Laatste berichten
-
22:54
Herleiden afmetingen vanaf een foto 12
-
18:53
Ik wil studeren via afstandsonderwijs, kennen jullie Tech?
-
18:09
Rotatie van het heelal 32
-
17:19
Ervaringen met "herontdekkingen" 12
-
18 apr
hall effect in vloeistof gebruiken als stromingssensor 6
-
18 apr
Gezocht: de/een naam voor een getallenrij met een cauchyrij als partieelsommenrij
-
18 apr
Casus uit de praktijk: positief test THC 18
-
17 apr
speciale rel. theorie 4
-
17 apr
Vreemde stank in huis 11
-
17 apr
3 vragen over mijn rooskleurige r.berekening H2netGekoppeldeHBrflowbatterij.
-
17 apr
Interpretatie reactie-energie 3
-
17 apr
Logistic equation (Pierre Verhulst,Belgian Mathematician) 5
-
16 apr
vB 9
-
15 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 1
-
15 apr
Python: sockets sluiten 4
-
14 apr
Een eenvoudige logische redenering waarom tijd niet kan bestaan 'daarbuiten' 6
-
14 apr
Hoe kun je op quantumwijze getallen vinden in een rij die kleiner zijn dan getal k 3
-
13 apr
Documentenverdwijnen uit onedrive 1
-
12 apr
Behoud van impulsmoment en energie 5
-
12 apr
INLOG STORING / TIPS 4
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Botsende elektronen
Moderator: physicalattraction
Botsende elektronen
Klassiek gesproken zal de afstoting tussen twee elektronen steeds groter worden naarmate ze elkaar dichter naderen. Is er een afstand waarbinnen die afstotende werking geheel of gedeeltelijk weg valt?
-
- Berichten: 2.906
Re: Botsende elektronen
nee, de kracht tussen twee elektronen nadert asymptotisch naar oneindig, naarmate ze dichterbij elkaar komen.
while(true){ Thread.sleep(60*1000/180); bang_bassdrum(); }
Re: Botsende elektronen
Is dit ook nog zo volgens de moderne opvattingen binnen de deeltjesfysica?nee, de kracht tussen twee elektronen nadert asymptotisch naar oneindig, naarmate ze dichterbij elkaar komen.
Tot op welke nauwkeurigheid is dat onderzocht?
-
- Berichten: 503
Re: Botsende elektronen
Wel ja, elektronen zijn puntdeeltjes. Ik vermoed dat ze niet echt verwachten dat ze zich anders zouden gedragen. In een puntdeeltje hebben we geen structuur...
We hebben ook dat de elektromagnetische koppelingsconstante toeneemt met Q²...
We kunnen wel zoiets hebben als cooperparen, maar dat zijn geen 2 vrije elektronen die elkaar aantrekken...
Eigenlijk is het wel een interessante vraag, vind ik omdat het al eerder gebleken is dat we het klassieke beeld in zo'n extreme situaties niet volledig meer mogen vertrouwen. Maar ik denk toch dat het volledig afstotend blijft omdat elektronen puntdeeltjes zijn.
We hebben ook dat de elektromagnetische koppelingsconstante toeneemt met Q²...
We kunnen wel zoiets hebben als cooperparen, maar dat zijn geen 2 vrije elektronen die elkaar aantrekken...
Eigenlijk is het wel een interessante vraag, vind ik omdat het al eerder gebleken is dat we het klassieke beeld in zo'n extreme situaties niet volledig meer mogen vertrouwen. Maar ik denk toch dat het volledig afstotend blijft omdat elektronen puntdeeltjes zijn.
Re: Botsende elektronen
Eigenlijk is het wel een interessante vraag, vind ik omdat het al eerder gebleken is dat we het klassieke beeld in zo'n extreme situaties niet volledig meer mogen vertrouwen. Maar ik denk toch dat het volledig afstotend blijft omdat elektronen puntdeeltjes zijn.
Je zou daarom verwachten dat het ooit al eens onderzocht is tot hoe dichtbij de klassieke afstoting in elk geval opgaat.
-
- Berichten: 691
Re: Botsende elektronen
virtuele stelling: Elektronen die geen fotonen uitzenden herkennen elkaar niet en ze gaan dan door elkaar heen zonder van elkaar te weten.
Net zoiets als de onzichtbare man die door een andere onzichtbare man loopt.
Maar Richard Feynman schrijft in qed isbn 90 6834 037 9:
De massa M, die we in het lab meten, is die van een reeel elektron, dat voortdurend zijn eigen fotonen uitzendt en weer absorbeert.
