Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

PsyDoos

Hoi,

Dit is geen topic over hoogebegaafdheid als onderwerp an sich. (loopt al topic over..) Ik had een specifieke vraag over hoogbegaafdheid en het wetenschappelijke onderzoek dat hierna is gedaan.

Veel mensen roepen elkaar na dat hoogbegaafden allerlei problemen krijgen. Klinkt heel aanemelijk, maar is dat ook zo? Is er onderzoek na gedaan?

http://www.hiq.nl/ stelt bijvoorbeeld dat 20-50% van de hoogbegaafden in de problemen komt. Maar ik zie niet echt waar ze dat vandaan hebben..

Ik ben zelf een paar onderzoekjes tegengekomen hierover, maar dat waren vaak case-studys. Ik heb nog geen kwantitatief onderzoek kunnen vinden waar uitkomt dat hoogbegaafdheid een extra riscico voor ellende vormt..

ypsilon

Dit is eveneens bediscussieerd in de reeds bestaande topics over hoogbegaafdheid. Daar het vorige topic gesloten is, kan de discussie hier verdergezet worden, maar het is aan te raden het eerst door te nemen.

PsyDoos

Heb het topic doorgelezen. De conlusie is dat er geen of weinig wetenschappelijk bewijs is voor de problemen waar hoogbegaafden onder zouden lijden.. Veel problemen correleren zelfs negatief met IQ!

Grappig eigenlijk. Al die dingen die de hoogbegaafdenlobby beweert en die overgenomen worden door ouders, docenten, beleidsmakers worden dus niet echt ondersteund door wetenschappelijke resultaten. Maar praktisch niemand stelt er vragen bij..

Een alternatieve verklaring voor het uitblijven van resultaten zou kunnen zijn dat de groep hoogbegaafden te klein is. Een onderzoeker vindt bijvoorbeeld (dat in verband met bepaalde problemen) iemand met een IQ van 120 is beter af is dan dan iemand met een IQ van 80.

Maar misschien ligt bij een IQ van 130 wel weer een soort omslagpunt: Iemand met een IQ van 130 is beter af dan iemand met een IQ van 150. Helaas zullen er maar een paar mensen in de onderzochte groep een IQ boven de 130 hebben, tegenover een grote meerderheid met een IQ onder de 130, waardoor dat effect niet of nauwlijks af te lezen valt uit de resultaten..

Windsurfer

Heb het topic doorgelezen. De conlusie is dat er geen of weinig wetenschappelijk bewijs is voor de problemen waar hoogbegaafden onder zouden lijden.. Veel problemen correleren zelfs negatief met IQ!

Waar heb je vandaan dat er een negatieve correlatie met die problemen en iq is?

Grappig eigenlijk. Al die dingen die de hoogbegaafdenlobby beweert en die overgenomen worden door ouders, docenten, beleidsmakers worden dus niet echt ondersteund door wetenschappelijke resultaten. Maar praktisch niemand stelt er vragen bij..

Beleid dat hieruit voorkomt? Misschien begrijp ik niet wat je bedoelt, maar waar baseer je dat op?

Een alternatieve verklaring voor het uitblijven van resultaten zou kunnen zijn dat de groep hoogbegaafden te klein is. Een onderzoeker vindt bijvoorbeeld (dat in verband met bepaalde problemen) iemand met een IQ van 120 is beter af is dan dan iemand met een IQ van 80.

Vaak is dat ook zo; een iq van 120 geeft meer mogelijkheden in het leven binnen onze maatschappij dan een iq van 80.

Maar misschien ligt bij een IQ van 130 wel weer een soort omslagpunt: Iemand met een IQ van 130 is beter af dan iemand met een IQ van 150. Helaas zullen er maar een paar mensen in de onderzochte groep een IQ boven de 130 hebben, tegenover een grote meerderheid met een IQ onder de 130, waardoor dat effect niet of nauwlijks af te lezen valt uit de resultaten..

Waarom zou daar een omslagpunt liggen?

Bovendien is verschil in aantal geen belemmering bij metingen, je kunt daarvoor corrigeren.

PsyDoos

Waar heb je vandaan dat er een negatieve correlatie met die problemen en iq is?

dat stond ergens in een post van Kaze in het hoogbegaafd topic.

