Dat moet voor de duidelijkheid zijn: het percentage homofiele mannen bij het cabinepersoneel bij het bedrijf waar ik voor werk, gerelateerd aan het totaal aantal mannen, ligt ergens tussen de 70% en 75%.
Oké. Ik ben mee nu ](*,) Want je vorige post had ik verkeerd begrepen:
Squawk schreef:Laten we er even van uitgaan dat 10% van de mannen homofiel is.
Dit percentage zie je niet terug bij mannelijk cabinepersoneel. (meer dan 50%)
Ik dacht dat je bedoelde dat mannen meer dan 50% van het cabinepersoneel uitmaken, en dat je daar veel minder homo's ziet... Maar goed, dat zou weinig mogen veranderen aan mijn stellingen. Laten we even kijken:
Hmm.. je moet me even uitleggen wat je bedoelt met sociale omstandigheden, een beroepskeuze lijkt me toch een keuze en dus gedrag.
Daar kan ik weinig tegen inbrengen... Ik schoot een kemel in mijn laatste post: dat van gedrag stond daar niets te doen. Ik bedoelde immers dat het gedrag evengoed verklaard kan worden vanuit de (sociale) omgeving als vanuit neurologische verschillen.
Nu ken ik de sector waarin je werkt helemaal niet zo goed (ik heb nog maar één keer in mijn leven gevlogen en daar herinner ik me zo goed als niks meer van :eusa_whistle: ). Dus ik ga geen al te specifieke uitspraken doen, en je observatie even overslaan.
Dus nogmaals zonder karikaturen neer te zetten, denk ik na 25 jaar ondergedompeld te zijn tussen zoveel verschillende mensen, dat er toch wel verschillende patronen herkenbaar zijn tussen mannen en vrouwen en homo's en hetero's.
Natuurlijk, dat valt opnieuw moeilijk te ontkennen. En dat ga ik dan ook niet doen
Ik denk dat ik hier wat te veel gediscussieerd heb en wat langer over mijn argumenten had moeten nadenken, dus ik herneem hier even.
Ik sta voornamelijk zeer kritisch tegenover de idee dat de zgn. typisch mannelijke en vrouwelijke "trekken" biologisch gefundeerd zijn. In de populaire literatuur hierover, zoals de boekjes van Allan en Barbara Pears (
"Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen",
"Waarom mannen seks willen en vrouwen liefde nodig hebben", dat soort dingen) wordt grotendeels pseudowetenschappelijke evolutiepsychologie ingezet om verschillen tussen mannen en vrouwen te "verklaren". Daarbij wordt compleet voorbijgegaan aan het feit dat dit ook gewoon rollenpatronen kunnen zijn, die hier dan vergoelijkt worden. Als dan overeenkomsten gevonden worden tussen de hersenen van vrouwen en homoseksuele mannen (en men is er al van overtuigd dat verschillen tussen mannen en vrouwen genetisch-neurologisch bepaald zijn), dan grijpt men dat wat te snel aan als evidentie én verklaring voor de femininiteit van homo's. Terwijl n.m.m. veel mensen een nogal stereotiep beeld hebben van homo's (of i.i.g. een beeld dat niet overeenstemt met wat ik meen te zien), en vrouwelijk gedrag evengoed verklaard kan worden vanuit de omgeving. Zoals in jouw voorbeeld:
Om een enkel voorbeeld te noemen: Ik denk dat vrouwen en homo's zich meer bewust zijn van de stemming van anderen en hun gedrag daar ook meer op aanpassen. Ze hebben sterker de neiging om het anderen naar de zin te maken.
Zeker voor vrouwen valt dit vrij goed te verklaren vanuit rollenpatronen. Empathie (het zich bewust zijn van de stemming van anderen), bijvoorbeeld, is niet iets waar vrouwen noodzakelijk beter in zijn. Want wat blijkt uit onderzoek: mannen scoren inderdaad veel minder goed op aanvoelen wat de ander denkt... tot je die mannen gaat motiveren (bijvoorbeeld door hen geld aan te bieden als ze goed scoren). Dan verdwijnt het verschil. Met andere woorden: mannen worden niet gemotiveerd om dit zgn. vrouwelijke gedrag te stellen. Die neiging om het anderen naar de zin te maken is m.i. eveneens grotendeels sociaal gedetermineerd. Van een vrouw wordt verwacht dat ze zich zo gedraagt, anders wordt ze gezien als een vervelend mens. Price Waterhouse v. Hopkins is hier exemplarisch.
Als mijn stelling dat "vrouwelijk" gedrag bij vrouwen grotendeels omgevingsbepaald is klopt, dan mogen we aannemen dat datzelfde gedrag bij homo's dat ook is. Een mogelijke verklaring is dat homoseksuele mannen meer gemotiveerd zijn om bepaald gedrag te stellen (of omgekeerd: minder gedemotiveerd zijn) omdat ze toch al op andere vlakken de klassieke (heteronormatieve) rollen doorbroken hebben.