is onze tak van wetenschap wel nuttig?

michel nivard

Gegeven dat:

Psychotherapie bij behandeling van depressies ongeveer even effectief is als anti depressiva.

Anti depressiva in recent onderzoek even effectief bleken als regelmatig hardlopen.

Kan men dan concluderen dat depressies met een beetje rennen net zo goed zijn te behandelen als op de bank bij de psycholoog??

Bert

Daar zijn nog wel de nodige kanttekeningen bij te plaatsen. De enige vorm van therapie waarvan is aangetoond dat het werkt bij een depressie is cognitieve gedragstherapie. Verder ken ik een aantal mensen die in een diepe depressie hebben gezeten en die zijn er echt niet uit te praten ook niet met therapie, laat staan dat ze er toe zijn te bewegen om een beetje te gaan hardlopen. Mijn ervaring is natuurlijk niet representatief maar ik heb iemand door cognitieve gedragstherapie (zonder ondersteuning van medicijnen) finaal in de vernieling in zien gaan. Gelukkig waren er toen medicijnen die haar er weer uit konden halen. Daarmee zeg ik niet dat medicijnen het hele verhaal zijnmaar wel dat die medicijnen een bodem hebben gelegd die het mogelijk maakte weer op gang te komen maar daarmee moet het uiteraard niet ophouden. Helaas krijg ik de indruk dat er noch bij psychiaters (voorschrijvers van medicijnen) noch bij gedragstherapeuten gevoel is voor nuance. Als je ze hoort praten zijn het net twee sectes (de pillen-secte en de therapie-secte) terwijl ik denk dat niet iedereen op dezelfde manier behandeld moet worden.

Henriette

Ik denk inderdaad dat de een (psychiatrie met de nadruk op het biologische/ de zieke mens en medicatie) niet zonder het ander kan (psychologie, met de nadruk op onderzoek naar menselijke gedragingen). En vice versa.

De invalshoek verschilt, beide nuttig.

Henriette

CloudedHeaven

Onderwerp: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Het spijt me, maar voor de niet medische kant is dit een onzin vraag.

Als ex-riag patiëntje zal ik uitleggen waarom dat een onzin vraag is.

'k ben maar dom, minister donner is slim. Die zegt dat jullie zgn. wetenschap, die tak, geen exacte wetenschap is. Wanneer iets niet exact is, kan je daar ook geen eenduidige antwoorden van afleiden.

Bijvoorbeeld, je ziet bij een patiënt vooruitgang of achteruitgang en je denkt te moeten constateren dat iets al dan niet nutig is geweest, zonder dat je capabel bent mbv een instrumentarium, dat concreet aan te tonen (al was het maar voor controlle). Je kan alleen maar aantonen: gebeurtenis impliceert gebeurtenis impliceert wel of niet nuttig.

Begrijp je dat?

Mooi, dat was de theorie.

Nu de praktijk:

Daar heb je dus ook de combinatie: patiënt - thaumaturg

Is de patiënt dom en de thaumaturg heeft niet gestudeerd om met zijn eigen gebreken om te gaan, dan heb je mischien best kans dat je wat positief ogende resultaten bereikt. Je loopt ook de kans negatieve resultaten te breiken. Immers je kan een patiënt niet in de kop kijken

. Een omgekeerd evenredige situatie kan natuurlijk doodelijk zijn evenzeer gebrek aan ervaring aan de kant van de Übermensch.

En dan bestaan er ook nog de 'one shot only patiëntjes', denk ik.

Aan de anderekant kan je natuurlijk heel slapjes verdedigen dat het niet uit maakt of het nuttig is, als het toevallig helpt dan is het toch goed en dan negeer je gewoon de dodelijke aflopen :ROFFL:

Nu zal je misschien duidelijk zijn dat je een zeer domme vraag hebt gesteld. Maar je kunt dit natuurlijk wel door blijven studeren, helpt je misschien in je zelf vertrouwen en andere beperkingen, zorg je gewoon dat je een academische graad haalt en dan wordt je gewoon sociaal medewerker of een baan waarbij pedagogische vaardigheden nodig zijn, denk aan het het reïntegreren van kanker patiënten die geen wao meer krijgen omdat ze niet arbeitsongeschikt meer zijn.

Ze zeggen wel eens dat zeer intelligente mensen heel weinig zelf vertrouwen kunnen hebben, dan zouden die mensen wel een "dikke huid"moeten hebben voor niet exacte wetenschappen?

Voor de medicinale kant kunnen we kort zijn, dat is exacter en de nuttigheid is dan ook direct af te leiden. Dus die vraag kan je zelf beantwoorden wanneer je het studie boekje er op naleest.

Anonymous

Interesante ideeen CloudedHeaven.

ik had een paar weken terug al zoiets gezegd, dat de term nuttig niet volledig is. Nuttig voor welk doel: algemeen belang, voor eigen belang, naar de huidige norm van succes?