Ik heb de literatuur aangaande hoogbegaafdheid en pychische en psychiatrische stoornissen ooit eens flink doorgespit. In tegenstelling tot de claims die vaak op allerlei fora gemaakt worden is er geen verband tussen hoogbegaafdheid (of inteliigentie) en psychische problemen. Sterker nog áls er wel een verband wordt gevonden is het meestal zo dat IQ negatief correleert met problematiek, maar meestal zijn deze correlaties niet significant.

Beleid dat hieruit voorkomt? Misschien begrijp ik niet wat je bedoelt, maar waar baseer je dat op?

Als ik zegt dat kinderen met het sterrenbeeld Maagd door hun sterrenbeeld problemen hebben gelooft geen hond mij. Maar als ik zegt dat hoogbegaafde mensen het lastig hebben wordt dat wel vaak serieus genomen. Terwijk voor beide stellingen niet echt bewijs is. Veel beleidsmakers kijken er ook niet echt kritisch naar. Kijk maar naar de volgende site, Hoogebegaafden hebben problemen en moeten geholpen worden.

Vaak is dat ook zo; een iq van 120 geeft meer mogelijkheden in het leven binnen onze maatschappij dan een iq van 80.

Waarom zou daar een omslagpunt liggen?

Dat is een aanname van mij, Aangezien het waarschijnlijk is dat, iemand met een hoger IQ het beter doet dan iemand met een lager IQ (negatieve correlatie IQ en problemen). En aangezien veel mensen aannemen dat als het IQ heel hoog is dat het dan weer meer problemen oplevert, (positieve correlatie IQ en problemen) kan ik aannemen dat er ergens een optimum ligt??

Jamie84

Hb-ers zijn ruimtelijk visueel denkers toch? moet je dit eens lezen:

Omgekeerd Briljant

Windsurfer

PsyDoos schreef:dat stond ergens in een post van Kaze in het hoogbegaafd topic.

Ik heb de literatuur aangaande hoogbegaafdheid en pychische en psychiatrische stoornissen ooit eens flink doorgespit. In tegenstelling tot de claims die vaak op allerlei fora gemaakt worden is er geen verband tussen hoogbegaafdheid (of inteliigentie) en psychische problemen. Sterker nog áls er wel een verband wordt gevonden is het meestal zo dat IQ negatief correleert met problematiek, maar meestal zijn deze correlaties niet significant.

http://www.wetenschapsforum.nl/index.php?s...8379&st=100

Een correlatie die niet significant is, 'telt niet'. Kortom, ook in die post staat het eigenlijk niet.

Als ik zegt dat kinderen met het sterrenbeeld Maagd door hun sterrenbeeld problemen hebben gelooft geen hond mij. Maar als ik zegt dat hoogbegaafde mensen het lastig hebben wordt dat wel vaak serieus genomen. Terwijk voor beide stellingen niet echt bewijs is. Veel beleidsmakers kijken er ook niet echt kritisch naar. Kijk maar naar de volgende site, Hoogebegaafden hebben problemen en moeten geholpen worden.

http://www.vvd-west.nl/archives/251

Ik ben trouwens niet tegen aangepast onderwijs voor hoogbegaafden! Alleen weet ik niet echt hoe het nou zit met die problemen waarvan iedereen zegt dat ze er tegenaan lopen.

Maar is dat wel zo? Ik ben zelf werkzaam als psycholoog, maar hoogbegaafheid als 'probleem' daar krijg ik in de praktijk nooit professioneel mee te maken, of het moet een lekenvisie op een probleem zijn dat feitelijk toch anders in elkaar zit. Maar ik snap het wel, het is wat minder krenkend om problemen van jezelf of van je kind toe te schrijven aan een afwijking als hoogbegaafdheid (en adhd mag van mij ook in dat rijtje) dan aan factoren waar je zelf meer invloed op hebt, omdat aan dat laatste voor veel mensen het gevoel hangt 'te falen'. Zonder dat dat zo hoeft te zijn overigens.

Dat is een aanname van mij, Aangezien het waarschijnlijk is dat, iemand met een hoger IQ het beter doet dan iemand met een lager IQ (negatieve correlatie IQ en problemen). En aangezien veel mensen aannemen dat als het IQ heel hoog is dat het dan weer meer problemen oplevert, (positieve correlatie IQ en problemen) kan ik aannemen dat er ergens een optimum ligt??

