Wetenschapsforum

Op 38 jarige leeftijd heeft Susan Polgar een hoogte bereikt in de schaakwereld die maar zeer weinig vrouwen ooit zullen evenaren. Ondanks de algemeen heersende opvatting dat mannelijke hersenen beter geschikt zijn voor het begrijpen van ruimtelijke relaties, waarmee ze in het voordeel zijn in spellen als schaak, werd Susan de eerste vrouwelijke grootmeester.

Susan's bewonderenswaardige capaciteiten heeft haar het etiket "genie" doen verdienen, maar haar biologische vader László Polgár gelooft dat genialiteit "niet aangeboren is, maar gecreëerd".



Polgár merkte op dat Mozart al op zeer jonge leeftijd intensieve begeleiding kreeg van zijn vader. Dit zette hem er toe aan om zijn dochter Susan al op vijfjarige leeftijd schaak te leren.

"Mijn vader geloofde dat het potentieel van kinderen niet optimaal werd benut" zegt Susan.

--------

Bekijk de NGC documentaire:

http://video.google.com/videoplay?docid=-6378985927858479238

--------

Bron: National Geographic Channel

~~

Indien je deze documentaire bekijkt, wat moet je dan wel niet denken van bijvoorbeeld de meest recente studie van het UMC Utrecht:

Slimmere mensen hebben efficiënter brein

Hoe kan het zijn dat deze wetenschappers, zoals de meeste wetenschappers tegenwoordig, over het algemeen de opvatting hebben dat de hersenen er de oorzaak van zijn of iemand intelligent is of niet?

Hebben ze dan helemaal geen begrip of kennis van de menselijke geest? Denken ze nu echt dat onze emoties, gedachten en psychologische processen die ons onze intelligentie geven een product zijn van complexe chemische processen in de hersenen?

Indien je maar een heel klein beetje logisch kunt nadenken, dan begrijp je toch wel dat dat absoluut onmogelijk is?

Neem eens een stapje terug. Laat die boeken nu eens liggen en denk er zelf eens een keer goed over na!

Hoe kan het fysieke nu aan de basis staan van zichzelf? Is dat mogelijk? ... nee, dat is dus onmogelijk.

En toch zijn we er, en dat betekent dat er iets is dat ons doet leven. Iets dat niet fysiek kan zijn. Immers, de regel is dat het fysieke niet aan de basis kan staan van zichzelf.

En hoe diep we het fysieke ook bekijken, op atomair niveau of op welk niveau dan ook. Nooit zullen we kunnen meten wat ons doet leven, of voor dat aangaat, wat alles in het universum doet bestaan.

Je kunt het begrijpen door de volgende beredenatie:

"Je kunt niet kijken naar het kijken terwijl je kijkt"

Het leven is in essentie een vorm van intelligentie dat streeft naar iets dat er niet reeds is: voortbestaan. En onze psyche is een direct exponent van datgene dat ons doet leven.

Het is de psyche - of kracht van het leven - dat ons onze hersenen doet benutten (en verder doet ontwikkelen ten gunste van wat we willen kunnen).

Onze gevoelens, gedrag, emoties en intelligentie zijn dus geen product van vaststaande structuren in de hersenen, maar van de kracht die ons doet leven, die via onze hersenen tot uiting komt.

De gehele structuur van de hersenen kan veranderen, na aangeboren letsel maar ook na later letsel. Zie bijvoorbeeld de volgende man, die een sociaal en psychisch volkomen normaal leven leeft, met maar 25% hersenen:



Bron: NewScientist

En zie bijvoorbeeld deze recente studie waarin werd aangetoond dat de hersenen van structuur kunnen veranderen na letsel: Wetenschappers ontmaskeren verborgen potentieel hersenen

Het is alom bekend dat het IQ per persoon op een ander moment in het leven met tot wel 20 punten kan verschillen. En zie bijvoorbeeld deze studie die aantoont dat hoogbegaafde mensen vaak meer intens leven:

http://www.deweekkrant.nl/agenda/2008/juli...leven_intenser/

Het is de wil om de hersenen te gebruiken die je intelligent maakt.