Ik heb de afgelopen maanden biologisch/psychologische stellingen gelezen die me bestwel versteld deden staan. Op die manier leek de menselijke geest me bestwel gehandicapped in het omgaan met hele realiteit, de vandaag de dag zo gecompliceerd is.

Ik denk vaak aan die psychische stellingen, en verbaas me soms over hoe allerlei organisaties (ik ga niet wijzen) er op in spelen. Voor hun belang is bewust omgaan met psychologie kennelijk nuttig. Ik vind het soms vreemd dat op algemeen onderwijs niet wordt gewezen op dergelijke karakteristieken. Meer zelfkennis.

Aan de andere kant, kan ik me ook goed voorstellen dat je dergelijk zelfbewustzijn niet teveel moet stimuleren, want het kan ook erg frustrerend zijn. denk ik.

sorry voor de wazige tekst

Anonymous

Nu zal je misschien duidelijk zijn dat je een zeer domme vraag hebt gesteld. Maar je kunt dit natuurlijk wel door blijven studeren, helpt je misschien in je zelf vertrouwen en andere beperkingen, zorg je gewoon dat je een academische graad haalt en dan wordt je gewoon sociaal medewerker of een baan waarbij pedagogische vaardigheden nodig zijn, denk aan het het reïntegreren van kanker patiënten die geen wao meer krijgen omdat ze niet arbeitsongeschikt meer zijn.

Wetenschap bestaat uit het stellen van vragen. Zonder vragen geen antwoorden en zonder antwoorden geen vooruitgang. Een domme vraag is het dus niet.

De beredenatie achter de vraag klopt alleen niet.

Gegeven dat:

Psychotherapie bij behandeling van depressies ongeveer even effectief is als anti depressiva.

Anti depressiva in recent onderzoek even effectief bleken als regelmatig hardlopen.

Kan men dan concluderen dat depressies met een beetje rennen net zo goed zijn te behandelen als op de bank bij de psycholoog??

Antidepressiva werken op de korte termijn over het algemeen goed, doordat ze het serotonine gehalte regelen en op die manier de scherpe kantjes van de depressie af halen. De medicijenen doen echter niets tegen de oorzaak van de depressie, waardoor behandeling met medicatie alleen niet langdurig effectief is en de kans op een terugval zeer groot is.

Behandeling zonder medicatie, maar met therapie is lastig, omdat een depressie ervoor zorgt dat iemand zich moeilijker kan concentreren, zich nergens toe kan zetten, erg vermoeid is en gemakkelijk denkt: wat heeft het allemaal eigenlijk voor zin?

Een combinatie van beiden is daarom vaak het effectiefst wanneer je te maken hebt met een ernstige depressie. Dit kun je nalezen in de literatuur.

Clouded heaven zegt:

Bijvoorbeeld, je ziet bij een patiënt vooruitgang of achteruitgang en je denkt te moeten constateren dat iets al dan niet nutig is geweest, zonder dat je capabel bent mbv een instrumentarium, dat concreet aan te tonen (al was het maar voor controlle). Je kan alleen maar aantonen: gebeurtenis impliceert gebeurtenis impliceert wel of niet nuttig.

Dit klopt niet. Ookal is psychologie geen exacte wetenschap, toch kun je de resultaten ervan wel degelijk meten. Er zijn betrouwbare en valide vragenlijsten om een depressie vast te stellen en een voor- en nameting met elkaar te vergelijken. En het blijkt inderdaad dat cognitieve therapie een gunstig effect heeft op een depressieve stoornis, wanneer de oorzaak ervan ligt in een verstoord gedachtenpatroon.

CloudedHeaven

@gast

Het spijt me, 'k was op een serieuze manier met een repliek bezig, maar als ik dat zo eens lees, doet het me pijn je mede te delen, dat je dat nog niet eens waard bent.

Je hebt bijdeze volledig gelijk.

Nu zou het kunnen zijn dat je net zo dom als mij bent, dan mijn excusses.

'k heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n dood doener gelezen, voor zover dat naar mij gericht is.

Anonymous

CloudedHeaven schreef:@gast

Het spijt me, 'k was op een serieuze manier met een repliek bezig, maar als ik dat zo eens lees, doet het me pijn je mede te delen, dat je dat nog niet eens waard bent.

Je hebt bijdeze volledig gelijk.

Nu zou het kunnen zijn dat je net zo dom als mij bent, dan mijn excusses.

'k heb eerlijk gezegd nog nooit zo'n dood doener gelezen, voor zover dat naar mij gericht is.

Uit jouw reactie maak ik op dat je je aangevallen voelde door mijn post. Dit is absoluut niet mijn bedoeling geweest. Het is mijn bedoeling geweest op een wetenschappelijke manier te reageren op dit onderwerp. Als ik je daarmee persoonlijk heb geraakt, spijt me dat.

CloudedHeaven

'k heb es ff een time out genomen, helemaal afgekoeld.

