Angst voor grote insecten

gice

Al jaren heb ik een behoorlijk extreme angst voor grote insecten. Het zit mij nu behoorlijk dwars en ik vraag mij dan ook af waar deze angst vandaan kan komen en wat er aan te doen is.

Het gaat simpelweg om grote insecten en spinnen. Hoe groter het insect, hoe groter de angst. Denk hierbij aan huisspinnen of groter, kakkerlakken, sprinkhanen, krekels, boktorren, vliegende herten, etc. etc. Ik ben niet bang voor een beet die het insect mogelijk zou kunnen maken. Wespen, rode mieren, hommels en bijen doen mij dan ook niets. Vaak zijn mensen die bang zijn voor insecten ook bang voor bijvoorbeeld muizen, ratten en slangen. Die angst heb ik helemaal niet, sterker nog muizen en ratten vind ik leuk.

De angst voor grote insecten begint nu een beetje zijn tol te eisen. Vakanties naar verre oorden zijn niet mogelijk en daarnaast ben ik constant alert. Zelfs in Nederland waar de insecten relatief klein zijn.

De oorzaak van de angst is mij compleet bijster. Zo heb ik geen jeugdtrauma's of enorm slechte ervaringen. Ook is er geen pijl op te trekken wat ik nu precies eng vind. Er zijn tal van dieren die groter/kleiner, hariger/gladder, sneller/langzamer, ovoorspelbaarder/voorspelbaar, sprietiger/knokiger, gevaarlijker/ongevaarlijker etc. zijn. Het gaat puur om relatief grote insecten.

Ik vraag mij dus af wat de oorzaak kan zijn en hoe deze eventueel weg te nemen is.

Snow white

Ik ben geen moderator, maar toch wil ik je even wijzen op de bedoeling hier. Wat je omschrijft is een persoonlijke situatie, en forumgebruikers horen geen medische/klinische adviezen te geven.

Daarom ga ik je verhaal behandelen als een objectieve vraag. Het gaat hier om een angst, en angst valt veelal onder de (cognitieve) gedragsleer. Vanuit die hoek zal ik je vraag proberen te beantwoorden.

Eerst nog even lullig doen: spinnen zijn geen insecten, zij vormen een eigen klasse. Dit feitje kan interessant zijn, aangezien je geen angst vertoont bij andere dieren die frequent gevreesd worden. Interessant omdat spinnen en insecten redelijk verschillen. Zowel gedragsmatig als anatomisch zijn zij verschillende wezens.

Ten eerste lukt het niet altijd om de oorzaak van een angst te vinden. Volgens sommige gedragstherapeuten is dit zelfs onmogelijk en/of irrelevant. Wanneer het gaat om het wegnemen van de angst, is het misschien niet noodzakelijk dat je eerst de wortel opzoekt. De theorie achter deze bevindingen/werkwijze is die van Levis (en Stampfl, twijfelachtig) en wel de theorie achter het serieel vermijdingsparadigma*. Even quick&dirty: volgens deze theorie is het goed mogelijk dat insecten niet je echte angst zijn, maar dat zij geassocieerd raakten met de ware angststimuli. Als dit het geval is, wordt het moeilijk om die 'eerste' stimulus uit de serie op te sporen.

Pin je dus niet direct vast op het vinden van een oorzaak.

Er zijn verschillende vormen van gedragstherapie in trek. Steeds vaker wordt het stukje cognitie ook meegenomen in die therapie. Zeer populair is de systematische desensitisatie van Wolfe. In deze therapie wordt de angst stukje bij beetje geconfronteerd: systematisch. Er wordt bekrachtiging gebruikt om de angst om te zetten in andere emoties (neutrale of positieve). Hierdoor wordt de stimulus (het grote insect) ervaren op een manier die onverenigbaar is met de aanvankelijke angst. Geleidelijk zou je hierdoor minder angstig worden voor de stimulus: to be desensitised in a systematic way.

* = de theorie van het serieel vermijdingsparadigma is gebaseerd op Mowrer's twee-factoren-theorie rondom ontsnappings- en vermijdingsgedrag. Aanvankelijk was de theorie van Levis en Stampfl bedoeld om een nieuwe therapie te promoten, implosieve therapie, waarin de ware bron van angststimuli opgespoord wordt. De benadering werd enerzijds ontvangen als een welkom alternatief voor het psychoanalytisch graven-naar-onderliggende-oorzaken, anderzijds werd de theorie erachter ontvangen als argument om voorbij te gaan aan oorzaken van angsten.

Dido

gice schreef:Al jaren heb ik een behoorlijk extreme angst voor grote insecten. Het zit mij nu behoorlijk dwars en ik vraag mij dan ook af waar deze angst vandaan kan komen en wat er aan te doen is.