Voor mij is er dus geen reden aan te nemen dat een hoogbegaafdheid voor meer problemen zou zorgen, dat lees ik ook niet in de gelinkte posts en de links terug, dus een optimum is voor mij ook niet im frage - maar ik snap nu wel hoe jij tot die redenering komt, dank voor je uitleg.

Veertje

Even een vraagje tussendoor: in de aangehaalde quote van de post van Kaze gaat het over psychische problemen. Maar zijn het ook psychische problemen waar ouders en docenten mee zitten bij hoogbegaafde kinderen, zoals jij in je startpost vermeld PsyDoos?

Als een kind slechte cijfers haalt of slecht contact kan maken met leeftijdsgenoten dan is dat nog geen reden om naar de psycholoog te gaan. Maar problemen levert het wel degelijk op, thuis en in de klas.

PsyDoos

Veertje schreef:Even een vraagje tussendoor: in de aangehaalde quote van de post van Kaze gaat het over psychische problemen. Maar zijn het ook psychische problemen waar ouders en docenten mee zitten bij hoogbegaafde kinderen, zoals jij in je startpost vermeld PsyDoos?

Als een kind slechte cijfers haalt of slecht contact kan maken met leeftijdsgenoten dan is dat nog geen reden om naar de psycholoog te gaan. Maar problemen levert het wel degelijk op, thuis en in de klas.

Daar heb je op zich wel een punt, met de scheiding tussen psychiscjhe/persoonlijkheidsproblemen aan de ene kant en praktische problemen aan de andere kant.

Kaze

Praktische problemen zullen vast bestaan (ongeacht IQ score), dus moet men kijken naar individuen. Waar is behoefte aan.? Grijp bij problemen in.

Maar het gaat er hier om of er een verband bekend is (causaal of correlationeel) tussen intelligentie/IQ/hb en problemen. Een causaal verband lijkt me uitgesloten. IQ is een statistische score en kan geen veroorzaker van problemen zijn, dus ook hoogbegaafdheid (IQ>130) kan geen problemen veroorzaken. Intelligentie, dat wat indirect door een IQ test gemeten wordt, zou dat in principe kunnen zijn, maar men weet niet wat intelligentie is, anders dan opnieuw een statistische score: g factor score. Wat g precies is weet niemand (een biologische eigenschap of slechts een statistisch construct?). Hb wordt zelfs niet eens gedefinieerd als 'intelligentie > een of andere grens' (waarbij grens dan ook nog eens een kwalitatief verschil in denken zou moeten aangeven, want een grens aangaande een kwantitatief verschil is arbitrair), maar is dus zoals gezegd enkel gebaseerd op een statistisch concept.

Als we die definitie accepteren, kan er nog een corelationeel verband zijn tussen problemen en IQ. In het geval van praktische problemen: Het is zo dat bijvoorbeeld schooluitval hoger is bij mensen die laag scoren op een IQ test dan mensen die hoog scoren. Daar is het verband dus negatief.

Dat betekent natuurlijk niet dat mensen die hoog scoren op een IQ test (bijvoorbeeld 'hoogbegaafden') geen problemen op school kunnen ondervinden. Als zo iemand bijvoorbeeld erg nieuwsgierig is en hij/zij weet al veel, dan kan een les behoorlijk saai zijn (net als voor mensen die de stof juist niet snappen), met de nodige gevolgen: 'negatief gedrag'. Nogmaals, om dat te voorkomen moet men dus kijken naar individuele behoeften. Een groep indelen naar IQ is nutteloos, niet effectief en daardoor zonde van de tijd en het geld. Dat laatste is natuurlijk mijn eigen mening en gaat niet meer over wetenschap of wetenschappelijk onderzoek of bewijs.

Musje

Een vraag hierbij: is wel eens onderzocht of iemand die hb is, maar is gaan onderpresteren na een tijd nog steeds bij een test eruit gehaald wordt als hb?

(Ik verbaasde mij gisteren trouwens over het onderwijs van tegenwoordig op basisscholen (positieve verbazing). Ik vertelde de juf van mijn zoontje dat hij mij verteld had dat hij bij uitleg (ze mogen dan alvast aan het werk gaan) vanaf het begin niet gaat luisteren omdat zijn ervaring is dat het altijd saai is voor hem en omdat hij om die paar dingen die hij mist nog altijd achteraf bij de juf mag komen om dat te vragen. De juf zei enthousiast: dat is prima, dat past goed bij hem om het gewoon zelf te gaan proberen. Zoiets bestond vroeger toch niet...)

