Goedkeuring

Moderator: Rhiannon

Reageer
Berichten: 16

Goedkeuring

Waarom zoeken de meeste mensen (ik wil niet als een stereotype klinken) goedkeuringen bij andere.

Zijn dit puur gedachtens of gaan er ook gevoelens mee (instinct)???

Berichten: 954

Re: Goedkeuring

maximus08 schreef:Waarom zoeken de meeste mensen (ik wil niet als een stereotype klinken) goedkeuringen bij andere.

Zijn dit puur gedachtens of gaan er ook gevoelens mee (instinct)???
Ik heb geen idee wat volgens jou het verschil is tussen "gedachtes" en "gevoelens" maar hoe het ook zij, mensen zijn in alles afhankelijk van anderen. Je hebt vaak niet eens expliciete goedkeuring nodig maar zelfs in de gesprekken die je dagelijks met anderen hebt vindt dit proces plaats.

Sociale waardering en afkeuring van groot belang voor het oplossen van collectieve actieproblemen, ook een van die vormen van onderlinge afhankelijkheid tussen mensen.

Berichten: 16

Re: Goedkeuring

Wat ik ermee wil zeggen is, dat ik om me heen mensen zie die er alles voor doen om goedkeuring te krijgen van andere.

Wanneer iemand geen goedkeuring krijgt voelt diegene zich niet geaccepteerd.

Is dit een aangeleerde gedrag of zit het gewoon in de mens (oermens, instinct)

Waarom is dit zo?

Gebruikersavatar
Berichten: 284

Re: Goedkeuring

maximus08 schreef:Waarom zoeken de meeste mensen (ik wil niet als een stereotype klinken) goedkeuringen bij andere.

Zijn dit puur gedachtens of gaan er ook gevoelens mee (instinct)???
De oorzaak naar het zoeken van goedkeuring van anderen,ligt in het feit dat mensen van nature sociaal levende wezen zijn,wezens die van nature in een groepsverband leven,volgens mij.

En om bij een groep te horen,heb je de goedkeuring c.q. instemming van de andere leden van de groep nodig.
Ir. E. Oosting,hoofdbreker:

"Ik zou bijvoorbeeld wel eens willen weten waar batterijen eigenlijk zélf op lopen."

Re: Goedkeuring

Hans Sterling schreef:De oorzaak naar het zoeken van goedkeuring van anderen,ligt in het feit dat mensen van nature sociaal levende wezen zijn,wezens die van nature in een groepsverband leven,volgens mij.

En om bij een groep te horen,heb je de goedkeuring c.q. instemming van de andere leden van de groep nodig.
Dat lijkt mij een hele logische en redelijke benadering Hans. Ter aanvulling:

Om bij een groep te horen, deel uit maken van, heb je dus twee keuzes. Je opinie op de groep af te stemming (goedkeuring zoeken), of hier niets van aantrekken en je eigen lijn trekken. De personen die dit laatste doen zijn veelal charismatische types die een soort van leiderpositie in kunnen nemen welk men volgt. Maar leiders zijn zeldzaam dus de meerderheid van de mensen zoekt simpelweg goedkeuring.

Wat ik hierboven opnoem is wel voornamelijk van toepassing op jongeren. Waar je in een groep nog makkelijker een leider kunt aanwijzen. Naarmate men ouder wordt zoeken mensen toch meer hen eigen weg dmv het verstand. Maar wat me wel te binnen schiet; misschien is schaamte in deze discussie wel het onderliggende gevoel wat sociaal is ingebouwd zodat mensen functioneren binnen een groep. Als mensen je gedrag goedkeuren is er niets aan de hand, maar zodra ze het afkeuren (denk bv. aan aparte sekswensen) dan voel je schaamte. Is schaamte dan dus indirect het gevoel dat je breekt met een groep op een bepaald standpunt.

Jammer, mijn boverkamer is te lui om verder te denken. Iemand die hier nuttig op voort kan borduren?

