Neuronale verklaring van concentratie?

peterA

Ik heb ondertussen begrepen dat bewustzijn gezien wordt als "uitdijende hersenactiviteit" een beetje als het effect van een steen in een vijver.Als een bepaald gedeelte van de hersenen geprikkeld wordt ,visueel bvb,dan zou er (als ik het goed begrepen heb) in de hersengebieden rond de plaats van zintuigelijk-neuronale activiteit ,een uitdijende,meetbare activiteit plaatsvinden.Ik zie het als een soort "zoeken naar relevante informatie"

Tot zover kan ik de grote lijnen nog volgen.

Waar ik echter blokeer is bij het begrip aandacht of concentratie.

Het ligt voor de hand dat een verhoogde aandacht of concentratie tot een verhoogd bewustzijn leidt.

Mijn vraag is dus: Wat is de neuronale omschrijving van het begrip concentratie.

Is het een opvoeren van de intensiteit van deze "neuronale perifere activiteit"?

Dit lijkt mij op het eerste zicht niet logisch daar de niet-relevante info ook versterkt wordt in dit geval.

Links of inzichten worden uitermate geaprecieerd.

VG

ConocimientA

Een duidelijk voorbeeld van hoe belangrijk aandacht is, kun je vinden in patiënten met neglect. Dit is een aandoening waarbij mensen zich niet bewust zijn van een bepaald deel van alle aangeboden informatie. Meestal is dat dan de linkerhelft van de wereld om hen heen of zelfs van hun eigen lichaam als gevolg van een lesie in de rechter parietaalkwab. Als je dan bijvoorbeeld een bord eten voor ze neerzet, eten ze alleen de rechterhelft op. Hoewel er aan hun ogen en visuele cortex niets mankeert, 'zien' ze de linkerhelft niet. Als je tegen ze zegt dat ze de helft niet hebben opgegeten, zullen ze zich net zo lang naar rechts draaien totdat ze de rest in hun rechter visuele veld krijgen. Het houdt echter niet op bij het negeren van de helft van visueel aangeboden informatie. Ook tactiele of auditieve informatie negeren ze. Bijvoorbeeld met scheren of wassen of aankleden. Ze zien niet alleen maar één helft, ze zijn zich echt alleen maar bewust van alles dat rechts gebeurt. Wanneer ze op straat lopen, komt het niet in ze op om ook eens links te kijken.

Een mooi verhaal uit 'Fundamentals of Human Neuropsychology' van Kolb & Wishaw:

Mr. P. neglected the left side of his body and of the world. When asked to lift up his arms, he failed to lift his left arm but could do so if one took his arm and asked him to lift it. When asked to draw a clock face, he crowded all the numbers onto the right side of the clock. When asked to read compound words such as "ice cream" and "football", he read "cream" and "ball". When he dressed, he did not attempt to put on the left side of his clothing (a form of dressing apraxia), and when he shaved, he shaved only the right side of his face. He ignored tactile sensation on the left side of his body. Finally, he appeared unaware that anything was wrong with him and was uncertain as to what all the fuss was about (anosagnosia).

Misschien dat je meer antwoorden krijgt op je vragen wanneer je meer informatie over deze bijzondere aandoening zoekt.

Alles wat ik hierna zeg is puur theoretisch, misschien zelfs filosofisch, en is dus niet gebaseerd op onderzoek of ideeën van ervaren wetenschappers.

Zou het niet kunnen dat aandacht ook een soort zintuig is, maar dan één die waarneemt wat er in onze hersenen zelf gebeurt en wanneer nodig andere zintuigen aanstuurt om ergens meer tijd aan te besteden? Als je bijvoorbeeld kijkt naar de ogen, dan kunnen deze automatisch waarnemen, maar ze kunnen ook gericht waarnemen. Dan zou het misschien ook zo kunnen zijn dat de aandacht altijd automatisch waarneemt waar in de hersenen activiteit plaatsvindt, maar dat je de aandacht kunt richten wanneer deze activiteit daarom lijkt te vragen.

peterA

ConocimientA schreef:Alles wat ik hierna zeg is puur theoretisch, misschien zelfs filosofisch, en is dus niet gebaseerd op onderzoek of ideeën van ervaren wetenschappers.

