Ik ben bezig met een algemeen verslag over zonnecellen. Deze markt word gedomineerd op dit moment door single junction zonnecellen. Hierbij word een photon (energie groter dan de bandgap
\(Eg<\omega \hbar\)
) geabsorbeerd en gescheiden door het ingebouwde potentiaal van de p-n junction (bereikt door positieve doping en negatieve doping van de halfgeleider). Het probleem hiervan is dat photonen met een energie groter van de bandgap hun energie snel verliezen aan de omgeving en dus verloren gaat in de vorm van potentiaal. Dit leid natuurlijk ook tot temperatuurverhogingen maar dat is hier niet relevant. Hierop werd logischerwijs bedacht dat het handig is om meerdere p-n junctions te gebruiken. Deze p-n junctions hebben van bovenaf gezien een aflopende bandgap waardoor optimaal gebruik word gemaakt van de energie van het licht. Wegens praktische overwegingen is het handig om deze in serie te schakelen.
Nou ben ik benieuwd of er al voorbeelden zijn van deze zonnecellen in de praktijk (helaas heb ik niks gevonden op het internet). Aangezien het weer invloed heeft op de absorptie van verschillende golflengtes. Dit is een groot probleem aangezien de junction in serie zijn gesloten en dus gebonden zijn aan de stroom geleverd door de laagste stroom van een junction. Zijn er misschien manieren om dit te omzeilen behalve parallel te schakelen?
