Adhd... wetenschappelijke fraude?
Geplaatst: do 13 jan 2011, 18:42
Beste Wetenschapsforum gebruikers,
<modknip>
Mijn vraag is in het kort: als elk tastbaar bewijs voor een hersenziekte ontbreekt en een arts desondanks aan patiënten vertelt dat zij een hersenziekte hebben en daar ook medicijnen tegen voorschrijft, en wanneer het bestaan van de ziekte in media publicaties wordt gepropageerd met o.a. het gebruik van afbeeldingen van hersenscans, kun je dan spreken van wetenschappelijke fraude?
Er wordt gesteld dat ADHD een hersenziekte is dat aangetoond kan worden op hersenscans, maar indien je een psychiater vraagt in welk ziekenhuis kinderen terecht kunnen voor een diagnose via een hersenscan dan blijkt dat in geen enkel ziekenhuis mogelijk te zijn. Het bewijs voor de hersenziekte zou zogenaamd enkel beschikbaar zijn in de vorm van psychiatrische onderzoeken uitgevoerd op "een aantal personen".
De hersenen van een aantal personen zeggen m.i. niets over de hersenen van de inmiddels honderdduizenden kinderen in Nederland die met ADHD worden gediagnosticeerd, dus dat wijst er op dat er sprake is van fraude.
Een recent artikel van prof. dr. Ivan Wolffers laat zien dat er geleerden zijn die stellen dat ADHD geen ziekte is (sommige hoogleraren stellen letterlijk dat er sprake is van bedrog) dus dat geeft m.i. ook aan dat er geen bewijs is dat de hersenziekte ADHD bestaat en dat zou betekenen dat de hersenscans die in de media vertoond worden (Wetenschap in Beeld januari 2011 bijvoorbeeld) niet deugen.
<modknip>
Mijn vraag is in het kort: als elk tastbaar bewijs voor een hersenziekte ontbreekt en een arts desondanks aan patiënten vertelt dat zij een hersenziekte hebben en daar ook medicijnen tegen voorschrijft, en wanneer het bestaan van de ziekte in media publicaties wordt gepropageerd met o.a. het gebruik van afbeeldingen van hersenscans, kun je dan spreken van wetenschappelijke fraude?
Er wordt gesteld dat ADHD een hersenziekte is dat aangetoond kan worden op hersenscans, maar indien je een psychiater vraagt in welk ziekenhuis kinderen terecht kunnen voor een diagnose via een hersenscan dan blijkt dat in geen enkel ziekenhuis mogelijk te zijn. Het bewijs voor de hersenziekte zou zogenaamd enkel beschikbaar zijn in de vorm van psychiatrische onderzoeken uitgevoerd op "een aantal personen".
De hersenen van een aantal personen zeggen m.i. niets over de hersenen van de inmiddels honderdduizenden kinderen in Nederland die met ADHD worden gediagnosticeerd, dus dat wijst er op dat er sprake is van fraude.
Een recent artikel van prof. dr. Ivan Wolffers laat zien dat er geleerden zijn die stellen dat ADHD geen ziekte is (sommige hoogleraren stellen letterlijk dat er sprake is van bedrog) dus dat geeft m.i. ook aan dat er geen bewijs is dat de hersenziekte ADHD bestaat en dat zou betekenen dat de hersenscans die in de media vertoond worden (Wetenschap in Beeld januari 2011 bijvoorbeeld) niet deugen.
Ik hoop dat hier een goede discussie over gevoerd kan worden, want wetenschappelijke fraude en dan in het speciaal over de rug van weerloze kinderen is m.i. zeer ernstig.Omdat ADHD geen ziekte is, maar gedrag dat voor sommige mensen onhandig is, bestaat er geen eenvoudige urine- of bloedtest om even te kijken of er echt sprake is van het Aandachtstekort en Hyperactiviteitsynsroom (ADHD). Dat gebeurt door middel van het beantwoorden van een aantal vragen.
Nu is het best wel handig als een dokter gezegd heeft dat je ADHD hebt. Je krijgt namelijk psychostimulantia zoals bijvoorbeeld methylfenidaat (Ritalin) voorgeschreven en die helpen je bij het concentreren. Daardoor doe je het beter op school of aan de universiteit. Mooi meegenomen.
Op Amerikaanse universiteiten zijn er nog meer privileges voor mensen met ADHD. Bijvoorbeeld extra tijd bij tentamens en examens, het recht op de aantekeningen van de leraar die hij gebruikt heeft bij het lesgeven en soms zelfs op de Campus een eenpersoonskamer in plaats van een tweepersoonskamer. Alle reden zou je zeggen om net te doen of je ADHD hebt.
Harde cijfers over hoe vaak dat gebeurt zijn er niet en het is ook niet zo simpel te verifiëren. Een zoektocht door de literatuur resulteert in een percentage van gefakete ADHD in de VS tussen 8 tot 35 procent van alle recepten voor stimulantia. Daaraan doen zowel de kinderen als hun ouders mee.
Onderzoekers wilden weten hoe gemakkelijk het is om ADHD te faken (Psychological Assessment september 2010). Een groep studenten zonder ADHD werd in twee groepen gedeeld en de ene helft moest eerlijk antwoord geven op de vragen die bij een ADHD test horen. De andere helft kreeg 5 minuten de tijd om wat simpele informatie over ADHD op internet op te zoeken en werd 45 dollar beloofd als ze erin zouden slagen gediagnosticeerd te worden met ADHD. Ook deden een aantal studenten mee waarvan in een eerder stadium al was vastgesteld dat ze ADHD zouden hebben.
Vrijwel niemand uit de groep van bedriegers faalde bij de test. Zo simpel is het en artsen of scholen hebben vrijwel geen mogelijkheden de oplichters te ontmaskeren.