De zin en de onzin van de psychiatrie

marievuurvogel

In 2008 wordt de op genezing gerichte geestelijke gezondheidszorg, tot dit jaar geheel in de AWBZ, overgeheveld naar de zorgverzekeringswet en dus een verantwoordelijkheid van de zorgverzekeraars. De vergoedingen aan de zorgverleners, artsen, therapeuten, instituten geschiedt op basis van een DBC, een diagnose-behandel-combinatie, een product, dat ingekocht wordt door verzekeraars en afgeleverd aan de bij hen verzekerden als deze verzekerden een indicatie voor deze zorg hebben gekregen en een verwijzing van o.a. de huisarts. Die indicatie is gebaseerd op de DSM-IV, een klassificatiesysteem dat gebruikt wordt om mensen die hulp vragen en/of die hulp nodig hebben, in kaart te brengen op basis van een aantal kenmerken en normatieve oordelen. Wat er uit komt rollen is sterk afhankelijk van degene die klassificeert en diens referentiesysteem. Gepretendeerd wordt dat het gaat om het diagnostiseren van geestelijke ziektes of stoornissen. Niets is minder waar. Er bestaat niet zoiets als een zieke geest en een ziekte die in hoge mate invaliderend KAN zijn (maar beslist niet altijd HOEFT te zijn): schizofrenie, is een ontregeling van het brein, waar waarschijnlijk de gevoeligheid voor ontregeling is aaangeboren en die bij stress en/of (soft) drugs kan opspelen. Niks met zieke geest te maken, maar met een gevoeligheid voor een bepaald soort ontregeling van het brein. Ons brein is zeer plastisch en blijft dat ons hele leven, Onder invloed van ervaringen ontstaan of verdwijnen meer of minder verbindingen, verandert de werking en de samenwerking tussen delen van ons brein. Interactief dus.

Je zou verwachten dat een zich medisch-wetenschappelijk noemende tak van de gezondheidszorg zich ook medisch-wetenschappelijk zou gedragen. Niets is minder waar. Veel van wat als geestelijke stoornis gepresenteerd wordt, is een gewone reactie op soms buitengewone levenservaringen, niks onderliggend geestelijk mankement. Als er al een mankement zou bestaan, is dat een lichamelijk mankement, een gevoeligheid, zo je wilt een overgevoeligheid.

ADD of ADHD bijvoorbeeld blijkt o.a. samen te hangen met gevoeligheid voor bepaalde stoffen in ons voedsel en een bepaald voedingspatroon. Geen suker,geen kleur-geur-smaakstoffen, wel rauwkost, volkorenprodukten, vers bereide maaltijden doen al wonderen bij veel mensen met etiket ADHD. Ook de veelheid aan prikkels, de relatieve immobiliteit, dus het leefpatroon, triggert ADHD. Is het een ziekte van de geest? Nee eerder iets dat samenhangt met het ongezonde leven in een 'moderne' maatschappij.

Paniekstoornissen lijken voort te komen uit een buitengewoon sterke reactie op een chemische prikkel van het brein. Dus niks geest maar brein. Wel kun je met je bewustzijn leren grip op dat brein te krijgen. Tegenwoordig is de invloed van de chemische industrie dominant in de psychiatrie: geef iemand die waar dan ook last van heeft een pil, benoem het als een ziekte of een stoornis en bij een ziekte hoort een medicijn. Echter deze mdicijnen genezen nimmer, hebben vaak veel bijwerkingen en dempen alleen bepaalde functies van het brein.

Dan de veel gebruikte stoplap van de 'persoonlijkheidsstoornissen'. Bestaan die dan wel? Nee die bestaan net zo min. Zieke persoonlijkheid bestaat niet. Er zijn varianten in menselijk gedrag, bewustzijn. Er zijn varianten in de mate waarin mensen ontwikkeld zijn op bijvoorbeel het gebied van gewetensvorming, beheersing van impulsen, maar bij voorbeeld traumatische ervaringen kunnen in het brein gebieden activeren en verbindingen leggen die iemand tot een heel ander mens lijken te maken. Mensen kunnen leren, mits de omstandigheden zodanig zijn dat er ruimte is voor leren. Mensen kunnen leren hun brein te besturen, dat heeft Mindfullness meditatie/trainingen/therapie uitgewezen.

