(Psychologie): Waarom wil men geloven

Alexander Hartmans

Het woord geloof wordt regelmatig gehanteerd in relieuze zaken, het grote Religie topic is er een van.

De woord geloof zou de betekenis hebben van "een vast vertrouwen in iemand woorden, of geschriften; een rotsvast vertrouwen in god of accepteren van iets wat men niet weet". Dit zijn welliswaar een aantal omschrijvingen van de betekenis des woords, maar ik zou toch wat dieper willen gaan graven.

1) Waarom wil men geloven, uit angst voor het onbekende?

2) Welke argrumenten of motivatie is er te geven om te geloven.

Wellicht kunnen julie een positieve en logische antwoorden verschaffen.

Mrtn

Als je een stuk terug gaat in de tijd, zie je dat verschillende volkeren, (verschillende) goden hebben gehad. Dit is opvallend.. blijkbaar bestaat daarvoor een behoefte bij de mens. Als je een fenomeen wat je niet begrijpt (bliksem), kan toeschrijven aan een god die boos is hoef je je er verder niet meer mee bezig te houden. Misschien geeft dat een gevoel van rust bij mensen..

Wat ik wil zeggen is: ik denk dat zonder offers de Nijl ook elk jaar buiten zijn oevers getreden zou zijn.

Van een afstandje kijkend naar een groep mensen die zondags naar de kerk gaan, zou ik zeggen dat ze aan het groepsgevoel steun ontlenen. Ook kun je zaken toeschrijven aan 'god' om het te kunnen laten rusten. Dat geldt denk ik ook voor het praten 'met' god; als je iets hebt uitgesproken waar je het moeilijk mee hebt, kun je het laten rusten.

Rationeel heb ik geen enkele aanleiding om te geloven.

..aan de andere kant zitten we met z'n allen wel verdomde mooi in elkaar. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die vermoeden dat daar iets achter steekt. Een ontwerper..

Dat zou trouwens een hoop gelazer schelen in de wereld: als 'we' onze goden nu eens allemaal 'de grote ontwerper' noemen, hoeven we over de exacte naamgeving geen 21e eeuws kruistochten meer te voeren..

Het lijkt me dat de verschillende godsdiensten (met 1 god; Allah, god.. hoe je hem/haar ook noemt) daar genoeg raakvlakken voor hebben.

Onhaalbaar, ik weet het.. maar een aardige gedachte.

Erik

1) Waarom wil men geloven, uit angst voor het onbekende?

Ik ben van mening dat geloof door mensen onbewust wordt gebruikt als een soort beveiliging om niet krankzinnig te worden door een teveel aan informatie.

Zo hoeft men zich niet te verdiepen in waarom en hoe de dingen om hem heen werken want het geloof heeft dat allemaal al verklaard.

Een soort van ventiel zeg maar zodat de druk niet te hoog wordt.

Bij overdruk kan men dan terugvallen op het gelovige roesje.

2) Welke argrumenten of motivatie is er te geven om te geloven.

Zie antwoord op vraag 1

Alexander Hartmans

Erik schreef:
Alexander Hartmans schreef:
1) Waarom wil men geloven, uit angst voor het onbekende?
Ik ben van mening dat geloof door mensen onbewust wordt gebruikt als een soort beveiliging om niet krankzinnig te worden door een teveel aan informatie.

Zo hoeft men zich niet te verdiepen in waarom en hoe de dingen om hem heen werken want het geloof heeft dat allemaal al verklaard.

Een soort van ventiel zeg maar zodat de druk niet te hoog wordt.

Bij overdruk kan men dan terugvallen op het gelovige roesje.

