Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Moderator: Rhiannon

Reageer
Gebruikersavatar
Berichten: 926

Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

De vraag is afgeleid van het volgende.

Kan een leider als mens zichzelf beoordelen over zijn leiderschap ? Kan hij dat aan de hand van een -schriftelijke- vraag en een antwoordkeuze op een bepaalde beoordelingsschaal, bv 1-10 of zeer slecht . . .. zeer goed enz ?

Hebben mensen het vermogen om objectief een betrouwbare mening te vormen over dat waar hij zichzelf mee kan of wil ontwikkelen? Zich echt realiserend dat dat belangrijk voor hem is. En daarmee een antwoord gevend aan hem/haarzelf en niet aan een ander ter inzage.
nothing will change without a rebel

Gebruikersavatar
Berichten: 7.390

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Kan een leider als mens zichzelf beoordelen over zijn leiderschap ? Kan hij dat aan de hand van een -schriftelijke- vraag en een antwoordkeuze op een bepaalde beoordelingsschaal, bv 1-10 of zeer slecht . . .. zeer goed enz ?
Dus zichzelf met die schaal beoordelen?
Hebben mensen het vermogen om objectief een betrouwbare mening te vormen over dat waar hij zichzelf mee kan of wil ontwikkelen? Zich echt realiserend dat dat belangrijk voor hem is. En daarmee een antwoord gevend aan hem/haarzelf en niet aan een ander ter inzage.
Een globaal cijfer eropplakken lijkt me erg onwaarschijnlijk, maar het is wel mogelijk - zij het niet eenvoudig - over een specifieke eigenschap zichzelf te beoordelen. Maar ik vraag me af of 'leider' fundamenteel is in je vraagstelling. Elke mens heeft verantwoordelijkheden om te nemen, hoe gering ook. En hier dringt de nood aan zelfreflectie zich evenzeer op.
"C++ : Where friends have access to your private members." Gavin Russell Baker.

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Vaardigheden en gebreken tonen zich in de praktijk.

Je zou jezelf een reeks testen kunnen afnemen, en aan de hand van de uitkomsten je een min of meer objectief beeld van jezelf kunnen vormen. De grote kunst daarbij is dan natuurlijk om niet achteraf allerlei uitvluchten te bedenken om die uitkomsten niet serieus te hoeven nemen.

Wie in het dagelijks leven goed oplet zal zich ook wel een aardig beeld kunnen vormen van zijn sterke en zwakke kanten, zolang men de feiten maar onder ogen durft te zien. Een probleem is wel dat dit emotioneel gezien niet altijd zo prettig is.

Gebruikersavatar
Berichten: 926

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

In physics I trust schreef:Dus zichzelf met die schaal beoordelen?

Een globaal cijfer eropplakken lijkt me erg onwaarschijnlijk, maar het is wel mogelijk - zij het niet eenvoudig - over een specifieke eigenschap zichzelf te beoordelen. Maar ik vraag me af of 'leider' fundamenteel is in je vraagstelling. Elke mens heeft verantwoordelijkheden om te nemen, hoe gering ook. En hier dringt de nood aan zelfreflectie zich evenzeer op.
Als je jezelf beoordeelt dan kom je uit op een waardeoordeel. Die kun je dan plaatsen op een schaal bij meerdere vragen over een bepaald onderdeel om daarmee wat meer structuur te krijgen. Als schaal kun je bv de Likertschaal gebruiken.

Uiteindelijk is 'leider' fundamenteel voor mij. Het heeft te maken met het onderwerp leiderschap.

Maar basic is de onderliggende vraag of de mens als zodanig dat vermogen heeft, je zelf objectief beoordelen dus. Ik kan me voorstellen dat ikzelf een aantal dingen van mijn gedrag kan beoordelen die ik ook kan benoemen. Maar ik kan me ook voorstellen dat ik een aantal dingen niet of niet goed genoeg kan beoordelen. Ik ken ze niet, het zijn blinde vlekken.

Anderen kunnen je daar wel mee helpen, als dat nodig is.

Daar komt ook nog bij wat de uitleg is over het onderwerp dat wat je beoordeelt.
nothing will change without a rebel

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Om een vaardigheid objectief te kunnen beoordelen moet je die vaardigheid eerst door een exacte omschrijving ook tot een objectieve eigenschap maken. Als het eenmaal een scherp omschreven eigenschap is, zal de mate waarin iemand daarover beschikt ook aan de hand van concreet waarneembare voorvallen kunnen worden vastgesteld.

Maar zolang dat nog niet zo is kan iedereen daar vrijelijk over filosoferen, en heeft er eigenlijk ook niemand gelijk omdat het niet duidelijk is waar ze het over hebben.

