Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

thermo1945

Een psychiater vraagt bij een intake-gesprek: "Ziet u wel eens iets, wat een ander niet ziet?"

Volgens mij is die vraag niet te beantwoorden en dus zinloos. Wat is jouw mening?

Dido

Deze vraag polst vermoedelijk naar het ervaren van hallucinaties. Maar misschien kan je zelf eerst eens aanhalen waarom deze vraag volgens jou niet te beantwoorden is?

Dido

anusthesist

Niet per se. Je kunt zo onderscheid maken tussen hallucinaties en pseudohallucinaties. Als bijvoorbeeld iemand met een verdenking op een pyschose, omdat hij kabouters zou zien, antwoord: 'Jawel, ik zie kabouters, maar niemand anders ziet ze', dan heb je niet met een hallucinatie te maken, wat dus een psychose onwaarschijnlijker maakt (of hij moet hallucineren dat hij over de gave beschikt onzichtbare kabouters te zien :eusa_whistle: ). Er geldt immers; als de kabouters de (vermeende) realiteit zijn, kan iedereen ze zien. Als diegene ontkennend antwoord en meent dat iedereen ze zou moeten kunnen zien dan heb je met een hallucinatie te maken. De patient denkt dan dus dat het een onderdeel van de realiteit is.

thermo1945

...misschien kan je zelf eerst eens aanhalen waarom deze vraag volgens jou niet te beantwoorden is?

"Ik" kan niet beoordelen wat jij ziet.

anusthesist

"Ik" kan niet beoordelen wat jij ziet.

Maar wel wat je niet ziet (en anderen niet zien). Als iemand beweert te zien dat de psychiater vliegt, terwijl de psychiater dat niet zo ervaart en niet zo ziet, tezamen met 2 verpleegkundigen, mag je er vanuitgaan dat hetgeen wat diegene ziet 'niet echt' is. Dan ziet hij dus iets wat niemand anders ziet. Als hij zich hiervan bewust is spreek je over een pseudohallucinatie. Is hij verontwaardigd over het feit dat niemand anders dat ziet, dan spreek je over een hallucinatie.

Benm

thermo1945 schreef:Een psychiater vraagt bij een intake-gesprek: "Ziet u wel eens iets, wat een ander niet ziet?"

Volgens mij is die vraag niet te beantwoorden en dus zinloos. Wat is jouw mening?

Tja, of je geeft gewoon antwoord op de vraag, in de trant van:

"Ja, op dit moment uw ogen!"

Veronderstelt dat je het gesprek prive afneemt, en niet in een spiegelpaleis, mag die psychiater er verder zn eigen conclusies aan verbinden.

E.Desart

thermo1945 schreef:Een psychiater vraagt bij een intake-gesprek: "Ziet u wel eens iets, wat een ander niet ziet?"

Volgens mij is die vraag niet te beantwoorden en dus zinloos. Wat is jouw mening?

Dit lijkt mij woordenklieverij, waar het duidelijk is wat de psychiater bedoelt. Deze vraag impliceert duidelijk dat je op de hoogte bent (op welke manier ook) dat de/een ander dit niet ziet.

Ontwijking van de vraag op basis van het argument dat je niet weet wat anderen zien, vertelt op zich ook iets aan de psychiater en maakte de reactie en vraag op zich ook zinvol.

En antwoorden: "Ik heb iets dergelijks nog niet ervaren, of geweten" geeft ook een duidelijk antwoord.

Dido

E.Desart schreef:Dit lijkt mij woordenklieverij, waar het duidelijk is wat de psychiater bedoelt. Deze vraag impliceert duidelijk dat je op de hoogte bent (op welke manier ook) dat de/een ander dit niet ziet.

Ontwijking van de vraag op basis van het argument dat je niet weet wat anderen zien, vertelt op zich ook iets aan de psychiater en maakte de reactie en vraag op zich ook zinvol.

En antwoorden: "Ik heb iets dergelijks nog niet ervaren, of geweten" geeft ook een duidelijk antwoord.

Terecht... Er speelt zich immers een conversatie af tussen de cliënt en de psychiater. Dat betekent dat er om verheldering gevraagd kan worden. Ook in het dagelijkse leven begrijpen we niet steeds de vraag van een ander, zelfs als we ons best doen om die eenduidig te stellen. In dit geval kan de cliënt, of de psychiater, dus bijkomende informatie vragen mocht blijken dat er het één of ander niet helder is.

