Wetenschapsforum

De kerstening, dageraad of ondergang?

Het Romeinse rijk is in volle crisis. Reorganisatie volgt op reorganisatie. De chaos is nabij.

Ene Constantijn Chlorus, generaal, ontmoet een soldatenhoer, Helena. Zij bevalt van een zoon. Constantijn. Via een aantal veldslagen en moorden werkt deze jongeman zich naar de top.

We zijn in de 4de eeuw na JC.

Tot dan toe hadden de Romeinen, het pantheon van de overwonnen volkeren, vrijwel geheel overgenomen en alle erediensten intact gelaten, als men maar de goddelijke oppermacht van de keizer erkende.

Constantijn ziet in dat een religie met één god, een betere oplossing is. Eén rijk, één keizer, één god. Het is een aantrekkelijke gedachte.

Aan de andere kant van de Middellandse zee heeft zich drie eeuwen eerder een drama voltrokken. Een Romeinse spion, is in opspraak geraakt en ontsnapt ternauwernood aan de wraak van de joden. Hij besluit zich te wreken. Doet zich voor als een profeet en sticht een sekte, die hij op Romeinse wijze organiseert. Actieve kernen, streng hiërarchisch georganiseerd, met periodieke samenkomsten. De ideologie is gebaseerd op die van de groep, die hem naar het leven heeft gestaan: de Essenen, een joodse fundamentalistische sekte. Hij past de leer aan en heeft onmiddellijk succes, omdat de verstarde joodse gebruiken, zwaar wegen op de veranderende tijden. Wat Paulus, want over hem gaat het, doet, is een internationaal, Romeins jodendom organiseren. Hij grijpt terug op oude legendes, zowel joodse als andere en recreëert ‘de toute pièce’ het leven van een ‘Verlosser’.

Geen enkele contemporaine bron vermeldt de figuur Jezus. Zelfs Flavius Josephus niet, zelfs de Dode Zeerollen niet.

De Jezus uit de bijbel is hoogstwaarschijnlijk een ‘remake’ van de leider der Essenen die in 63 of 65 voor JC werd gekruisigd.

Terug naar Constantijn.

Via zijn moeder komt hij in aanraking met het paulinische christendom. De idee, één god, één rijk, één keizer, krijgt vorm.

Maar de zoon van een **** en een soldaat is geen brave jongen. Hij vermoordt zijn vrouw, zijn zoon en ook zijn moeder.

Dus is het wachten op een van zijn opvolgers: Theodosius, een cavaleriegeneraal, om de nieuwe godsdienst door te drukken.

Theodosius gaat met militaire precisie te werk. Hij organiseert stoottroepen: de christelijk monniken. Een soort Al Quaida avant la lettre. Hij geeft hen een organisatie, de Romeinse, en een handleiding mee: De bijbel. Nog lang niet wat wij nu kennen. Het nieuwe testament alleen kent niet minder dan 15 versies, die mekaar veelvuldig tegenspreken. Wat goed te begrijpen is.

Stel u voor dat men anno vandaag het leven zou beschrijven van een of andere fanaticus die omstreeks 1600 werd geëxecuteerd. Vooral als men als enige bron vage geschriften en overleveringen heeft, die, zoals we zagen, van A tot Z geconstrueerd zijn.

Die eerste periode verloopt zeer bloedig. Gedurende een eeuw trekken de christelijke monniken rond in het Midden-Oosten, alles vernielend wat op hun weg komt. Moordend, verkrachtend. De hele klassieke wereld is in die periode vernietigd, inclusief een enorm aantal waardevolle geschriften. De moord op de leidster van de Alexandrijnse academie, Eupatheia, wijs als Athene en mooi als Aphrodite, is in detail beschreven. Ze werd naakt aan het gepeupel toegeworpen en tot de dood verkracht en dan verscheurd.

De keizers zullen hun werk niet afmaken. Hun erfenis zal echter worden opgenomen door Gotische en Germaanse stamhoofden, die Italië, Spanje en Zuid-Frankrijk veroveren.

Zij zijn echter minder zeker van hun zaak en laten de door de Romeinen, nagelaten organisatie, vrijwel intact. Evenals de oude gebruiken. Belangrijke godjes, worden heiligen in de nieuwe religie.

Als Clovis met Clothilde trouwt, heeft deze er geen bezwaar tegen de zoveelste vrouw te zijn. Waarschijnlijk de 10de. Clovis ziet onverstoord toe hoe zijn nieuwe vrouw zich ‘ontdoet’ van de andere dames en hun kinderen.

De zoon van Clothilde, Clotharius, zal 9 officiële vrouwen hebben, waarvan één heilige maagd! Echt waar! De heilige Radagundis.

De definitieve doorbraak komt er als een culturele revolutie. Even verwoestend, misschien zelfs meer en even bloederig.

Deze ommekeer komt er met Benedictus en diens medestander Colombanus. Einde 6de, begin 7de eeuw.

Zij keren zich tegen de stedelijke haarden van cultuur.

De zeer erudiete koningin Brunehilde, wordt op aanstichten van Colombanus verraden door haar vazal, de hereboer Pippi van Landen (Pepijn is een 19de eeuwse aanpassing van de Frankische naam).

Brunehilde zal op bijna 80-jarige leeftijd sterven, naakt, de haren gebonden aan de staart van een wild paard.

De steden vervallen, de bibliotheken verdwijnen. De geleerden kunnen kiezen, of monnik worden, of sterven.

Daarmee was de kerstening voltooid, maar ook de beschaving van het avondland voor een goeie 800 jaar stilgezet, jazelfs tientallen eeuwen teruggedraaid.

