Over een grens gaan

benb

Als mensen in een normaal leef- en werkritme zitten dan gedragen ze zich iha correct en volgens de gangbare sociale waarden en normen.

Maar het is ook zo, dat als mensen letterlijk over een grens gaan, vakantie in het buitenland, er dan zomaar een heel ander sociaal patroon ontstaat en wel een negative.

Hotel bevuilen, rommelen met eten, andere mensen lastig vallen, drankmisbruik en ga maar verder. Wat is het toch dat mensen die een grens overgaan dan ook hun eigen grens overgaan?

Snow white

Zoals altijd in de psychologie/sociologie/gedragsleer zijn er ook hier meerdere factoren waar we rekening mee moeten houden in het geven van een antwoord.

Ik vermoed dat anonimiteit een belangrijke rol speelt. In het buitenland voelen velen zich onschendbaar, tenminste, zo gedragen ze zich. Dit uit zich bijvoorbeeld - zoals je al zei - in overconsumptie en vandalisme. Ik wil je er tevens op wijzen dat dit niet alleen in het buitenland geldt: kijk maar naar de manier waarop er met openbare voorzieningen en openbaar vervoer om wordt gegaan. Vermoedelijk speelt anonimiteit ook hier een rol, maar worden gedragingen als dronkenschap onderdrukt doordat er toch een zeker besef van identiteit heerst. Ook op mondiale schaal zie je dat anonimiteit een rol speelt: vooral in stedelijke gebieden wordt de aarde vervuilt en beschadigd zonder enige schaamte.

Maargoed, anonimiteit versus identiteit is slechts 1 factor (niet om nu in het dichotome te vluchten, de grens verloopt wat mij betreft gradueel, maar ik wil het benoembaar houden). Verwachtingen spelen in alle sociale interactie een grote rol. Die verwachtingen verschillen per persoon/situatie, maar er zijn wetmatigheden in the ontdekken. Zo is het buitenland vaak een tijdelijke vakantiebestemming. Tijdelijk impliceert blijkbaar dat het niet de eigen zorg is hoe dat wat men aanricht weer rechtgezet gaat worden. Vakantie, ontspanning, 'er even tussenuit' zijn termen waar vooral jongeren en volwassenen een jaar lang intens naar toe (kunnen) leven. Hierdoor kan de verwachting ontstaan dat - nu het eenmaal zover is - iemand onschendbaar is. Hij viert vakantie, neemt het ervan en verwacht dat die gedragingen door anderen begrepen worden.

Verder zijn er vele variabelen. Nationaliteit lijkt te voorspellen hoe men zich in het buitenland gedraagt, maar wellicht wordt dit door stereotypering vertekend. Verder zijn normen, waarden en vooral gewoontegedrag belangrijk. Ik verbleef onlangs bijvoorbeeld een paar dagen in Parijs. Ik was daar compleet anoniem, mijn verblijf was zeer tijdelijk en toch heb ik mij naar eigen zeggen voorbeeldig gedragen

Maar zonder grappen: ik vind het een boeiende vraag die je hier stelt. Houd wel rekening met een paar nuanceringen: niet iedereen verandert in een beest + als je goed kijkt, zie je dat de door jou genoemde situatie zich op andere schalen ook voordoet (zoals ik zei: openbare voorzieningen in eigen omgeving, mondiale massaconsumptie et cetera). Ik begrijp dat mijn antwoord niet voldoende is wanneer je op zoek bent naar alle factoren. Je vind je volledige antwoord in de cognitieve sociale psychologie (voor verwachtingen, identiteitsbesef, gedachten over het eigen gedrag) en in de sociologie (voor groepsgedrag en gevoelens/gedachten van anonimiteit, onschendbaarheid en onverantwoordelijkheid).

benb

Ik vermoed dat anonimiteit een belangrijke rol speelt. In het buitenland voelen velen zich onschendbaar, tenminste, zo gedragen ze zich. Dit uit zich bijvoorbeeld - zoals je al zei - in overconsumptie en vandalisme. Ik wil je er tevens op wijzen dat dit niet alleen in het buitenland geldt: kijk maar naar de manier waarop er met openbare voorzieningen en openbaar vervoer om wordt gegaan. Vermoedelijk speelt anonimiteit ook hier een rol, maar worden gedragingen als dronkenschap onderdrukt doordat er toch een zeker besef van identiteit heerst. Ook op mondiale schaal zie je dat anonimiteit een rol speelt: vooral in stedelijke gebieden wordt de aarde vervuilt en beschadigd zonder enige schaamte.

Dank je wel voor je antwoord, duidelijk geschreven. Wat ik mij afvroeg is, dat die mensen die op vakantie zijn, zich misdragen, vervolgens als ze weer thuis zijn normaal doen om vervolgens op vakantie te gaan en dan wederom weer de beest gaan uithangen en als ze weer thuis zijn ....enz enz.

