Wetenschapsforum

A is visser en B fabrikant. B loost afvalwater in het meer dat A bevist. Hiervan heeft A schade. In economische termen: de visser ondervindt negatieve externaliteiten van de activiteiten van de fabrikant.

Neem aan dat de omvang van de negatieve externaliteit toeneemt, naarmate de fabrikant meer produceert. Neem bovendien aan dat het marginale effect van de vervuiling toeneemt, d.w.z., een extra ‘eenheid vervuiling’ doet zich steeds sterker gevoelen (steeds meer extra smaakbederf, steeds meer extra vissterfte, etc.). Zie Figuur 1.

De stijgende lijn in Figuur 1, waar de letters ME bij staan, stelt de op geld gewaarde marginale negatieve externaliteit voor. Zo kun je van deze lijn aflezen dat, als de productie op 100 eenheden ligt, een extra eenheid productie een negatieve externaliteit zou hebben ter waarde van 100 euro. Je ziet dat een extra eenheid vervuiling steeds erger wordt voor de visser.

De dalende lijn in Figuur 1, waarbij de letters MW staan, stelt de marginale winst van de fabrikant voor. Zo kun je aan deze lijn aflezen dat, gegeven een productieniveau van 80 eenheden, de productie van 1 extra eenheid een winst van ongeveer 80 zou opleveren. Je ziet dat als de productie op 100 eenheden ligt, de marginale winst gelijk is aan 0. Omdat de (marginale) winst gelijk is aan de (marginale) opbrengst min de (marginale) kosten, geldt hier dus MO = MK.

Er zijn nu 2 mogelijkheden:

i) de fabrikant is niet aansprakelijk voor de schade van de visser;

ii) de fabrikant is wel aansprakelijk voor de schade van de visser.

Mogelijkheid i)

De fabrikant is niet aansprakelijk (hij heeft het recht het water te vervuilen). Hij maximaliseert zijn winst door voor productieniveau qn=100 te kiezen. Hier is immers de marginale winst 0 (dus: bij alle productieniveaux beneden qn=100 kan de fabrikant nog meer winst maken door een extra eenheid te produceren). Je ziet dat in dit punt de op geld gewaarde negatieve externaliteit voor de visser een waarde heeft van 500 euro. De visser kan dus de fabrikant vragen 1 eenheid minder van het goed te produceren (dit kost de fabrikant een marginale winst van 0) en de fabrikant daarvoor compenseren (de visser gaat er immer 500 euro op vooruit). Zolang de ME-curve boven de MW-curve ligt gaat dit door: de marginale externaliteit is groter dan de marginale winst en dus kan de visser de fabrikant bewegen tot vermindering van de productie met 1 eenheid, zonder dat de fabrikant erop achteruit gaat, terwijl de visser erop vooruit gaat. Zoals je ziet stopt dit proces in het punt .



Mogelijkheid ii)

De fabrikant is wel aansprakelijk (de visser heeft recht op schoon water). Stel dat de visser begint met te stellen dat hij geen enkele schade wil ondervinden van de activiteiten van de fabrikant. De fabrikant mag dan niets produceren (qa=0, in Figuur 1). Zoals je ziet in Figuur 1, is de marginale winst in dit punt 400 euro, terwijl de marginale externaliteit 0 is. De fabrikant kan dus winst maken door 1 extra eenheid te produceren en de visser voor de schade te compenseren. Hiermee kan hij doorgaan zolang de marginale winst groter is dan de marginale externaliteit. Zoals je ziet stopt dit proces in het punt .

Conclusie

Volgens het theorema van Coase (niet te verwarren met eerdergenoemde visser), maakt het dus niet uit wie het ‘eigendomsrecht’ op het water krijgt. D.i., het maakt niet uit of de fabrikant het recht heeft het water te vervuilen, of de visser recht heeft op schoon water. Wanneer er maar vrij onderhandeld kan worden tussen fabrikant en visser, komt altijd het efficiente productieniveau qe tot stand.

Merk op dat er in qe wel geproduceerd en dus ook vervuild wordt.