Natuurlijk niet vanuit het niets. Er spelen misschien wel 1000 factoren een rol. Maar de psyche is er om problemen te overkomen, en erfelijke of lichamelijke problemen spelen in veel mindere mate een rol dan psychologische processen (om o.a. die problemen te overkomen).

Het is de wil om te leven die bepaalt hoe intelligent je bent.

Mijn IQ werd toen ik 15-16 jaar was getest terwijl ik op dat moment niet speciaal gemotiveerd was en wiet gebruikte met vrienden. Mijn IQ score was toen 126.

Later echter, toen ik mijn ware liefde gevonden had (toen ik ongeveer 17-18 jaar was) deed ik de test opnieuw en toen was mijn score 146. Mijn psyche was op dat moment anders, en ik was gedreven om de maximale capaciteiten te benutten.

Het zijn uiteindelijk toch maar gewoon vragen die je moet beantwoorden in zo'n test, en het leven heeft oneindig veel mogelijkheden.

Er is een gezegde "het doel heiligt middelen". Je kunt 1000 dingen verwerken voor 1 resultaat, of indien je weet waar je heen wilt of indien je gedreven bent door factoren in je leven, dan kun je het in 10 stappen doen. Dit heeft dus (in principe) niets met je brein te maken, maar met de wil om de capaciteiten van je hersenen te benutten.

En zoals je hebt gezien in de documentaire van National Geographic Channel is het reeds aangetoond dat je door puur psychologische opvoeding een kind tot genie / wonderkind kan maken.

Naar mijn mening zijn de conclusies die de wetenschappers van o.a. het UMC Utrecht trekken dus ver beneden peil, en eigenlijk min of meer een schande voor de mensheid. Dat we zo weinig realiteitsbesef hebben nog.

Wat is jullie mening hierover?

Vind je de ontwikkelingen in de psychiatrie, waarbij psychiaters ouders aansporen om kinderen hersenpepmiddelen (ADHD medicijnen etc.) te geven om beter te presteren op school, of dat studenten het tegenwoordig steeds vaker uit zichzelf gebruiken tijdens examens, vind je dat een goede zaak?

Want waar is dat eigenlijk op gebaseerd? Hoe kan het dat we doping verbieden in sport maar dat we wel willen dat kinderen hersenpepmiddelen gaan gebruiken?

En dit is reëel hoor: Wetenschappers voorspellen: kinderen slikken binnen één generatie intelligentie medicijnen

Op 38 jarige leeftijd heeft Susan Polgar een hoogte bereikt in de schaakwereld die maar zeer weinig vrouwen ooit zullen evenaren. Ondanks de algemeen heersende opvatting dat mannelijke hersenen beter geschikt zijn voor het begrijpen van ruimtelijke relaties, waarmee ze in het voordeel zijn in spellen als schaak, werd Susan de eerste vrouwelijke grootmeester.

Als er gezegd wordt dat mannelijke hersens beter schaken dan vrouwelijke, dan kan dat hoogstens over gemiddeldes gaan... Uitschieters zullen altijd bestaan.

Hoe kan het zijn dat deze wetenschappers, zoals de meeste wetenschappers tegenwoordig, over het algemeen de opvatting hebben dat de hersenen er de oorzaak van zijn of iemand intelligent is of niet?

Omdat ik voor zover ik weet, nog nooit gehoord heb van intelligente conclusies die buiten de hersens binnen het menselijke lichaam gemaakt zijn, lijkt me dat geen uit de lucht gegrepen conclusie....

Arjan Dokelaar schreef:Hebben ze dan helemaal geen begrip of kennis van de menselijke geest? Denken ze nu echt dat onze emoties, gedachten en psychologische processen die ons onze intelligentie geven een product zijn van complexe chemische processen in de hersenen?

Indien je maar een heel klein beetje logisch kunt nadenken, dan begrijp je toch wel dat dat absoluut onmogelijk is?