2) Welke argrumenten of motivatie is er te geven om te geloven.
Zie antwoord op vraag 1

Beste Erik,

Dan zou je kunnen vermoeden, dat angst voor het onbekende een drijfveer zou kunnen zijn om te geloven. Ik zie wel iets in jouw visie. Zelf heb ik persoonlijke honger naar kennis, een geestelijke behoefte, een magneet dat bijna alles aantrekt. Krankzinnigheid is van toepassing, als men geen controle heeft over te veel ontvangen informatie. Want de volgende fase is: hoe selecteer ik die informatie? Is die informatie voor mij nuttig? Hoe kan ik die informatie op een juiste waarde gaan inschatten? Ik denk dat krankzinnigheid niet altijd het goede woord is, ik zou liever het woord "verwarrend" willen gebruiken. Wat ik hiermee wil zeggen is: hoe sterk is de ontvanger!

Erik

Dan zou je kunnen vermoeden, dat angst voor het onbekende een drijfveer zou kunnen zijn om te geloven.

Dat denk ik wel, maar dan angst om het eventueel niet kunnen begrijpen.

Zelf heb ik persoonlijke honger naar kennis, een geestelijke behoefte, een magneet dat bijna alles aantrekt.

Kennis vergaren is een natuurlijke behoefte van de mens die hij heeft ontwikkeld om te overleven, we hadden evengoed domme gigantische spierbundels kunnen worden.

Krankzinnigheid is van toepassing, als men geen controle heeft over te veel ontvangen informatie.

Volledig mee eens!

Want de volgende fase is: hoe selecteer ik die informatie? Is die informatie voor mij nuttig? Hoe kan ik die informatie op een juiste waarde gaan inschatten?

Selectie van het nuttig zijn van de informatie ligt denk ik bij je interessegebied, het 1 zal je eerder opnemen dan het ander.

Ik denk dat krankzinnigheid niet altijd het goede woord is, ik zou liever het woord "verwarrend" willen gebruiken.

Je hebt gelijk, krankzinnigheid is misschien in de meeste gevallen een te sterk woord, maar zal voor sommigen zeker opgaan.

Inderdaad zal "verwarrend" de lading beter dekken.

Wat ik hiermee wil zeggen is: hoe sterk is de ontvanger!

Juist, vandaar dat ventiel dat sommigen nodig hebben om nog te kunnen functioneren zonder in waaktoestand constant bezig te moeten zijn met het verwerken van de informatie, en zodoende niet meer toekomen aan de rest van hun taken.

Werpt natuurlijk wel de vraag op hoe werkt e.e.a. dan bij mensen die dat ventiel niet nodig lijken te hebben?

Heeft dat met natuurlijke aanleg te maken?

Heeft het te maken met de achtergrond/opvoeding?

En om terug te keren naar de originele vraag "waarom wil men geloven",

wil men wel altijd geloven, of wil de omgeving dat?

Dat brengt dan weer een ander soort angst mee, de angst om niet geaccepteerd te worden, waardoor in dit geval kennis buiten gehouden wordt om de twijfel niet te doen toenemen.

Ik ben van mening dat geloof mensen kan steunen die anders moeilijk met hun emoties overweg zouden kunnen, maar tegelijkertijd denk ik dat het je vrije denken en daarmee je ontwikkeling remt.

Alexander Hartmans

Beste Erik,

Je schreef:

"En om terug te keren naar de orginele vraag "waarom wil men geloven", wil men wel altijd geloven, of wil de omgeving dat?"

Daar heb twee goede punten.

1) wil men wel altijd geloven, hmm, ik denk dat hier dan sprake is van

verzet, eigen inzichten, algemene ontwikkeling tegen de algemene

norm.

2) ... of wil de omgeving dat, hmmmm

: het individu wordt vaak

besmet met wie hij of zij omgaat, uit welk nest iemand komt, school,

werk en ga zo maar door, dus de sociale status en maatschappelijk

belang. Soms is men terughoudend in een bepaalde

gedachtegang of juist een flap-uit.