Zou het niet kunnen dat aandacht ook een soort zintuig is, maar dan één die waarneemt wat er in onze hersenen zelf gebeurt en wanneer nodig andere zintuigen aanstuurt om ergens meer tijd aan te besteden? Als je bijvoorbeeld kijkt naar de ogen, dan kunnen deze automatisch waarnemen, maar ze kunnen ook gericht waarnemen. Dan zou het misschien ook zo kunnen zijn dat de aandacht altijd automatisch waarneemt waar in de hersenen activiteit plaatsvindt, maar dat je de aandacht kunt richten wanneer deze activiteit daarom lijkt te vragen.

Als je zintuigen uitbreidt kun je mi zintuigelijke aandacht inderdaad als een overkoepelend zintuig beschouwen,maar dan eentje dat uit verschillende facetten bestaat.

Zo denk ik dat "zintuigelijke aandacht" niet meer is dan het vervangen van aanvullende informatie uit het geheugen door effectieve informatie.

Zet vier puntjes op een blad en je hebt een verwonderd gezicht,het zou volgens wetenschappers zo zijn dat in gemiddelde omstandigheden heel weinig informatie extern is.Bij zintuigelijke concentratie registreren we dan eerder de binnenkomende informatie dan de voorgebakken beeldjes uit ons geheugen.

Misschien doe je bij het "aandachtig" interpreteren van een tekst iets gelijkaardigs.Je gaat je reeds huidige ideeen al dan niet opzijschuiven en opnieuw interpreteren zodat de (vermeende,bedoelde) betekenis van de tekst tot je door kan dringen.

Er waarschijnlijk wel een maximum verwerkingscapaciteit zijn van de hersenen zodat in "stand by" met een minimum aan impulsen een maximum aan functionaliteit wordt bereikt.

Als we onze aandacht richten op iets gaat dat dan ook ten koste van andere zintuigen.

Aandacht:

De mogelijkheid externe stimuli te "dimmen" ten voordele van interne (of vice versa) naar de behoefte of wens van het moment.

Shoot!

ConocimientA

Mijn definitie van aandacht:

Het verplaatsen van de energie in je hersenen naar een actiepotentiaal dat automatisch werd gegenereerd om één of meer actiepotentialen erop te laten volgen.

Volgens mij is het dus niet het negeren van irrelevante geheugeninformatie, maar het verplaatsen van de energie naar een relevante impuls, waardoor er dus automatisch ook minder energie over blijft voor de andere hersendelen. Ik denk ook niet dat aandacht hetzelfde is als het interpreteren van informatie. Ik denk eerder dat aandacht de interpretatie mogelijk maakt.

peterA

ConocimientA schreef:Mijn definitie van aandacht:

Het verplaatsen van de energie in je hersenen naar een actiepotentiaal dat automatisch werd gegenereerd om één of meer actiepotentialen erop te laten volgen.

Mmm kan volgens mij ook het versterken van energie op dezelfde plaats zijn zodat meer actiepotentialen bereikt worden en op relevantie getoetst.(lateraal denken)

Of..bedenk ik nu...zie jij dat automatisch gegenereerde actiepotentiaal in jouw definitie als een fysieke "aandachtsgenerator"?

Volgens mij is het dus niet het negeren van irrelevante geheugeninformatie, maar het verplaatsen van de energie naar een relevante impuls, waardoor er dus automatisch ook minder energie over blijft voor de andere hersendelen.

Houdt het verplaatsen naar relevante info niet automatisch in dat je ook irrelevante info "negeert"?

Vraagt "verplaatsen" van energie veel extra energie?