Wat betreft de inhoud van de vraag, dus of het nuttig is om te polsen, als psychiater, naar het zien van zaken die een ander mogelijk niet ziet, twijfel ik al helemaal niet. Daar sluit ik volledig aan bij wat Anusthesist al aanbracht.

Het is zelfs zo dat uit onderzoek blijkt dat véél meer mensen hallucinaties of wanen ervaren dan werkelijk gekend is. En dat mensen al vaak jaren deze ervaringen hèbben vooraleer ze er met een hulpverlener (of mogelijks zelfs met iemand anders) over praten. Het opnemen van deze vraag als een vorm van screening naar eventuele stoornissen bij een intake, is dus een goede zaak.

Dido

Squawk

Voor wat betreft de concepten van wat er gezien wordt kunnen mensen het weliswaar snel eens zijn, maar om tot een concept te komen, namelijk de interpretatie van prikkels, kunnen er wel degelijk verschillen optreden. Sterker nog, die verschillen zijn er altijd. Bijvoorbeeld bepaalde details in de omgeving waar de ene persoon zich van bewust is en de andere niet.

Even praten lost snel op en verklaart veel, maar een afbeelding of visualisatie zegt altijd nog steeds meer dan duizend woorden...

Lathander

Klein vraagje: gaat het hier enkel om hallucinaties?

Kan de psychiater niet tevens bedoelen: "komt u wel eens tot inzichten die niemand anders heeft?"

Of is zoiets voor een ander vakgebied?

Benm

Terecht... Er speelt zich immers een conversatie af tussen de cliënt en de psychiater. Dat betekent dat er om verheldering gevraagd kan worden.

Bij een conversatie is het vast een nuttige vraag, maar als het puur een aanvink-lijstje is, waarbij 'ja' domweg 1 punt toevoegt aan de diagnose is het nogal een gevaarlijke. Overigens zou je net zo goed kunnen vragen of iemand denk regelmatig te hallucineren, lijkt me een volstrekt duidelijke vraag met een waardevoller antwoord.

Dido

Bij een conversatie is het vast een nuttige vraag, maar als het puur een aanvink-lijstje is, waarbij 'ja' domweg 1 punt toevoegt aan de diagnose is het nogal een gevaarlijke. Overigens zou je net zo goed kunnen vragen of iemand denk regelmatig te hallucineren, lijkt me een volstrekt duidelijke vraag met een waardevoller antwoord.

Zoals jij het beschrijft, zou een diagnosticus in principe tewerk kunnen gaan. Alleen is dit niet de manier waarop een diagnosticus zal tewerk gaan als die z'n job kent én goed wil uitvoeren. Aangezien ik ervan uitga dat dit laatste bij de meesten van toepassing is, is dit een opmerking die bij de overgrote meerderheid van de psychiaters/ psychologen niet van toepassing is.

Men kan eventueel, in een intake, tot een voorlopige diagnostiek komen waarin er een vermoeden wordt geuit over psychosen, maar vaak wordt het pas echt duidelijk wat er aan de hand is, nadat er meerdere gesprekken zijn gevoerd.

Dus zomaar een vraag stellen om zomaar een hokje te kunnen aanvinken zonder meer en zonder er bij stil te staan in latere gesprekken, is niet de juiste manier van werken. En deze manier van werken zal misschien bij een paar enkelingen van toepassing zijn (net zoals je in elke beroepscategorie wel mensen hebt die hun werk niet ernstig nemen), maar daar blijft het dan ook bij.

Nogmaals, er zal normaal een conversatie zijn tussen cliënt en hulpverlener. En, nog meer: er zullen vaak meerdere gesprekken zijn tussen beiden, vooraleer men tot een definitieve diagnose zal komen.

Men kan gebruik maken van gestandaardiseerde vragenlijsten die de diagnostiek een stuk betrouwbaarder maken. Maar een hulpverlener die zich daar blind op staart, zonder enige vorm van reflectie, had beter een ander beroep gekozen.

