosofie)...je giet het in een model (wiskunde) en je krijgt natuurkunde
als je dat model verder uitwerkt volgens logische, wiskundige regels, bekom je nieuwe theoretische resultaten (wiskunde), dan ga je je afvragen wat deze resultaten betekenen (filosofie)...
blijk van een kringloop?...
tijd is een truc van de Natuur om te voorkomen dat alles op het zelfde moment gebeurt - John A. Wheeler
)