Dat heeft dan meer met gedrag te maken dan met karakter. Als dat zo is vind ik het wel merkwaardig, een soort knopje om en dan....

Maargoed, anonimiteit versus identiteit is slechts 1 factor (niet om nu in het dichotome te vluchten, de grens verloopt wat mij betreft gradueel, maar ik wil het benoembaar houden). Verwachtingen spelen in alle sociale interactie een grote rol. Die verwachtingen verschillen per persoon/situatie, maar er zijn wetmatigheden in the ontdekken. Zo is het buitenland vaak een tijdelijke vakantiebestemming. Tijdelijk impliceert blijkbaar dat het niet de eigen zorg is hoe dat wat men aanricht weer rechtgezet gaat worden.

Ik denk dat verwachtingen ook met leeftijd te maken heeft en ook voor de eerste keer iets nieuws gaan ondernemen, het onbekende intreden

Ik verbleef onlangs bijvoorbeeld een paar dagen in Parijs. Ik was daar compleet anoniem, mijn verblijf was zeer tijdelijk en toch heb ik mij naar eigen zeggen voorbeeldig gedragen

Wat jammer voor je, toch?!

Snow white

Op je eerste alinea kan ik het best reageren vanuit het (cognitief) behaviorisme. Zoals je zelf al opmerkte, is er sprake van twee situaties. In de operante conditionering[1] kunnen we deze situaties als volgt benoemen:

Sd = stimulus die aangeeft dat het gedrag vertoond kan worden (het hotel, de vakantie)

Sdelta = stimulus die aangeeft dat het gedrag niet vertoond kan worden (thuis)

De redenering is als volgt: iemand gedraagt zich op een bepaalde manier, de persoon is bijvoorbeeld dronken. Thuis wordt dit gedrag niet beloond. Dronkenschap wordt onder invloed van de context (thuis) gelinkt aan iets aversiefs. Hierbij kan je denken aan verafschuwing van het gedrag door mensen wiens mening iemand dierbaar is. Op vakantie echter wordt dronkenschap niet als voldoende aversief ervaren. De persoon linkt dronkenschap in deze context (vakantie) aan de belonende waarde die het dronken-zijn voor hem heeft.

Conclusie: de waarschijnlijkheid dat dronkenschap thuis opnieuw optreedt, daalt. De waarschijnlijkheid dat dronkenschap op vakantie opnieuw optreedt, stijgt. Na enige ervaring doen de twee situaties dus werkelijk een knop om!

Deze redenering verklaart echter niet hoe men de eerste keer op het idee komt om zich baldadig te gedragen. De verwachting van een belonende of neutrale ervaring kan namelijk niet voortkomen uit eerdere ervaringen met de context, want die zijn er dan nog niet. Waarschijnlijk vinden we het antwoord grotendeels in de sociaal-cognitieve hoek. Hiermee komen we uit bij anonimiteit, verwachtingen, leeftijd, karakter en andere factoren. Denk ook aan groepsgedrag (met vrienden op vakantie, en daar leren dat dronkenschap op vakantie niet voldoende bestraft wordt) en observerend leren (zien dat andere vakantiegangers zich op een bepaalde manier gedragen).

Leeftijd zal vooral indirect meespelen. Zo kunnen kinderen ervoor zorgen dat iemand zich verantwoordelijker gedraagt. Ook brengt leeftijd een aantal fysieke kenmerken met zich mee die het gedrag doen afnemen: minder goed tegen alcohol kunnen, lagere hormoonproductie en daardoor minder agressie/kracht ten aanzien van spullen en dergelijke. Dit garandeert je echter niet dat leeftijd en beheerst gedrag parallel lopen!

De rol van karakter vind ik twijfelachtig. Wel denk ik dat karakter je een bepaalde voorsprong of achterstand geeft.

1 - operante conditionering is een model binnen het behaviorisme. Volgens dit model wordt gedrag gevormd doordat we bezig zijn in onze omgeving ''it operates upon the environment''. Vervolgens krijgen we feedback op dit gedrag: ofwel iets bekrachtigends ofwel iets aversiefs. Deze feedback is bepalend voor de waarschijnlijkheid van toekomstig gedrag in de context.

---------

En nee, ik betreur mijn eigen vakantiegedrag geenszins

Original

Je stelt dit teveel alsof iedereen die 'letterlijk over een grens gaat' in een negatief ander sociaal patroon geraakt.

Geen probleem natuurlijk als je kunt onderbouwen dat het zo is, maar dat lijkt me sterk.

Overigens is het natuurlijk zo dat genoeg mensen niet genoeg zelfcontrole (capaciteit tot relativeren/verwerken van ervaringen en emoties) hebben om zichzelf altijd in de hand te houden. In het buitenland tijdens vakantie is dan logischerwijs een verstandigere plek om eventjes de controle te laten varen.

