Mensen met een echte psychische stoornis komen niet aan hun trekken bij therapeuten die precies doen wat de verzekeraar wil: niet zeuren, oplossen, betoogt prof. dr. J.J.L. Derksen.
Door de marktwerking in de geestelijke gezondheidszorg de afgelopen decenniums zijn allerlei centra die psychische stoornissen behandelen als paddenstoelen uit de grond geschoten. Ook het snelgroeiende Psy-Q. Dat de kwaliteit het loodje heeft gelegd blijkt onder meer uit het feit dat het verleden van de persoon met een stoornis buiten beschouwing wordt gelaten. Snelheid, efficiëntie en controle: daar draait het om.
Psychodiagnostiek en psychopathologie zijn met behulp van de fameuze DSM (Diagnostic and Statistical Manual of mental disorders) verworden tot classificatie, ordening van de buitenkant zonder enige betekenis voor een diepgaande behandeling en zonder enig inzicht in de werkingsmechanismen van stoornissen. Dezelfde wetenschappelijke ontwikkelingen hebben behandelprotocollen gefabriceerd die de behandelaar reduceren tot een technicus in plaats van een clinicus. DSM etiketten plakken en een protocol volgen is het adagium, werkt het ene protocol niet dan probeert men het andere. De complexiteit die eigen is aan psychische problemen en aan de behandeling is volledig van tafel verdwenen en krijgt ook in de opleiding tot psychiater nauwelijks een kans.
Behandelingen worden gegoten in de beruchte DBCs (diagnose behandelcombinaties) waarmee ten onrechte de schijn wordt gewekt dat psychisch stoornissen net zo helder zijn vast te stellen en te behandelen als een blindedarmontsteking.
Zorgverzekeraars profiteren van deze ontwikkelingen, deze spelen hun beleid van bezuiniging, transparantie en controle in de kaart. Zij grijpen, geholpen door de politiek, de macht en schrijven behandelaars in toenemende mate voor hoe ze hun vak moeten uitoefenen.
De psychologen, psychotherapeuten en psychiaters die aan deze ontwikkelingen meewerken en het moderne jargon van sommige onderzoekers, van veel managers en van alle verzekeraars tot het hunne hebben gemaakt, helpen de kwaliteit verminderen. Hun beroepsidentiteit is door de voorwetenschappelijke fase waarin hun vak verkeert niet sterk genoeg om ze op koers te houden.
De persoon die in de klinische praktijk om hulp vraagt en klachten presenteert die in de tweede of in de derde zitting vaak verwijzen naar een probleem in het leven, naar een dieperliggende zwakke identiteit, naar verstoorde wensen die betrekking hebben op intieme relaties, is de dupe van deze ontwikkeling. Een paniekstoornis zonder agorafobie (een fameus etiket uit de DSM) kan voor de geduldig luisterende clinicus tijdens de tweede zitting een paniekreactie blijken te zijn op een verhulde wens van de patiënt om dood te zijn en daarmee verlost van een belastend bestaan. De psychiater is dan al druk in de weer met een protocol en het voorschrijven van medicijnen en verliest het contact met wat echt belangrijk is voor menig patiënt en wat schuil gaat achter de geclassificeerde stoornis.
In de klinische praktijk is de (ouderwetse) psychotherapeut vaak bezig met mensen te helpen in het leren omgaan met hun leven. Dat kost tijd. In de psychotherapeutische context gebeuren bij voortduring onverwachte dingen; de patiënt kan zich op allerlei momenten heel anders tonen dan gezien vanuit de strikte DSM classificaties en hierop voortbordurende behandeling met medicijnen voor mogelijk kon worden gehouden. De flexibele psychotherapeut neemt hiervoor de tijd, kan hiermee creatief omgaan en wisselt bijvoorbeeld individuele gesprekken af met partnerrelatiegesprekken, integreert een cliëntgerichte houding met cognitieve technieken, werkt met primaire emoties, toont zich begaan en is een heropvoeder die een corrigerende emotionele ervaring aanbiedt daar waar de vroege hechting problematisch was. Dit alles is strijdig met elk nu bestaand protocol en past in geen enkele DBC en wordt over het hoofd gezien bij elke beperkte diagnostiek.
Het moge duidelijk zijn: de patiënt met een echte psychische stoornis is de dupe.
