Moderator: Rhiannon
Ook ferry onderstreepte in de betreffende discussie [kinderen te verwend - klik op snapback/rood pijltje] deze zin nogmaals. Er is blijkbaar een belangrijk onderscheid.Ja, maar een sociaal probleem is niet meteen een sociologisch probleem. Dat was één van de eerste dingen die in onze basiscursus aan bod kwam
) is: wanneer wordt een sociaal probleem een sociologisch probleem? Wat zijn de definities? Het onderscheid aan de hand van de analogieën die je plaatst is me niet helemaal duidelijk. Wat ik er tot nu toe van snap: als ik bijvoorbeeld met een psychisch probleem naar de psycholoog ga, dan wordt mijn probleem haast automatisch een psychologisch probleem op het moment dat hij/zij mijn probleem kan "plaatsen". Dat wil zeggen dat een probleem wetenschappelijk moet zijn erkend als probleem, voordat het binnen die wetenschap als probleem mag gelden. Als mijn psychisch probleem dan kenmerken heeft van een veelvoorkomend, onderzocht, gedefinieerd probleem dan is het een psychologisch probleem geworden, omdat men er, theoretisch, mee aan de gang kan gaan.Kortom, het onderscheid tussen een sociaal probleem en een sociologisch probleem is die tussen een praktisch probleem en een theoretisch probleem, net zo goed dat er een verschil is tussen een psychisch probleem en psychologische problemen, bedrijfsproblemen en bedrijfskundige problemen, problemen met wiskunde en wiskundige problemen, natuurrampen en natuurkundige problemen....
Een sociaal probleem is dan dus pas een sociologisch probleem als er is vastgesteld dat het om een onderzoekenswaardig (omdat het veel voorkomt) of al onderzocht fenomeen gaat waarbij het beestje een naam heeft gekregen binnen de sociologie.Ja, maar een sociaal probleem is niet meteen een sociologisch probleem
1.7 Sociale problemen en sociologische problemen
Sociologische problemen en sociale problemen worden nogal eens door elkaar gehaald. Sommige kenmerken van de samenleving zijn door sociologen geproblematiseerd en daardoor tot de hoofdvragen van de sociologie geworden.
Sociale problemen ontstaan onder meer wanneer betrekkelijk algemeen gedeelde doeleinden niet worden bereikt en mensen dat als problematisch ervaren.
De oplossing van een sociologisch probleem bevredigt in eerste instantie alleen de nieuwsgierigheid van sociologen. Toch is er geen brede kloof tussen sociale en sociologische problemen. In ieder geval zijn bruggen tussen hen mogelijk. We bespreken er drie;
Sociale problemen kunnen ten eerste de aanleiding vormen voor sociologische vragen. Voorts zijn soms de oplossingen voor sociale problemen te ontlenen aan antwoorden op de hoofdvragen van de sociologie. Daarnaast wijst sociologisch onderzoek meer dan eens uit dat bepaalde oplossingen van sociale problemen in de praktijk niet voldoen.
Sociale problemen zijn op de eerste plaats normatief en praktisch van aard en sociologische problemen beschrijvend en verklarend. Dit leidt tevens dat in sociale problemen, wanneer ze worden uitgewerkt, allerlei sociologische vragen zijn vervat. Er is dus een brug tussen sociale en sociologische problemen. Wanneer de antwoorden op sociologische vragen in de beschouwing wordt getrokken, blijkt er een tweede brug tussen sociale en sociologische problemen te ontstaan. Na toetsingsvragen komen toepassingsvragen aan bod. Richtlijnen voor praktisch handelen blijken, zodra ze conditioneel worden geformuleerd, niet fundamenteel van verklarende theorieën te verschillen. In de empirisch-theoretische sociologie wordt wel gesproken van onafhankelijke (verklarende)en afhankelijke (te verklaren)variabelen In de toegepaste sociologie spreekt men over doel-en instrumentvariabelen (na te streven en te manipuleren variabelen).Sociologische kennis heeft een verklarend doel, als x het geval is, dan zal ook y het geval zijn; en een sturende functie, als u doel y wilt bereiken, dan kunt u middel x inzetten.
Ten slotte nog een brug. Politici en beleidsvoerders kunnen namelijk ook als theoretici worden beschouwd. Politiek en praktijk zijn te beschouwen als levensechte experimenten, waaruit kan blijken in hoeverre beleidstheorieën voldoen. Sociologisch onderzoek naar de uitkomsten van die experimenten kan iets dergelijks aantonen. Dergelijk onderzoek kan vele, elkaar soms overlappende vormen aannemen. Zo zijn er doelbereikingsonderzoek, effectrapportage, effectiviteitonderzoek en evaluatieonderzoek. Dit neemt niet weg dat sociale problemen vooral handelings-en waarderingskwesties zijn, terwijl sociologische vragen allereerst kwesties zijn van logische argumenten en empirische onderzoeken.