Ik hoop dat je begrijpt dat ik je vraag: "Waarom zou dat onmogelijk moeten zijn?"

Dat je me juist verweten hebt dat ik nog minder dan een heel klein beetje logisch kan na denken, zal ik maar vergeven.

Arjan Dokelaar schreef:Neem eens een stapje terug. Laat die boeken nu eens liggen en denk er zelf eens een keer goed over na!

Hoe kan het fysieke nu aan de basis staan van zichzelf? Is dat mogelijk? ... nee, dat is dus onmogelijk.

Waarom niet? Een computer kan toch perfect zijn eigen ontwerp bevatten? Meer zelfs, een computer kan zichzelf simuleren, net zoals hij andere computers kan simuleren...

Overigens zit gezond boerenverstand er ook wel eens naast. Als ik er zelf eens goed zou over nadenken en de boeken zou laten liggen, zou de aarde plat zijn, de aarde rond de zon draaien en de hemel uit 7 lagen bestaan...

Arjan Dokelaar schreef:En toch zijn we er, en dat betekent dat er iets is dat ons doet leven. Iets dat niet fysiek kan zijn. Immers, de regel is dat het fysieke niet aan de basis kan staan van zichzelf.

En hoe diep we het fysieke ook bekijken, op atomair niveau of op welk niveau dan ook. Nooit zullen we kunnen meten wat ons doet leven, of voor dat aangaat, wat alles in het universum doet bestaan.

Je kunt het begrijpen door de volgende beredenatie:

"Je kunt niet kijken naar het kijken terwijl je kijkt"

Het leven is in essentie een vorm van intelligentie dat streeft naar iets dat er niet reeds is: voortbestaan. En onze psyche is een direct exponent van datgene dat ons doet leven.

Het is de psyche - of kracht van het leven - dat ons onze hersenen doet benutten (en verder doet ontwikkelen ten gunste van wat we willen kunnen).

Onze gevoelens, gedrag, emoties en intelligentie zijn dus geen product van vaststaande structuren in de hersenen, maar van de kracht die ons doet leven, die via onze hersenen tot uiting komt.

Wat is jullie mening hierover?

Dat ik er geen moeite mee heb met het idee dat bewustzijn/intelligentie voort komt uit vaststaande structuren/complexe chemische processen. Meer zelfs, ik heb er ongelooflijk veel moeite met het idee dat er iets transcendent zou zijn die dit verklaard.

Waarom? Ik heb nog systemen ontworpen die autonoom bijleerden. Ik vond/vind het ongelooflijk wat die systemen kunnen verwezenlijken. Bovendien heb ik heel veel moeite met het idee dat er iets niet-waarneembaar zou moeten zijn, die onze waarnemingen zou verklaren. Ik heb dit altijd beschouwd als een contradictio in terminis, een tegenspraak binnen zijn eigen betekenis.

Naar mijn mening zijn de conclusies die de wetenschappers van o.a. het UMC Utrecht trekken dus ver beneden peil, en eigenlijk min of meer een schande voor de mensheid. Dat we zo weinig realiteitsbesef hebben nog.

Dat die conlusies ver beneden peil liggen, dat zou ik zo niet zeggen, maar het klopt dat we nog maar weinig weten over het menselijke bewustzijn of de menselijke intelligentie. Dit zou ik echter niet als schande zien, maar als een uitdaging voor de toekomst

Hoe kan het zijn dat deze wetenschappers, zoals de meeste wetenschappers tegenwoordig, over het algemeen de opvatting hebben dat de hersenen er de oorzaak van zijn of iemand intelligent is of niet?

Omdat er duidelijke relaties zijn tussen neurologisch functioneren en intelligentie?

Hebben ze dan helemaal geen begrip of kennis van de menselijke geest? Denken ze nu echt dat onze emoties, gedachten en psychologische processen die ons onze intelligentie geven een product zijn van complexe chemische processen in de hersenen?