Iemand die afwijkt van de norm, sterk in zijn of haar schoenen staat, mondig is, of in het algemeen intelligenter is dan een ander, wordt vaak verschopt door de groep vanuit hun jaloezie (jaloezie gevoed door angst of jaloezie is angst). Uit angst is men terughoudend, om niet verschopt te worden. Vaak zijn er mensen die slimmer zijn dan hun collega's, maar deze mensen schoppen het niet ver als het gaat om promotie, vaak zijn de huichelaars, bedriegers die het hoger op schoppen, vaak over de ruggen van anderen. Maar toch handhaven zij die positie niet lang, omdat hun eigen bedrog, gelieg hun eigen ondergang betekent, dus mensen met hersenen zullen vaak het gevecht van onverschilligheid winnen. En dat maaakt een duidelijk verschil.

Erik

Mrtn schreef:Rationeel heb ik geen enkele aanleiding om te geloven.

..aan de andere kant zitten we met z'n allen wel verdomde mooi in elkaar. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die vermoeden dat daar iets achter steekt. Een ontwerper..

Hier spreek je jezelf tegen.

Omdat we mooi in elkaar zitten hoeft nog niet aan te tonen dat daar een ontwerper achter zit, de natuur is een prima ontwerper.

Dat mensen daar iets achter vermoeden komt door het feit dat ze het niet allemaal kunnen begrijpen en dus terugvallen op een versimpeling van wat men waarneemt om het te kunnen verklaren (een schepper/ontwerper).

Dat zou trouwens een hoop gelazer schelen in de wereld: als 'we' onze goden nu eens allemaal 'de grote ontwerper' noemen, hoeven we over de exacte naamgeving geen 21e eeuws kruistochten meer te voeren..

Het lijkt me dat de verschillende godsdiensten (met 1 god; Allah, god.. hoe je hem/haar ook noemt) daar genoeg raakvlakken voor hebben.

Het zou een hoop gelazer schelen als religie gewoon compleet overboord wordt gezet en een ieder logisch en rationeel voor zichzelf gaat denken.

De enige raakvlakken die godsdiensten onderling hebben zijn het overtuigd zijn van hun gelijk waardoor logica en rationaliteit naar een donker achterkamertje wordt geschoven.

Om maar niet te spreken van hun kijk op ongelovigen.

Maar goed dat terzijde want daar ging deze topic niet over.

Erik

Alexander Hartmans schreef:1) wil men wel altijd geloven, hmm, ik denk dat hier dan sprake is van

verzet, eigen inzichten, algemene ontwikkeling tegen de algemene

norm.

Oke maar dan is de vraag waarom is er verzet, en wat heeft hiertoe aangezet?

Is het rebellie of is het door invloed van buitenaf (televisie, vrienden met andere visie etc.)?

Of heeft het logisch verstand de boel overgenomen?

2) ... of wil de omgeving dat, hmmmm : het individu wordt vaak

besmet met wie hij of zij omgaat, uit welk nest iemand komt, school,

werk en ga zo maar door, dus de sociale status en maatschappelijk

belang. Soms is men terughoudend in een bepaalde

gedachtegang of juist een flap-uit.

De omgeving is een belangrijke vormgever denk ik, zowel in negatieve zin als positieve.

Dat maakt het moeilijk voor mensen om hun eigen mening en denkwijze te vormen.

Vooral de kindergeest is makkelijk te beinvloeden.

Iemand die afwijkt van de norm, sterk in zijn of haar schoenen staat, mondig is, of in het algemeen intelligenter is dan een ander, wordt vaak verschopt door de groep vanuit hun jaloezie (jaloezie gevoed door angst of jaloezie is angst). Uit angst is men terughoudend, om niet verschopt te worden.

100% mee eens, ik heb het meer dan eens gezien helaas!

Wie of wat bepaalt trouwens de norm?