Het Institute for Mind and Life (boeddhistisch georienteerd, dalai Lama) werkt samen met uiteenlopende onderzoekers, met name voor toepassingen op het gebied van wat de GGZ genoemd wordt. Want buiten kijf staat dat mensen door aanleg of omstandigheden grote problemen kunnen ervaren en/of zeer getraumatiseerd kunnen zijn. Soms zijn er chemische middelen nodig om het brein enigszins te reguleren, maar nog meer is er een liefdevolle structuur nodig waarin mensen, zoveel als mogelijk, kunnen leren zelf grip op hun brein en hun zijn te krijgen.

Ik heb jaren geleden in een wetenschappelijk tijdschrift een bericht gelezen van een onderzoek naar psychosen. Daarbij bleek dat bij mensen die dagdroomden én mensen die droomden in hun slaap er een bepaald gebied actief was en andere delen die actief zijn bij actief denken, waarnemen, c.q. een waakbewustzijn, juist niet. Op het moment dat een dagdromer uit zijn dagdroom gehaald wordt door een geluid, of wat dan ook en de dromer uit zijn slaap, wordt dat dromende deel geinactiveerd en de cortex en andere delen geactiveerd. Bij psychotische mensen echter gebeurde dat inactiveren niet. Die bleven droombeelden genereren terwijl ze zintuigelijke prikkels verwerkten etc. Dus de droombeelden, die soms lijken op gehoord geluid, gevoelde, geroken of geziene zaken, liepen dooreen met de werkelijk, via de zintuigen binnen gekomen prikkels. Hoe moet iemand die onderscheiden? Dat is bijna onmogelijk. Duurt die toestand lang, dan krijg je als ware een inslijten van die tegelijkertijd vurende cellen/gebieden en een inslijten van het psychotische patroon. Een lichamelijk gebeuren met zeer veel implicaties voor iemands leven.

Ik heb de laatste maanden verschillende mensen gesproken die soms vele malen psychotisch waren gweest en meerdere malen opgenomen in psychiatrische ziekenhuizen. Niemand spreekt hier positief over of heeft het gevoel dat men hem of haar begreef of begreep wat er met hem of haar aan de hand was. Toch gaat het die mens goed tot zeer goed, zonder medicijnen, maar dank zij trainingen, boeddhistische trainingen, meditatie, gestructureerd, gedoseerd, Tai Chi, goed begeleid, gestructureerd en andere 'mindfullness traingen'als Diamond Approach' van Almaas.

J.S. van der Zee

belangenbehartiger in Flevoland voor Ypsilon

Susumu Harimoto

Beste Psychologen,

Ik bedacht mij vandaag dat de psychiatrische benadering van psychische problemen van mensen eigenlijk heel erg slecht voor mensen moet zijn, en dat de psychiatrische behandeling mensen psychisch zwak maakt.

Het geloof van mensen, bijvoorbeeld in God of in zichzelf kan mensen juist (psychisch en ook fysiek) zeer krachtig maken.

Bij de psychiatrie tracht men mensen dit geloof te ontnemen. Indien je gelooft dat je niet ziek bent, dan is dat bij bepaalde stoornissen zelfs een onderdeel van de psychiatrische ziekte.

De psychiatrie probeert mensen te leren dat ze ziek zijn (ziekteinzicht) en als ze dat niet willen accepteren dan worden ze vaak aan barbaarse behandelingen onderworpen zoals onbepaalde tijd opsluiting in een isoleercel voor vele maanden, injecties met lichaamsverkrampende medicijnen onder dwang en nog vele andere inhumane praktijken om iemand zo ver te krijgen om mee te werken en in te zien dat hij of zij psychiatrisch ziek is.

Die psychiatrische behandelingen zorgen alleen maar voor dat de patiënten een (groter) trauma krijgen lijkt mij. En als je je vrijwillig laat behandelen dan lijkt mij dat het focussen op je negatieve eigenschappen via psychiatrische ziektedefinities ook niet gezond voor je is, en al helemaal niet het gebruiken van geestveranderende medicijnen waarvan de werking onbekend is zoals bij antidepressiva.