Ja, dat denken ze. De twee zijn niet gelijk, maar het één is een emergentie van het ander.

Indien je maar een heel klein beetje logisch kunt nadenken, dan begrijp je toch wel dat dat absoluut onmogelijk is?

Dat is geen argument.

Neem eens een stapje terug. Laat die boeken nu eens liggen en denk er zelf eens een keer goed over na!

Een nutteloze suggestie, als je het mij vraagt.

Hoe kan het fysieke nu aan de basis staan van zichzelf? Is dat mogelijk? ... nee, dat is dus onmogelijk.

Hoezo, "dus"? Als je een argument gepresenteerd hebt dat een conclusie inleidt, dan heb ik het gemist. Bovendien is het meer een filosofische discussie.

En hoe diep we het fysieke ook bekijken, op atomair niveau of op welk niveau dan ook. Nooit zullen we kunnen meten wat ons doet leven, of voor dat aangaat, wat alles in het universum doet bestaan.

Dat is irrelevant voor de psychologie, dit is filosofie.

"Je kunt niet kijken naar het kijken terwijl je kijkt"

Ja, da's je mantra, maar je hebt dat nog nooit uitgelegd of aangetoond wat daar de praktische implicaties van zijn.

Het leven is in essentie een vorm van intelligentie dat streeft naar iets dat er niet reeds is: voortbestaan. En onze psyche is een direct exponent van datgene dat ons doet leven.

Opnieuw een stelling zonder argumenten.

Arjan Dokelaar schreef:De gehele structuur van de hersenen kan veranderen, na aangeboren letsel maar ook na later letsel. Zie bijvoorbeeld de volgende man, die een sociaal en psychisch volkomen normaal leven leeft, met maar 25% hersenen:



Bron: Het is alom bekend dat het IQ per persoon op een ander moment in het leven met tot wel 20 punten kan verschillen.

Het is ook "alom bekend" dat ca. 50% van de variantie in IQ verklaard wordt door erfelijke factoren.

Het is de wil om de hersenen te gebruiken die je intelligent maakt.

Een aforisme.

Er is een gezegde "het doel heiligt middelen". Je kunt 1000 dingen verwerken voor 1 resultaat, of indien je weet waar je heen wilt of indien je gedreven bent door factoren in je leven, dan kun je het in 10 stappen doen. Dit heeft dus (in principe) niets met je brein te maken, maar met de wil om de capaciteiten van je hersenen te benutten.

Opnieuw een "dus" waar er niks staat dat een dergelijke conclusie toelaat.

En zoals je hebt gezien in de documentaire van National Geographic Channel is het reeds aangetoond dat je door puur psychologische opvoeding een kind tot genie / wonderkind kan maken.

Yeah, right. Skinner verkondigde iets dergelijks ook. Er zijn nog altijd verenigingen in de VS die zijn principes in de praktijk trachten om te zetten, en daarmee meer kwaad dan goed doen. Dit of-of-verhaal levert niets op.

Naar mijn mening zijn de conclusies die de wetenschappers van o.a. het UMC Utrecht trekken dus ver beneden peil, en eigenlijk min of meer een schande voor de mensheid.

Dat is het hele eiereten natuurlijk: het is je "mening" dat de conclusies beneden peil zijn, maar je onderbouwing daarvoor hangt met haken en ogen aan elkaar.

Wat is jullie mening hierover?

Dat ik hier een patroon zie waarbij het overdreven reductionisme van de biopsychiatrie beantwoord wordt door het ontkennen van het biologische substraat van onze psychische activiteit. Beide zijn onzinnige houdingen.

Vind je de ontwikkelingen in de psychiatrie, waarbij psychiaters ouders aansporen om kinderen hersenpepmiddelen (ADHD medicijnen etc.) te geven om beter te presteren op school, of dat studenten het tegenwoordig steeds vaker uit zichzelf gebruiken tijdens examens, vind je dat een goede zaak?

