Moderator: Rhiannon
Wat wordt dit woord toch vaak misbruikt. Er zijn geen tegenstrijdigheden. Of er sprake is van een paradox verschilt per persoon: als je de oplossing van de schijnbare tegenstrijdigheid kent, is het - feitelijk - geen paradox meer voor je. Voor anderen bestaat de paradox dan nog wel.ER ZIJN GEEN PARADOXEN
Phys schreef:Wat wordt dit woord toch vaak misbruikt. Er zijn geen tegenstrijdigheden. Of er sprake is van een paradox verschilt per persoon: als je de oplossing van de schijnbare tegenstrijdigheid kent, is het - feitelijk - geen paradox meer voor je. Voor anderen bestaat de paradox dan nog wel.
Tot zover deze off-topic, doch wijze les
Een consistente natuurkundige theorie bevat geen tegenstrijdigheden. Derhalve is iedere eventuele paradox in die theorie gebaseerd op een onjuiste redenering.Prof schreef:In zekere zin heb je inderdaad gelijk -- zie `Paradox' in Wikipedia. In de natuurkunde wordt dit woord
vaak op een enigzins andere manier gebruikt, namelijk in de zin van een innerlijke tegenstrijdigheid
welker oplossing komt uit het herformuleren van de theorie, of nog liever het vervangen door
een betere theorie. We zijn het er hopelijk wel over eens dat het al dan niet gelijk lopen van de
klokken in fiete niet eens een paradox is, tenzij je er van uitgaat dat iedere waarnemer a priori
altijd dezelfde tijdsaanwijzing op de beide klokken zou moeten zien. Dit echter is onwaar. In die
zin is hier dus geen sprake van een redenering die tot een schijnbaar innerlijk tegenstrijdig resultaat
leidt, maar van gewoon een onjuiste redenering, en derhalve niet van een paradox.
Desalniettemin, de term `innerlijke tegenstrijdigheid' of `inconsistentie' zou beter op zijn
plaats geweest zijn.
Dit is dus niet waar.maar van gewoon een onjuiste redenering, en derhalve niet van een paradox.
ook niet in de naturkunde (zie tweelingen-paradox in mijn bericht hierboven), en mocht dat wel zo zijn (wat ik niet geloof), wordt de taal verkracht.In de natuurkunde wordt dit woord
vaak op een enigzins andere manier gebruikt, namelijk in de zin van een innerlijke tegenstrijdigheid
welker oplossing komt uit het herformuleren van de theorie, of nog liever het vervangen door
een betere theorie.