Vaak zijn er mensen die slimmer zijn dan hun collega's, maar deze mensen schoppen het niet ver als het gaat om promotie, vaak zijn de huichelaars, bedriegers die het hoger op schoppen, vaak over de ruggen van anderen. Maar toch handhaven zij die positie niet lang, omdat hun eigen bedrog, gelieg hun eigen ondergang betekent, dus mensen met hersenen zullen vaak het gevecht van onverschilligheid winnen. En dat maakt een duidelijk verschil.

Ook dat heb ik meer dan eens gezien helaas!

Eerlijk duurt het langst, maar soms is dat te lang en kan zo'n huichelaar behoorlijke schade aanrichten.

In mij ogen houdt religie in ieder geval de ontwikkeling van de mens tegen.

Gelovigen staan dan meestal al snel klaar met de drogreden "zonder religie geen moraliteit".

Ik zeg onzin, een weldenkend en welopgevoed rationeel mens heeft geen religie nodig om goed en kwaad uit elkaar te kunnen houden, en is heel goed in staat om er een juiste moraal op na te houden.

Alexander Hartmans

Erik,

Je schreef:

Oke maar dan is de vraag waarom is er verzet, en wat heeft hiertoe aangezet?

Is het rebellie of is het door invloed van buitenaf (televisie, vrienden met andere visie etc.)?

Of heeft het logisch verstand de boel overgenomen?

Beide denk ik, aangevuld met het logische verstand.

De omgeving is een belangrijke vormgever denk ik, zowel in negatieve zin als positieve.

Dat maakt het moeilijk voor mensen om hun eigen mening en denkwijze te vormen.

Vooral de kindergeest is makkelijk te beinvloeden.

Daar zeg je wat. Tot aan het 10 levenjaar is een kind geestelijk makkelijk beinvloedbaar, het kopieeerd de gedragingen van de ouders, en van anderen, maar ouders staan dichter bij dan anderen, althans volgens Amerikaanse sociologen.

100% mee eens, ik heb het meer dan eens gezien helaas!

Wie of wat bepaalt trouwens de norm?

Goede vraag, vaak de meerderheid.

In mij ogen houdt religie in ieder geval de ontwikkeling van de mens tegen.Gelovigen staan dan meestal al snel klaar met de drogreden "zonder religie geen moraliteit".

Ik zeg onzin, een weldenkend en welopgevoed rationeel mens heeft geen religie nodig om goed en kwaad uit elkaar te kunnen houden, en is heel goed in staat om er een juiste moraal op na te houden.

Dat is zo, ethiek volgens de filosofie kan oplossingen bieden, daarover heb ik weining kennis van, en eerlijk gezegt, boeit me dat ook niet. Ik kan zelf oordelen wat goed of fout is, en religie is in mijn ogen overbodig, maar sommige zwakkeren onder ons hebben dit nu eenmaal nodig, anders zijn ze niet te houden in geestelijk opzicht. Juist daarom kan religie een positieve werking hebben, maar wanneer houdt dat op, dat gelazer object "religie"? In communistisch termen te spreken, wordt gezegd dat godsdienst vergif voor de geest is, is wel kort door de haarspeldbocht maar er zit een duidelijke waarschuwing in.

Erik

religie is in mijn ogen overbodig, maar sommige zwakkeren onder ons hebben dit nu eenmaal nodig, anders zijn ze niet te houden in geestelijk opzicht.

Mee eens voor wat die zwakkeren betreft, maar er zijn toch ook hoogopgeleide en intelligente gelovigen op deze aardkloot, hoe kunnen zij dan toch het geloof handhaven tegen de logica in?

De waarschuwingen voor het gevaar van religie hebben we de afgelopen eeuwen allemaal mogen aanschouwen.

De mens heeft zijn creatie "god/religie" niet meer in de hand.

Het is een ongeleid projectiel geworden waarvan niet te voorspellen is wie zijn volgende slachtoffers zullen zijn.

Alexander Hartmans

Mee eens voor wat die zwakkeren betreft, maar er zijn toch ook hoogopgeleide en intelligente gelovigen op deze aardkloot, hoe kunnen zij dan toch het geloof handhaven tegen de logica in?

