Zelfoffering militairen

Alexander Hartmans

Wat ik niet echt snap is waarom millitairen zichzelf op offeren voor hun land, waarom zijn zij, die in de eerste linies staan, als 1e sterven. Hoe kan een persoon met een gezond verstand zichzelf laten vermoorden. Redenen als heldendom, eer, trots lijken mij niet echt voldoende om jezelf naar de andere wereld te laten schieten of oplazen.

Wat is hier de echte redenen tot zelfoffering?

wasbeer

In het leger is er, zoals in zoveel beroepen, een zeker beroepsrisico. Die is voor sommigen aanvaardbaar.

Maar niemand in het leger, tenminste niet in de westerse wereld, zal iets doen wat een zekere dood zal betekenen. We doen hier niet aan kamikaze of het martelaarschap.

Anonymous

Uit onderzoek blijkt dat de meeste soldaten in een oorlogssituatie doodsbang zijn, blijkend uit bijvoorbeeld niet of ongericht schieten. Die mensen zitten daar niet voor hun lol, maar omdat ze moeten -- op desertie staat een stevige straf. Waarom gaan die lui dan in het leger? Wel, omdat ze MOETEN (In Nederland hadden we bijvoorbeeld tot een jaar of 20 terug een dienstPLICHT; vervangende dienst was mogelijk, maar kostte je tenminste 6 maanden extra, en vaak wel een 1.5-2 jaar extra voordat je verder kon met je leven. Dat deden er dus niet veel). Elders is er sprake van kindsoldaten (je wordt gevoed en gekleed, en in ruil daarvoor moet je schieten). In Nederland beschikken we momenteel over een systeem waar jongeren (17 jaar, kinderen dus volgens de VN) worden geronseld om dienst te nemen; het leger lijkt op die leeftijd wellicht aantrekkelijk en spannend, totdat blijkt dat je uitgezonden zult worden naar een of ander oorlogsgebied en je het risico loopt voor je kop geschoten te worden. Maar ja, je hebt nu eenmaal getekend dus je moet wel -- desertie wordt zeer stevig bestraft. Iets vergelijkbaars geldt voor bijvoorbeeld de UK en de USA.

Ik sluit tenslotte niet uit dat diegenen die vrijwillig dienst nemen cq een oorlogssituatie opzoeken niet de allerslimsten zijn. De domheid van de Nederlandse rekruut anno 2005 is spreekwoordelijk; te jong, laag opgeleid, dusdanig kansarm dat ze het leger als een mooie (en wellicht hun enige) kans zien om wat werkervaring op te doen.

Kortom: heldenDOM.

Mocht je een andere invalshoek willen, denk dan aan de theorievorming over altruisme. Weer een andere smaak: evolutionaire psychologie ("Mensen streven ernaar dat hun eigen genen zo breed mogelijk verspreid worden. Soldaten hebben veel van hun genen gemeenschappelijk met andere leden van hun eigen volk. Daarom is het evolutionair gezien goed dat zij hun eigen volk beschermen tegen een vreemde overheerser, want die bezit immers relatief veel andere genen en die moeten we niet. Ergo: het is evolutionair gezien voordelig als een deel van het volk (soldaten) zich opoffert voor een ander deel (vrouwen en kinderen). Dat een soldaat zo een kleinere kans heeft om zijn EIGEN genetisch materiaal door te geven -- dat geeft niet, want als hij zichzelf niet zou opofferen zou die kans wellicht nog veel kleiner zijn (slavernij, etnische zuiveringen, moeders, dochters en vrouw verkracht door de vijand, dat soort werk. Prachtige theorie, toch?).