`Hoewel antidepressiva op grote schaal worden voorgeschreven, is nog steeds niet bekend hoe ze precies werken, zegt klinisch psycholoog Wendelien Merens.

Psychiaters hebben geen idee hoe de medicijnen exact werken, ze weten alleen dat ze kunnen helpen, zo stellen ze zelf. Depressie is een van de meest voorkomende volksziekten, ook in Nederland: naar schatting 850.000 Nederlanders hebben de psychiatrische ziekte.

Stel je voor, je hebt de keuze uit 2 wegen, links naar beneden of rechts omhoog. Je verliest je vriend, er zijn overige factoren die een keuze omlaag gevoelsmatig verantwoorden en je maakt (bewust of onbewust) de keuze voor links omlaag. Die keuze kan opzich weer een verantwoording of factor zijn voor volgende keuzes die je maakt. Indien je in een spiraal omlaag beland kun je daar maar moeilijk uit komen, je voorgaande keuzes zijn onderdeel van volgende keuzes die je maakt en je bent dus "depressief".

Stel je verliest een been, als je gelooft dat je in staat bent om zonder been gelukkig te zijn dan kun je dat ook zijn maar als je gelooft dat je nu nooit meer kan voetballen en zeer ongelukkig zal zijn dan kun je ook ongelukkig worden.

Een psychiatrische ziekte blijft heel je leven aan je kleven. Als je het moeilijk krijgt = pillen. Je weet niet beter. Het maakt je lui, en de medicijnen maken je ook nog eens lichamelijk ziek.

Is het niet beter om mensen te leren welke goede eigenschappen zij bezitten en te leren dat juist het geloof dat ze ziek zijn ze ook daadwerkelijk ziek maakt?

Groetjes,

SJ

Susumu Harimoto

De bron voor de uitspraak van psychologe Merens is http://www.nieuws.leidenuniv.nl/index.php3?m=&c=1977

Ze doet onderzoek naar de effecten van serotoninemanipulatie bij mensen die herstellende zijn van een depressie, en bij wie de medicijnen mogelijk effectief zijn.

Ik vind dit persoonlijk een slechte ontwikkeling, gezien het feit dat je de oorzaak er niet mee aanpakt maar in plaats daarvan met de hersenen gaat manipuleren.

Dus eigenlijk blijf je depressief maar worden de hersenen op een onnatuurlijke wijze gemanipuleerd om je niet zo te voelen. De medicijnen hebben allemaal vervelende bijwerkingen (die tot op heden door psychiaters worden ontkend) die duidelijk aangeven dat het medicijn niet gezond voor je is.

ypsilon

Je gaat hier zó kort door de bocht dat je weinig anders kan dan eruit vliegen, vind ik. Een groot deel van je uitspraken is manifest onjuist, waardoor de rest van je betoog ook dreigt te devalueren.

Bij de psychiatrie tracht men mensen dit geloof te ontnemen. Indien je gelooft dat je niet ziek bent, dan is dat bij bepaalde stoornissen zelfs een onderdeel van de psychiatrische ziekte.

De psychiatrie tracht helemaal niet mensen het geloof in zichzelf of God te ontnemen. Waar haal je dit vandaan? Religieuze overtuiging kan op zich ook helemaal niet als psychische stoornis geclassificeerd worden. Wat wél klopt is dat bij verscheidene psychische stoornissen ziekte-inzicht ontbreekt.

De psychiatrie probeert mensen te leren dat ze ziek zijn (ziekteinzicht) en als ze dat niet willen accepteren dan worden ze vaak aan barbaarse behandelingen onderworpen zoals onbepaalde tijd opsluiting in een isoleercel voor vele maanden, injecties met lichaamsverkrampende medicijnen onder dwang en nog vele andere inhumane praktijken om iemand zo ver te krijgen om mee te werken en in te zien dat hij of zij psychiatrisch ziek is.

Heel het cursieve gedeelte raakt kant noch wal. Maanden in een isoleercel? Lichaamsverkrampende medicijnen? Andere barbaarse praktijken (welke)? Opnieuw: waar haal je dit vandaan? Het is een grove misrepresentatie. Ziekte-inzicht wordt overigens aangeleerd (het heet niet voor niks psycho-educatie) niet afgedwongen met wanpraktijken die uit de 19de-eeuwse psychiatrie weggerukt lijken te zijn.