Volgens mij is dit niet helemaal wat ferry bedoelde. Als ik zijn uitleg goed begrijp is een psychisch probleem een welbenoemde geestelijke aandoening zoals schizofrenie, paranoia, of een obsessieve-compulsieve stoornis. M.a.w. een psychisch probleem is een praktisch probleem (wat ferry eerder al zei, maar dan met een sociaal probleem als voorbeeld). Een psychologisch probleem is dan één van de grote vragen waarop de gehele psychologie een antwoord probeert te vinden, bijvoorbeeld "Hoe reageert een individu in een bepaalde situatie?" Het ligt voor de hand dat dit eerder een theoretisch probleem is.Wat ik er tot nu toe van snap: als ik bijvoorbeeld met een psychisch probleem naar de psycholoog ga, dan wordt mijn probleem haast automatisch een psychologisch probleem op het moment dat hij/zij mijn probleem kan "plaatsen". Dat wil zeggen dat een probleem wetenschappelijk moet zijn erkend als probleem, voordat het binnen die wetenschap als probleem mag gelden. Als mijn psychisch probleem dan kenmerken heeft van een veelvoorkomend, onderzocht, gedefinieerd probleem dan is het een psychologisch probleem geworden, omdat men er, theoretisch, mee aan de gang kan gaan.
Ik denk niet dat een sociaal probleem altijd een sociologisch probleem moet/kan worden.Veertje schreef:In die context begrijp ik dan wel het "niet meteen" in Ypsilon's statement.
Een sociaal probleem is dan dus pas een sociologisch probleem als er is vastgesteld dat het om een onderzoekenswaardig (omdat het veel voorkomt) of al onderzocht fenomeen gaat waarbij het beestje een naam heeft gekregen binnen de sociologie.
Als ik naar een psycholoog ga, en hij mijn probleem kan plaatsen, hoe praktisch het ook is, dan zal het vallen onder één van de grote vragen waarop de gehele psychologie een antwoord probeert te vinden. Hij plaatst het immers binnen een bepaald kader, een kader dat hoort bij wat hij weet een heeft geleerd, en daarmee wordt mijn probleem een psychologisch probleem ipv een psychisch probleem. Hij zal het immers, als expert, binnen de psychologie proberen op te lossen en het automatisch onder 1 van de grote vragen plaatsen.Klintersaas schreef:Alhoewel het niet mijn vakgebied is denk ik dat ik het probleem (no pun intended) begrijp.
Volgens mij is dit niet helemaal wat ferry bedoelde. Als ik zijn uitleg goed begrijp is een psychisch probleem een welbenoemde geestelijke aandoening zoals schizofrenie, paranoia, of een obsessieve-compulsieve stoornis. M.a.w. een psychisch probleem is een praktisch probleem (wat ferry eerder al zei, maar dan met een sociaal probleem als voorbeeld). Een psychologisch probleem is dan één van de grote vragen waarop de gehele psychologie een antwoord probeert te vinden, bijvoorbeeld "Hoe reageert een individu in een bepaalde situatie?" Het ligt voor de hand dat dit eerder een theoretisch probleem is.Wat ik er tot nu toe van snap: als ik bijvoorbeeld met een psychisch probleem naar de psycholoog ga, dan wordt mijn probleem haast automatisch een psychologisch probleem op het moment dat hij/zij mijn probleem kan "plaatsen". Dat wil zeggen dat een probleem wetenschappelijk moet zijn erkend als probleem, voordat het binnen die wetenschap als probleem mag gelden. Als mijn psychisch probleem dan kenmerken heeft van een veelvoorkomend, onderzocht, gedefinieerd probleem dan is het een psychologisch probleem geworden, omdat men er, theoretisch, mee aan de gang kan gaan.
Nee, dat begreep ik (wel - las je misschien bovenstaande "wel" als "niet"?) maar als er aanleiding is om het te onderzoeken en men een probleem een naam heeft gegeven dan is het een sociologisch probleem geworden. Tenzij er nog iets zit in de definitie van sociologisch probleem dat hier nog niet aan de orde is gekomen. Ook het volgende geeft daar nog niet meer duidelijkheid over:Klintersaas schreef:Ik denk niet dat een sociaal probleem altijd een sociologisch probleem moet/kan worden.Veertje schreef:In die context begrijp ik dan wel het "niet meteen" in Ypsilon's statement.