Bron: NRC Handelsblad
Laatste berichten
-
16:34
[wiskunde] Prijs Product per KG; Alternatief Inzicht 3
-
14:55
wig
-
14:55
Herleiden afmetingen vanaf een foto 20
-
13:57
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 9
-
13:16
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 17
-
13:12
[natuurkunde] kroon van koning op Syracuse 10
-
12:01
Gravity and gravitation 1
-
10:15
2013 – Augustus Vraag 3 3
-
09:54
Bruine vlekken op treinaanwijzerbord 6
-
23:07
Rood laserlicht 2
-
24 apr
Vraag 2009 Juli Vraag 5 5
-
24 apr
positie 2
-
24 apr
Schroefdraad berekening 8
-
24 apr
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 9
-
23 apr
Weerfrustratie 9
-
23 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 3
-
23 apr
De Euro Nederlandse 100 qubit computer komt eraan
-
23 apr
projectiel 8
-
23 apr
Verschil tussen deze 2 vragen 5
-
23 apr
[scheikunde] berekeningen labo vitamine c bepaling 1
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Moderator: Rhiannon
-
- Berichten: 66
Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
"Als het universum er daadwerkelijk door toeval zou kunnen zijn dan zou dat betekenen dat het er ook toevallig niet zou kunnen zijn en dan was er helemaal niets." ~ analogie ter ontkrachting Atheïsme.
-
- Berichten: 954
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Het klopt, dat heeft er letterlijk zo ingestaan. Ik ben alleen benieuwd wat je nu verder zou willen. Een vraag stellen? Een discussie starten? Alleen een column overnemen lijkt mij niet voldoende in ieder geval.
-
- Berichten: 66
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Het leek me wel een interessant onderwerp voor een discussie. Wellicht kunnen mensen dit beamen en hun visie op het geheel geven.
"Als het universum er daadwerkelijk door toeval zou kunnen zijn dan zou dat betekenen dat het er ook toevallig niet zou kunnen zijn en dan was er helemaal niets." ~ analogie ter ontkrachting Atheïsme.
-
- Berichten: 954
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Ok, dan zou die discussie denk ik gaan tussen het meetbaar/controleerbaar maken van psychiatrische behandelingen met als doel de efficiëntie van de behandeling en doorstroom van cliënten te verhogen (het belang van de verzekeraars), wat ten koste kan gaan van het belang van de cliënt, namelijk het recht op een goede behandeling en daarbij ook niet gereduceerd worden tot een omschrijving in een boekje maar behandeling te krijgen die recht doet aan het individu.
Persoonlijk vind ik het een dilemma. Enerzijds zie ik weinig in standaardisering van dit soort klachten (om dezelfde reden dat ik prestatiecontracten bij de politie geen goed plan vindt), anderzijds begrijp ik die verzekeringsmaatschappijen ook wel, je wil toch iets van controle hebben. Alleen is het goed mogelijk dat het doorgeslagen is, vooral ook op het gebied van privacy.
Overigens nog wel even een kritische vraag, als ik je andere topics tegelijkertijd lees, dat roept bij mij namelijk de vraag op of jouw opvatting niet eerder zou zijn dat het voor cliënten maar goed is zo kort mogelijk met psychiaters in contact te zijn, om de redenen je daarbij geeft?
Persoonlijk vind ik het een dilemma. Enerzijds zie ik weinig in standaardisering van dit soort klachten (om dezelfde reden dat ik prestatiecontracten bij de politie geen goed plan vindt), anderzijds begrijp ik die verzekeringsmaatschappijen ook wel, je wil toch iets van controle hebben. Alleen is het goed mogelijk dat het doorgeslagen is, vooral ook op het gebied van privacy.
Overigens nog wel even een kritische vraag, als ik je andere topics tegelijkertijd lees, dat roept bij mij namelijk de vraag op of jouw opvatting niet eerder zou zijn dat het voor cliënten maar goed is zo kort mogelijk met psychiaters in contact te zijn, om de redenen je daarbij geeft?
-
- Berichten: 66
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
ferry schreef:Ok, dan zou die discussie denk ik gaan tussen het meetbaar/controleerbaar maken van psychiatrische behandelingen met als doel de efficiëntie van de behandeling en doorstroom van cliënten te verhogen (het belang van de verzekeraars), wat ten koste kan gaan van het belang van de cliënt, namelijk het recht op een goede behandeling en daarbij ook niet gereduceerd worden tot een omschrijving in een boekje maar behandeling te krijgen die recht doet aan het individu.