Overdruk

Dag allemaal

Voor ik begin met een paar vragen te stellen en mijn uitleg(je) te doen wil ik graag dit zeggen:

'k Heb deze topic en vorige allemaal eens doorgescand en het is een beetje verontrustend dat de meesten lijken te denken dat HB alleen maar positieve kanten kent. (Allesziens zo neem ik het op als ik dit topic lees.)

Om ff met mijn verhaal te beginnen:

Zoals je op mijn profiel kan lezen ben ik 15, maar volg ik geen middelbaar onderwijs op een 'normale school', zeg maar.

Dit komt omdat ik me vorig jaar hélemaal begon te vervelen en dan vooral op wetenschappelijk vlak.

Een aantal leerkrachten hebben me toen aangeraden om eens TO (thuisonderwijs) te proberen.

Maar dat was echter, jammer genoeg, niet de enige reden waarom ik ervoor gekozen heb...

Ik kan ook niet goed om met (de meesten van(?)) mijn leeftijdsgenoten/klasgenoten: ik vind namelijk dat ze ten eerste te kinderachtig zijn en ja..., bij sommigen durfde ik zelfs wel eens de stempel 'dom' op hun hoofd drukken (in mijn gedachten).

Tegenover mijn leeftijdsgroep was ik op m'n school erg perfectionistisch, dus ik werd snel buitengesloten en als 'nerd' beschouwd, zelfs ook wel als betweter...

Dat was niet zo prettig, maar ik kreeg ook nooit het gevoel of zin om mezelf aan te passen.

Want zo ben ik nou eenmaal: ik ben best redelijk trots op hoe ik ben en dat mag vrijwel iedereen zijn, denk ik toch.

Maar de laatste maanden dacht ik bij mezelf: 'Waarom? Doe ik gewoon superraar? En is er gewoon niemand die op mij lijkt ?'

Als een gek ging ik surfen op internet en ik werd al vrijwel meteen in de richting van hoogbegaafdheid gedreven met deze 'symptomen(?)', zeg maar...

Nu overlaatst heb ik contact met een aantal hoogbegaafde kinderen van mijn leeftijd en daarmee kan ik (mega)super overweg. Jammer genoeg dat ik er maar eentje ken die Nederlands spreekt, ondanks hij in Frankrijk woont.

De rest spreekt Engels en zo'n groot probleem is dat natuurlijk ook niet.

Eenmaal ik nu ga communiceren met mensen die nietmeer tot mijn leeftijdsgroep behoren (hogere leeftijd) zijn de mensen volwassener en denken ze (meestal..) wel al eens meer na... en dan voel ik me ook weeral een beetje meer op m'n plaats.

Al bij al, wat ik hiermee dus helemaal niet wil zeggen, is dat ik hoogbegaafd ben.

Maar geringe tijd geleden begon de twijfel wel al te bijten... Ik heb nog geen officiele IQ-test afgelegd, dus kan ik niet (bijna) zeker zijn. (Want het IQ is enkel een aanwijzing !)

Dus misschien hebben jullie allemaal wel een paar mogelijke nadelen van hoogbegaafdheid bij mij bespeurd...

Nu blijft het nog altijd de vraag: " Ben ik het ? Of ben ik gewoon een echte rare nerd

???"

Echt leuk is die vraag niet! Dat kan ik jullie verzekeren.

Ik dacht echter wel dat het wetenschappelijk bewezen is dat de communicatie tussen een hoogbegaafde en een andere hoogbegaafde beter ligt dan met anderen. Ook bijgevolg dat je kan aanvoelen of iemand anders 'het' ook is...

Dus... psychologen onder jullie... moet ik conclusies beginnen trekken of zit ik gewoon een beetje te denken dat ik het moet ?