De waarschuwingen voor het gevaar van religie hebben we de afgelopen eeuwen allemaal mogen aanschouwen.

De mens heeft zijn creatie "god/religie" niet meer in de hand.

Het is een ongeleid projectiel geworden waarvan niet te voorspellen is wie zijn volgende slachtoffers zullen zijn.

De mens heeft wel bij meer zaken het hoofd verloren. Wat nu gaande is, is de positie om de macht, en de mens is een kunstig en creatief wezen, en ieder op zijn of haar manier. Maar jouw eerste vraag, is een gewetensvraag als een persoonlijke geloofskwestie, die niet in algemene termen uitgedrukt kunnen worden, kan wel, maar is niet eerlijk, mogelijk ook onwetenschappelijk, althans voorlopig dan.

Erik

Voorlopige conclusie lijkt me dan:

Men gelooft om de vele vragen die de reële wereld stelt niet zelf te hoeven beantwoorden en zo verwarring het hoofd te kunnen bieden.

De basis hiervoor wordt al in de jeugd gelegd door de opvoeding en invloeden van de omgeving, deze tesamen bepalen uiteindelijk of je een werkelijke vrije keus/gedachte hebt.

Mensen die wel in staat zouden moeten zijn qua intelligentie deze vragen het hoofd te bieden, en verkiezen de logica te verwerpen, doen dat blijkbaar als gevolg van voornoemde basis (indoctrinatie).

Alexander Hartmans

Erik schreef:Voorlopige conclusie lijkt me dan:

Men gelooft om de vele vragen die de reële wereld stelt niet zelf te hoeven beantwoorden en zo verwarring het hoofd te kunnen bieden.

De basis hiervoor wordt al in de jeugd gelegd door de opvoeding en invloeden van de omgeving, deze tesamen bepalen uiteindelijk of je een werkelijke vrije keus/gedachte hebt.

Mensen die wel in staat zouden moeten zijn qua intelligentie deze vragen het hoofd te bieden, en verkiezen de logica te verwerpen, doen dat blijkbaar als gevolg van voornoemde basis (indoctrinatie).

Dat wijst wel in die richting, maar zijn er eventueel nog andere oorzaken op te noemen, die nog niet aan bod zijn geweest?

Erik

Dat wijst wel in die richting, maar zijn er eventueel nog andere oorzaken op te noemen, die nog niet aan bod zijn geweest?

Pfoeh!!!

1) Als bevestiging voor zichzelf dat men een goed persoon is.

2) Als bevestiging voor de omgeving dat men een goed persoon is.

3) Voor de zekerheid, mocht het zo zijn dat men toch verantwoording af moet leggen na de dood, dat men zijn positie veilig heeft gesteld.

4) Om zichzelf ervan te weerhouden inmorele dingen te doen die men zou doen indien men niet zou geloven.

5) Omdat ander bewijs niet toereikend is in de persoon zijn/haar ogen

Alexander Hartmans

Dat wijst wel in die richting, maar zijn er eventueel nog andere oorzaken op te noemen, die nog niet aan bod zijn geweest?
Pfoeh!!!

1) Als bevestiging voor zichzelf dat men een goed persoon is.

2) Als bevestiging voor de omgeving dat men een goed persoon is.

3) Voor de zekerheid, mocht het zo zijn dat men toch verantwoording af moet leggen na de dood, dat men zijn positie veilig heeft gesteld.

4) Om zichzelf ervan te weerhouden inmorele dingen te doen die men zou doen indien men niet zou geloven.

5) Omdat ander bewijs niet toereikend is in de persoon zijn/haar ogen

Zijn dit in de meeste gevallen ethische zaken, over goed en kwaad, metafysica etc?

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

(Psychologie): Waarom wil men geloven

(Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven

Re: (Psychologie): Waarom wil men geloven