Euh... Nee, maar da's een ethische discussie. En hoe kunnen die medicijnen nu een effect hebben op de hersenen, als de hersenen niks met de psyche te maken hebben?

Hoe kan het zijn dat deze wetenschappers, zoals de meeste wetenschappers tegenwoordig, over het algemeen de opvatting hebben dat de hersenen er de oorzaak van zijn of iemand intelligent is of niet?

Omdat daar bewijzen voor zijn? Dieren zonder neocortex zijn over het algemeen niet intelligent te noemen...

Hebben ze dan helemaal geen begrip of kennis van de menselijke geest? Denken ze nu echt dat onze emoties, gedachten en psychologische processen die ons onze intelligentie geven een product zijn van complexe chemische processen in de hersenen?

Klinkt plausibel, temeer bekend is dat neurotransmitters een grote invloed hebben op onze gedragingen en emoties.

Indien je maar een heel klein beetje logisch kunt nadenken, dan begrijp je toch wel dat dat absoluut onmogelijk is?

Ik mis blijkbaar de nodige neocortex.

Hoe kan het fysieke nu aan de basis staan van zichzelf? Is dat mogelijk? ... nee, dat is dus onmogelijk.

Heb je hier argumenten voor?

En hoe diep we het fysieke ook bekijken, op atomair niveau of op welk niveau dan ook. Nooit zullen we kunnen meten wat ons doet leven, of voor dat aangaat, wat alles in het universum doet bestaan.

Het ontstaan van het leven en het universum heeft nochtans weinig met het ontstaan van intelligentie te maken.

Arjan Dokelaar schreef:Het is de psyche - of kracht van het leven - dat ons onze hersenen doet benutten (en verder doet ontwikkelen ten gunste van wat we willen kunnen).

Onze gevoelens, gedrag, emoties en intelligentie zijn dus geen product van vaststaande structuren in de hersenen, maar van de kracht die ons doet leven, die via onze hersenen tot uiting komt.

Hier geldt hetzelfde, heb je argumenten?

De gehele structuur van de hersenen kan veranderen, na aangeboren letsel maar ook na later letsel. Zie bijvoorbeeld de volgende man, die een sociaal en psychisch volkomen normaal leven leeft, met maar 25% hersenen:

Wat ypsilon ook zegt, dit is een uitzondering.

Het is de wil om te leven die bepaalt hoe intelligent je bent.

Wat een slap gezever. Mensen die niet willen leven (suicidale mensen, mensen met zoveel pijn

dat ze euthenasie overwegen) dalen volgens jouw theorie opeens 50 IQ-punten?

Mijn psyche was op dat moment anders, en ik was gedreven om de maximale capaciteiten te benutten.

Of misschien was je tóen niet zo stoned als een garnaal.

Wat is jullie mening hierover?

Mijn mening over ritalin is dat het zeer goed overwogen moet worden door zowel ouders als arts en als het kan, het kind zelf. Mijn mening over dit topic is dat het een onsamenhangend geheel is van verschillende onderzoeken, resultaten, stellingen en conclusies die totaal niet met elkaar verband houden. Je begint met een documentaire over een vrouw die uitzonderlijk mag worden genoemd omdat zij de enige in haar soort is met een bepaalde prestatie. Hierna zeg je dat de menselijke 'geest' geen product is van fysische processen. Dan gebruik je als zeer pover voorbeeld een man met een waterhoofd die in plaats van een IQ van 70 een IQ van 75 heeft (ho ho, niet mentaal geretardeerd). Hierna komt een anekdote over hoe jij een IQ-test hebt verpest door teveel te blowen waarin je onbedoeld het standpunt kracht bijzet dat cognitief functioneren juist wél een product is van de hersenen, om vervolgens af te sluiten met de controverse rond ritalin. Tussendoor staan nog enkele artikelen die niet aansluiten bij het geheel.

Omdat ik voor zover ik weet, nog nooit gehoord heb van intelligente conclusies die buiten de hersens binnen het menselijke lichaam gemaakt zijn, lijkt me dat geen uit de lucht gegrepen conclusie....