Tevens heb 'k alles nog es goed na gelezen en kom tot de conclusie dat ik helemaal op gegaan ben in de vraag stelling die gedefinieerd staat bij het onderwerp.

'k heb daarbij niet goed gelet op de verdere concretisering.

In mijn beantwoording staan ook min of meer beledigingen richting de starter van de thread. Deze zijn natuurlijk niet gepast wanneer je naar de verdere concretisering kijkt. Ik heb geprobeerd om het bericht aan te passen maar dat gaat niet wanneer iem. op je gereageert heeft anders had 'k dat ook nog gedaan.

Dus ik bied bij deze mijn oprechte excuses aan bij michel nivard , sorry ik had beter moeten lezen, maar 'k ben helemaal opgegaan in de openingsvraag van het onderwerp.

Anoniem, heeft ook enigszins gelijk, immers je gaat in op die verdere concretisering, dus bijdeze sorry.

Nu reageer 'k op de lijsten en de "kern gedachte" van m'n eigen reactie, lijsten kunnen in beginsel niet valide zijn, omdat ze fout gevoelig zijn, geven geen exact resultaat dus niet 100% (misschien wel verre van 100%, dus wanneer je een vermoeden hebt en een inschattingsfout van de behandelaar dan heb je nog problemen), 'k begrijp dat zoiets goed genoeg moet zijn wanneer dat het enige ter concretisering is. Toch kom je niet onder het feit van reciediverende tbs'ers en dat ieder individu uniek is, (cliché?, zeker maar goed genoeg voor uitzonderings situaties)

Mensen, nogmaals sorry

Gerwin 79

, inderdaad heeft de topicstarter het specifiek over depressiebehandeling. Ja mijn gedachtegang was daar kennelijk ook vanaf gedwaald, die vond andere dingen interessanter.

Anonymous

Nu reageer 'k op de lijsten en de "kern gedachte" van m'n eigen reactie, lijsten kunnen in beginsel niet valide zijn, omdat ze fout gevoelig zijn, geven geen exact resultaat dus niet 100% (misschien wel verre van 100%, dus wanneer je een vermoeden hebt en een inschattingsfout van de behandelaar dan heb je nog problemen), 'k begrijp dat zoiets goed genoeg moet zijn wanneer dat het enige ter concretisering is. Toch kom je niet onder het feit van reciediverende tbs'ers en dat ieder individu uniek is, (cliché?, zeker maar goed genoeg voor uitzonderings situaties)

Je hebt gelijk als je zegt dat lijsten nooit 100% valide zijn. Dus je weet nooit voor 100% zeker dat je ook daadwerkelijk meet wat je denkt te meten. Het is echter wel zo dat een vragenlijst aan een bepaalde validiteitswaarde moet voldoende om te mogen worden gebruikt (weet niet precies wat die waarde is).

Volgens mij is het wel zo dat wanneer je vooraf met een minder valide, maar wel zeer betrouwbare test iets meet en je meet na behandeling iets anders, dat je dan met zekerheid kunt zeggen dat de behandeling effect heeft gehad. Waarop die precies effect hebt gehad, kun je inderdaad pas met zekerheid zeggen wanneer je te maken hebt met een valide test.

Ook de waarschijnlijkheid dat iemand na behandeling na enige tijd weer recidiveert, kun je statistisch berekenen door mensen te volgen na behandeling met medicatie, behandeling door middel van therapie en behandeling gebaseerd op beide.

(voor degenen die het verschil niet weten: betrouwbaarheid wil zeggen dat de score op een test gelijk blijft wanneer je hem, zonder tussentijdse interventie, op twee momenten bij dezelfde persoon afneemt of wanneer je hem door twee verschillende personen laat interpreteren, validiteit betekent dat je meet wat je zegt en denkt te meten)

Tot slot wil ik even kwijt dat ik me kan voorstellen dat de vraagstelling in het begin heftige reacties oproept en het siert je dat je na zo'n reactie naar jezelf kunt kijken om vervolgens je excuses aan te bieden. Daar kan ik alleen maar respect voor hebben.

Lloxoden

Wat ik denk over deze zaak is dat er heel wat kan opgelost worden door te gaan lopen! Dit klink misschien eigenaardig maar als men loopt gebeurt er meer dan alleen fysiek opbouwen. Men kan in eerste instantie nadenken over alles wat er gebeurt is, men kan ook zich afreageren en de adrenaline es goed laten doorstromen, men kan ook zich daarna tot rust verheven en lekker gaan slapen door uitputting. Ik denk dat lopen en inspanningen verheffen wel een goed middel is in depressieve tijden. Ik doe dit ook altijd, wnr ik me slecht voel, of als ik kwaad ben, gewoon gaan lopen, in de bossen of op een piste gelijk waar, gewoon alles eruit lopen. Nadenken, inspannen, dit helpt echt! ook echt een aanrader voor mensen die last hebben vn depressies!

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

is onze tak van wetenschap wel nuttig?

is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?

Re: is onze tak van wetenschap wel nuttig?