Alexander Hartmans

Beste honkel,

Uit onderzoek blijkt dat de meeste soldaten in een oorlogssituatie doodsbang zijn, blijkend uit bijvoorbeeld niet of ongericht schieten. Die mensen zitten daar niet voor hun lol, maar omdat ze moeten -- op desertie staat een stevige straf. Waarom gaan die lui dan in het leger? Wel, omdat ze MOETEN (In Nederland hadden we bijvoorbeeld tot een jaar of 20 terug een dienstPLICHT; vervangende dienst was mogelijk, maar kostte je tenminste 6 maanden extra, en vaak wel een 1.5-2 jaar extra voordat je verder kon met je leven. Dat deden er dus niet veel). Elders is er sprake van kindsoldaten (je wordt gevoed en gekleed, en in ruil daarvoor moet je schieten). In Nederland beschikken we momenteel over een systeem waar jongeren (17 jaar, kinderen dus volgens de VN) worden geronseld om dienst te nemen; het leger lijkt op die leeftijd wellicht aantrekkelijk en spannend, totdat blijkt dat je uitgezonden zult worden naar een of ander oorlogsgebied en je het risico loopt voor je kop geschoten te worden. Maar ja, je hebt nu eenmaal getekend dus je moet wel -- desertie wordt zeer stevig bestraft. Iets vergelijkbaars geldt voor bijvoorbeeld de UK en de USA.

Ik sluit tenslotte niet uit dat diegenen die vrijwillig dienst nemen cq een oorlogssituatie opzoeken niet de allerslimsten zijn. De domheid van de Nederlandse rekruut anno 2005 is spreekwoordelijk; te jong, laag opgeleid, dusdanig kansarm dat ze het leger als een mooie (en wellicht hun enige) kans zien om wat werkervaring op te doen.

Beter had je het niet kunnen formuleren. Als je verdiept in de krijgsvoering, zo'n 200 a 250 jaar geleden dat de voorste linies de manschappen bij bosjes werden neer gemaaid en voor wat. Toen waren de mannen in die dagen rond de 20 -25 jaar oud. In Vietnam was de geniddelde leeftijd 19 jaar. Waarom zo jong? Terwijl de officieren langer leefden en hoger opklommen. Met de dood in de ogen tijdens een veldslag onderging de manschappen hun lot, het lot om vergeten te worden. Men had beter boer of visboer kunnen worden.

De dienstplicht, welk door een ver familielid van mij, Cornelis Eland, minister van oorlog, in 1901 werd ingevoerd kan zeker verantwoordelijk worden gesteld dat vele het leven lieten tijdens oorlogen buiten Nederland. Jonge mannen en vrouwen die bruut werden afgeslacht.

Waarom en nog eens waarom laten jonge mensen zich afslachten? Dat ze bang zijn in een oologsituatie is al reeds bekend, net als de moderne trauma's van de blauw-helmen.

Kortom: heldenDOM.

Mocht je een andere invalshoek willen, denk dan aan de theorievorming over altruisme. Weer een andere smaak: evolutionaire psychologie ("Mensen streven ernaar dat hun eigen genen zo breed mogelijk verspreid worden. Soldaten hebben veel van hun genen gemeenschappelijk met andere leden van hun eigen volk.

????? Kan je hierover meer info verschaffen?

Daarom is het evolutionair gezien goed dat zij hun eigen volk beschermen tegen een vreemde overheerser, want die bezit immers relatief veel andere genen en die moeten we niet. Ergo: het is evolutionair gezien voordelig als een deel van het volk (soldaten) zich opoffert voor een ander deel (vrouwen en kinderen). Dat een soldaat zo een kleinere kans heeft om zijn EIGEN genetisch materiaal door te geven -- dat geeft niet, want als hij zichzelf niet zou opofferen zou die kans wellicht nog veel kleiner zijn (slavernij, etnische zuiveringen, moeders, dochters en vrouw verkracht door de vijand, dat soort werk. Prachtige theorie, toch?).

Wat is de diepere gedachten achter? Hoe kan men weten dat de genen een evolutionaire bescherming kan bieden?

Michael Tuk

Alexander Hartmans schreef:Wat ik niet echt snap is waarom millitairen zichzelf op offeren voor hun land, waarom zijn zij, die in de eerste linies staan, als 1e sterven. Hoe kan een persoon met een gezond verstand zichzelf laten vermoorden. Redenen als heldendom, eer, trots lijken mij niet echt voldoende om jezelf naar de andere wereld te laten schieten of oplazen.

Wat is hier de echte redenen tot zelfoffering?