...

Ik vraag mij dus af wat de oorzaak kan zijn en hoe deze eventueel weg te nemen is.

Zoals Snow White al aangaf, is het vaak niet nodig de oorzaak te kennen van een fobie (daar lijkt het toch wel op?) om die te behandelen. Bovendien is het zo dat je meestal de oorzaak niet te weten zal komen.

Toch misschien kort even aanhalen wat de evolutiepsychologen aanbrengen: Deze beweren dat we vooral een fobie kunnen ontwikkelen van iets waar we, heel vroeger, als mens moesten voor opletten. Voor de oermens (of hoe je die ook noemt

) was het van levensbelang om bang te zijn van bv. slangen, spinnen ed. Gewoon omdat ze levensgevaarlijk konden zijn. Oermensen die er niet bang van waren, ontweken die beestjes/ insecten niet en werden er vaker door gebeten. Daardoor stierven ze ook vaker, ten gevolge van die beestjes/ insecten. Deze oermensen konden hun genen niet doorgeven, de andere 'bangere' oermensen konden dat wél. Daardoor zou de mens geëvolueerd zijn naar een soort dat bang is van zo'n beestjes/ insecten.

Een fobie voor bv. auto's kom je niet tegen, volgens diezelfde theorie. Nochtans zijn auto's vaak veel gevaarlijker dan bv. de hedendaagse insecten in onze streken. Maar 'de auto' is een veel te recent verschijnsel in onze geschiedenis, zodat die nog geen impact kan gehad hebben op de natuurlijke selectie.

Een fobie voor spinnen, hoogtes, bloed,... zou je dan ook weer kunnen verklaren met die theorie.

Dit is heel simplistisch uitgelegd waar het om gaat. Er is ook heel wat kritiek op te geven, oa. dat de theorie niet te bewijzen is (ze is puur speculatief), maar goed... daarvoor is het ook maar een theorie.

Wat er aan te doen is, daar kan ik Snow White in bijtreden: cognitieve gedragstherapie: systematische desensitisatie, flooding, exposure in vivo ed...

Dus eventueel eerst opmaken van een angsthiërarchie: de minst beangstigende situatie (bv. gewoon denken aan zo'n insect) 'uitvoeren'. Dit doen tot je daar helemaal geen schrik meer bij ervaart. enz...

Om dan geleidelijk over te gaan tot de meest beangstigende situatie (bv. een groot insect over je arm laten lopen).

Vooraf kan je leren relaxeren, zodat je dit kan gebruiken tijdens de oefening. Dit alles gebeurt logischerwijze met de hulp van een psychotherapeut.

Dus: zoals al aangegeven!!!! Je contacteert best je huisarts of een psycholoog/ psychotherapeut voor dit probleem. Enkel zij kunnen nagaan wat er echt aan de hand is en wat je eraan kan doen!

Succes!

ypsilon

Al jaren heb ik een behoorlijk extreme angst voor grote insecten. Het zit mij nu behoorlijk dwars en ik vraag mij dan ook af waar deze angst vandaan kan komen en wat er aan te doen is.

Het is wel driedubbelop, maar ik wil toch nogmaals aangeven dat wij dit persoonlijk gegeven hier slechts zullen aangrijpen voor bredere discussie. Voor toelichting op het waarom van die richtlijn, zie

Ik vraag mij dus af wat de oorzaak kan zijn en hoe deze eventueel weg te nemen is.

Interessant in dit kader is misschien het recent onderzoek van Koen Van Keer en Paul Verhaeghe (zie onze sectie

Er zijn verschillende vormen van gedragstherapie in trek. Steeds vaker wordt het stukje cognitie ook meegenomen in die therapie. Zeer populair is de systematische desensitisatie van Wolfe. In deze therapie wordt de angst stukje bij beetje geconfronteerd: systematisch. Er wordt bekrachtiging gebruikt om de angst om te zetten in andere emoties (neutrale of positieve). Hierdoor wordt de stimulus (het grote insect) ervaren op een manier die onverenigbaar is met de aanvankelijke angst. Geleidelijk zou je hierdoor minder angstig worden voor de stimulus: to be desensitised in a systematic way.

Er worden inderdaad goede resultaten geboekt bij het behandelen van fobieën d.m.v. gedragstherapie. Al moet daarbij wel opgemerkt worden dat het mogelijk is dat de desensitisatie zich niet doorzet buiten de behandelingscontext (grofweg gesteld: het kan zijn dat de psycholoog erin slaagt een vogelspin over je arm te laten lopen, en dat je toch nog hevig schrikt als er zo'n beest op je fietszadel blijkt te zitten). Maar meestal zal men de technieken zó aanwenden dat dit ondervangen wordt.

