Je gebruikt een dunne sheet dat gemaakt is van een polymeer neem ik aan. Een polymeer heeft een erg grote weerstand van some wel 10^18. Daarom heeft het ook een doorslag E-veld (voor polycarbonaat) van 200 kVm. Waarom dan het vonken trekken van 9 cm?
Een polymeer wordt gemaakt via de spuyitgiet techniek, Dus eerst worden balletjes polymeer verwarmt tot een vloeistof, en dan worden ze in hun figuur gespoten. Bij deze handeling wordt de polymeer erg statisch geladen , door wrijving bijvoorbeeld. De ladingsdichtheid kan met gemak zelfs groter zijn dan de doorslag E-veld van lucht, 15 kVm. Dit resulteerd erin dat de lucht rond de polymeer ioniseert, De ionen van omgekeerde pool vallen op de polymeer. Ook stofdeeltjes worden aangetrokken, maar het overgrote deel van het neutralizeren van de lading gebeurt toch door condens vorming.
Wat ik wil zeggen is dat er een dunlaagje moleculen, vooral water, op de polymeer wordt gevormd.
De Elektrostatische halfwaarde tijd van een polymeer kan door zijn grote dichtheid wel 7 maanden zijn (voor polycarbonaat) het dunne laagje zit er bij jou dus nog wel op.
Dit dunne laagje zorgt voor het overslaan bij 9 cm. en 10 kV
Mr. static kan je er meer over vertellen.
Over het tweede probleem wil ik het volgende zeggen:
Als ik het goed heb begrepen loop er een vak naar de buitenradius van de dunne sheet , gaat er over heen en dan weer terug naar het centrum.
Je zegt dat er een stroom loopt over de rand van de sheet, ik ben het daar wel mee eens. Maar ik denk niet dat de electronen aan de ene kant van de capaciteit naar de andere springen. Ik denk dat het meer met luchtionisatie te maken heeft. Ofwel, bij de positieve kant worden atomen geioniseerd en versnellen de electronen naar de capaciteit, en aan de andere kant gebeurt het omgeeerde. De troom loop dus door ionisatie, en dat is erg moeilijk te beschrijven wat er allemaal gebeurt. De link die hier boven staat kan je hopelijk ook wat vertellen over ionizers (echt heel goeie link).
Ik denk dus dat het chaotisch verloop dus aan ionisatie van de lucht hangt.
over het plastic-oppervlak over de rand van het plaatje. Bij het verder verhogen van de spanning werd uiteraard de frequentie van overslag (geen doorslag) ook hoger en heb ik een mooie foto kunnen maken. Daarop is duidelijk te zien dat de vonkbaan aan de achterkant van het plaatje ongeveer de vonkbaan aan de voorkant volgt. Dit zou je echter niet verwachten, gezien de tegengestelde stroomrichting van voor- en achterkant! Het lijkt dus alsof de vonkbanen elkaar aantrekken ipv afstoten, zoals de rechterduimregel suggereert. Weet iemand hier een verklaring voor te geven, of kent iemand een persoon aan wie ik deze vraag kan stellen?