Oorlogen vormden een noodzakelijke levenswijze voor onze voorvaderen gedurende miljoenen jaren - lang genoeg om instincten te ontwikkelen om oorlogen als een op zich zelf staand doel te waarderen, vooral omdat de benodigde activiteiten voor het oorlogvoeren niet veel afweken van de activiteiten, die onze voorouders gedurende vele miljoenen jaren verrichtten om te overleven. Natuurlijk waren oorlogen niet erg plezierig voor de verliezers. Maar de verliezers overleefden het niet, dus deed hun mening er niet toe.

Wij zijn allemaal afstammelingen van een ongelooflijk lange reeks winnaars. Onze instincten met betrekking tot het voeren van oorlog, zijn de instincten van overwinnaars. Oorlogen waren voor onze voorouders tijden waarin zij alle remmingen van zich af konden zetten, die hun opgelegd waren in hun dagelijkse leven. Oorlogen waren tijden, waarin onze mannelijke voorouders zich konden laten gaan en alles konden doen wat hun instincten hun ingaven. Oorlogen waren tijden, waarin het hun vrij stond om vreemde mannen te doden, om de bezittingen van deze vreemdelingen te stelen en hun vrouwen te verkrachten. (Vreemde vrouwen waren altijd loslopend wild voor onze verre voorouders. Nu begrijp je waarom een vreemde vrouw tegenwoordig bij vele moderne mannen direct wellust opwekt.)

Wanneer een soort eenmaal een bepaalde eigenschap heeft verworven, dan zal die eigenschap de soort niet gauw verlaten, zelfs al verandert het milieu zodanig, dat de noodzaak voor die eigenschap verdwijnt. Voor onze voorouders was het noodzakelijk om tegen alle vreemdelingen oorlog te voeren, en de instincten met betrekking tot het oorlog voeren zijn nog steeds in onze soort aanwezig.

Het kost geen enkel land ter wereld veel moeite om een groot leger op de been te krijgen. Er is zelfs geen dwang voor nodig.

Alexander Hartmans

Beste Michael Tuk,

Wij zijn allemaal afstammelingen van een ongelooflijk lange reeks winnaars. Onze instincten met betrekking tot het voeren van oorlog, zijn de instincten van overwinnaars. Oorlogen waren voor onze voorouders tijden waarin zij alle remmingen van zich af konden zetten, die hun opgelegd waren in hun dagelijkse leven. Oorlogen waren tijden, waarin onze mannelijke voorouders zich konden laten gaan en alles konden doen wat hun instincten hun ingaven. Oorlogen waren tijden, waarin het hun vrij stond om vreemde mannen te doden, om de bezittingen van deze vreemdelingen te stelen en hun vrouwen te verkrachten. (Vreemde vrouwen waren altijd loslopend wild voor onze verre voorouders. Nu begrijp je waarom een vreemde vrouw tegenwoordig bij vele moderne mannen direct wellust opwekt.)

Is het jouw bekend dat veel mannen die in het leger dienden zo'n 200 of langer gelden of zelfs veel korter monsters waren, die voor de kick de ander afslachtten en dat veel mannen psychopaten, sadisten, pedofielen, verkrachters waren of zijn. Beroepsmillitairen diende hun hele leven hun regiment, rang voor het ene doel: eer, glorie en heldendom en soms rijkdom. De manier van oorlogsvoering is duidelijk veranderd. Vroeger was het zwaard en schild voldoende om een tegenstander de strot af te snijden, momenteel is een madelief (als het goed schrijf) al voldoende om een geheel gebied van tegenstanders te ontdoen.

Wanneer een soort eenmaal een bepaalde eigenschap heeft verworven, dan zal die eigenschap de soort niet gauw verlaten, zelfs al verandert het milieu zodanig, dat de noodzaak voor die eigenschap verdwijnt. Voor onze voorouders was het noodzakelijk om tegen alle vreemdelingen oorlog te voeren, en de instincten met betrekking tot het oorlog voeren zijn nog steeds in onze soort aanwezig.