Dido schreef:Toch misschien kort even aanhalen wat de evolutiepsychologen aanbrengen: Deze beweren dat we vooral een fobie kunnen ontwikkelen van iets waar we, heel vroeger, als mens moesten voor opletten. Voor de oermens (of hoe je die ook noemt ) was het van levensbelang om bang te zijn van bv. slangen, spinnen ed. Gewoon omdat ze levensgevaarlijk konden zijn. Oermensen die er niet bang van waren, ontweken die beestjes/ insecten niet en werden er vaker door gebeten. Daardoor stierven ze ook vaker, ten gevolge van die beestjes/ insecten. Deze oermensen konden hun genen niet doorgeven, de andere 'bangere' oermensen konden dat wél. Daardoor zou de mens geëvolueerd zijn naar een soort dat bang is van zo'n beestjes/ insecten.

Een fobie voor bv. auto's kom je niet tegen, volgens diezelfde theorie. Nochtans zijn auto's vaak veel gevaarlijker dan bv. de hedendaagse insecten in onze streken. Maar 'de auto' is een veel te recent verschijnsel in onze geschiedenis, zodat die nog geen impact kan gehad hebben op de natuurlijke selectie.

Een fobie voor spinnen, hoogtes, bloed,... zou je dan ook weer kunnen verklaren met die theorie.

Ik vind, zoals vaak, dat er een en ander schort aan een puur evolutionaire benadering. Er valt bijvoorbeeld te discussiëren over de adaptieve waarde van werkelijke angst voor bloed. Ailurofobie (angst voor katten, ik haal dit even aan omdat ik mij een vrij emotionele lezersbrief in Humo, n.a.v. een reeks over fobieën, herinner) komt ook vrij regelmatig voor. Het lijkt mij iets te gemakkelijk om dat dan te gaan uitleggen als een adaptieve angst voor grote katachtigen. Triskaidekafobie (angst voor het getal 13) valt al helemaal niet evolutionair uit te leggen, en die angst is even reëel voor sommige mensen, als die voor spinnen voor anderen. Bovendien moeten wij aantoonbaar een aantal natuurlijke instincten onderdrukken in het dagelijks verkeer (de normale reactie als er een enorm metalen monster zoals een trein of een bus je richting uitkomt is gaan lopen), wat wijdverspreide motorfobie toch wel waarschijnlijker zou maken, denk ik.

Snow white

Ik sluit me bij Ypsilon aan: de evolutiepsychologie is niet denderend als het aankomt op haar verklaringen voor gedrag en angst. Verder zijn er nog een paar factoren waardoor je niet kan stellen dat evolutie en genen determinerend zijn in deze eigenschap. Zo kunnen genen wellicht zorgen voor een bepaalde kwetsbaarheid (diathese of predispositie), maar genen zijn niet voldoende om een complex iets als een specifieke fobie te bepalen.

Deze conclusie is niet nadelig voor je, sterker nog, het is vrij positief. Wanneer je angst volledig evolutionair/genetisch/biologisch bepaald is, heeft het weinig zin om ook maar op zoek te gaan naar een therapeut. Nu we echter concluderen dat de genetische bijdrage maar zover kan gaan, blijft er ruimte over om het aangeleerde deel van je angst te onderzoeken en behandelen. Dit is wat een gedragstherapeut zal doen.

Hiermee geef ik tevens de korte discussie rondom evolutiepsychologie op. Wel kunnen we 'm eventueel in dat nieuwstopic voortzetten.

Zelf kan je een mini-experiment doen om te zien hoezeer de angst aangeleerd/geassocieerd raakte. Ben je bang voor de namen van insecten? Is dit auditief of ook visueel? Vooral dat laatste geeft informatie over de associaties rondom je angst, het aangeleerde stukje dus. Dit omdat het woord 'spin' (bvb) niet bedreigend is, bovendien is het nog maar kort geleden dat 'iedereen' de beschreven taal beheerste. Verder kan je nog denken aan plaatjes van insecten. Doordat afbeeldingen 2D en levenloos zijn, kunnen zij niet mogelijkerwijs je welzijn bedreigen. Toch voorspel ik dat je ook schrikt van bepaalde afbeeldingen (een uitgangspunt waar in-vitro technieken op gebaseerd zijn).

benb

@Snow Wite

Denk je dat EFT een mogelijkheid is om dit probleem op te lossen?

ypsilon

Als je dit (Belgische site, maar ze komen allemaal wel zo'n beetje met hetzelfde verhaal) bedoelt: die techniek belooft vanalles en nog wat dat de meest doorgewinterde psychotherapeut je niet zal beloven!

Angst verdwijnt, woede en verdriet worden beheerst en verwerkt, pijn lost op en schuld wordt vergeven!

