albert davinci schreef:'Jou' is hier persoonlijk voornaamwoord (jou verwijst naar een persoon, als je jou kan vervangen met een naam van een persoon moet er dus geen
t achter) en moet daarom geen t hebben, de
t plak je eraan vast wanneer jou gebruikt wordt als bezittelijk voornaamwoord (jouw fiets, jouw gezondheid). Ik heb tot mijn schaamte ontdekt dat ik dezelfde fout maakte (slordigheid, ik heb eigenlijk geen moeite met de regels) in mijn reactie maar helaas staan de mods ons niet toe om onze teksten te verbeteren zogauw iemand heeft gereageerd.
Ik heb zelf overigens ook geen talent voor taal en spelling, ik heb het min of meer onder de knie gekregen door veel te oefenen op mijn zwaktes.
PS als iemand bereid is aan zijn spelling te werken dan ben ik bereid om zolang over de spelfouten heen te lezen
Eh?
Verander in jou
w uitleg eens
heel gauw de 't' in een 'w'. Wel heel slordig hoor, iemand uitleg verschaffen waarbij je zelf dubbel de fout in gaat...
En dan nog dit, meer in het algemeen: zonder een oordeel over dyslectici te willen vellen, valt het mij op dat dit verschijnsel maar al te vaak als excuus wordt gebruikt voor het niet toepassen van de schrijfregels. Alsof je dan niet meer hoeft, ofzo.
Ik heb een (milde) vorm van dyscalculie. Zie je mij dan sommen en formules posten? En als ik het doe, dan houd ik rekening met mijn zwakheid en zorg ervoor dat iemand mijn formule eerst controleert voordat ik deze post. Maw: ik houd rekening met mijn zwakheid, zodat de eventuele fouten in mijn werk daar in elk geval niet door komen.
En als je weet van jezelf dat je aan dyslexie lijdt, dan kan je daar toch net zo goed rekening mee houden? Je kan toch minimaal een spellingschecker gebruiken? Dat er dan nog wat dt-fouten overblijven, nou ja, kan gebeuren. Je kan je tekst ook nog eens door een familielid of vriend laten nalezen. Maar een verhandeling in slecht Nederlands schrijven, je hier van bewust zijn en het afdoen met dyslexie vind ik zwak, aangezien de techniek ons toestaat de ergste fouten eruit te halen. Dat niet doen betekent dan ook gewoon luiheid of gemakzucht en heeft als zodanig niets meer met dyslexie te maken. Je schrijft immers voor een publiek, en het niet (willen) hanteren van de spellingsregels vind ik zelf minachting voor datzelfde publiek. Alsof ik mij als lezer maar aan de schrijver moet aanpassen, terwijl dit natuurlijk andersom is.
Iemand als Wubbo Ockels zal ook zeker niet deze houding hebben. Die zal er altijd naar blijven streven zijn eigen zwakheid vóór te zijn.
