Waarom (1,1) het eenheidselement is van
\(\mathbb{R}^2\)
valt ook uit te vogelen:
Uit de homomorfie-eigenschap f(uv)=f(u)f(v) haal ik met jouw u en v
(a+b,a-b)(c+d,c-d)=(ac+bd+ad+bc,ac+bd-ad-bc)
Noem x=a+b, y=a-b, z=c+d, w=c-d. Dan (ac+bd+ad+bc,ac+bd-ad-bc)=(xc+xd,yc-yd)=(xz,yw)
Dus staat hier dat de vermenigvulding in
\(\mathbb{R}^2\)
als volgt gaat
(x,y)(z,w)=(xz,yw)
Duidelijk is nu dat (1,1) het eenheidselement is:
(x,y)(1,1)=(x*1,y*1)=(x,y)=(1*x,1*y)=(1,1)(x,y)
Surjectiviteit toon je aan door a=(x+y)/2 en b=(x-y)/2 te nemen. Invullen geeft f(a+
\(\sigma\)
b)=(x,y) en hiermee is duidelijk dat je elk element van
\(\mathbb{R}^2\)
kan krijgen.
Injectiviteit toon je aan door te laten zien dat de enige u waarvoor f(u)=(0,0) gelijk aan 0 moet zijn (oftewel dat ker f=0).
Dus f(a+
\(\sigma\)
b)=(a+b,a-b) is gelijk aan (0,0). Het is duidelijk dat de enige a en b die tegelijk voldoen aan a+b=0 en a-b=0 alleen maar 0 en 0 kunnen zijn.