Hoe denk je dat het mogelijk is dan dat jij bestaat? Lijkt me toch niet dat dat mogelijk zou zijn zonder intelligentie dat heeft gestreefd naar beter dan wat al was. Want immers: als het goed zou zijn zoals het was, waarom zouden we dan leven?

Dit is natuurlijk de allersimpelste logica, maar het bewijst wel dat de psyche meer is dan een product van de bouwstenen.

317070 schreef:Ik hoop dat je begrijpt dat ik je vraag: "Waarom zou dat onmogelijk moeten zijn?"

Dat je me juist verweten hebt dat ik nog minder dan een heel klein beetje logisch kan na denken, zal ik maar vergeven.

Nou, hoe kan de computer zichzelf hebben gebouwd zonder dat het plan er al was? Dat plan impliceert noodzaak tot intelligentie 'vooraf'.

Dus voordat die computer er was, moest er een wil zijn om het te maken. En zo is het dus ook: het leven streeft naar iets wat er nog niet reeds is en kan daarom geen product zijn van een chemisch proces van de bouwstenen.

Het fysieke kan onmogelijk aan de basis staan van zichzelf. Hetgeen dat aan de basis staat van het bestaan (en daarmee tevens aan 'het leven') is dus per definitie niet meetbaar.

We kunnen alleen het effect waarnemen: we leven.

Waarom niet? Een computer kan toch perfect zijn eigen ontwerp bevatten? Meer zelfs, een computer kan zichzelf simuleren, net zoals hij andere computers kan simuleren...

Pas nadat het gebouwd is natuurlijk

Een kind van 5 kan dat nog wel begrijpen. Het fysieke kan niet aan de basis staan van zichzelf.

Dat ik er geen moeite mee heb met het idee dat bewustzijn/intelligentie voort komt uit vaststaande structuren/complexe chemische processen. Meer zelfs, ik heb er ongelooflijk veel moeite met het idee dat er iets transcendent zou zijn die dit verklaard.

Indien het goed zou zijn zoals het was, waarom zouden we dan leven? Denk daar maar eens over na.

Het leven is niet zoals het is. Het is meer dan de bouwstenen.

Arjan Dokelaar schreef:Hoe denk je dat het mogelijk is dan dat jij bestaat? Lijkt me toch niet dat dat mogelijk zou zijn zonder intelligentie dat heeft gestreefd naar beter dan wat al was. Want immers: als het goed zou zijn zoals het was, waarom zouden we dan leven?

Dit is natuurlijk de allersimpelste logica, maar het bewijst wel dat de psyche meer is dan een product van de bouwstenen.

Ik ben het eens met de bewering dat de psyche meer is dan de som van de bouwstenen. Het is er wél een product van, een emergentie, zoals ik reeds zei.

Maar je manier van "bewijsvoering" is alweer een drogreden: de stelling dat het leven niet ontstaan zou zijn zonder intelligentie (wat ik waag te betwijfelen) impliceert op geen enkele manier dat de psyche geen product van haar bouwstenen zou zijn.

Arjan Dokelaar schreef:Nou, hoe kan de computer zichzelf hebben gebouwd zonder dat het plan er al was? Dat plan impliceert noodzaak tot intelligentie 'vooraf'.

Dus voordat die computer er was, moest er een wil zijn om het te maken.

Dat is intelligent design. Daar hebben we al een topic over, die discussie moeten we hier niet overdoen.

En zo is het dus ook: het leven streeft naar iets wat er nog niet reeds is en kan daarom geen product zijn van een chemisch proces van de bouwstenen.

Opnieuw is hier geen sprake van een implicatie. Deze stelling is ongeveer even zinnig als zeggen "De lucht is blauw en daarom is forel met friet lekker."

Het fysieke kan onmogelijk aan de basis staan van zichzelf.

So you keep saying. En dan nu de onderbouwing?

Hetgeen dat aan de basis staat van het bestaan (en daarmee tevens aan 'het leven') is dus per definitie niet meetbaar.