Gebruikersavatar
Berichten: 284

Re: Goedkeuring

Emeth_NL schreef:Dat lijkt mij een hele logische en redelijke benadering Hans. Ter aanvulling:

Om bij een groep te horen, deel uit maken van, heb je dus twee keuzes. Je opinie op de groep af te stemming (goedkeuring zoeken), of hier niets van aantrekken en je eigen lijn trekken.
Je niets aantrekken van de goedkeuring/instemming c.q. opinie van een groep,je eigen lijn trekken,is een keuze om deel uit te maken van een groep,Emeth_NL?
De personen die dit laatste doen zijn veelal charismatische types die een soort van leiderpositie in kunnen nemen welk men volgt. Maar leiders zijn zeldzaam dus de meerderheid van de mensen zoekt simpelweg goedkeuring.
Ook leiders hebben de goedkeuring/instemming voor hun leidersschap,van groepsleden nodig (tenzij het leiderschap met machtsmiddelen afgedwongen wordt).
Wat ik hierboven opnoem is wel voornamelijk van toepassing op jongeren. Waar je in een groep nog makkelijker een leider kunt aanwijzen. Naarmate men ouder wordt zoeken mensen toch meer hen eigen weg dmv het verstand.
Ook op volwassen leeftijd,als verstandelijke overwegingen een grotere rol spelen dan in de jeugd,komt het vragen naar goedkeuring/instemming van groepsleden,en het wel of niet geven van goedkeuring/instemming door groepsleden,tot uiting.

Denk wat dat betreft maar aan verkiezingen en de verkiezingsstrijd,die politieke partijen en hun leiders voeren om de goedkeuring/instemming van de groepsleden te krijgen,in een democratisch land.
Maar wat me wel te binnen schiet; misschien is schaamte in deze discussie wel het onderliggende gevoel wat sociaal is ingebouwd zodat mensen functioneren binnen een groep. Als mensen je gedrag goedkeuren is er niets aan de hand, maar zodra ze het afkeuren (denk bv. aan aparte sekswensen) dan voel je schaamte. Is schaamte dan dus indirect het gevoel dat je breekt met een groep op een bepaald standpunt.
Schaamte is in deze discussie misschien wel een onderliggend gevoel wat sociaal is ingebouwd zodat mensen kunnen functioneren binnen een groep?

Waar herken je dat dan in Emeth_NL?

Ik kan je niet volgen,zou je dat willen verduidelijken?
Jammer, mijn boverkamer is te lui om verder te denken. Iemand die hier nuttig op voort kan borduren?
Volgens mij is de vraag om voort te borduren op jouw woorden,ook een verzoek om goedkeuring/instemming.

Zonder goedkeuring/instemming kan er er immers niet voortgeborduurd worden op jouw woorden?
Ir. E. Oosting,hoofdbreker:

"Ik zou bijvoorbeeld wel eens willen weten waar batterijen eigenlijk zélf op lopen."

Gebruikersavatar
Berichten: 976

Re: Goedkeuring

Je wilt toch gewoon dat mensen van je houden? Als iemand een deel van jezelf bevestigd is dat heerlijk, je krijgt het gevoel dat je niet de enigste bent die dat denkt of voelt. Daardoor sta je niet langer alleen en onbewuste driften krijgen geen grip op het idee dat je gek bent of afwijkt. Door de erkenning en bevesting van je ideeen door anderen ontstaat er fierheid. Je voelt je gerespecteerd, in de eerste plaats door jezelf, maar wat heeft het voor nut jezelf te respecteren als je alleen bent. Dan is het niets dan een soort gedwongen zelfliefde. Juist als de vrijheid van de ander beschikt over jouw waarde binnen een samenleving wordt je gevoel en jijzelf waardevol.

Al is het dan misschien een illusie want zijn we niet allemaal gelijk?

Reageer