Dit voorbeeld begrijp ik niet. Men moet eerst kennis nemen van de stellingen dat a>b en b>c om vervolgens de conclusie te trekken dat a>c. Hier zit dus wel degelijk een tijdsfactor in.
Onzin. Het verband geldt altijd en overal en is dus ook geldig als iemand er geen kennis van neemt. Er zit geen enkele tijdsafhankelijkheid in de uitdrukkingen. Wat iemand als conclusie kan trekken en wanneer is niet van belang.
En als a>c wordt genoemd met betrekking tot het ontstaan van de big bang - waarmee dus alles in gang is gezet - dan zijn de vooraf genoemde twee stellingen niet bekend en heeft a>c dus geen enkele betekenis.
Je moet de boel niet uit zijn verband trekken. Bovenstaand voorbeeld was bedoeld om aan te geven dat er een verschil is tussen een consequentie en een gevolg. That's all.
Men kan dan ook niet spreken over de formulering van de natuurwetten voorafgaande aan de big bang. Die zijn er doodeenvoudig nog niet.
Er is geen "voorafgaand aan de big bang". Maar dat wil dan weer niet zeggen dat het fenomeen "big bang" niet gevat zou kunnen worden in een raamwerk van natuurwetten die ook het fenomeen "tijd" beschrijven.
Kortom de getrokken consequentie is onjuist en misschien is er wel iemand nodig om de knop om te zetten.
De conclusie is helemaal juist; en waar het om draait:
misschien is er wel iemand nodig, maar we hoeven dat niet aan te nemen om toch te kunnen verklaren wat we om ons heen zien. Dát is de boodschap. Het staat je vrij om dat niet te geloven, maar dat is vanuit wetenschappelijk oogpunt en op een wetenschappelijk forum totaal niet relevant.
Ik wil op HenkL nog toevoegen dat ik 'semantiek' sowieso altijd een slap en nietzeggend argument vind. Ieder woord heeft een bepaalde betekenis, soms meerdere, maar dit is allemaal vastgelegd en natrekbaar zodat iedereen dezelfde woorden kan gebruiken voor dezelfde fenomenen. Anders zou communiceren ook nogal lastig worden ben ik bang.
Inderdaad. Maar communiceren wordt vooral lastig als mensen termen op een onjuiste manier gebruiken, bijvoorbeeld als ze de consequentie van een wiskundige formulering verwarren met het gevolg van een bepaalde oorzaak. Maar wat het grootste probleem is, is wanneer men hardnekkig gebruikmaakt van argumenten die op een causalistisch wereldbeeld zijn geschoeid, in een discussie over een theorie die deze uitgangspunten juist niet hanteert.
Als er dus het woord consequentie wordt gebruikt, dan wordt daarmee gedoeld op een gevolg. Dat is al zo sinds de romeinen. Als Stephen Hawking dit niet bedoeld had, had hij het ook niet moeten zeggen, en had hij de woorden moeten gebruiken die wel omschrijven wat hij bedoelde. Maar dat deed hij niet. Dit zijn zijn woorden, dus hierop moeten we hem beoordelen.
Hawking zei wat hij bedoelde.
Daarnaast is het voorbeeld wat Marko geeft theoretisch en heeft het geen betrekking op de werkelijkheid. Het gebruik van het wordt 'volgt' heeft bovendien puur betrekking op onze redenatie. En hierin is wel tijd betrokken, omdat we eerst het ene weten, en vervolgens een andere.
Het feit dat a>b en b>c zijn geen oorzaak van het feit dat a>c. Maar a>c is wel een consequentie van a>b en b>c.
In de realiteit zijn A kleiner dan B, B kleiner dan C, en A kleiner dan C allemaal tegelijkertijd waar. een tussenstap weghalen verandert hier niets aan, en dus volgt het ook niet ergens uit, het is gewoon zo (ook als we geen B kennen is C nog steeds groter dan A). van een consequentie is hier(in de realiteit) geenzins sprake.
Je hebt het helemaal begrepen. Misschien snap je nu ook wat Hawking bedoelde met "consequence".
Dat van die 9 september had ik inderdaad overgelezen, maar de enige conclusie die ik dan kan trekken, is dat we moeten wachten tot die 9e september om daar een oordeel over te vellen en niet op basis van wat een of andere schimmige reporter snel op een blogje schrijft. Niet veel afweten van fysica is prima, maar Hawking foutief quoten is derderangsjournalistiek.