Mijn tekst:
Twee reële elektronen zijn hierdoor ''zichtbaar'' voor elkaar waardoor er dan sprake is van interactie.
Ze hebben dan ook een afstand (even simpel gezegd) en men kan ze dan niet zien als puntdeeltjes.
Komen twee reële elektronen elkaar tegen dan gaan die fotonen parten spelen.
Volgens mij kunnen ze nooit botsen omdat die fotonen dat voorkomen.
Door die fotonen kan men ook niet oneindig benaderen.
Klassiek heeft zijn grenzen, QED is meer gebaseerd op de werkelijkheid.
Net zoiets als de onzichtbare man die door een andere onzichtbare man loopt.
Maar Richard Feynman schrijft in qed isbn 90 6834 037 9:
De massa M, die we in het lab meten, is die van een reeel elektron, dat voortdurend zijn eigen fotonen uitzendt en weer absorbeert.
Mijn tekst:
Twee reële elektronen zijn hierdoor ''zichtbaar'' voor elkaar waardoor er dan sprake is van interactie.
Ze hebben dan ook een afstand (even simpel gezegd) en men kan ze dan niet zien als puntdeeltjes.
Komen twee reële elektronen elkaar tegen dan gaan die fotonen parten spelen.
Volgens mij kunnen ze nooit botsen omdat die fotonen dat voorkomen.
Door die fotonen kan men ook niet oneindig benaderen.
Klassiek heeft zijn grenzen, QED is meer gebaseerd op de werkelijkheid.
Een computertaal is voor mensen, niet voor de computer.
Re: Botsende elektronen
Volgens mij kunnen ze nooit botsen omdat die fotonen dat voorkomen.
Men heeft inmiddels allerlei deeltjes laten botsen. Kan je staven dat dit voor elektronen onmogelijk is?
-
- Berichten: 691
Re: Botsende elektronen
In een Feynman diagram zal men nooit twee lijnen die een elektron voorstellen zien samengaan in 1 lijn of punt.
Er zit tussen de lijnen andere deeltjes en fotonen. (ook virtuele)
Dit heeft te maken met de behoudswet van de pariteit.
Wat wel kan is dat een elektron een positron wordt en een positron een elektron waarbij dan het positron terug in de tijd gaat.
Of andersom.
In het geheel zal de lading van het elektron niet verdwijnen naar niks. (is niet 0 want het is geen waarde, het is een toestand)
Twee elektronen kunnen door het uitwisselen van de fotonen wel elkaar beinvloeden maar ze zullen nooit over elkaar heen gaan liggen, de lading moet 2 * -1 blijven en kan niet -2 worden.
Daarom botsen ze niet letterlijk op elkaar.
Een botsing tussen een elektron en een positron kan in een normaal Feynman diagram wel maar als je hem tig keer uitvergroot zul je zien dat dit een farce is van de resolutie van de quantum wereld.
Als dan elektronen wit zijn en positronen zwart dan ziet men grijze gebieden die constant wit en zwart worden.
Het grijs is ongrijpbaar zoals de regenboog.
Deeltjes die botsen moet men daarom niet letterlijk opvatten, het zijn geen auto's.
Er zit tussen de lijnen andere deeltjes en fotonen. (ook virtuele)
Dit heeft te maken met de behoudswet van de pariteit.
Wat wel kan is dat een elektron een positron wordt en een positron een elektron waarbij dan het positron terug in de tijd gaat.
Of andersom.
In het geheel zal de lading van het elektron niet verdwijnen naar niks. (is niet 0 want het is geen waarde, het is een toestand)
Twee elektronen kunnen door het uitwisselen van de fotonen wel elkaar beinvloeden maar ze zullen nooit over elkaar heen gaan liggen, de lading moet 2 * -1 blijven en kan niet -2 worden.
Daarom botsen ze niet letterlijk op elkaar.
Een botsing tussen een elektron en een positron kan in een normaal Feynman diagram wel maar als je hem tig keer uitvergroot zul je zien dat dit een farce is van de resolutie van de quantum wereld.
Als dan elektronen wit zijn en positronen zwart dan ziet men grijze gebieden die constant wit en zwart worden.
Het grijs is ongrijpbaar zoals de regenboog.
Deeltjes die botsen moet men daarom niet letterlijk opvatten, het zijn geen auto's.
Een computertaal is voor mensen, niet voor de computer.