Ik zou eerder denken dat het "versterken" van energie op een bepaalde plaats de andere delen benadeeld (wat energievoorziening betreft)

Ik denk ook niet dat aandacht hetzelfde is als het interpreteren van informatie. Ik denk eerder dat aandacht de interpretatie mogelijk maakt.

dat denk ik ook,het moet een vorm van "scanning" zijn in elk geval ,alleen denk ik dat er verschillende methodes van scanning zijn

-versterking van energie (over een kleiner gebied) ofte "deep-scanning"

-spreiding van energie over een groot gebied,"wide scanning"

Het zou mij ook logisch voorkomen dat er "tracks" zijn om dezelfde informatie in verschillende hersengebieden te scannen.En misschien kan de "aandacht" via deze tracks naar totaal andere gebieden "springen".Zo kan je de letter A tussen de olifanten en giraffen plaatsen waardoor je een heel andere kijk krijgt op de letter A (en misschien ook op de giraffen) en originaliteit bekomt.

En misschien wordt er bij dit scannen gekeken naar raakpunten met de initiele info.Op deze manier kunnen nieuwe links worden gelegd (interpretaties) die later het "scannen" functioneler maken.

Zou het niet kunnen dat je bij dit scannen info gaat negeren (of net niet)naar bepaalde criteria? "A scan with a plan" dus.

VG Peter

ConocimientA

peterA schreef:Mmm kan volgens mij ook het versterken van energie op dezelfde plaats zijn zodat meer actiepotentialen bereikt worden en op relevantie getoetst.(lateraal denken)

Of..bedenk ik nu...zie jij dat automatisch gegenereerde actiepotentiaal in jouw definitie als een fysieke "aandachtsgenerator"?

Wanneer je iets waarneemt ontstaat er een automatische actiepotentiaal dat volgens mij inderdaad de aandacht naar zich toe trekt. Wanneer het actiepotentiaal belangrijk genoeg lijkt te zijn, kan deze aandacht groter worden en meer energie naar dat deel van de hersenen toetrekken.

peterA schreef:Houdt het verplaatsen naar relevante info niet automatisch in dat je ook irrelevante info "negeert"?

Vraagt "verplaatsen" van energie veel extra energie?

Ik zou eerder denken dat het "versterken" van energie op een bepaalde plaats de andere delen benadeeld (wat energievoorziening betreft)

Als je kijkt naar dubbel-taken, zie je dat wanneer mensen twee dingen tegelijk moeten doen, het uitvoeren van beide taken moeilijker wordt naarmate de plaats in de hersenen die verantwoordelijk is voor het uitvoeren of voorbereiden van die taken dichter bij elkaar ligt. Dit noemen ze het interferentie-effect. Je kunt er dan voor kiezen om meer aandacht te richten op één van de twee taken. Het uitvoeren van de andere taak wordt moeilijker, maar niet onmogelijk. Hieruit maak ik op dat niet alle energie naar het meest relevante actiepotentiaal gaat. Hoe verder een ander hersendeel is verwijderd van dat ene actiepotentiaal, hoe groter de kans is dat door dat hersendeel gelijktijdig ook energie wordt aangetrokken.

Volgens mij wordt andere informatie niet genegeerd, er zal altijd een beetje aandacht naartoe gaan. Of anders gezegd, het zal altijd door de aandacht worden waargenomen. Wanneer het niet relevant is, zal de aandacht voor die informatie echter niet groter worden en volgens mij word je je pas ergens van bewust wanneer de aandacht ervoor boven een bepaald niveau uitkomt.

peterA schreef:dat denk ik ook,het moet een vorm van "scanning" zijn in elk geval ,alleen denk ik dat er verschillende methodes van scanning zijn

-versterking van energie (over een kleiner gebied) ofte "deep-scanning"

-spreiding van energie over een groot gebied,"wide scanning"

Het zou mij ook logisch voorkomen dat er "tracks" zijn om dezelfde informatie in verschillende hersengebieden te scannen.En misschien kan de "aandacht" via deze tracks naar totaal andere gebieden "springen".Zo kan je de letter A tussen de olifanten en giraffen plaatsen waardoor je een heel andere kijk krijgt op de letter A (en misschien ook op de giraffen) en originaliteit bekomt.