Het is namelijk roedel-gedrag, bescherming van je leefgebied. Hitler wilde levensruimte creeeren dus de roedel werd groter, dus ook de lust van het killer-instinct. Zoals jij reeds melde, het is zeker nog steeds aanwezig.

Het kost geen enkel land ter wereld veel moeite om een groot leger op de been te krijgen. Er is zelfs geen dwang voor nodig.[/quote]

Anonymous

Alexander Hartmans schreef:Beste Michael Tuk,

Wij zijn allemaal afstammelingen van een ongelooflijk lange reeks winnaars. Onze instincten met betrekking tot het voeren van oorlog, zijn de instincten van overwinnaars. Oorlogen waren voor onze voorouders tijden waarin zij alle remmingen van zich af konden zetten, die hun opgelegd waren in hun dagelijkse leven. Oorlogen waren tijden, waarin onze mannelijke voorouders zich konden laten gaan en alles konden doen wat hun instincten hun ingaven. Oorlogen waren tijden, waarin het hun vrij stond om vreemde mannen te doden, om de bezittingen van deze vreemdelingen te stelen en hun vrouwen te verkrachten. (Vreemde vrouwen waren altijd loslopend wild voor onze verre voorouders. Nu begrijp je waarom een vreemde vrouw tegenwoordig bij vele moderne mannen direct wellust opwekt.)

Is het jouw bekent dat veel mannen die in het leger diende zo'n 200 of langer gelden of zelfs veel korter monsters waren, die voor de kick de ander afslachten en dat veel mannen psychopaten, sadisten, pedofielen, verkrachters waren of zijn. Beroepsmillitairen diende hun hele leven hun regiment, rang voor het ene doel: eer, glorie en heldendom en soms rijkdom. De manier van oorlogsvoering is duidelijk verandert. Vroeger was het zwaard en schilt voldoende om een tegenstander de strot af te snijden, momenteel is een madelief (als het goed schrijf) al voldoende om een geheel gebied van tegenstanders te ontdoen.

Wanneer een soort eenmaal een bepaalde eigenschap heeft verworven, dan zal die eigenschap de soort niet gauw verlaten, zelfs al verandert het milieu zodanig, dat de noodzaak voor die eigenschap verdwijnt. Voor onze voorouders was het noodzakelijk om tegen alle vreemdelingen oorlog te voeren, en de instincten met betrekking tot het oorlog voeren zijn nog steeds in onze soort aanwezig.
Het is namelijk roedel-gedrag, bescherming van je leefgebied. Hitler wilde levensruimte creeeren dus de roedel werd groter, dus ook de lust van het killer-instinct. Zoals jij reeds melde, het is zeker nog steeds aanwezig.

Het kost geen enkel land ter wereld veel moeite om een groot leger op de been te krijgen. Er is zelfs geen dwang voor nodig.

[/quote]

Dat is 'gewoon' louter intergroepsgedrag waar de sociale identiteit centraal staat. 'Ik' bestaat niet meer, we zijn allen reïncarnaties van de groep waarbij men tracht de groepsdoelen te bereiken (ipv individuele belangen en persoonlijke identiteit: bv. muiterij).

Tot zover een -wetenschappelijke bijdrage-.

Henriette

Wat ik niet echt snap is waarom millitairen zichzelf op offeren voor hun land, waarom zijn zij, die in de eerste linies staan, als 1e sterven. Hoe kan een persoon met een gezond verstand zichzelf laten vermoorden. Redenen als heldendom, eer, trots lijken mij niet echt voldoende om jezelf naar de andere wereld te laten schieten of oplazen.

Ik snap dit ook niet goed. Misschien omdat ze niet kunnen voorstellen dat juist zij het loodje kunnen leggen? (dat gebeurt mij niet...)

Wat ik me ook niet zo goed kan voorstellen is dat mensen in het leger gaan en zich laten 'drillen' tot iemand die niet meer voor zichzelf denkt maar louter orders uitvoert.

Misschien vinden ze het 'stoer' of kijken teveel films, en krijgen een dusdanig verdraaid beeld van de werkelijkheid?

