Wetenschapsforum

Ik vraag me al een tijdje af of het ook mogelijk is dat de visuele informatie die binnekomt in de hersenen ook door je eigen ideaal beelden gemanipuleerd kunnen worden. Ik heb bijvoorbeeld het idee dat als ik mezelf live in de spiegel bekijk ik er verhoudingsgewijs anders uitzie dan als er een foto wordt genomen van dezelfde positie en houding. Dan rijst bij mij de volgende subvraag of er dan ook een verschil is in manipulatie van live beelden en stilstaande beelden. Is het zo dat als de hersenen live beelden waarnemen deze enigszins kunnen worden aangepast door het brein richting de eigen ideaal beelden?

Zie ik dus vrouwen wel zoals ze echt zijn ?

Volgens mij speelt de mate waarin je bent blootgesteld aan een beeld ook een rol. Je ziet jezelf elke dag opnieuw in de spiegel dus bij jezelf merk je al snel die verschillende imperfecties op. Wanneer je iemand voor de eerste keer ziet, merk je niet altijd meteen imperfecties op (tenzij diegene die opvallend zijn), maar met meer blootstelling eraan kunnen er meer en meer karakteristieken gaan opvallen. Omgekeerd kan dit ook werken, iemand die bijvoorbeeld veel last heeft van acné, aanvankelijk kan dat heel hard opvallen wanneer je eerst met die persoon in contact komt, maar bij herhaalde blootstelling daaraan raak je hieraan gehabitueerd en valt die visuele informatie minder hard op.

Ik denk ook dat veel met de oogbewegingen te maken heeft en hoe die informatie zoals de vorm van het gezicht en de visuele elementen binnen het gezicht verwerken. Dit voorbeeld wijst er echter op dat het inderdaad mogelijk is dat onder invloed van onze hersenen die verwerking anders gebeurt, en de ogen zich op andere informatie gaan richten binnen het visuele veld.

Dit is echter nogal heel speculatief van mij ik heb wel les omtrent visuele perceptie gehad, maar niet zo diepgaand. Zodra mijn examens voorbij zijn zal ik hier wel eens meer over opzoeken aangezien ik zelf binnen mijn richting mee ga werken aan een studie rond visuele perceptie (echter met een heel ander accent-punt ).

Maar oké back on topic. Wat het bekijken van foto's betreft, dit is een heel uitzonderlijk fenomeen. Als ik mezelf op foto zie is dit vaak heel anders dan zoals ik mezelf in de spiegel zie en dan rijst weleens de vraag van mmm hoe zouden anderen mij dan wel zien (hier hangt natuurlijk ook een psychologisch aspect aan vast). Ik vind het echter moeilijk om af te gaan op informatie van foto's, veel hangt namelijk af van de belichting en de hoek waaruit de foto getrokken is, zelfs de kledij die je op dat moment aanhebt en de voorwerpen of toestellen die in je omgeving staan. Je zou dit dus echt moeten controleren in situaties waar al die aspecten constant zijn gehouden.

Hersenen spelen een heel bepalende rol in onze visuele perceptie, maar ik denk echter niet dat dit noodzakelijk in de richting van eigen ideaalbeelden is.

Wel een goed voorbeeld denk ik met betrekking tot de invloed van hersenen op de visuele perceptie is meisjes die lijden aan anorexia nervosa. Zij hebben namelijk niet de indruk van hunzelf ongezond mager te zijn, wanneer zij in de spiegel kijken, zien zij zichzelf juist nog als te dik of net het goede gewicht hebbend.

Volgens mij kan je 2 mensen juist dezelfde visuele input geven en toch ertoe komen dat ze eigenlijk "anders" hebben "gekeken" naar de visuele informatie of andere dingen daarvan onthouden hebben.

Mijn excuses als dit allemaal wat te speculatief is. Ik hoop dat iemand misschien interessante wetenschappelijke bevindingen hieromtrent kan meedelen.

Bedankt voor je antwoord Imengine,

Het voorbeeld van de anorexia nervosa:

Stel je laat een patiënt met anorexia nervosa zichzelf natekenen staand voor de spiegel, tekenen ze dan het werkelijke uiterlijk, dus sterk vermagerd, of tekenen ze een andere waarschijnlijk dikker persoon?

Als ze de werkelijkheid natekenen betekent dit dus volgens mij dat ze wel de juiste vormen zien maar hier verkeerde conclusies aan verbinden.

Als ze een dikker persoon tekenen betekent dit volgens mij dat er invloeden zijn op het beeld dat onderweg is naar de visuele cortex..

Ik geloof dat het eerste in werkelijkheid gebeurt dus lijkt het me dat de veranderde visuele perceptie van mensen met anorexia nervosa op andere processen zijn gebaseerd dan mijn eigen ervaringen met foto's en live beelden.

Als ik mezelf namelijk in de spiegel zou natekenen teken ik denk ik een ander gezicht dan dat ik op foto's zal zien.

Heb ook wel eens een aantal digitale foto's genomen van mezelf terwijl ik in de spiegel keek, dus zelfde licht, omgeving, houding etc. En dit vergeleken staand voor de spiegel met mijn zelf waargenomen beeld. En ook dan zijn er altijd weer andere verhoudingen waarneembaar (Jaja we zijn er mee bezig )

Volgens mij speelt de mate waarin je bent blootgesteld aan een beeld ook een rol. Je ziet jezelf elke dag opnieuw in de spiegel dus bij jezelf merk je al snel die verschillende imperfecties op. Wanneer je iemand voor de eerste keer ziet, merk je niet altijd meteen imperfecties op (tenzij diegene die opvallend zijn), maar met meer blootstelling eraan kunnen er meer en meer karakteristieken gaan opvallen. Omgekeerd kan dit ook werken, iemand die bijvoorbeeld veel last heeft van acné, aanvankelijk kan dat heel hard opvallen wanneer je eerst met die persoon in contact komt, maar bij herhaalde blootstelling daaraan raak je hieraan gehabitueerd en valt die visuele informatie minder hard op.

Dus dit betekent dat omdat ik mezelf zovaak al gezien heb mij sneller afwijkingen op een foto op zullen vallen ( verschil omgeving licht houding etc). En je dus sneller de mening hebt dat de foto niet op jezelf lijkt...klinkt inderdaad erg logisch maar blijf ermee zitten hoe het kan dat als ik deze storende factoren weghaal en een foto vergelijk met de spiegel er toch aardige verschillen zijn.....

Heb ook wel eens iets gehoord over de verschillen van foto's en de 3d live wereld. Dat je op een foto eigenlijk alles plat maakt en daardoor ook nuances verdwijnen die je in werkelijkheid wel ziet. Wellicht heeft het hier ook mee te maken, de combinatie van visuele gewenning waardoor je scherper verschillen ziet en de nuances die verdwijnen en daardoor een afwijkend beeld waarneemt.....

Leuke materie dit ...weet je/iemand misschien ook goede boeken die over deze materie gaan?