Persoonlijk vind ik het een dilemma. Enerzijds zie ik weinig in standaardisering van dit soort klachten (om dezelfde reden dat ik prestatiecontracten bij de politie geen goed plan vindt), anderzijds begrijp ik die verzekeringsmaatschappijen ook wel, je wil toch iets van controle hebben. Alleen is het goed mogelijk dat het doorgeslagen is, vooral ook op het gebied van privacy.
Overigens nog wel even een kritische vraag, als ik je andere topics tegelijkertijd lees, dat roept bij mij namelijk de vraag op of jouw opvatting niet eerder zou zijn dat het voor cliënten maar goed is zo kort mogelijk met psychiaters in contact te zijn, om de redenen je daarbij geeft?
wel, in principe deel ik de mening van prof. Derksen dat het het beste zou zijn om ze juist veel meer contact met een 'psychotherapeut' te laten hebben. Ik zie de psychiatrie (psychiaters) en psychotherapie (psychotherapeuten) als twee verschillende beroepen / specialismen.Psychiatrie, of althans de conventionele psychiatrie, die probeert psychische problemen op een medische wijze te benaderen. Ze proberen patiënten hun psychische problemen als eenzelfde soort ziekte als kanker of aids te zien. Een fysiologische ziekte.
Dat vind ik zeer slecht. Het blijkt niet alleen negatieve gevolgen te hebben in de praktijk (er is een heuse depressie epidemie en er komen steeds meer en meer "psychiatrisch zieken" bij, er is bijvoorbeeld ook een explosieve groei in aantal ADHD kinderen etc.)
Maar het is psychotherapeutisch gezien denk ik ook erg slecht voor iemand om te denken dat psychische problemen een ziekte zijn want dat ontneemt de motivatie om de problemen op een psychische manier te bevechten en te verhelpen.
Wat er in feite gebeurt is dat de angst voor de problemen, bijvoorbeeld de depressie of een psychose, in mensen blijft voortleven en wordt onderdrukt door een pil. Indien iemand anders uit de omgeving van zo iemand een depressie krijgt, dan heeft hij of zij alleen die angst om te delen en de pillen als oplossing ter onderdrukking daarvan.
Psychiaters creëren daardoor als het ware een soort gecontroleerde massa hysterie.
Wanneer iemand middels psychotherapie hersteld zou zijn dan zou hij of zij zelfs tot het begrip kunnen komen wat de essentie van een depressie is en kan het zelfs veel 'goeds' brengen. Wanneer hij of zij die kennis dan vervolgens deelt met mensen in zijn of haar omgeving dan zal het minder snel kunnen escaleren, en misschien wordt zo iemand dan nooit echt depressief.
Daarbij zijn er enkele feiten zoals het volgende die mij zorgen baren: antipsychotica maken mensne chronisch ziek.
Antipsychotica veroorzaken een atrofie van de hersenschors en vergroting van de basale ganglia. Wat er in feite gebeurt is dat de dopamine receptoren worden geblokkeerd en in response gaan de hersenen de gevoeligheid vergroten zodat wanneer iemand stopt met het nemen van de medicijnen hij of zij terug valt in een extra heftige psychose. De medicijnen veroorzaken zelfs een acute psychose bij mensen die nog geen psychose hebben. Dat is toch wel afschuwelijk.
Schizofrenie patiënten moeten nu heel hun leven super dure antipsychotica blijven gebruiken die voor een vroege dood zorgen en voor een risico zorgen op tal van (soms fatale) ernstige aandoeningen zoals Neuroleptic Maligne Syndroom (NMS) en tardieve dyskinesie.
Dat is absoluut niet nodig bewijst bijvoorbeeld het Soteria Experiment van hoogleraar psychiatrie Mosher. Dat experiment toonde aan dat 90% van alle acute schizofrenie patiënten even goed of vaak zelfs beter geholpen kunnen worden via de psychotherapeutische Soteria benadering in vergelijking met conventionele medicatie gebaseerde behandeling, en dat zonder medicijnen en veel lagere kosten.