Er is dus een definitie voor datgene "dat aan de basis staat van het leven" en die definitie stelt dat datgene onmeetbaar zou zijn? Waar kan ik die definitie vinden?

Een kind van 5 kan dat nog wel begrijpen. Het fysieke kan niet aan de basis staan van zichzelf.

Zou je dit soort drogredenen verder achterwege willen laten? Je herhaalt de stelling steeds maar, en insinueert daarbij dat wie het er niet mee eens zou zijn een dommerik is. Daar wordt de stelling niet plots waarheid door. Integendeel: als je ze op deze manier moet verdedigen, doemt bij mij de indruk op dat er gewoon geen betere argumentatie voor de stelling is.

Arjan Dokelaar schreef:Hoe denk je dat het mogelijk is dan dat jij bestaat? Lijkt me toch niet dat dat mogelijk zou zijn zonder intelligentie dat heeft gestreefd naar beter dan wat al was. Want immers: als het goed zou zijn zoals het was, waarom zouden we dan leven?

Dit is natuurlijk de allersimpelste logica, maar het bewijst wel dat de psyche meer is dan een product van de bouwstenen.

Ik heb programma's die aantonen dat er geen enkele vorm van intelligentie nodig is om te streven naar beter dan al was. Ze werken op basis van evolutie om betere programma's te creëren.

Arjan Dokelaar schreef:Nou, hoe kan de computer zichzelf hebben gebouwd zonder dat het plan er al was? Dat plan impliceert noodzaak tot intelligentie 'vooraf'.

Dus voordat die computer er was, moest er een wil zijn om het te maken. En zo is het dus ook: het leven streeft naar iets wat er nog niet reeds is en kan daarom geen product zijn van een chemisch proces van de bouwstenen.

Zoals dus gezegd, ik heb programma's die streven naar iets wat nog niet reeds is. En ze zijn zelfs geen chemisch proces van bouwstenen, ze zijn slechts een mathematisch spelletje van getallen.

Arjan Dokelaar schreef:Het fysieke kan onmogelijk aan de basis staan van zichzelf. Hetgeen dat aan de basis staat van het bestaan (en daarmee tevens aan 'het leven') is dus per definitie niet meetbaar.

We kunnen alleen het effect waarnemen: we leven.

Dus uit niet meetbare processen kan iets meetbaars voortkomen? Zou je dan uit die meetbare-processen niet de niet-meetbare processen kunnen afleiden, want als er zich geen niet-meetbare processen voortdoen, doen er zich geen meetbare processen voor. Dit laatste valt te meten. M.a.w. hetgeen je juist beweerde spreekt zichzelf al tegen.

Indien het goed zou zijn zoals het was, waarom zouden we dan leven? Denk daar maar eens over na.

Dus je vindt het goed dat we leven (als in het leven in het algemeen)? Ik deel die mening helaas niet.

Zou je dit soort drogredenen verder achterwege willen laten? Je herhaalt de stelling steeds maar, en insinueert daarbij dat wie het er niet mee eens zou zijn een dommerik is. Daar wordt de stelling niet plots waarheid door. Integendeel: als je ze op deze manier moet verdedigen, doemt bij mij de indruk op dat er gewoon geen betere argumentatie voor de stelling is.

Er zijn nu eenmaal dingen die je niet in woorden kan beschrijven. Het vergt 'begrip', en het enige dat ik kan doen is aanwijzingen geven om 'tot begrip te komen'. En dat is dus ook wat ik doe.

"je kunt niet kijken naar het kijken terwijl je kijkt"

Wanneer je daar dieper op in gaat dan zal je het kunnen begrijpen. Het leven is niet zoals het is. Daarom kun je het ook niet op papier omschrijven of meten.

Met andere woorden: of je kunt het niet beargumenteren, of je wilt het niet beargumenteren. Dit topic heeft daardoor weinig meer met wetenschap te zien. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat dit topic dicht gaat.

-slotje-