Larss

Ik denk dat psychologen op basis van wat tekst op een forum weinig uitspraken kunnen doen, maar ik heb wel eens gelezen dat sommige hoogbegaafde mensen zich goed aanpassen aan het niveau van hun leeftijdsgenoten. In elke sociale situatie zal je je min of meer aan moeten passen dit geldt niet alleen voor hoogbegaafde mensen. Stel ik voer een gesprek met iemand die ongeveer een IQ van 90 heeft dan lijkt het me niet verstandig om over een wetenschappelijk onderzoek te gaan praten. Ik zou dan een onderwerp kiezen waar wij beide iets mee kunnen, zoals sport of zo. Probeer anders uit te vinden wat jouw leeftijdsgenoten bezig houdt en je er wat meer mee bezig te houden. Misschien heb je er iets aan het zijn maar wat gedachten die in me opkomen, weet niet wat je al geprobeerd hebt.

Succes.

ypsilon

'k Heb deze topic en vorige allemaal eens doorgescand en het is een beetje verontrustend dat de meesten lijken te denken dat HB alleen maar positieve kanten kent. (Allesziens zo neem ik het op als ik dit topic lees.)

Dat lijkt me te weinig genuanceerd. Het is ongetwijfeld zo dat niet alles aan HB positief is. Het is echter ook aannemelijk dat anderen tegen dezelfde problemen aan kunnen lopen als HB'ers. Verder zal iemand met een IQ van 80 waarschijnlijk tegen meer problemen aanlopen dan iemand met een IQ van 120 (om even een gelijke afstand van het gemiddelde te nemen). Het lijkt echter paradoxaal dat iemand met een hoog IQ meer problemen zou ondervinden dan iemand met een gemiddeld IQ, vandaar waarschijnlijk de aandacht ervoor.

Vanuit het model van goodness-of-fit valt overigens wel intuïtief te begrijpen dat kinderen (jongeren, mensen in het algemeen) met een hoge intelligentie zich in bepaalde contexten sneller zullen vervelen e.d.m.

Maar daarbij gaat het dus om die "fit" tussen de hoogbegaafde en de omgeving. Wat wetenschappelijk onderzoek nog niet heeft opgeleverd, is een consensus over de stelling dat HB consequent samengaat met bepaalde problemen die bij niet-hb'ers niet voorkomen. Dat is in feite ook logisch: aangezien de constructen IQ en persoonlijkheid (om maar meteen twee "groten" te noemen) als losstaand van elkaar gezien worden, valt niet te verwachten dat een bepaalde persoonlijkheidstrek (introversie bevoorbeeld, in de Big Five gevat in een lage extraversiescore) een bijzondere samenhang kent met een hoog IQ.

Maar geringe tijd geleden begon de twijfel wel al te bijten... Ik heb nog geen officiele IQ-test afgelegd, dus kan ik niet (bijna) zeker zijn. (Want het IQ is enkel een aanwijzing !)

IQ is de hoofdfactor in het diagnosticeren van hoogbegaafdheid, daar kunnen we moeilijk om heen.

Overdruk schreef:Nu blijft het nog altijd de vraag: " Ben ik het ? Of ben ik gewoon een echte rare nerd ???"

Echt leuk is die vraag niet! Dat kan ik jullie verzekeren.

Of je al dan niet hoogbegaafd bent, kan niemand hier je vertellen (niemand op het internet kan je dat vertellen), daarvoor zijn tests nodig die afgenomen dienen te worden door iemand die daarvoor opgeleid is. Of je een rare nerd bent weet ik ook niet, maar als dat zo zou zijn, is er nog niks aan de hand. (Nu ben ik zelf nog nooit "rare nerd" genoemd, maar wel "raren" en "nerd", en daar valt best mee te leven

)

Ik dacht echter wel dat het wetenschappelijk bewezen is dat de communicatie tussen een hoogbegaafde en een andere hoogbegaafde beter ligt dan met anderen.

Ik zal eens kijken of ik daar e.e.a. over kan vinden (maar daar moet ik eerst mijn vpn voor aan de praat krijgen).

1207

Veel mensen roepen elkaar na dat hoogbegaafden allerlei problemen krijgen. Klinkt heel aanemelijk, maar is dat ook zo? Is er onderzoek na gedaan?

je *** natuurlijk altijd ouders, leraars en omgeving van hoogbegaafde interviewen. daaruit zal men bepaalde conclusies getrokken hebben.

misschien eens informeren bij mensa?

die zullen je wel kunnen antwoorden

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?

Re: Wetenschappelijk bewijs hoogbegaafdheidsproblematiek?