En het grootste voordeel: patiënten konden echt beter worden, het terugvals percentage was vele malen lager.
http://moshersoteria.com/soteri.htmThe Soteria research demonstrated that there is a better way: A better way to treat schizophrenia and other psychoses that destroy the lives of so many young people. The Soteria research showed that the prevalent excessive destructive psychiatric drugging of all these young people is a huge and tragic mistake. The psychiatric establishment was offended. Prestige and Money won. Truth and Love lost.
Ik ben dus voor een psychotherapeutische benadering omdat mensen dan sterker kunnen worden van hun problemen en uiteindelijk iedereen daarvan profiteert doordat de kennis zich opbouwt ipv. dat de angsten in stand worden gehouden en zich ophopen door onderdrukkende medicinale psychiatrische behandelingen.
"Als het universum er daadwerkelijk door toeval zou kunnen zijn dan zou dat betekenen dat het er ook toevallig niet zou kunnen zijn en dan was er helemaal niets." ~ analogie ter ontkrachting Atheïsme.
-
- Berichten: 1.425
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Of het veel met marktwerking in de zorg te maken heeft weet ik niet. Ik meen dat de behandeling van schizophrenie - of klachten die door een psychiater als zodanig zijn gediagnoseerd - al 30 jaar bijna uitsluitend met medicatie zijn behandeld.
Mijn beperkte ervaring is dat elke terugval ernstiger klachten te zien geeft. Dat zou aan de medicijnen kunnen liggen. Soms lijken bepaalde antipsychotica bepaalde klachten te verergeren. Psychotherapie met iemand die gek is kan ik me overigens moeilijk voorstellen.
Hier een wetenschappelijk artikel over de soteriamethode.
Mijn beperkte ervaring is dat elke terugval ernstiger klachten te zien geeft. Dat zou aan de medicijnen kunnen liggen. Soms lijken bepaalde antipsychotica bepaalde klachten te verergeren. Psychotherapie met iemand die gek is kan ik me overigens moeilijk voorstellen.
Hier een wetenschappelijk artikel over de soteriamethode.
and theres nothing left worth knowing
And its time you should be going
While you see a chance take it
And its time you should be going
While you see a chance take it
-
- Berichten: 99
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Ik heb wel eens een heel interessant artikel gelezen hoe je met iemand die een psychose heeft een gesprek kunt hebben dat therapeutisch werkt. Als iemand bijvoorbeeld zegt (dat voorbeeld werd gegeven in het artikel, ik zal het nog eens proberen op te zoeken) ik heb allemaal zakjes aan mijn lichaam, onder mijn armen... dan kun je inplaats van dat te ontkennen of in plaats van ja te knikken en te vragen of iemand zijn medicijnen al gehad heeft, ook vragen: hoe zien die zakjes er dan uit? En er verder allerlei vragen over stellen. Het is dan mogelijk dat zo iemand tijdens het antwoord geven ineens tot een soort zelfinzicht komt en zich zelf afvraagt of het wel klopt... Het zal natuurlijk niet altijd werken, maar andersom, als je er van uitgaat dat iemand tot zelfinzicht zou kùnnen komen, dan lijkt me dit wel een goede manier. Alleen maar verbaasd je wenkbrauwen optrekken zou ook al helpen. Als het maar integer is, zonder af te stoten.Psychotherapie met iemand die gek is kan ik me overigens moeilijk voorstellen.
Ik heb het zelf wel eens geprobeerd toe te passen. Het vraagt enig lef, maar het voelt wel goed...
-
- Berichten: 11.085
Re: Marktwerking in de psychiatrie: geen aandacht meer voor diepgang en complexiteit
Er zijn nochthans methoden voor, die meestal echter worden toegepast samen met medicatie. Musje geeft een mooi voorbeeld, en haalt aan wat belangrijk is: een integer en respectvol gesprek. (Daarom ook: het woord "gek" moet absoluut gemeden worden.)Psychotherapie met iemand die gek is kan ik me overigens moeilijk voorstellen.
Want "gek" is bijzonder relatief. Eén van mijn docenten gaf het volgende voorbeeld: we kunnen allemaal zintuiglijke waarnemingen oproepen (haal je een vriend/kennis/familielid voor de geest bijvoorbeeld). Het verschil met de psychotische patiënt zit hem erin dat hij/zij er geen controle over heeft en de fantasie ervaart als komende van buitenaf. Maar ook dat kunnen wij in beperkte mate tegenkomen, bijvoorbeeld als je met een liedje in je kop zit en het "er niet uit krijgt".
Verborgen inhoud