Die psychiatrische behandelingen zorgen alleen maar voor dat de patiënten een (groter) trauma krijgen lijkt mij.

Als je deze conclusie trekt op basis van bovenstaande, slaat dit nergens op.

En als je je vrijwillig laat behandelen dan lijkt mij dat het focussen op je negatieve eigenschappen via psychiatrische ziektedefinities ook niet gezond voor je is,...

Klopt, er moet ook gekeken worden naar de positieve kant van de mens.

... en al helemaal niet het gebruiken van geestveranderende medicijnen waarvan de werking onbekend is zoals bij antidepressiva.

Ik neem aan dat je met "geestveranderend" doelt op wat je in je tweede bericht uiteenzet. Ik zal daar dan ook verder op inpikken.

Stel je voor, je hebt de keuze uit 2 wegen, links naar beneden of rechts omhoog. Je verliest je vriend, er zijn overige factoren die een keuze omlaag gevoelsmatig verantwoorden en je maakt (bewust of onbewust) de keuze voor links omlaag. Die keuze kan opzich weer een verantwoording of factor zijn voor volgende keuzes die je maakt. Indien je in een spiraal omlaag beland kun je daar maar moeilijk uit komen, je voorgaande keuzes zijn onderdeel van volgende keuzes die je maakt en je bent dus "depressief".

Opnieuw een verkeerde voorstelling, omdat ze veel te vereenvoudigd is.

Een psychiatrische ziekte blijft heel je leven aan je kleven. Als je het moeilijk krijgt = pillen. Je weet niet beter.

Je stelt het hier voor alsof iedere patiënt met een psychische stoornis gewoon wordt gedrogeerd met middelen waarvan niet duidelijk is wat ze doen op psychisch vlak. Opnieuw: dit klopt niet. Of je hebt je niet verdiept in psychiatrische geneeskunde, of je hebt dat wel en je stelt hier opzettelijk zaken verkeerd voor.

Is het niet beter om mensen te leren welke goede eigenschappen zij bezitten en te leren dat juist het geloof dat ze ziek zijn ze ook daadwerkelijk ziek maakt?

Uiteraard moet je mensen ook leren kijken naar hun goede eigenschappen. Maar je doet hier alsof enkel het geloof dat je ziek bent, je ziek maakt. Dat is een grote sprong, vertrekkende van de premisse dat een gebrek aan ziekte-inzicht een deel van de stoornis is. En alweer: het klopt niet.

Ik vind dit persoonlijk een slechte ontwikkeling, gezien het feit dat je de oorzaak er niet mee aanpakt maar in plaats daarvan met de hersenen gaat manipuleren.

Ik vind ook dat je niet zomaar symptomatisch moet behandelen. Maar als antidepressiva de mogelijkheid naar verdere psychologische behandeling (cognitieve gedragstherapie e.a.) openen kun je daar toch niets op tegen hebben? Uiteraard is verder onderzoek nodig, maar dat onderzoek gebeurt ook!

Dus eigenlijk blijf je depressief maar worden de hersenen op een onnatuurlijke wijze gemanipuleerd om je niet zo te voelen.

Hier maak je er een potje van, zodanig dat ik geneigd ben te zeggen: dit is kwak. Depressie is een stemmingsstoornis. Per definitie ben je dus niet depressief als je je niet depressief voelt (d.w.z. voor een lange termijn). "Onnatuurlijke manipulatie" kan op deze manier toegepast worden op zowat elk medicijn, zij het psychiatrisch of niet, en zelfs op psychotherapie zonder medicamenteuze behandeling. Dan moet iedereen maar blijven zitten met wat hij/zij heeft?

De medicijnen hebben allemaal vervelende bijwerkingen (die tot op heden door psychiaters worden ontkend) die duidelijk aangeven dat het medicijn niet gezond voor je is.

De bijwerkingen worden helemaal niet ontkend. Bijwerkingen heb je - alweer - bij elk medicijn. Hier moet een kosten-batenanalyse opgemaakt worden.

PS: Misschien heb je ook iets aan dit topic.

theoriegeladen

Inhoudelijk kan ik niet echt op iets ingaan. Ik kan dus niet zeggen of dit waar is of niet, al heb ik best vertrouwen in de psychiatrie.

