De etiologie van een persoonlijkheidsstoornis wordt toch precies verondersteld een disfunctionele persoonlijkheidsorganistatie te zijn?
Iemand met een bpo hoeft mi niet noodzakelijk een bpd te vertonen,alhoewel die er wel gevoeliger voor is,da's zo'n beetje de nuance denk ik,bpo zit eerder in de sfeer van de persoonlijkheidspsychologie en bpd eerder in de diagnostiek. Uiteraard zit dit verweven met elkaar.
Eens. Maar ik denk dat je de uitspraak mag lezen als een ellips: het zelf zou een integratie moeten zijn, maar is dat in sommige gevallen niet of niet volledig.
Idd,toch blijf ik het een ietwat verwarrende uitspraak vinden omdat impliciet wordt gesteld dat 'Het zelf' er een factor in is terwijl 'het zelf' meer een resultaat is van integratie van pakweg het ideale zelf en het interne zelf.
Je zou kunnen stellen dat er bij fragmentatie van die twee niet echt een 'zelf' is,eerder een switchen tussen het geintegreerde zelf en het ideale zelf.
JDR:
Opzichzelf lijkt me dit wel een vrij correcte weergave, maar denk wel dat dit een zelfbeeld (dus hoe het zelf door de persoon als reeel gezien wordt) is dat alleen aanwezig is wanneer het omhooggehouden wordt en met name tussen deze bedrijven door er minderwaardigheidsgevoelens spelen die op de momenten dat deze spelen m.i. onlosmakend verweven liggen met het zelfbeeld op dat moment.(?)
Zou dit kunnen kloppen?
Denk het wel dat dit redelijk klopt,als het ideale zelf wordt losgelaten komt het geintegreerde,emotioneel-visceraal gestuurde kwetsbare zelf opdagen.
Dan heb ik nog een vraag over het aanslaan van de behandeling en de duur van een persoonlijkheidsstoornis.
Eens een (narcistische) persoonlijkheidsstoornis, altijd een persoonlijkheidsstoornis (ongeacht de reductie van symptomen na behandeling)?
Narcisme blijft meestal wel bestaan,in een gematigde vorm zou het zelfs heel gezond zijn,normaal,je kan self-serving bias,de neiging eigen invloed wat te overschatten op de wereld om je heen zien als de normale vorm. een soort buffer tegen de self-serving bias van anderen. Iemand met een BPO (die dus per definitie niet psychotisch is) heeft een goede realiteitstoetsing en dient dus vooral te werken aan zijn primitieve coping,emotieregulatie. Behandeling van 'sociale symptomen' lijkt me slechts een deel van het project. Zaak is vooral het geintegreerde zelf te leren kennen en te aanvaarden denk ik. Maar het is mi niet iets wat een borderliner met een cursusje of een kortdurende therapie achter zich laat,
En dan ben ik nog benieuwd naar de biologische gevoeligheid vs het psychologische niet juist reageren op fase-adequaat exhibitionisch gedrag bij het ontwikkelen van een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Ik zou me kunnen voorstellen dat binnen een gezin waarin dezelfde opvoeding gehanteerd wordt bij twee verschillende kinderen er slechts een enkele een narcistische persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld en de ander psychisch redelijk gezond de wijde wereld instapt.
Het verschil zou em dan liggen in de gevoeligheid tov het niet juist reageren op fase-adequaat exhibitionisch gedrag lijkt me.
Misschien wordt de invloed die kinderen op elkaar hebben vaak onderschat. In een emo-onstabiele gezinssituatie gaan kinderen automatisch scannen naar open niches en gaan ze ook werkzame strategieen ontwikkelen die heel contextueel zijn. Zo valt het voor dat het ene kind aandacht zoekt door negatief gedrag en dat het andere aansluiting vindt bij de instabiele ouders door net het tegenovergestelde te doen en heel nauwgezet alles gaat doen wat bevestiging geeft,het gaat een strijd aan met broer of zus om de aandacht en bevestiging waar het evenzeer naar hunkert.
Volgens mij kunnen twee kinderen met dezelfde biologische basis in het gezin totaal andere richtingen 'kiezen'
Een perfectionistische workaholic wordt maatschappelijk geaccepteerd,een theatrale borderliner iets minder,maar ze kunnen beiden psychisch leiden en uit hetzelfde gezin komen.
Al bij al zal een aangeboren reactiviteit,stressgevoeligheid wel een factor zijn,en aangezien die een genetische component heeft zal hier ook wel een basis zijn voor intergenerationele overdracht.
Kun je op verschillende leeftijden middels onderzoeken deze 'gevoeligere' -tav het ontwikkelen van een narcistische of andere persoonlijkheidsstoornis- kinderen er tussen uit halen; ofwel bestaat er een profiel voor zulke kinderen?
En zo ja, hoe ziet zo'n profiel eruit?
Ik denk dat het profiel van de ouders determinerender is dan dat van de kinderen,sterker nog,ik vind de neiging oorzaken van persoonlijkheidsstoornissen in het kind te zoeken getuigen van enige maatschappelijke en ouderlijke externalisatie van verantwoordelijkheid,ook al zal er een verschil in gevoeligheid bestaan tussen verschillende kinderen,je wordt zelden borderliner of adhd-er geboren.
'Vader moeder zult gij eren' kan voor mij de prullemand in,vader en moeder zullen geeerd worden als ze het kind eren. (maar ook niet te veel anders worden het misschien borderliners
)