Misschien lucht het op.. wellicht gaat het frustratieniveau wat omlaag nadat ze zich zo 'uitbundig' hebben gedragen.

ypsilon

Overigens is het natuurlijk zo dat genoeg mensen niet genoeg zelfcontrole (capaciteit tot relativeren/verwerken van ervaringen en emoties) hebben om zichzelf altijd in de hand te houden. In het buitenland tijdens vakantie is dan logischerwijs een verstandigere plek om eventjes de controle te laten varen.

Het lijkt mij dat het niet gaat om mensen met een gebrek aan zelfcontrole. Die mensen zouden immers ook thuis deviant gedrag vertonen. Bovendien denk ik niet dat men de keuze om zich zo te gedragen volledig bewust maakt. Volgens mij is de mate van zelfcontrole minder omdat bepaalde sociale cues minder aanwezig zijn in het buitenland (of beter: als minder aanwezig gepercipieerd worden).

Original

we hebben allemaal wel eens een gebrek aan zelfcontrole, en hierbij gaat het om mensen die gedurende langere tijd (x aantal vakantiedagen) zichzelf niet goed kunnen bedwingen. (of ze het willen of niet doet daar weinig aan af btw)

Maarja het is maar waar je de grens legt, dat is meningsgebonden. waar begint gebrekigheid?

ik vraag me trouwens af of er uberhaupt keuzes bestaan die je volledig bewust maakt. me dunkt dat er altijd wel onbewuste factoren meespelen bij (het maken van) een keuze.

Volgens mij is de mate van zelfcontrole minder omdat bepaalde sociale cues minder aanwezig zijn in het buitenland

hier zeg je precies waar ik op doelde, in het buitenland heeft dusdanig gedrag minder kans vervelende gevolgen voor je status en leef/woon omgeving te hebben. logsich dus dat als je zo af en toe een hoogtepunt bereikt waarbij je de controle wat wilt laten varen, dat je dat uitstelt tot tijdens de vakantie.

benb

Ter verdere aanvulling: ik verwijs naar de hooligan, de man die dagelijks een keurig leven leidt en als vader en echtgenoot zijn verplichtingen nakomt en toewijding kent voor zijn gezin. Hij kent dus in ieder geval de sociale kanten en verantwoordelijkheden.

Edoch als hij in het buitenland is (binnenland ook wel, maar ik denk wat minder) gaat hij over de grens en -omdat hij hooligan is- slaat hij zijn medemens met veel plezier het ziekenhuis in en wordt hij ook nog eens bewonderd door zijn medemakkers.

ypsilon

we hebben allemaal wel eens een gebrek aan zelfcontrole, en hierbij gaat het om mensen die gedurende langere tijd (x aantal vakantiedagen) zichzelf niet goed kunnen bedwingen.

Maar daarmee los je de vraag niet op: waarom doen ze het precies op vakantie. Het gaat niet zomaar om een willekeurig moment in de tijd waarop er minder zelfcontrole is, het gaat om een specifieke tijd en plaats, m.n. een vakantie in het buitenland.

(of ze het willen of niet doet daar weinig aan af btw)

Het doet weinig af aan de observatie van het gedrag, maar het is wel degelijk relevant gezien de vraag van dit topic.

ik vraag me trouwens af of er uberhaupt keuzes bestaan die je volledig bewust maakt. me dunkt dat er altijd wel onbewuste factoren meespelen bij (het maken van) een keuze.

Daar doelde ik niet op. Ik bedoelde dat men het niet noodzakelijk percipieert als een keuze om zich zo te gaan gedragen, als in "Ik verlies mijn zelfcontrole toch een keer, dus dat doe ik nu."

hier zeg je precies waar ik op doelde, in het buitenland heeft dusdanig gedrag minder kans vervelende gevolgen voor je status en leef/woon omgeving te hebben. logsich dus dat als je zo af en toe een hoogtepunt bereikt waarbij je de controle wat wilt laten varen, dat je dat uitstelt tot tijdens de vakantie.

Hier lees je verkeerd wat ik zei

Ik denk dat er geen bewuste analyse wordt gemaakt van de gevolgen. Ik denk ook niet dat je een moment van controleverlies zo erg zelf kan bepalen als je het hier stelt. Als we er even vanuit gaan dat zelfcontrole een constante is (dat klopt niet helemaal, maar maakt het hier wel eenvoudiger) die niet bewust gecontroleerd wordt, maar getriggerd wordt door bepaalde sociale omgevingselementen, dan hangt veel af van de (impliciete) attitude tegenover die omgevingselementen. En dus niet van een individueel dispositief aan zelfcontrole, waarop bewuste controle wordt uitgeoefend.

Original

dit wordt me te ingewikkeld.

waarom ze het doen in de vakantie lijkt me logisch, er is meer vrijheid en minder kans op vervelende gevolgen.

bewust en of onbewust reden om de zelfcontrole wat meer op zn beloop te laten. (of ze het nou zelf zien als loslaten van zelfcontrole of als bijv. stennis schoppen/wild doen maakt niet uit)

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Over een grens gaan

Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan

Re: Over een grens gaan