Anderzijds is de psychiatrie zeker niet feilloos. Bv, oude behandelingsmethodes van Autisme bleken achteraf erg beschadigend voor deze mensen. Ik heb hier een documentaire over gezien en weet er het fijne niet meer van. Probleem was ongeveer dat men toen dacht dat autisme een persoonlijkheidskenmerk was dat men door ijzeren heropvoeding kon genezen. Later bleek dit niet zo te zijn en waren er veel autisten die naast hun eigen problemen met bv sociaal contact ook emotioneel gestresst bleken.

Zo zijn er meer gevallen bekend waarin behandelingsmethodes pap nog lepel raakten. Het probleem is denk ik vaak de uitvalshoek. In mijn voorbeeld lag de oorzaak in een behavioristische observatie. Dat is bij Sh niet het geval, maar daar kan ik verder dus niet zo veel over zeggen...

fenke

Dat is niet alleen iets van 'vroeger', dat gebeurt nog steeds.

Susumu Harimoto

Dat is niet alleen iets van 'vroeger', dat gebeurt nog steeds.

Wat bedoel je precies?

Susumu Harimoto

theoriegeladen schreef:Inhoudelijk kan ik niet echt op iets ingaan. Ik kan dus niet zeggen of dit waar is of niet, al heb ik best vertrouwen in de psychiatrie.

Anderzijds is de psychiatrie zeker niet feilloos. Bv, oude behandelingsmethodes van Autisme bleken achteraf erg beschadigend voor deze mensen. Ik heb hier een documentaire over gezien en weet er het fijne niet meer van. Probleem was ongeveer dat men toen dacht dat autisme een persoonlijkheidskenmerk was dat men door ijzeren heropvoeding kon genezen. Later bleek dit niet zo te zijn en waren er veel autisten die naast hun eigen problemen met bv sociaal contact ook emotioneel gestresst bleken.

Zo zijn er meer gevallen bekend waarin behandelingsmethodes pap nog lepel raakten. Het probleem is denk ik vaak de uitvalshoek. In mijn voorbeeld lag de oorzaak in een behavioristische observatie. Dat is bij Sh niet het geval, maar daar kan ik verder dus niet zo veel over zeggen...

Ook andere psychiatrische behandelingen zijn bewezen schadelijk, en dan heb ik het voornamelijk over het medicatie aspect.

Antipsychotica bijvoorbeeld is potentiëel dodelijk, bij de oudere varianten die ook nog veel worden gebruikt zoals Haldol liggen sommige patiënten gewoon te verkrampen in de isoleercel, tot verstikking aan toe.

Antipsychotica is heel erg schadelijk, ook de nieuwe Atypische varianten. In Amerika is op dit moment een rechtszaak aan de gang van de staat Arkansas tegen Janssen Cilag, de producent van het antipsychoticum Risperdal omdat het dodelijk is en men stelt dat Janssen het medicijn voor oneigenlijk gebruik heeft gepromoot bij psychiaters waardoor veel mensen zijn overleden.

Andere merken antipsychotica volgen spoedig. Zyprexa kan fatale diabetes veroorzaken, al binnen 10 dagen standaard dosis. In Japan is daar al veel ophef over geweest en verschillende landen hebben de psychiatrische medicijnen inmiddels verbannen.

theoriegeladen

Veel van die medicijnen worden toch gewoon voorgeschreven tegenwoodig? Overdaad schaadt lijkt me.

Het lijkt me trouwens niet goed afhankelijk te worden van een medicijn. Het mag een hulpmiddel zijn om de goede weg te vinden, maar lichaam en geest moeten zelf de draad weer oppakken. Iemand kunstmatig gezond houden met veel medicijnen is niet genezen, maar soms zijn mensen gewoon stuk en is er geen andere uitweg dan ze op de been houden met medicijnen.

Zoals ik al zei, weet ik niets van medicijen ed. Maar er zijn meer redenen dan die jij noemt welke de ongewenste gedragingen van patienten opwekken. Ik weet niet of er een verband is, jij zegt het wel te weten. Kun je dat aan tonen?

benb

Ik heb niet zo de behoefte om op de stoel van ypsilon plaats te nemen, maar ik begin het spoor van je betoog kwijt te raken. Is het niet allemaal een beetje een persoonlijke ervaring, iets van nogal dichtbij?