En misschien wordt er bij dit scannen gekeken naar raakpunten met de initiele info.Op deze manier kunnen nieuwe links worden gelegd (interpretaties) die later het "scannen" functioneler maken.

Zou het niet kunnen dat je bij dit scannen info gaat negeren (of net niet)naar bepaalde criteria? "A scan with a plan" dus.

Goh, je hebt er zelfs allerlei termen voor bedacht. Ik zou bijna denken dat dit een nieuwe theorie in wording is

. Ik vind het op zich heel logisch klinken, het scannen. Misschien kun je het een beetje vergelijken met een autorit van Amsterdam naar Rome, waarbij je natuurlijk nooit langs Helsinki komt. Dit betekent niet dat je Helsinki bewust negeert, het ligt alleen niet op de route.

peterA

ConocimientA schreef:Als je kijkt naar dubbel-taken, zie je dat wanneer mensen twee dingen tegelijk moeten doen, het uitvoeren van beide taken moeilijker wordt naarmate de plaats in de hersenen die verantwoordelijk is voor het uitvoeren of voorbereiden van die taken dichter bij elkaar ligt. Dit noemen ze het interferentie-effect. Je kunt er dan voor kiezen om meer aandacht te richten op één van de twee taken. Het uitvoeren van de andere taak wordt moeilijker, maar niet onmogelijk. Hieruit maak ik op dat niet alle energie naar het meest relevante actiepotentiaal gaat. Hoe verder een ander hersendeel is verwijderd van dat ene actiepotentiaal, hoe groter de kans is dat door dat hersendeel gelijktijdig ook energie wordt aangetrokken.

Volgens mij wordt andere informatie niet genegeerd, er zal altijd een beetje aandacht naartoe gaan. Of anders gezegd, het zal altijd door de aandacht worden waargenomen. Wanneer het niet relevant is, zal de aandacht voor die informatie echter niet groter worden en volgens mij word je je pas ergens van bewust wanneer de aandacht ervoor boven een bepaald niveau uitkomt.

Zou bovengenoemde interferentie niet kunnen impliceren dat het "scannen" meer is dan enkel perifere energie"straling"?

Zou het kunnen dat in de straling ook gegevens zitten betreffende de gezochte informatie.zodanig dat in het overlapende hersengebied "mixed signals" ontvangen worden die tot verwarring leiden?En dat dit bij verder van elkaar gelegen gebieden niet het geval is?

Ik denk niet dat meer energie "aangetrokken" wordt door verder afgelegen delen maar wel dat een van de twee interfererende activiteiten afzwakt om de verwarring weg te nemen.

(Ik vind het trouwens interessant dat jij denkt aan "aantrekken" van energie en ik eerder aan "uitsturen")

Goh, je hebt er zelfs allerlei termen voor bedacht. Ik zou bijna denken dat dit een nieuwe theorie in wording is . Ik vind het op zich heel logisch klinken, het scannen. Misschien kun je het een beetje vergelijken met een autorit van Amsterdam naar Rome, waarbij je natuurlijk nooit langs Helsinki komt. Dit betekent niet dat je Helsinki bewust negeert, het ligt alleen niet op de route.

8)

De termen zelf zijn uiteraard niet door mij bedacht maar ze omschrijven best hoe ik het zie.

Ik denk ook niet dat je iets bewust negeert maar misschien negeert de "scannende energie" irrelevante informatie.

In je metafoor ga je ervan uit dat we Rome weten liggen.