Misschien voelen ze zich machtig omdat ze deel uitmaken van een groter geheel, een vechtmachine...of ze zijn op zoek naar een doel/invulling van het leven?

Henriette

Henriette

'Ik' bestaat niet meer, we zijn allen reïncarnaties van de groep waarbij men tracht de groepsdoelen te bereiken

'Ik bestaat niet alleen de mierenhoop' las ik laatst

We kunnen ons afvragen of dat niet de alledaagse werkelijkheid weergeeft? (en dus niet alleen het leger)

Henriette

Anonymous

'Ik' bestaat niet meer, we zijn allen reïncarnaties van de groep waarbij men tracht de groepsdoelen te bereiken
'Ik bestaat niet alleen de mierenhoop' las ik laatst We kunnen ons afvragen of dat niet de alledaagse werkelijkheid weergeeft? (en dus niet alleen het leger)

Henriette

Speelt ook een rol bv. in bedrijven, de afdelingen die concurreren.

Intergroepsgedrag wordt vooral geactiveerd als je groepen tegen elkaar uitspeelt. (landen, afdelingen, etc.)

Michael Tuk

Alexander Hartmans schreef:Beste Michael Tuk,

Is het jouw bekend dat veel mannen die in het leger dienden zo'n 200 of langer gelden of zelfs veel korter monsters waren, die voor de kick de ander afslachten en dat veel mannen psychopaten, sadisten, pedofielen, verkrachters waren of zijn. Beroepsmillitairen diende hun hele leven hun regiment, rang voor het ene doel: eer, glorie en heldendom en soms rijkdom.

Psychopaten, sadisten e.d. zijn altijd een kleine minderheid.

Dergelijke lieden zijn (en waren) ongewenst in een strijdmacht. Misschien ben je bekend met de 'stropersdivisie' van Dirlewanger. Toen o.a. deze troepen werden ingezet om de Warschau-opstand de kop in te drukken, werden ze al snel weer terug getrokken. De wreedheden en plunderingen die ze begingen hadden met vechten niets te maken en hadden een uiterst averechts effect.

Zelfs in concentratie- en vernietigingskampen, waar het moorden op een kille, bureaucratische wijze plaats vond, waren lieden, die 'voor de kick' mensen afslachten, ongewenst.

Eigenlijk zijn het altijd gewone mannen die wreedheden begaan. Wekenlange ontberingen aan het front, hinderlagen, sneuvelen van kameraden, opgekropte angst en fustratie, ontladen zich veelal tegen de weerloze burgers. Rapporteerde de commandant van de SS-troepen, die de bevolking van het dorpje Ora-daour uitmoordde, niet dat die actie een uiterst verkwikkend effect op zijn manschappen had gehad?

Zie instincten maar als lange-termijn tijdbommen. Het is de gelegenheid die de trekker doet overhalen.

Maar zelfs dat is niet eens nodig.

Op de vroege ochtend van 13 juli 1942 trok Reserve Politie Bataljon 101 van de Duitse Ordnungspolizei het Poolse dorpje Józefów binnen. Het waren doodgewone mannen, meest arbeiders en middenstanders uit Hamburg, brave huisvaders, te oud om nog dienst te doen aan het front. De meesten van hen waren nog maar pas in dienst en hadden geen ervaring met door de Duitsers bezette gebieden. Als de nacht valt hadden ze vrijwel alle 1800 joden uit het dorpje -mannen, vrouwen en kinderen- vermoord.

Toen de mannen terugkwamen bij hun kazerne, waren ze somber gestemd, boos, verbitterd en geschokt. Ze hadden de pest in dat ze een dergelijke opdracht gekregen hadden. Pas die morgen was hun uitgelegd wat hun te wachten stond. Daarbij had hun commandant iets ongewoons gezegd: diegenen die zich niet opgewassen voelden tegen deze taak, mochten uit het gelid treden. Van de 500 man, maakten slechts 12 van dit aanbod gebruik.

De verbittering duurde overigens niet lang. Integendeel, toen het moment kwam waarop de politiemannen opnieuw moesten doden, ontwikkelden ze zich steeds meer tot efficiënte en geharde beulen.