Waar wil je heen, wat is bv je stelling?

fenke

Wat bedoel je precies?

Electroshocks worden nog steeds bij het trainen van (onder andere) autistische kinderen en adolescenten. Het JRC is onlangs (weer eens?) in opspraak gekomen voor het toepassen van deze methoden.

Maar het is een zijweg die inhaakte op wat theoriegeladen plaatste.

Susumu Harimoto

ypsilon schreef:Je gaat hier zó kort door de bocht dat je weinig anders kan dan eruit vliegen, vind ik. Een groot deel van je uitspraken is manifest onjuist, waardoor de rest van je betoog ook dreigt te devalueren.

De psychiatrie tracht helemaal niet mensen het geloof in zichzelf of God te ontnemen. Waar haal je dit vandaan? Religieuze overtuiging kan op zich ook helemaal niet als psychische stoornis geclassificeerd worden. Wat wél klopt is dat bij verscheidene psychische stoornissen ziekte-inzicht ontbreekt.

Jawel, dat doet men wel. Psychiaters hebben zelfs ontdekt dat geloof door de hersenen veroorzaakt wordt. [

Heel het cursieve gedeelte raakt kant noch wal. Maanden in een isoleercel? Lichaamsverkrampende medicijnen? Andere barbaarse praktijken (welke)? Opnieuw: waar haal je dit vandaan? Het is een grove misrepresentatie. Ziekte-inzicht wordt overigens aangeleerd (het heet niet voor niks psycho-educatie) niet afgedwongen met wanpraktijken die uit de 19de-eeuwse psychiatrie weggerukt lijken te zijn.

Als je deze conclusie trekt op basis van bovenstaande, slaat dit nergens op.

Maanden isoleercel, ja. Dat komt veel voor in de hedendaagse psychiatrie. Gelderand neemt het initatief en heeft de isoleercel vanaf 2010 afgezworen. [

Klopt, er moet ook gekeken worden naar de positieve kant van de mens.

Ik neem aan dat je met "geestveranderend" doelt op wat je in je tweede bericht uiteenzet. Ik zal daar dan ook verder op inpikken.

De medicijnen veranderen de geest, het zijn geestveranderende middelen evenals straatdrugs oftewel harddrugs dat zijn. Veel harddrugs zijn overigens door psychiaters ontwikkeld. Wist je bijvoorbeeld dat Ritalin vrijwel gelijk is aan Speed? Het is gewoon een pepmiddel.

Opnieuw een verkeerde voorstelling, omdat ze veel te vereenvoudigd is.

Het is idd. erg vereenvoudigd, maar ik wilde aangeven dat een psychologisch proces mensen in een bepaalde geestelijke toestand kunnen brengen waarin ze bepaalde gevoelens kunnen hebben. Dus dat de oorzaak voor probelem zoals bijvoorbeeld een depressie door een psychologisch proces kunnen zijn ontstaan.

Als je dan vervoglens geestveranderende medicijnen gaat nemen dan verstoor je eigenlijk het natuurlijke geestelijke proces in de hersenen. Opzich kan het nog niet eens zo heel erg zijn als je zelf in de medicijnen gelooft, want als je gelooft dat je beter wordt kun je ook weer uit die spiraal komen en je beter gaan voelen, ook op de lange termijn. Dus ik denk wel dat de medicijnen kunnen werken, ook al zijn het niet de chemische processen van het medicijn die iemand laat herstellen maar zijn of haar eigen geloof in het medicijn. Dat wordt ook duidelijk in de dubbelblinde tests naar de effectiviteit van de medicijnen waarin duidelijk wordt dat meer dan 75% van de patiänten met een zeer ernstige depressie evenwel herstelt op een placebo als met echte medicatie.

Je stelt het hier voor alsof iedere patiënt met een psychische stoornis gewoon wordt gedrogeerd met middelen waarvan niet duidelijk is wat ze doen op psychisch vlak. Opnieuw: dit klopt niet. Of je hebt je niet verdiept in psychiatrische geneeskunde, of je hebt dat wel en je stelt hier opzettelijk zaken verkeerd voor.