Als we echter vanuit Amsterdam driedimensionaal op zoek gaan naar Rome komen we Helsinki mischien wel tegen (niet nagemeten op de kaart)

Als we op zoek gaan met Scanplan "ROME" zullen we helsinki misschien negeren,als we op zoek gaan met scanplan "GROTE STAD MET NAAM ROME" zullen we misschien wel enige aandacht aan Helsinki besteden.

Je wordt bewust als de aandacht boven een bepaald niveau uitkomt zei je.

Bedoel je letterlijk "boven een bepaalde drempelspanning"?

VG Peter

peterA

Enkele weken geleden vond ik de schaar niet,een rode dan nog wel,tot ik me realiseerde dat ik niet naar een schaar zocht maar naar "blauw",we hadden net een nieuwe en mijn "scanplancoordinator" was nog niet op de hoogte,nu wel.Je hersenen zien de dingen veel eenvoudiger en de meeste complexiteit is illusie.

ConocimientA

peterA schreef:Zou bovengenoemde interferentie niet kunnen impliceren dat het "scannen" meer is dan enkel perifere energie"straling"?

Zou het kunnen dat in de straling ook gegevens zitten betreffende de gezochte informatie.zodanig dat in het overlapende hersengebied "mixed signals" ontvangen worden die tot verwarring leiden?En dat dit bij verder van elkaar gelegen gebieden niet het geval is?

Ik denk niet dat meer energie "aangetrokken" wordt door verder afgelegen delen maar wel dat een van de twee interfererende activiteiten afzwakt om de verwarring weg te nemen.

(Ik vind het trouwens interessant dat jij denkt aan "aantrekken" van energie en ik eerder aan "uitsturen")

In de 'straling' zelf zitten geen gegevens. De informatie zit in de hersenen. Je hebt beschikking tot de informatie doordat er een actiepotentiaal ontstaat in het hersendeel waar die informatie is opgeslagen. Ik heb het over aantrekken van energie, omdat het ontstaan van een actiepotentiaal is gebaseerd op aantrekkingskracht van ionen en (de)polarisatie van het celmembraan van de cel (zie ook mijn post daarover in het topic bewustzijn).

De termen zelf zijn uiteraard niet door mij bedacht maar ze omschrijven best hoe ik het zie.

Ik denk ook niet dat je iets bewust negeert maar misschien negeert de "scannende energie" irrelevante informatie.

In je metafoor ga je ervan uit dat we Rome weten liggen.

Als we echter vanuit Amsterdam driedimensionaal op zoek gaan naar Rome komen we Helsinki mischien wel tegen (niet nagemeten op de kaart)

Als we op zoek gaan met Scanplan "ROME" zullen we helsinki misschien negeren,als we op zoek gaan met scanplan "GROTE STAD MET NAAM ROME" zullen we misschien wel enige aandacht aan Helsinki besteden.

Heb nog een andere op het eerste gezicht misschien belachelijke vergelijking. Misschien moet je het zien als een soort grabbelton van glas. Je ziet alle items in de ton zitten, maar bent aan het scannen om te zien welk item je wilt. Alles krijgt dezelfde minimale aandacht, totdat je iets opvalt dat je wel heel graag wilt hebben. Dan ga je daar meer aandacht aan besteden, waarna je tot actie kunt overgaan of kunt besluiten dat het toch niet is wat je zoekt.

Je wordt bewust als de aandacht boven een bepaald niveau uitkomt zei je.

Bedoel je letterlijk "boven een bepaalde drempelspanning"?

Ja dat bedoel ik inderdaad letterlijk.

peterA

Als de "straling" zelf zuiver energetisch is hoe verklaar je dan het fenomeen "dubbele taken" heeft het dan te maken met welke dendrieten signalen ontvangen...uit welke richting de energie komt? anders zie ik de logica niet.

De grabbelton-vergelijking is verre van belachelijk,maar wijkt totaal af van mijn beeld dus heb wat tijd nodig om dit te interpreteren.

Je drempelspanning-aandacht visie,is dat een idee of is dat wetenschappelijk aangetoond?