Vraag: Is Pareto-efficient?

simpel gezegd denk ik van wel omdat ze er beiden iets op achteruit gaan.. oftewel visser en fabrikant leveren beiden iets in om tot een consensus te komen

wat vinden jullie?

simpel gezegd denk ik van wel omdat ze beiden iets moeten inleveren, ze gaan er beiden iets op achteruit... zowel fabrikant als visser leveren iets in om tot een oplossing te komen en daarom is het pareto-efficient..

wat vinden jullie?

Ultimatum99 schreef:Volgens het theorema van Coase (niet te verwarren met eerdergenoemde visser), maakt het dus niet uit wie het ‘eigendomsrecht’ op het water krijgt. D.i., het maakt niet uit of de fabrikant het recht heeft het water te vervuilen, of de visser recht heeft op schoon water. Wanneer er maar vrij onderhandeld kan worden tussen fabrikant en visser, komt altijd het efficiente productieniveau qe tot stand.

Vraag: Is Pareto-efficient?

Het is Pareto-efficient zolang beide hun maximale kunnen produceren. In dit geval zou niet-Pareto-efficient zijn als B minder fabrieksafval loost maar A stopt met vissen. Pareto-efficientie zegt echter niets over wat DE efficientste oplossing is, het legt enkel een restrictie op aan de mogelijke oplossingen.

Los daarvan wil ik nog eens benadrukken dat dit enkel modellen zijn die mathematisch leuk zijn, maar waar je mee moet oppassen in de realiteit. Er wordt zeker in dit voorbeeld uitgegaan van zowel lineariteit, eerlijkheid als hyperrationaliteit. Hoogstwaarschijnlijk sterft in het echt het volledige visbestand al snel bij een relatief kleine lozing, is het onmogelijk vooraf te bepalen wat het effect van een lozing is op de visvangst en kan B lozen wat hij wil aangezien A niet de mogelijkheid heeft om na te trekken of B zich aan de overeenkomst houdt, wat B ook weet.

Ultimatum99 schreef:Vraag: Is Pareto-efficient?

simpel gezegd denk ik van wel omdat ze er beiden iets op achteruit gaan.. oftewel visser en fabrikant leveren beiden iets in om tot een consensus te komen

Die redenering slaat op niets. Neem bijvoorbeeld dat zowel A als B stoppen. Beide gaan achteruit, is het daarom Pareto-efficient? Nee...

Given an initial allocation of goods among a set of individuals, a change to a different allocation that makes at least one individual better off without making any other individual worse off is called a Pareto improvement. An allocation is defined as "Pareto efficient" or "Pareto optimal" when no further Pareto improvements can be made.

http://en.wikipedia.org/wiki/Pareto_efficiency

Het is Pareto-efficient zolang beide hun maximale kunnen produceren. In dit geval zou niet-Pareto-efficient zijn als B minder fabrieksafval loost maar A stopt met vissen. Pareto-efficientie zegt echter niets over wat DE efficientste oplossing is, het legt enkel een restrictie op aan de mogelijke oplossingen.

Is qe in dit geval ook Pareto-efficient volgens jou?

Los daarvan wil ik nog eens benadrukken dat dit enkel modellen zijn die mathematisch leuk zijn, maar waar je mee moet oppassen in de realiteit. Er wordt zeker in dit voorbeeld uitgegaan van zowel lineariteit, eerlijkheid als hyperrationaliteit. Hoogstwaarschijnlijk sterft in het echt het volledige visbestand al snel bij een relatief kleine lozing, is het onmogelijk vooraf te bepalen wat het effect van een lozing is op de visvangst en kan B lozen wat hij wil aangezien A niet de mogelijkheid heeft om na te trekken of B zich aan de overeenkomst houdt, wat B ook weet.

Idd., maar in de realiteit is het bij zulke voorbeelden altijd moeilijk om vooraf het effect te bepalen

Is qe in dit geval ook Pareto-efficient volgens jou?

Ja, maar alle punten OP die grafieken zijn pareto-efficiënt, dus uiteraard qe ook... maar dus ook qa en qn.

Als je een bepaalde q neemt, en beide produceren de waarde op hun grafiek, dan is dit pareto-efficiënt. Stel dat een van beide ONDER zijn lijn zou produceren, dan pas is het niet meer pareto-efficiënt.