Nee, dat bedoel ik niet. Het is zeer goed onderzocht wat de medicijnen doen op psychisch vlak. Dat zeggen psychiaters zelf ook, dat ze weten dat de medicijnen kunnen helpen. Maar ze weten dus niet wat de medicijnen fysiologisch doen, in de hersenen. Dat is erg verontrustend maar ook erg logisch als je bedenkt dat er geen bewijs bestaat dat psychiatrische stoornissen een fysiologische oorzaak hebben. Ze weten dus niet eens of er wel een ziekte is, laat staan dat ze weten wat de medicijnen in de hersenen doen.

Uiteraard moet je mensen ook leren kijken naar hun goede eigenschappen. Maar je doet hier alsof enkel het geloof dat je ziek bent, je ziek maakt. Dat is een grote sprong, vertrekkende van de premisse dat een gebrek aan ziekte-inzicht een deel van de stoornis is. En alweer: het klopt niet.

Idd., als je gelooft dat je psychisch zwak bent, dan ben je dat ook. Als je gelooft dat je psychisch sterk bent, dan kun je dat ook zijn of worden.

Geloof kan mensen sterker maken. Mensen leren dat zij ok zijn, en helpen om tastbare problemen te overkomen lijkt mij veel beter.

Ik vind ook dat je niet zomaar symptomatisch moet behandelen. Maar als antidepressiva de mogelijkheid naar verdere psychologische behandeling (cognitieve gedragstherapie e.a.) openen kun je daar toch niets op tegen hebben? Uiteraard is verder onderzoek nodig, maar dat onderzoek gebeurt ook!

Nee, dat ben ik niet met je eens. Je moet ook het geloof aspect bekijken. Op de eerste plaats worden mensen voorgelogen, en daar begint het eigenlijk al fout ook al is het met de beste bedoelingen. Men wordt verteld dat zij een hersenziekte hebben (te weinig van een bepaald stofje in de hersenen) en dat dat met medicijnen herstelt wordt.

Dat geloof in de medicijnen kan mensen wel daadwerkelijk helpen om beter te worden, maar het blijft een leugen en maakt mensen zwak. Ipv. de oorzaak van de depressie aan te pakken, worden ze als zieke behandeld en geleerd: "Voel je je rot? Neem een medicijn". Lekker makkelijk, schadelijk voor de gezondheid en het helpt niet echt tenzij je er zelf in gelooft maar het lijkt mij dat het voor veel mensen helemaal niet goed is om te geloven dat ze ziek zijn als ze zich rot voelen. Er hoeft maar iets te gebeuren (verlies familielid) en ze denken weer "ik ben ziek, waar is mijn medicijn". Dat lijkt mij ongezond.

Hier maak je er een potje van, zodanig dat ik geneigd ben te zeggen: dit is kwak. Depressie is een stemmingsstoornis. Per definitie ben je dus niet depressief als je je niet depressief voelt (d.w.z. voor een lange termijn). "Onnatuurlijke manipulatie" kan op deze manier toegepast worden op zowat elk medicijn, zij het psychiatrisch of niet, en zelfs op psychotherapie zonder medicamenteuze behandeling. Dan moet iedereen maar blijven zitten met wat hij/zij heeft?

Ja, daar heb je gelijk in. Maar we hebben het hier niet over een bewezen, aantoonbare fysiologische aandoening. We hebben het over een veronderstelling dat er een chemisch onbalans in de hersenen bestaat. Er is dus geen objectief bewijs dat dat zo is. Daarbij ben ik in de veronderstelling dat een depressie een psychologische oorzaak heeft, en lijkt het mij dat geestveranderende medicijnen een extra verstorende factor zijn.

De bijwerkingen worden helemaal niet ontkend. Bijwerkingen heb je - alweer - bij elk medicijn. Hier moet een kosten-batenanalyse opgemaakt worden.

De bijwerkingen van antidepressiva worden massaal onderschat, en verzwegen. [

PS: Misschien heb je ook iets aan dit topic.

Bedankt!

theoriegeladen

Hoe weet jij dit allemaal zo zeker eigenlijk?

