Wetenschapsforum

Het sociaal geheugen:

Een belangrijke voorwaarde, om als soort te kunnen overleven, is het vertonen van sociaal gedrag.

Damasio stelt zelfs dat het vertonen van sociaal gedrag een fundamentele vereiste is.

Welnu, interessant, maar wat heeft dit alles met management te maken?

Stelt u zich eens voor dat de mens van nature niet zou beschikken over een ‘sociaal’ geheugen.

Wonen, voeding, mobiliteit, kleding, energie, opvoeding van kinderen, studies, ethische en morele waarden, sporten, reizen, even ontheemen, geestelijke ontplooiing, ontspanning, sociaal leven, kunst, cultuur, creativiteit, muziek, wellness, feesten, dansen, tijd besteden aan familie en vrienden, rechtssystemen, voorzorg voor: werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW, al deze zouden zich waarschijnlijk niet ontwikkeld hebben.

De mens zou teruggeworpen worden op zichzelf en had waarschijnlijk de prehistorie niet eens overleefd!

Mensen zijn van nature (door de genen voorgeprogrammeerde) sociale wezens met bepaalde, ingebouwde en natuurlijke vaardigheden voor het oplossen van problemen van sociale samenwerking en het opstellen van morele regels “om individuele keuzen te beperken”.

Ze zullen, zonder veel aansporing, spontaan orde scheppen, eenvoudig door hun dagelijkse individuele doelen na te streven en op andere mensen te reageren.

Samenwerking, gebaseerd op sociaal gedrag, het zoeken naar evenwicht en welbevinden voor alle leden, schijnt dus essentieel te zijn om als soort te kunnen overleven en te kunnen evolueren.

Je kunt je dan ook afvragen wat de toekomst is van een competitief systeem dat zich voornamelijk focust op het welzijn van het individu of een (zeer) specifieke groep, in tegenstelling tot de evolutionair/biologische regels van de natuur!

Indien er nergens een aanzet tot coöperatief gedrag wordt gegeven is de mens tot uitsterven gedoemd.

Voldoende en goede sociale contacten zijn tevens de sleutel tot oud worden en bevorderen de immuniteit, op deze wijze zijn onze genen voorgeprogrammeerd, aldus wetenschappers die een grondige studie maakte over de plaatsen op onze planeet waar mensen het oudst worden.

Individualisme gaat nogal eens dikwijls gepaard met eenzaamheid, wat tot één van de meest slepende ziekte op planeet wordt aanzien.

In een geïndividualiseerde samenleving is de angst om uitgebuit te worden door anderen een belangrijke factor om niet samen te werken, deze angst is groter dan de neiging om voordeel te halen uit het werk van anderen.

De angst en onveiligheid die we aanvoelen zijn dus de belangrijkste factoren om zich niet sociaal te gedragen.

Misschien is het daarom wel dat velen zich niet thuis voelen in dit systeem, simpel omdat het niet ‘biologisch’ is!

Tevens is het gebrek aan vertrouwen in de medemens een gevolg van een onderontwikkeld ‘sociaal’ geheugen.

Preventief een samenleving creëren met meer vertrouwen in de medemens is zeer belangrijk.

In de eerste plaats kunnen we een samenleving creëren waar het minder nodig is om de mens te controleren, dit duidt op volwassenheid.

De verantwoordelijkheid die ieder mens moet nemen om een ander individu te respecteren is vanzelfsprekend, anders is elke vorm van samenleving onmogelijk.

Het zogenaamde “gnoe effect”, maw:“ bruggen bouwen op de lijken van andere” dit is natuurlijk puur individualisme, egoïsme en eigenbelang.

Samenwerken aan een project om achteraf samen het project zelf of de vruchten van dit project te kunnen delen.

Mensen die toch samenwerken zonder er voor zichzelf voordeel uit te halen, dit heeft alles te maken met de structuur van het interactienetwerk.

Juist het feit dat “niet iedereen” in een samenleving evenveel contacten heeft, niet over evenveel kennis beschikt, opent de weg naar coöperatief gedrag.

De mate van gasvrijheid is een middel om te meten hoever het sociaal geheugen van de mens geëvolueerd is, er zijn er nog vele andere systemen.

Wetten worden gemaakt door gebrek aan vertrouwen in de medemens.

Vertrouwen en respect moet men verdienen, dit kan men niet zomaar krijgen.

Het vrijwillig toestaan van controle op vertrouwen en respect is wijsheid.

Misbruik van vertrouwen is dat wat de intelligente mens verafschuwt, dit is een levensfilosofie die de intelligente mens kenmerkt.

