Uit onderzoek blijkt verder dat er een link is tussen iemands zelf gerapporteerde empathie (= het vermogen om je in te leven in een ander) en geeuwen als je een ander ziet geeuwen: hoe empathischer men is, hoe makkelijker men het geeuwen overneemt. Zo zou geeuwen bv. niet besmettelijk zijn bij mensen met een autisme spectrum stoornis.
De link tussen empathie en het overnemen van geeuwen zou kunnen liggen bij de spiegelneuronen: dit zijn hersencellen die actief worden als we bij iemand anders een bepaalde beweging, emotie,... zien, net alsof wel zelf die beweging of emotie zouden vertonen. Spiegelneuronen worden als volgt omschreven in Wikipedia:
Uit een studie blijkt dat honden ook besmettelijk zijn voor het geeuwen van mensen: als iemand enkele keren geeuwt en de hond ziet dit, dan is de kans dat die ook aan het geeuwen gaat 72%:Een spiegelneuron of spiegelcel is een neuron dat niet alleen vuurt als een dier een handeling uitvoert, maar ook als het dier een handeling ziet uitvoeren door een ander dier (vooral van dezelfde diersoort). Het neuron weerspiegelt dus als het ware het gedrag van een ander dier en is op dezelfde manier actief als wanneer het dier de handeling zelf uitvoert....
Naar men aanneemt spelen ze een rol bij het begrijpen en interpreteren van de acties van anderen en het leren van nieuwe vaardigheden door imitatie. Ook zouden spiegelsystemen een rol kunnen spelen bij het inzicht in denkpatronen bij anderen (theory of mind), emotioneel inlevingsvermogen (empathie)...
Dysfuncties in spiegelsystemen zouden een verklaring kunnen zijn voor bepaalde cognitieve stoornissen, met name autistische stoornissen. Bij autisten is waargenomen dat spiegelneuronen alleen vuren als de persoon zelf een actie uitvoert en niet als een ander dezelfde actie uitvoert. Dit zou kunnen samenhangen met deficiënties in theory of mind, empathie, sociaal gedrag en taal, die bij autisme optreden.
In het experiment waren er 2 condities:
- in de experimentele conditie maakte een persoon oogcontact met de hond, waarop de persoon dan zo'n 10 à 19 keer geeuwde.
- in de controleconditie deed men hetzelfde, alleen was het geeuwen hier niet echt: de persoon opende en sloot z'n mond, zonder daarbij de geluiden te maken en de andere gelaatsspieren te gebruiken.
Uit de resultaten bleek dat enkel de honden in de experimentele conditie (dus als de persoon echt geeuwde) ook vaker ging geeuwen.
Mogelijks is dit te wijten aan het feit dat honden empathisch zijn voor de emoties van mensen...
bewerkt uit: Yawn! Yawn! Yawn! Yawn! Yawn! Contagious Yawn!, Scienceblogs 14 juli 2010.
Abstract van de studie: Joly-Mascheroni, R., Senju, A., & Shepherd, A. (2008). Dogs catch human yawns Biology Letters, 4 (5), 446-448.
Dido
Verborgen inhoud
Dat heb ik altijd al vreemd gevonden, aangezien we verschillende diersoorten zijn, maar het blijkt dan toch zo te zijn, ik dacht al dat ik het me vast in zat te beelden, dat er zo`n band kon zijn.