Klintersaas

Ook andere psychiatrische behandelingen zijn bewezen schadelijk, en dan heb ik het voornamelijk over het medicatie aspect.

Niet helemaal waar. Ze kunnen bepaalde gezondheidsrisico's met zich meebrengen, maar dat hoeft uiteraard niet bij alle patiënten zo te zijn.

Antipsychotica bijvoorbeeld is potentiëel dodelijk, bij de oudere varianten die ook nog veel worden gebruikt zoals Haldol liggen sommige patiënten gewoon te verkrampen in de isoleercel, tot verstikking aan toe.

Allé geneesmiddelen zijn potentieel dodelijk. Het klopt dat Haldol verschillende gevaarlijke bijwerkingen kán hebben (zoals

Electroshocks worden nog steeds bij het trainen van (onder andere) autistische kinderen en adolescenten. Het JRC is onlangs (weer eens?) in opspraak gekomen voor het toepassen van deze methoden.

Ik neem aan dat je het hier over

Jawel, dat doet men wel. Psychiaters hebben zelfs ontdekt dat geloof door de hersenen veroorzaakt wordt. [
Maanden isoleercel, ja. Dat komt veel voor in de hedendaagse psychiatrie.
Toegegeven, het komt voor. Maar véél?

Susumu Harimoto

Niet helemaal waar. Ze kunnen bepaalde gezondheidsrisico's met zich meebrengen, maar dat hoeft uiteraard niet bij alle patiënten zo te zijn.

Jawel hoor, antipsychotica is bewezen schadelijk. De medicijnen zijn niet voor iedereen acuut dodelijk door aandoeningen zoals NMS en Tardieve Dyskinesie die de medcijnen (ook de nieuwe atypische varianten) kunnen veroorzaken. Maar het is bewezen dat de medicijnen de levensduur van mensen verkorten, en dat de medicijnen de problemen waarvoor iemand ze ontvangt verergeren (ik heb het nu specifiek over antipsychotica).

Allé geneesmiddelen zijn potentieel dodelijk. Het klopt dat Haldol verschillende gevaarlijke bijwerkingen kán hebben (zoals tardieve dyskinesie en NMS), maar dit eerder uitzondering dan regel en het beeld dat je oproept van de verkrampende patiënt in de isoleercel is m.i. iets te stereotiep.

De medicijnen verhogen de sterftekans bij ouderen met factor 1.6/1.7, dat stelt de FDA uit Amerika op basis van grondige wetenschappelijke onderzoeken.

Antipsychotica verergert daarbij ook nog eens het probleem waarvoor de medicatie aan mensen wordt voorgeschreven.

Je kunt dat zien door naar de internationale statistieken te kijken. In landen waar door gebrek aan financiële middelen geen antipsychotische medicijnen worden gebruikt of in landen waar antipsychotica inmiddels verbannen zijn zoals bijvoorbeeld alle landen in de Arabische Emiraten, daar herstelt meer dan 40% van alle schizofrenie patiënten volledig en vallen nooit meer terug. Daarbij vallen patiënten over het algemeen na een behandeling zonder medicijnen minder snel en minder heftig terug.

Wetenschappelijke studies tonen aan dat schizofrenie patiënten vaker, sneller en heftiger terugvallen door de medicijnen die ze toegediend krijgen.

Antipsychotica veroorzaakt een atrofie van de hersenschors en een vergroting van de basale ganglia dat verband houdt met een grotere heftigheid van zowel negatieve als positieve symptomen. De veranderingen in de hersenen die door de psychiatrische medicijnen worden veroorzaakt hangen samen met een verslechtering van precies die symptomen die de medicijnen zouden moeten verlichten. [link]

Antipsychotica maakt de gebruiker extra psychotisch en veroorzaakt een acute psychose bij mensen die nog geen psychose hebben. Daarnaast beperkt het medicijn delen in de hersenen om negatieve effecten die kunnen voortvloeien uit een psychose, zoals onrust, agressiviteit en disoriëntatie te onderdrukken.

Als patiënten stoppen met het nemen van de medicatie bestaat er een groot risico dat de patiënten terugvallen. De patiënten worden in feite chronisch ziek gemaakt.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

De zin en de onzin van de psychiatrie

De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie

Re: De zin en de onzin van de psychiatrie