\(e^x\)
lopen door de Kalverstraat. Plots duikt constante C een zijstraat in. "Wat is er aan de hand" vraagt exp(x). "Kijk uit", zegt constante C, "ik zag de differentiaaloperator recht op ons afkomen". "Als ie me differentieert, dan blijft er niets van mij over.""Dat kan mij niet deren", zegt de exponentiële functie, "ik ben daar imuun voor", en hij stap alleen verder. Even later komt hij de differentiaaloperator tegen. "Hallo", zegt de exponentiële functie, "ik ben e tot de macht x". "Aangenaam", antwoordt de differentiator, "ik ben d/dy".
