De klimaatdiscussie lijkt behoorlijk gepolariseerd, en schijnt soms meer met het testosteronpeil dan het waterpeil te maken te hebben.
Het was destijds ook geen fraai begin, Al Gore die met opgeklopt gevoel voor drama op een schaarlift ging staan om het hoogtepunt van de apocalyptische hockeystickgrafiek aan te wijzen.
- gorestick.jpg (55.28 KiB) 1244 keer bekeken
Al Gore op zijn schaarlift.
Van die grafiek is gehakt gemaakt, onder meer Salomon Kroonenberg liet er in zijn boek 'De menselijke maat' geen spaan van heel. Dat krijg je denk ik als je (ex)politici of andere super-ego's in gaat zetten om de wereld op een reëel probleem te wijzen.
Dat boek, dat een goed inzicht in de multidimensionaliteit van het klimaatprobleem geeft, is m.i. nog steeds de moeite waard om te lezen. Natuurlijk zijn een aantal zaken door de actualiteit ingehaald, maar zijn manier van kijken naar deze complexe materie zou zowel de verklaarde evangelist als rabiaat scepticus tot voordeel kunnen strekken.
Vandaag in de VK een paginagroot artikel over het wereldwijd smelten van gletsjers, ze zouden gemiddeld 75 cm dikte per jaar verliezen (met uitzondering van een aantal gletsjers in Noorwegen die door extra sneeuwval wat gegroeid zijn). Dat mondiale verlies zou het dubbele zijn van het verlies in de jaren 90 en het drievoudige van het verlies in de jaren tachtig. Volgens door de VK geciteerde wetenschappers ziet het onderzoek er zeer degelijk uit. Ik heb de papers erover nog niet kunnen lezen, maar het is nu al te zeggen dat klimaatsceptici er op los zullen gaan.
Al met al denk ik dat we met voldoende zekerheid kunnen stellen dat de Aarde opwarmt, dat de hoeveelheid oppervlakte-ijs vermindert, dat het waterpeil stijgt. Over de exacte oorzaken, het tempo waarin, de consequenties ervan en de termijn waarover we redelijk betrouwbare voorspellingen kunnen doen zal nog jaren onderzocht, gediscussieerd, en helaas ook gepolariseerd en gescholden worden.
Op zich is het hoogst interessante maar ook hoogst complexe materie die - zo lijkt mij - nog steeds een maatje te groot is voor ons mensen. Dat blijf ik hartgrondig met Kroonenberg eens. 'Wij kijken door een nauw sleutelgaatje in de tijd, en zijn wat al te snel van mening dat dingen die we nu zien gebeuren voor het eerst gebeuren, en dat het niet meer zal gebeuren als we braaf zijn'.
Omdat we niet echt weten hoe de vork in de steel steekt, lijkt ook mij de insteek van Kroonenberg (en BenM, zie hierboven) de meest verstandige: Aanpassen. Dingen doen waarvan je
zeker weet dat ze helpen.
Wat we zeker moeten doen is doorgaan met objectief wetenschappelijk verantwoord onderzoek om meer inzicht te verwerven, en daardoor meer dingen te kunnen doen waarvan we grote zekerheid hebben dat ze gaan helpen.
Daar horen hockeysticks, moddergooien, cherry picking, in het zand gestoken koppen, overschatting van de menselijke maat en van de maakbaarheid van het klimaat niet bij.