Eén voorbeeldje slechts: omstreeks 1950 slaagt een Duitse goudsmid erin goud te 'granuleren'. Dwz. fijne korreltjes als versiering op een metalen plaat te lassen. Deze techniek was de Etrusken bekend in de 7de eeuw voor JC!!!!

De kerstening was dus een culturele en humanitaire ramp.

Dorus

Dorus,

Ik vraag me af waar je al deze onzin vandaan hebt; wat zijn je bronnen? Zelf zie ik de afschaffing van het paganisme als een grote overwinning. Hiermee is namelijk tevens de slavernij afgeschaft en heeft Europa één godsdienst gekregen. Bovendien is het niet zo dat de cultuur heeft stilgestaan in de periode die 'duistere middeleeuwen' worden genoemd. Integendeel. In die tijd hebben wij kennis gemaakt met het Christendom en met het Gothische schrift, wij hebben leren lezen en schrijven in onze eigen taal en die taal hebben we meer en meer verfijnd wat uiteindelijk in de 13de en 14de eeuw leidt tot de prachtige poëzie van Beatrijs van Nazareth en Hadewijch van Antwerpen en in Duitsland tot de hoogst wetenschappelijke en filosofisch verantwoordde leer van Meister Eckhart. Bovendien werd de Gothische bouwstijl ontwikkeld: een stijl veel grootser en indrukwekkender dan de gedrongen Romaanse bouwstijl. In heel Europa ontstonden universiteiten waar men ook klassieke meesters bestudeerde. Niet alle klassieke literatuur werd vernietigd. Zelfs het volledige werk van Ovidius is bewaard gebleven, terwijl zijn 'Kunst van de liefde' toch licht pornografisch is en het werk uitdaagt tot het plegen van overspel. Het probleem van de middeleeuwen is wel dat in het Westen de kennis van de Griekse taal ontbreekt en dat men dus de Griekse cultuur, die zo belangrijkj is geweest voor de totstandkoming van het Nieuwe Testament niet meer kon bestuderen. Dit verlies van kennis van het Grieks kan je de Christenen m.i. nauwelijks kwalijk nemen. Wees blij dat ze gingen schrijven in hun eigen taal, die overigens ten dele op de Griekse en de Egyptische talen is gebaseerd.

Tot zover mijn commentaar,

vriendelijke groeten'

Rik Eckhart,

en vermeld s.v.p. uw bronnen.

Beste Dorus, als je aan geschiedenis doet doe je dat best, zoals Tacitus al wist, sine ira et studio dat helpt je om niet te verdraaien, te fantaseren of leugens, halve waarheden en mogelijkheden als feiten voor te stellen. Enfin, ik zou eens goed met je betoog kunnen lachen, maar nu breekt mijn geschiedenisminnend hart.

Ik zal u even de tekst uit Flavius Josephus geven, ik ga er niet aan beginnen je hele betoog te ontzenuwen want er staat meer fout in dan juist.

Now there was about this time Jesus, a wise man, if it be lawful to call him a man; for he was a doer of wonderful works, a teacher of such men as receive the truth with pleasure. He drew over to him both many of the Jews and many of the Gentiles. He was [the] Christ. And when Pilate, at the suggestion of the principal men amongst us, had condemned him to the cross, those that loved him at the first did not forsake him; for he appeared to them alive again the third day; as the divine prophets had foretold these and ten thousand other wonderful things concerning him. And the tribe of Christians, so named from him, are not extinct at this day.

Inderdaad dit is de tekst uit een Middeleeuws handschrift: vervalst door zo een verderfelijke christelijke monnik.

Maar ik zal u ook zeggen wat zeker echt van Josephus is en wat zeker later toegevoegd is. Van de tekst die ik zwart laat is niet zeker, maar die is waarschijnlijk toegevoegd:

Now there was about this time Jesus, a wise man, if it be lawful to call him a man; for he was a doer of wonderful works, a teacher of such men as receive the truth with pleasure. He drew over to him both many of the Jews and many of the Gentiles. He was [the] Christ. And when Pilate, at the suggestion of the principal men amongst us, had condemned him to the cross, ithose that loved him at the first did not forsake him; for he appeared to them alive again the third day; as the divine prophets had foretold these and ten thousand other wonderful things concerning him. And the tribe of Christians, so named from him, are not extinct at this day.

Inderdaad, sine ira!

Beste,

Ik heb nog geen enkele ernstige auteur tegengekomen die de teksten over de christenen van Tacitus, Josephus e.a. niet als apocrief beschouwt.

De reden is vrij simpel: de term christus en christenen komt pas in het midden van de 4de eeuw in zwang.

Maar ja, je kunt geloven en dus niet denken. Dat is jouw keuze en die aanvaard ik, zonder ze te respecteren uitteraard.

Geloven? Mij niet gezien hoor. Het enige wat ik geloof is dat je oude en hedendaagse teksten steeds kritisch moet benaderen en dat je met hyperkritiek even ver van huis bent als met lichtgelovigheid.

Wat er mij aan jouw betoog stoorde is dat je opinies, waarover grondige controverse bestaat (die waarschijnlijk nooit zal opgelost worden), als vaststaande feiten voorstelt. Het tweede is dat je bij iedere opinie willekeurig de kant lijkt te kiezen die best in je verhaal past, omdàt hij past, niet omdat hij het geloofwaardigst is.

Om terug te komen op Josephus:

The consensus in 2004 is that the passage is mainly genuine, but has suffered corruption, whether deliberate or accidental. However a significant number of scholars consider it genuine, on the grounds that all of the passages supposed to be corrupt are upheld by other writers; a significant number of scholars likewise consider the passage interpolated, on the ground that all the passages upheld are likewise demolished by other writers.

(lees het hele verhaal op de Wikipedia)

Persoonlijk ben ik van mening dat de passage mainly corupted is, en dat de corruption zeker en vast deliberate was.