VG Peter

ConocimientA

Als de "straling" zelf zuiver energetisch is hoe verklaar je dan het fenomeen "dubbele taken" heeft het dan te maken met welke dendrieten signalen ontvangen...uit welke richting de energie komt? anders zie ik de logica niet.

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik me datzelfde afvroeg op het moment dat ik de post plaatste en toen concludeerde ik voor mezelf dat het inderdaad gaat om de plek waar het signaal vandaan komt. Verder zijn er veel meer receptoren dan neurotransmitters. De soort receptor waar een transmitter zich aan hecht bepaalt volgens mij ook deels het soort signaal dat wordt doorgegeven. Ik weet dit allemaal niet zeker, maar ik zal vandaag of morgen mijn boeken er eens op naslaan. Hier kom ik dus nog op terug.

Je drempelspanning-aandacht visie,is dat een idee of is dat wetenschappelijk aangetoond?

Is niet meer dan een persoonlijke hypothese. Ik vind hem zelf natuurlijk wel heel aannemelijk

.

peterA

Als ik je grabbeltonmodel goed begrijp zou aandacht een energieverhoging opwekken in een groot gebied ,daar dan relevante informatie uit slecteren en de energie vervolgens richten op dat kleinere gebied.

Lijkt mij een beetje in strijd met de "steen in vijver" omschrijving van Susan Greenfield.

Ook het "dubbele taken" fenomeen kan ik zo onmiddelijk niet plaatsen in dit kader.

Dat er een drempelspanning moet overschreden worden om tot bewustzijn te komen klopt mi .Daar liep het mis met de conclusies van Libet,hij mat de tijd vanaf de start van een impuls en niet vanaf het overschrijden van de drempelspanning en kwam zo tot de conclusie dat bewustzijn "naijlt",voorbarig blijkt nu

Maar we hebben het over aandacht,bedoel je dan een tweede drempel?

VG Peter

ConocimientA

Als ik je grabbeltonmodel goed begrijp zou aandacht een energieverhoging opwekken in een groot gebied ,daar dan relevante informatie uit slecteren en de energie vervolgens richten op dat kleinere gebied.

Wat ik eigenlijk bedoel is dat volgens mij een klein beetje aandacht altijd op alle hersendelen is gericht. Hoe zou de aandacht anders zo snel kunnen 'weten' waar in de hersenen iets bijzonders gebeurt? Wanneer een interne of externe prikkel een actiepotentiaal veroorzaakt, stijgt de aandacht in dat gebied om de prikkel te kunnen evalueren. Aan de hand van de stimuluskenmerken van die prikkel ga je scannen om de prikkel in zijn context te kunnen plaatsen. Hoe relevanter de prikkel dan blijkt te zijn, hoe groter de aandacht voor die prikkel. Wanneer de aandacht een bepaalde drempelwaarde overschrijdt, wordt je je bewust van wat je hebt waargenomen (intern of extern).

Lijkt mij een beetje in strijd met de "steen in vijver" omschrijving van Susan Greenfield.

Ook het "dubbele taken" fenomeen kan ik zo onmiddelijk niet plaatsen in dit kader.

Wanneer de aandacht voor één gebied stijgt, heb je daar energie voor nodig. Het ligt voor de hand dat die energie wordt gehaald uit de aangrenzende gebieden, waardoor daarvoor minder energie overblijft. Neuropsychologisch gezien zou je kunnen zeggen dat iedere cel door de lichte polariteit van het celmembraan omringd wordt door ionen. Wanneer een actiepotentiaal in één cel ionen aantrekt, zullen deze ionen dus bij de omliggende cellen vandaan komen. Pas wanneer bij die cel een 'refractory period' optreedt, zijn er voldoende ionen om in een dichtbij gelegen cel een nieuw actiepotentiaal te vormen.