Door veelvuldig misbruik te maken van het vertouwen van de samenleving loopt men het risico dat er een overdreven controle organisme ontstaat dat enkel nog wantrouwen schept en daardoor het samenleven in zijn geheel onmogelijk maakt.

Wanneer de sociale voeling zich enkel beperkt tot de naaste familieleden, dan is er totaal geen respect voor mensen buiten de eigen kring.

Deze tegenstellingen vinden we ook terug bij het uitbuiten van mens door mens.

In de psychiatrie worden deze mensen geklasseerd onder de noemer: asociaal, psychopaat.

Wanneer als laatste ook de sociale voeling voor naaste familieleden is weggevallen, dan is de samenleving in verval, wat nu het geval is.

Tien jaar terug telde België 2,5 miljoen gezinnen, nu zijn er meer dan 4 miljoen, deze is een gevolg van de stijgende éénoudergezinnen.

De oorzaak is hier duidelijk, het individualisme dat zich hier te veel en op een verkeerde manier ontplooide en daardoor elke vorm van evenwichtig denken verstoorde.

Trouwen is de rechten halveren en plichten verdubbelen, de prachtige vruchten daaruit verhonderdvoudigen zichzelf.

Vele eenoudergezinnen zijn het gevolg van misgelopen huwelijken, anderen kiezen bewust voor éénoudergezinnen.

Ieder wil zijn gelijk hebben, zonder water in de wijn te doen, nul tolerantie wordt dit genoemd, ook al bekend niemand dit.

Kinderen van gescheiden ouders zijn statisch gezien armer, minder sociaal, emotioneel instabieler en ongelukkiger dan van gehuwde ouders.

Deze eenoudergezinnen hebben duidelijk veel minder financiële draagkracht, daardoor ook een veel slechter consumptie gedrag.

De financiële mogelijkheden van eenoudergezinnen beperken zich tot de noodzaak en de voorzorg, aan de zin van het leven kan meestal geen gevolg gegeven worden, dit door gebrek aan mogelijkheden.

De tijd die men nodig heeft om zichzelf en of de kinderen te voorzien in de noodzakelijkheden is maximaal, de essentie van het leven gaat verloren.

De tijd die nodig is om kinderen degelijk op te voeden is meestal minimaal.

Wat men zaait zal men oogsten is het volgende probleem, totaal vergeten dat het gezin het fundament van de samenleving was.

De volgende egoïstische generaties die daaruit ontstaan schuwen elke vorm van samenhorigheid, tolerantie en consensus.

Het extreemindividualisme heeft zich hier totaal overontwikkeld en verdringt hierdoor het sociale geheugen, dit met traumatische gevolgen, de samenleving betaald uiteraard nogmaals het gelag, meer misdaad enz enz.



Het individualisme van vandaag is een levensstijl die onverdraagzaamheid en eigenbelang gemakkelijker toegang geeft.

In een geautomatiseerde samenleving kan het individualisme zich meer ontplooien, de vrouw heeft de fysische kracht van de man niet meer nodig, ook alle andere fysisch minder sterken kunnen in deze geautomatiseerde samenleving overleven, enkel de intelligentie van het individu bepaald zijn kunnen.

In niet gemechaniseerde primitieve samenlevingen van 500 jaar terug werden individualisten verstoten, ze waren een blok aan het been van de groep, een belemmering.

Extreem individualisme komt voor in alle ideologische strekkingen en is van alle tijden.

Het extreem individualisme is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.

Het asociaal zijn is tevens een gevolg van het niet verder evolueren van het basis instinkt als kind, sociale voeling verkrijgt men door degelijke ouderlijke opvoeding, schooleducatie, cultuur, noodsituaties, enig kinderen zijn meer gevoelig voor dit syndroom.

Op oudere leeftijd het basis instinkt verder laten evolueren is niet eenvoudig, extreemindividualisme remt in grote mate het sociaal zijn af.

Extreem individualisme is een psychose (geestesziekte waarbij de persoonlijkheid diepgaand is aangetast) die ontstaat:

Ofwel uit opvoeding ofwel uit erfelijkheid of beide.

Volgens statistisch onderzoek komt extreem individualisme veel meer voor bij enig kinderen.

De identiteit van elk individu wordt niet bepaalt door het individu zelf, maar door alles wat hij zelf niet is.

Het collectivisme is een middel om zichzelf te dienen, hetzelfde geldt voor het individualisme, beide moeten in evenwicht zijn om een goede psyche te bewerkstelligen. Het “collectivisme” heeft geen rode kleur en het “individualisme” heeft geen blauwe kleur, beide moeten ze onszelf “de mens” dienen.

De werkelijke waarde van een mens kan worden gevonden in de mate waarin hij bevrijding van zijn eigenbelang heeft bereikt. (A.E)