Dit laatste is trouwens een probleem dat wel vaker opduikt in de geneeskunde, en ook in de psychologie waar het de naam 'evidence based' krijgt. Evidence based is heel erg nuttig, maar heeft ook z'n beperkingen. Eén daarvan is dat mensen geen antwoordmachines zijn die je zomaar in hokjes kan stoppen. Dat je dus ook nog een beetje zélf dient na te denken en niet alles in beslisbomen dient te stoppen waaruit dan een protocolbehandeling vloeit die voor iedereen met die stoornis van toepassing is. Nogmaals, een beetje afstemming op de ander, een portie empathie, wat menselijkheid én gezond verstand blijven noodzakelijk. Gestandaardiseerde vragenlijsten kunnen daar zeker deel van uitmaken, maar ze zijn niet meer dan één schakeltje in de diagnostiek en vooral hulpverlening naar die cliënt toe.

Dido

Dido

Evil Lathander schreef:... Kan de psychiater niet tevens bedoelen: "komt u wel eens tot inzichten die niemand anders heeft?"

Of is zoiets voor een ander vakgebied?

Terechte opmerking.

Volgens mij stuurt die vraag vooral aan op het nagaan of iemand hallucinaties heeft. Maar jouw interpretatie van de vraag is in principe even goed als de mijne. Een cliënt kàn er trouwens iets anders van maken dan datgene wat bedoeld is.

Dit duidt er natuurlijk op dat vragen vaak op meerdere manieren te interpreteren zijn en een gesprek tussen beiden noodzakelijk blijft. Of het wijst er op dat vragen die (al dan niet bewust) uit hun context worden getrokken, vaak verdraaid of misbegrepen kunnen worden...

Dido

Henriette

Niet per se. Je kunt zo onderscheid maken tussen hallucinaties en pseudohallucinaties. Als bijvoorbeeld iemand met een verdenking op een pyschose, omdat hij kabouters zou zien, antwoord: 'Jawel, ik zie kabouters, maar niemand anders ziet ze', dan heb je niet met een hallucinatie te maken, wat dus een psychose onwaarschijnlijker maakt (of hij moet hallucineren dat hij over de gave beschikt onzichtbare kabouters te zien ](*,) ). Er geldt immers; als de kabouters de (vermeende) realiteit zijn, kan iedereen ze zien. Als diegene ontkennend antwoord en meent dat iedereen ze zou moeten kunnen zien dan heb je met een hallucinatie te maken. De patient denkt dan dus dat het een onderdeel van de realiteit is.

Weet je.... je bent in de war met het feit dat de client vaak denkt dat de werkelijkheid waar hij/zij in leeft uniek voor hemzelf is. Dus dat de rest het niet begrijpt.... niet ziet/hoort/voelt... (bijv. dat een alien haar ontvoerd heeft en zwanger heeft gemaakt en ze ergens een kind heeft op een andere planeet, dat er een stem hem/haar gebied handelingen uit te voeren, dat er in de ooghoeken aldoor een geest wegschiet, etc. etc. ) eigenlijk kan er dus zeker sprake zijn van hallucinaties waarbij de persoon in kwestie bewust is van het feit dat anderen niet zien wat hij/zij ziet! Iets als pseudohallucinaties heb ik niet van gehoord.

De vraag an sich is bedoeld om te toetsen of er aan hallucinaties geleden wordt waar de mens zich bewust van is (dus hij/zij is er bewust van dat dit door medemensen niet zo wordt ervaren als door hemzelf).

In gevallen van psychosen of wanen kan dit zo het geval zijn.

Ook kan er sprake zijn van hallucinaties of wanen waarbij de client zich er helemaal niet bewust van is dat de medemens niet waarneemt wat hij/zij waarneemt.

Maar geloof me.... daar kom je in het intake gesprek heus wel achter wanneer men hun probleem beschrijft ... de reden aangeeft dat men bij je is. Kwestie van een beetje doorvragen en geïnteresseerd luisteren. :eusa_whistle:

-PS dit soort aspecten wordt trouwens ook bekeken via observatie en beschrijven gedrag + aantal vragen die neuropsych. functioneren toetsen zoals geheugen, waarnemen etc.... weet niet meer precies uit hoofd ... bijv. hoe bent U hier gekomen? of wat heeft u gisteren gegeten? welke datum / dag is het vandaag? ... in die trant. Als iemand een verward voorkomen heeft of zich vreemd gedraagt, vreemde onwerkelijke dingen doet... tegen je prullenbak begint te praten... dan weet je ook wel hoe laat het is... -

anusthesist

Ik ben zeker niet in de war.

Iets als pseudohallucinaties heb ik niet van gehoord.

http://en.wikipedia.org/wiki/Pseudohallucination

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.

Re: Ik zie ik zie wat jij niet ziet.