Moderator: Rhiannon
Wanneer en onder welke voorwaarden weet je dat deze definitie toepasbaar is? Oftewel, hoe kunnen wij met zekerheid vaststellen dat de 'werkelijkheid' op een bepaald moment door twee personen wordt waargenomen?Hier volstaat het om "de werkelijkheid" te definiëren als datgene wat door minstens twee personen kan worden waargenomen.
. Waar baseer je dit onderscheid op? Is het niet mogelijk dat er feitelijk maar één bewustzijn bestaat, die in verschillende toestanden verkeren kan?Als wij waarnemen dan nemen wij waar op verschillende niveau's, o.a het dagbewustzijn en het onderbewustzijn.
Emoties kunnen een waarneming vertroebelen. Waarom is een emotionele reactie (op een film) verbonden aan onze ervaringen uit het onderbewustzijn?Als wij een emotie ervaren tijdens het kijken naar een film of het luisteren naar muziek dan is dat een ervaring van uit het onderbewustzijn.
Op die fiets: wij leren langzamerhand wat "echt" is en wat niet, de droom maakt dit onderscheid niet.Bij de geboorte maakt het onderbewustzijn geen onderscheid of een waarnemingen uit onze dagelijkse werkelijkheid ontstaat of op een andere manier (film, muziek, droom etc). Door ervaring en training leren we ons zelf bij film en muziek dat er wel een verschil is. Bij dromen blijft dit bestaan.
Ik vind Michels omschrijving a.d.h.v. de term "onderbewustzijn" ook enigszins vaag... Ik neem wel aan dat het onbewuste en het bewuste twee verschillende zaken zijn. Bepaalde zaken die je eerst bewust moet doen leer je trouwens automatisch te doen (en dus onbewust), fietsen bijvoorbeeld. Omgekeerd kun je je van een aantal onbewuste processen wel bewust worden (ademhaling). Het Freudiaans onbewuste is weer een ander paar sokken.Waar baseer je dit onderscheid op? Is het niet mogelijk dat er feitelijk maar één bewustzijn bestaat, die in verschillende toestanden verkeren kan?
Maar bij film e.d. is emotieloze waarneming "leeg".Emoties kunnen een waarneming vertroebelen.
Hegel heeft daar het een en ander over geschreven.Waar baseer je dit onderscheid op? Is het niet mogelijk dat er feitelijk maar één bewustzijn bestaat, die in verschillende toestanden verkeren kan?
[bewerk] Denken
Hegel streefde naar de ontwikkeling van één totaal-concept waarin hij wetenschap, esthetica, godsdienst en filosofie wilde verenigen. Hij zag de werkelijkheid niet als statisch maar als de uitkomst van een continu doorgaand proces waarbij nieuwe tegenstellingen telkens worden opgeheven. Kernwoord hierbij is "opheffen" (het Duitse aufheben), dat zowel optillen als afschaffen en bewaren betekent. Tijdens het dialectisch proces wordt iets (bijv. een moment) eerst gesteld, daarna ontkend, om tot slot tot een hogere waarheid te komen. Eerder werd door Fichte hiervoor de begrippen these, antithese en synthese gebruikt (die deze overigens weer van Kant had, zie bijvoorbeeld o.a. zijn Kritiek van de zuivere rede, B495), wat later door de Marxisten werd overgenomen (al zou het een goede samenvatting zijn van de filosofie van Hegel)
Het proces zou dus eindeloos door moeten gaan, zonder eindfase. Er bestaat geen echte waarheid, maar wel een waarheid die steeds dieper en rijper wordt. Toch zag Hegel in zijn beroemde boek Die Phänomenologie des Geistes (1807) zijn eigen filosofie als de synthese van het werk van al zijn voorgangers.
Het dialectische proces is volgens Hegel ook van toepassing op individuen: eerst is er enkel het bewustzijn van de uiterlijke waarheid, vervolgens ontstaat een zelfbewustzijn, dat zich langzaamaan verzoent met het bewustzijn.
Hegels systeem omvat drie grote delen die tot elkaar in dialectische verhouding staan: de filosofie van de logica, de filosofie van de natuur en de filosofie van de geest, respectievelijk de these, de antithese en de synthese.
Volgens de filosofie van Hegel was de ontwikkeling van al het bestaande, de ontwikkeling van de redelijkheid van 'de Geest' of 'God' en derhalve die van 'De Geest' zelf.