I don't buy it.

Verborgen inhoud

Edit: Ik heb nog eens naar wikipedia gekeken en het is meteen goed raak:

Emotional Freedom Technique (EFT) is a psychotherapeutic alternative medicine tool based on a theory that negative emotions are caused by disturbances in the body's energy field and that tapping on the meridians while thinking of a negative emotion alters the body's energy field, restoring it to "balance."

Dat spreekt geloof ik voor zichzelf.

Snow white

Helemaal prima dat Ypsilon me voor is, het is me een eer

Hij heeft ook wat graafwerk voor me gedaan zodat ik het zelf niet uitvoerig op hoef te zoeken.

Goed, tegenover de wereld mag je me gerust criticus noemen. Ik neem een matigende houding aan zoals het een wetenschapper-in-de-leer betreft. Als het echter om dingen als EFT gaat, mag je me gerust scepticus noemen.

Als het al werkt - wat het stom genoeg voor sommigen zal doen - is dat niet omdat je energieveld gereinigd wordt van verkeerde energiestroom. Zegt ondergetekende en zal zij verdedigen waar nodig, en dit mag want je vraag me mijn standpunt. Hoe verklaar je dan dat EFT zich heeft kunnen ontwikkelen tot techniek? Wel, placebo-effect in combinatie met self-fulfilling prophecy. Het bekende mind-over-matter verhaal wellicht.

Ik sluit niet uit dat het werkt. Sterker nog, voor mensen met bepaalde overtuigingen zal deze techniek ultiem zijn. Ik geloof echter niet in het verhaaltje achter de techniek en mijns inziens is het een onecht iets. Is er een bezwaar tegen deze techniek als 'ie werkt dan? Ja, weldegelijk, want op dit moment wordt een therapie verkocht die wellicht niet werkt zoals zij pretendeert te werken. Nu hebben meer behandelswijzen hier last van, maar zij hebben ten minste stukjes theorie. Voor zover ik weet echter heeft nog nooit iemand een meridiaan gezien. Ikzelf was vorig jaar op een anatomische expositie en ik kon er i.i.g. geen vinden. Nu geeft het niet als zij niet fysiek zijn, ik bedoel, cognities zijn ook nog nooit visueel waargenomen. Toch vind ik het dan ironisch dat de meridianen fysiek benaderd en geclaimd worden.

Verder wil ik je wijzen op de bredere context, en dat is het commerciele plaatje. Eerst werden accupunctuur- pressuur en andere meridiaanbehandelingen naar het Westen gehaald in de hype van het moment: Oosters leven, Oosterse wijsheid, Oosterse geneeswijzen. En echt, daar heb ik geen bezwaar tegen. Ik bedoel ook niet te zeggen dat het allemaal gebakken lucht is, behalve dat wokken, maargoed het werd wel enorm gehyped he.

Dus iedereen naar de accupunturist en jawel hoor. Eerst de lichamelijke klachten: RSI, whiplash, allergie. Later ook de meer gedragsmatige klachten: roken en alcoholgebruik. En nu blijken een interventie rondom meridianen ook nog goed te zijn voor psychische klachten en zelfs psychische stoornissen! Ik vind het geweldig hoor... maar nee, not buying it. (en dit weet ik nota bene omdat ik zelf accupuncturiste wilde worden!)

Even weer on topic, er zijn voldoende opties:

- systematische desensitisatie

- flooding

- in vivo technieken

- in vitro technieken

- cognitieve therapie (liefst in combinatie met...)

@ Gice, ik besef me dat je dit topic nog geen dag geleden gepost hebt. Toch hoop ik dat je onze/mijn reacties kan volgen en even wil reageren op wat we/ik je geven aan informatie. Ik ben bang dat ik anders aan je voorbij ga hier

raf

Met insecten voel ik me ook niet zo op mijn gemak. Ik zou het echter geen angst kunnen noemen. Mooie diertjes vind ik ze niet. Aan vliegen heb ik een bijzonder grote hekel. Het idee dat die misschien vijf minuten eerder ergens op een drol hebben gezeten en dan op je boterham, vind ik verre van aantrekkelijk. Bovendien zijn er heel wat soorten die een pijnlijke beet of steek kunnen veroorzaken. Luizen, teken, vlooien, muggen en vele andere soorten hebben al veel leed veroorzaakt bij de mens. In Africa zijn het niet de leeuwen of de crokodillen die de meeste slachtoffers maken, maar wel die kleine, soms bijna onzichtbare loeders. Dat er mensen zijn die echt schrik hebben van insecten verwonderd me niet. Alleen moet je dosis schrik in verhouding blijven met de omstandigheden.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Angst voor grote insecten

Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten

Re: Angst voor grote insecten