Alexander Hartmans schreef:Beste QQ
Tijden zijn nu anders. Vrouwen zijn de jagers en de mannen zijn hun prooi. Als mannen denken dat ze lekker op jacht gaan naar een leuk vrouwtje komen ze bedrogen uit. Want het vrouwtje is tegenwoordig selectief en kiest zelf. Welke middelen vrouwen ook gebruiken, wij als mannen kunnen daar niet achter komen, omdat het vrouwtje slimmer is dan het mannetje, altans dat denken velen. Maar sommige mannen hebben vrouwen sneller door, omdat ze weten hoe vrouwen denken.
Beste Alexander, ik ben het met je eens dat vrouwen in toenenemende mate de jagers zijn/worden, en niet alleen in betrekking tot partnerkeuze. Het enige wat ik -- wellicht klunzig -- probeerde te illustreren, is dat vrouwen zich in de oertijd lieten bevruchten door het sterk(st)e mannetje, in de hoop van een sterk nagegeslacht.
Kan jij dit met zekerheid te staven?
...nee, dit is slechts een vermoeden.....
Daar ben ik echt niet mee eens. Communiceren heeft vele gezichten, zoals lichaamstaal. Mannen communiceren met elkaar veel meer dan vroeger. Wat wel waar is, dan mannen niet erg veel filosoferen, dus meer diepgang in zaken verkrijgen. Het feit is namelijk dat er maar bitter weinig mensen zijn die iets te melden te hebben. Oppervlakkigheid is een nekslag, een dooddoener.
Hier verschillen we inderdaad gelukkig van mening: wat zou het leven saai zijn als we het altijd met elkaar eens zouden zijn.
Mijn indruk -- opgedaan uit verschillende relaties, als man -- is dat vrouwen een groter belang stellen aan verbale communicatie dan mannen. Uiteraard verschilt dit voor iedere vrouw op een individueel niveau, maar in zijn algemeenheid, denk ik dat dit waar is. Een vrouw spreekt door de bank genomen ongeveer drie keer zoveel dan een man per dag, en ik heb het idee dat de meeste vrouwen -- ondanks die statistiek -- zich nog steeds onvoldoende gehoord voelen.
In de loop der jaren, heb ik wat management technieken los gelaten op dit "probleem", waarmee ik geenzins wil suggereren dat vrouwen een probleem zijn. Ze zijn immers, bij tijden, ook fantastische en nobele wezens. Mijn studie concludeerde: dat de meeste conversaties die vrouwen aangaan, kunnen vrij systematisch beantwoord worden, met vier opeenvolgende standaard antwoorden: "hmmm", "oh, ja?", "wat je maar wil, lieve schat" en "Ok".
Laten we nu de deze vier standaard antwoorden toepassen op drie typische -- door de vrouw geinitieerde -- dialogen:
Vrouw: Er staan vuilniszakken op het balkon'
Man: 'Hmmm'
Vrouw: 'Het is donderdag, de vuilnisman komt vandaag'
Man: 'Oh, ja?'
Vrouw: 'Vergeet niet de vuilniszakken buiten te zetten'
Man: 'Wat je maar wil, lieve schat'
Vrouw:'Ik ga nu booschappen doen'
Man: 'Ok'
Vrouw: 'Kijk eens naar mijn haren'
Man: 'Hmmm'
Vrouw: 'Het ziet er niet uit'
Man: 'Oh, ja?'
Vrouw Ik denk dat ik morgen naar de kapper ga'
Man: 'Wat je maar wil, lieve schat'
Vrouw: 'Als ik niet morgen ga, dan overmorgen'
Man: 'Ok'
Vrouw: 'Waarom zie je er zo slobberig uit?'
Man: 'Hmmm'
Vrouw: 'We krijgen zo bezoek'
Man:'Oh, ja?'
Vrouw: 'Mijn ouders komen langs'
Man: 'Wat je maar wil, lieve schat'
Vrouw: 'Ik ga nu koffie zetten'
Man: 'Ok'
Ik ben me er volledig van bewust dat ik met deze stelling geen wetenschappelijke prijzen in de wacht zal slepen. Desondanks, hoop ik aangetoond te hebben dat de meeste vrouwen -- communicatie is het verkeerde woord -- een enorme behoefte hebben om te praten. Meer dan eens, ontbreekt essentie, en gaat het hen niet om de inhoudelijke conversatie. Niettemin, toen ik werd "betrapt" op het standariseren van mijn conversaties was het huis natuurlijk te klein....
of een of ander levensloos object
