Vorige week in newscientist beweerde ene Lee Smolin dat materie uit ruimtetijd bestaat (1). Zijn idee wordt onderbouwd door een recente theorie van Bilson-Thompson (2).
Als materie uit ruimtetijd bestaat, waar bestaat ruimtetijd dan uit?
zo kun je echt eeuwig doorgaan, en war bestaat dat dan uit, en dat, en dat?? hetzelfde met big bang, was was er dan daarvoor, en daarvoor? en dáárvoor??zowat onmogelijk
'The universe has a way of not caring about what you believe.'
Doorgaans wordt materie verondersteld een bepaalde hoeveelheid ruimtetijd in te nemen of te bezetten, en over een tijdsinterval door de ruimte te bewegen. Dat zou nu dus inhouden dat ruimtetijd zichzelf bezet of inneemt, en door zichzelf beweegt..?
Het klinkt erg interessant en ik zou graag begrijpen wat er bedoeld wordt. Kun jij dat uitleggen, p? Ik neem ook aan dat er voor deze theorie een soort uitgangspunt nodig is over wat ruimtetijd is?
Wat moet ik me bij de plaatjes voorstellen?
In theory, there's no difference between theory and practice. In practice, there is.
Die plaatjes zijn volgens mij deeltjes die bestaan uit 'bochten' in ruimtetijd, en op deze manier proberen ze (of het gelukt is weet ik niet) de elementen van het standaardmodel te verkrijgen. Ook schijnt het iets te maken te hebben met 'loop quantum gravity' wat een alternatief voor string theorie is en maar 4 dimensies nodig heeft.
Die plaatjes zijn volgens mij deeltjes die bestaan uit 'bochten' in ruimtetijd
Als in, zoals zwaartekracht ruimtetijd kromt, zou materie ruimtetijd plaatselijk (op kleine schaal) sterk krommen? Of liever gezegd, zoals zwaartekracht eigenlijk een (grote, relatief zwakke) kromming in de ruimtetijd is, zo zijn deeltjes eigenlijk kleine sterke krommingen. Dus er is niets behalve ruimtetijd, en de kromming daarvan bepaalt als wat voor fysieke fenomenen het zich her en der manifesteert. Denk je dat ik het zo moet interpreteren?
In theory, there's no difference between theory and practice. In practice, there is.
Als in, zoals zwaartekracht ruimtetijd kromt, zou materie ruimtetijd plaatselijk (op kleine schaal) sterk krommen? Of liever gezegd, zoals zwaartekracht eigenlijk een (grote, relatief zwakke) kromming in de ruimtetijd is, zo zijn deeltjes eigenlijk kleine sterke krommingen. Dus er is niets behalve ruimtetijd, en de kromming daarvan bepaalt als wat voor fysieke fenomenen het zich her en der manifesteert. Denk je dat ik het zo moet interpreteren?
Daar komt het op neer ja. Maaarrr waar bestaat ruimtetijd uit? Of betekent bovenstaand idee dat we uit helemaal niets bestaan?
anyway, dt zou dus betekenen dat de ruimtetijd uit informatie bestaat?
Dat idee heb ik ook wel eens gehad, ik kan e.e.a. nog niet helemaal goed aan elkaar knopen maar volgens mij komt het daar wel op neer ja.
Daarentegen is informatie subjectief, dus wellicht komt de natuurkunde vroeg of laat op een punt waarop we moeten zeggen, verder dan dit kunnen we het niet meer met wetten beschrijven maar hangt het af van degene die het beschrevene overdenkt.
In theory, there's no difference between theory and practice. In practice, there is.
informatie is zeker objectief omdat het altijd op een bepaalde manier moet worden geinterpreteerd? misschien is het niet dat soort informatie, ik kan het ook niet erg goed aan elkaar knopen.
'The universe has a way of not caring about what you believe.'
informatie is zeker objectief omdat het altijd op een bepaalde manier moet worden geinterpreteerd?
Hoe moet het volgende plaatje worden geïnterpreteerd?
Informatie is niet iets dat op zichzelf kan staan, het moet gerelateerd zijn aan (en krijgt pas betekenis bij) een bepaalde context. En bij iedere waarnemer is die context anders.
In theory, there's no difference between theory and practice. In practice, there is.
moet je dat plaatje interpreteren dan? als wij iets interpreteren dan maken we zelf informatie (en in dit geval: het universum) maar informatie die ergens iets over zegt kun je toch maar op 1 manier interpreteren (zeg maar: de bal is rond, dat is ook informatie, maar hoe wil je dat anders interpreteren?)
'The universe has a way of not caring about what you believe.'