De manier van oorlogsvoering is duidelijk veranderd. Vroeger was het zwaard en schild voldoende om een tegenstander de strot af te snijden, momenteel is een madelief (als het goed schrijf) al voldoende om een geheel gebied van tegenstanders te ontdoen.

Het gemak dient de mens! Maar als het er echt op aan komt, hebben wij nog steeds geen moeite om te doden met de blanke bajonet.

Alexander Hartmans

Beste Michael Tuk,

Psychopaten, sadisten e.d. zijn altijd een kleine minderheid.

Dergelijke lieden zijn (en waren) ongewenst in een strijdmacht.

Over welke periode spreek je 20ste eeuw?

Misschien ben je bekend met de 'stropersdivisie' van Dirlewanger. Toen o.a. deze troepen werden ingezet om de Warschau-opstand de kop in te drukken, werden ze al snel weer terug getrokken. De wreedheden en plunderingen die ze begingen hadden met vechten niets te maken en hadden een uiterst averechts effect.

Nee, ik had hier nog niet eerder van gehoord.

Zelfs in concentratie- en vernietigingskampen, waar het moorden op een kille, bureaucratische wijze plaats vond, waren lieden, die 'voor de kick' mensen afslachten, ongewenst.

Vanwaar die kick? Waar ligt hiervan de basis?

Eigenlijk zijn het altijd gewone mannen die wreedheden begaan. Wekenlange ontberingen aan het front, hinderlagen, sneuvelen van kameraden, opgekropte angst en fustratie, ontladen zich veelal tegen de weerloze burgers. Rapporteerde de commandant van de SS-troepen, die de bevolking van het dorpje Ora-daour uitmoordde, niet dat die actie een uiterst verkwikkend effect op zijn manschappen had gehad?

Zie instincten maar als lange-termijn tijdbommen. Het is de gelegenheid die de trekker doet overhalen.

Ik denk dat de gehardheid van de SS, SA en andere elitetroepen in onze tijd hetzelfde is. De zelftucht is het product van de training. Zelf de zwakheden zijn een product van diezelfde training, toch?

Het gemak dient de mens! Maar als het er echt op aan komt, hebben wij nog steeds geen moeite om te doden met de blanke bajonet.

De bekende slogan: hoe meer de dingen veranderen, des te meer ze hetzelfde blijven.

Zirkon

beste Hartmans,

een goed boek die je misschien meer inzicht kan geven is Delta Force van Eric Haney.

Alhoewel het dus over gespecialiseerde Amerikaanse elite-eenheden gaat en er veel en uitvoerig gesproken wordt over hoe dat precies in zijn werk gaat (selectie, opdrachten...) geeft het ook een globale indruk over waarom ze het doen (de schrijver is een ex-delta force lid)

Opvallend is dat, alhoewel nooit echt uitgesproken, naar het einde toe, deze waarom-vragen steeds meer naar voren blijken te komen als hij en zijn kameraden nogal dubieuze opdrachten moeten uitvoeren.

Maar de kern van waaruit ze vertrekken lijkt me toch inderdaad een vergevorderd nationalisme, trots en moed te zijn, te vechten voor een ideaal, en ik denk persoonlijk om vanuit die ethiek te leven moet je of een beetje dom en naief zijn, of kicken op gevaar en oorlog, of gewoon gedijen van nature in een disciplinaire omgeving (meestal combinatie). Dit laatste ook vanuit het perspectief dat wij mensen allemaal in ons leven keuzes maken meestal vanuit het intuitief aanvoelen in welke omgeving we best bij aansluiten of althans daar (on)bewust naar streven. Ik denk dan ook dat deze mannen het best aarden in zulke omgevingen en van hieruit dan ook in het leger, delta force enzo gaan.