Een sociaal probleem is dan dus pas een sociologisch probleem als er is vastgesteld dat het om een onderzoekenswaardig (omdat het veel voorkomt) of al onderzocht fenomeen gaat waarbij het beestje een naam heeft gekregen binnen de sociologie.
Dit zegt eigenlijk niet meer dan wat ik hier al zei:Misschien helpt het volgende, afkomstig uit een samenvatting voor het vak "Hoofdvragen van de sociologie".
Een sociaal probleem is dan dus pas een sociologisch probleem als er is vastgesteld dat het om een onderzoekenswaardig (omdat het veel voorkomt) of al onderzocht fenomeen gaat waarbij het beestje een naam heeft gekregen binnen de sociologie.
Dit is wat ik bedoelde met:De vraag komt n.a.v. een welbepaald topic, dus laten we dat even als voorbeeld gebruiken. De vraag "Zijn kinderen te verwend?" is eigenlijk normatief. Voor je dit op individueel (en dus eerder psychologisch) niveau kan beantwoorden, moet je eerst concretiseren wat een "verwennende opvoeding" is, hoe die door het kind wordt gepercipieerd (liefst met onderzoek naar temperamentskenmerken etc.) en wat voor impact dat heeft op het kind. Dit kan zowel idiografisch (het ene geval onderzoeken) als nomothetisch (breder onderzoek).
Laat ik het dus anders formuleren:Als ik naar de In die context kan ik het niet helpen te denken dat er nog een ander definitieverschil moet zijn dan het verschil tussen praktisch (en subjectief) en theoretisch (en objectief). Anders komt het namelijk nogal kunstmatig op me over.
Waarbij ik me dan afvraag: door WIE moet/mag die verandering geobserveerd worden (voorlopig persoonlijk antwoord: allen die het OBJECTIEF kunnen beoordelen), en wanneer is er DUIDELIJK sprake van een maatschappelijke verandering?Voor dit een sociologische vraagstelling wordt, moet er objectief een duidelijke maatschappelijke verandering geobserveerd worden.
Dat zijn moeilijke vragen. Ik hoop dat Ferry misschien nog meer toelichting kan verschaffen. Veel hangt af van de onderzoekers en de operationele definitie: welke evidentie wordt als voldoende beschouwd in het licht van een bepaald criterium? Hulpdisciplines zoals de sociografie kunnen daarvoor gebruikt worden.Veertje schreef:Het antwoord ligt dan waarschijnlijk in Ypsilon's formulering: (...)
Waarbij ik me dan afvraag: door WIE moet/mag die verandering geobserveerd worden (voorlopig persoonlijk antwoord: allen die het OBJECTIEF kunnen beoordelen), en wanneer is er DUIDELIJK sprake van een maatschappelijke verandering?
Een probleemstelling is niets anders dan het stellen (poneren) van een probleem. Je stelt/poneert een probleem door jezelf vragen te stellen als:Trouwens, ik zie nu dat een deel van de verwarring komt door wat je onder probleem verstaat. Een sociaal probleem is als mensen vinden dat iets niet goed gaat, een sociologische probleem, betekent een probleemstelling, dat wil niet zeggen dat er iets niet goed zou gaan. Dat is iets totaal anders.
Nee hoor, dit soort reflectie kan zeer nuttig zijn. Ik denk dat we dit even moeten afzetten tegen de betawetenschappen hier. Als iemand daar met een vraag komt, valt meestal vrij formeel - aan de hand van formules en wetten - een oplossing te formuleren. Die structurele werking is eigenlijk eenvoudiger (de inhoud daarom niet of toch niet noodzakelijk).Daarom wil ik het nog (als jullie mijn pitbull gedrag nog niet zat zijn) even over een andere boeg gooien.
Je gooit hier het hebben van een psychisch probleem op één hoop met psychopathologie. Of iemand een psychisch probleem heeft staat op zich los van psychopathologie en ook los van theorie. Er is een verschil tussen psychologie als wetenschap en psychotherapie als discipline. Psychotherapie maakt onder meer gebruik van principes en kennis die voortkomt uit wetenschap, maar is op zichzelf geen wetenschap maar een vak.als ik bijvoorbeeld met een psychisch probleem naar de psycholoog ga, dan wordt mijn probleem haast automatisch een psychologisch probleem op het moment dat hij/zij mijn probleem kan "plaatsen". Dat wil zeggen dat een probleem wetenschappelijk moet zijn erkend als probleem, voordat het binnen die wetenschap als probleem mag gelden. Als mijn psychisch probleem dan kenmerken heeft van een veelvoorkomend, onderzocht, gedefinieerd probleem dan is het een psychologisch probleem geworden, omdat men er, theoretisch, mee aan de gang kan gaan.