peterA

Wat ik eigenlijk bedoel is dat volgens mij een klein beetje aandacht altijd op alle hersendelen is gericht. Hoe zou de aandacht anders zo snel kunnen 'weten' waar in de hersenen iets bijzonders gebeurt? Wanneer een interne of externe prikkel een actiepotentiaal veroorzaakt, stijgt de aandacht in dat gebied om de prikkel te kunnen evalueren. Aan de hand van de stimuluskenmerken van die prikkel ga je scannen om de prikkel in zijn context te kunnen plaatsen. Hoe relevanter de prikkel dan blijkt te zijn, hoe groter de aandacht voor die prikkel. Wanneer de aandacht een bepaalde drempelwaarde overschrijdt, wordt je je bewust van wat je hebt waargenomen (intern of extern).

Ik meen uit je omschrijving te mogen concluderen dat jij aandachtscentra vermoedt (of weet) die sturend werken.

De visie van Greenfield (uitdijende energie) wordt dus een beetje aangevochten hierdoor.

Aandacht is volgens jou in de eerste plaats dus geen overkoepelende aftastende capaciteit van de hersenen maar eerder een gecentraliseerd,coordinerend, hersendeel (of delen),heb ik dat goed begrepen?

...

Ik heb ondertussen een en ander opgezocht en blijkt dat ze in het onderzoek nog niet veel verder zijn dan het localiseren van enkele hersengebieden die actief zijn bij versterken en verplaatsen van bepaalde (hoofdzakelijk visuele) aandacht.

(ACG,Thalamus,parietaalschors,frontaalschors)

maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat jij dat al wist C.

ConocimientA

peterA schreef:Ik meen uit je omschrijving te mogen concluderen dat jij aandachtscentra vermoedt (of weet) die sturend werken.

De visie van Greenfield (uitdijende energie) wordt dus een beetje aangevochten hierdoor.

Aandacht is volgens jou in de eerste plaats dus geen overkoepelende aftastende capaciteit van de hersenen maar eerder een gecentraliseerd,coordinerend, hersendeel (of delen),heb ik dat goed begrepen?

Ik denk wel degelijk dat het een overkoepelende capaciteit is, maar ik denk inderdaad wel dat er enkele gebieden zijn waardoor het wordt gecoördineerd. Ik geloof dat er een bepaalde basis-aandacht altijd aanwezig is, maar je hebt allerlei verschillende vormen van aandacht, die ieder door een bepaald deel worden aangestuurd. Wanneer de basis-aandacht waarneemt dat er ergens in de hersenen iets bijzonders plaatsvindt, kan dat aanleiding zijn om een meer specifieke aandacht naar dat gebied te sturen.

Ik heb ondertussen een en ander opgezocht en blijkt dat ze in het onderzoek nog niet veel verder zijn dan het localiseren van enkele hersengebieden die actief zijn bij versterken en verplaatsen van bepaalde (hoofdzakelijk visuele) aandacht.

(ACG,Thalamus,parietaalschors,frontaalschors)

maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat jij dat al wist C.

Is het niet veel leuker om het zelf uit te zoeken?

Er zijn verschillende testen om te kijken hoe het gesteld is met iemand zijn aandacht. Is iemand verhoogd afleidbaar? Dan lijkt het zinnig om andere frontaalfuncties te testen (bijvoorbeeld planning). Zit het probleem meer in het volhouden van de aandacht, dan richt je je onderzoek op iets anders. Er zijn dus inderdaad bepaalde gelokaliseerde delen die een rol spelen in specifieke aandachtsvormen. Denk bijvoorbeeld ook nog eens aan neglect, dat vooral voorkomt bij mensen met parietaal-laesies. Maar hier is niet alles mee gezegd. Het gaat hierbij voornamelijk om de aandacht voor externe prikkels, terwijl er intern natuurlijk ook een belangrijke rol is weggelegd voor weer een andere aandachtsvorm. Een minder bewuste vorm dan, denk je niet?

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Neuronale verklaring van concentratie?

Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?

Re: Neuronale verklaring van concentratie?