Dan is er ook nog heden ten dage, en waarschijnlijk ook vroeger, een grote groep kansarme mensen die uit pure miserie en of gebrek aan toekomstperspectief in het leger gaan, zij zijn makkelijk te indoctrineren en beinvloedbaar over het algemeen, beschikken meestal ook niet over grote mate van intelligentie (ik veralgemeen niet , maar vermoed dat de meeste niet zo slim zijn) , en passen dan ook goed in het legersysteem als "voetsoldaat in the field ready to engage (en zich eventueel te laten afslachten)"

Henriette

Speelt ook een rol bv. in bedrijven, de afdelingen die concurreren.

Intergroepsgedrag wordt vooral geactiveerd als je groepen tegen elkaar uitspeelt. (landen, afdelingen, etc.)

Ik snap wat je bedoelt. Eigenlijk heel logisch, combinatie van intellect/kracht etc. verhoogt het geheel (samen sta je sterk of zo)

Maar ik kwam eigenlijk meer op de gedachte terwijl ik naar werk fietste en een ieder naar zijn eigen bestemming zag voortbewegen.

'En straks weer naar huis' dacht ik.

Waarvoor? We lijken net een hoop mieren. Toen ik dit op een ander forum poneerde kwam iemand met de mierenhoop.

Het is interessant te bekijken waar het individu eindigt en de mierenhoop begint. Je komt dan eigenlijk uit op een relatief groot deel mierenhoop tov de mier.

groet Henriette

Alexander Hartmans

Beste Zirkon,

Maar de kern van waaruit ze vertrekken lijkt me toch inderdaad een vergevorderd nationalisme, trots en moed te zijn, te vechten voor een ideaal, en ik denk persoonlijk om vanuit die ethiek te leven moet je of een beetje dom en naief zijn, of kicken op gevaar en oorlog, of gewoon gedijen van nature in een disciplinaire omgeving (meestal combinatie). Dit laatste ook vanuit het perspectief dat wij mensen allemaal in ons leven keuzes maken meestal vanuit het intuitief aanvoelen in welke omgeving we best bij aansluiten of althans daar (on)bewust naar streven. Ik denk dan ook dat deze mannen het best aarden in zulke omgevingen en van hieruit dan ook in het leger, delta force enzo gaan.

Toen ik 18 jaar oud was, zonder een goede opleiding, dacht ik om mezelf aan te melden bij het VreemdenLegioen. Omdat, zoals jij al reeds aangaf dat mensen zonder perspectief door wanhoop worden gedreven om maar iets van je leven nuttig te maken, dus het leger was een optie. Achteraf ben ik blij dat door eigenbeweging dat ik iets meer van mijn leven heb gemaakt en niet het leger ben ingegaan, al wil ik beklemtonen dat het een mooie ervaring was geweest om in de snikhete zon van West-Afrika bepakt getraind te worden. Maar het eigen lot die ik zelf onder controle had, is mijn levenswending anders gelopen. Studeren, studeren en nogeens studeren, oh ja, en werken natuur, want studeren kost geld. Ik heb mijn eigen studie betaald.

Ik kan me inleven wat jij hierboven reeds aangaf.

Dan is er ook nog heden ten dage, en waarschijnlijk ook vroeger, een grote groep kansarme mensen die uit pure miserie en of gebrek aan toekomstperspectief in het leger gaan, zij zijn makkelijk te indoctrineren en beinvloedbaar over het algemeen, beschikken meestal ook niet over grote mate van intelligentie (ik veralgemeen niet , maar vermoed dat de meeste niet zo slim zijn) , en passen dan ook goed in het legersysteem als "voetsoldaat in the field ready to engage (en zich eventueel te laten afslachten)"

Sommige mensen, groepen met dezelfde achtergrond zijn gedoemd om als robots door het leven te gaan (right Buck) en te sterven voor niets. De 1e wereld-oorlog, de beruchte loopgraven-hel, die miljoenen kansarmen, maar gedreven soldaten de dood injoegen, heeft wel ervoor gezorgd dat Duitsland op de knieen werd gedwongen. De enigste die slim waren en nog zijn, zijn de officieren, omdat zij op afstand de strijd kunnen overzien of veilig in het commando-centrum hun hapje en drankje kunnen nemen. Dus dat zij ooit om het leven zullen komen is gering.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Zelfoffering militairen

Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen

Re: Zelfoffering militairen