Zie hier voor een voorbeeld hoe het zou kunnen:

http://books.google.nl/books?id=WN_7Mn_GC3...p;q&f=false

Gebruikersavatar
Berichten: 926

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Bartjes schreef:Vaardigheden en gebreken tonen zich in de praktijk.

Je zou jezelf een reeks testen kunnen afnemen, en aan de hand van de uitkomsten je een min of meer objectief beeld van jezelf kunnen vormen.
Blijft wel over dat je een waarneming van jezelf ook door jezelf waarneemt. Wat neem je dan waar? Wat beoordeel je dan ?
nothing will change without a rebel

Gebruikersavatar
Berichten: 926

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Bartjes schreef:Om een vaardigheid objectief te kunnen beoordelen moet je die vaardigheid eerst door een exacte omschrijving ook tot een objectieve eigenschap maken. Als het eenmaal een scherp omschreven eigenschap is, zal de mate waarin iemand daarover beschikt ook aan de hand van concreet waarneembare voorvallen kunnen worden vastgesteld.

Maar zolang dat nog niet zo is kan iedereen daar vrijelijk over filosoferen, en heeft er eigenlijk ook niemand gelijk omdat het niet duidelijk is waar ze het over hebben.

Zie hier voor een voorbeeld hoe het zou kunnen:

http://books.google.nl/books?id=WN_7Mn_GC3...p;q&f=false
Wat ik geleerd heb: Dat wat A zegt over B zegt meer over A dan over B.

Ik werk niet zo graag met voorbeelden daar ze mij soms te sturend zijn maar hier is er een...

Dit is bv een vraag die ik kan voorleggen aan een leider:

Een ineffektieve leider ontbeert energie en enthousiasme.

Een leider heeft energie en enthousiasme nodig. Een leider maakt anderen enthousiast; een leider inspireert. De leider heeft een goed plan. Hij is daar enthousiast over en iedereen heeft zin om aan dit plan deel te nemen.

De leider gelooft in zijn idee en wil dat graag delen. De leider staat in verbinding met zijn persoonlijke passie. Hij weet betekenis te geven aan zijn leven en werk. Is daarom enthousiast!

Een effektieve leider weet vanuit zijn eigen hart te werken, leeft vanuit zijn eigen missie. Willen wij onszelf leiden, dan moeten wij enthousiasme en energie ontdekken. Bij onszelf.

En dit is een beoordelingsmethode, door de leider zelf.



Ik heb energie en enthousiasme

Helemaal mee oneens - mee oneens - niet mee eens/niet mee oneens - mee eens - helemaal mee eens

1 2 3 4 5

Maar nu een toevoeging/een andere benadering op dezelfde vraag, met dezelfde beoordelingsmethode:

Ik heb energie en enthousiasme

Mijn medewerkers vinden dat ik energie en enthousiasme heb

Mijn leider vindt dat ik energie en enthousiasme heb

Zoals je ziet krijgt de leider nu 3 vragen. Toegegeven, ik voeg nu ook het onderdeel empathie er aan toe.

Maar kan hij dat wel beoordelen, kan de mens dat dus ?
nothing will change without a rebel

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Je zou het concreter moeten maken zodat iemand gedwongen wordt naar de feiten te kijken, in plaats van naar beoordelingen of inschattingen van hemzelf of anderen.

Als je beoordelingen of inschattingen op zich zou willen onderzoeken, kan je ze nergens mee vergelijken als je de eigenschappen waar die beoordelingen over gaan niet onafhankelijk van die beoordelingen en inschattingen gedefinieerd hebt. Als je een scherpe definitie hebt kan je ook onderzoeken hoe goed of slecht mensen zijn in het (uit de losse hand) beoordelen of inschatten van eigenschappen.

In de psychologie is proefondervindelijk onderzoek mogelijk, maar daar zitten veel haken en ogen aan. Juist omdat mensen zichzelf gemakkelijk voor de gek houden moet je daarbij heel zorgvuldig te werk gaan. In de eerder gegeven link kan je vinden wat er voor 'leiderschap' al in die richting gedaan is. Het is onwaarschijnlijk dat je zelf iets beters zult bedenken zonder eerst te bestuderen wat er al bekend is.

Berichten: 101

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Ik zou mezelf best kritisch kunnen beoordelen. Maar weet haast wel zeker dat misschien onbewust kritische dingen genegeerd zullen worden vanwege het persoonlijke perspectief dat verschilt per persoon.

Gebruikersavatar
Berichten: 354

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Hebben mensen het vermogen om objectief een betrouwbare mening te vormen over dat waar hij zichzelf mee kan of wil ontwikkelen?
Iedere waarneming is subjectief, omdat elke waarnemer zijn waarnemingen filtert. Dat filter is sterk waarnemer-gebonden tengevolge van zijn opvoeding (zoals zijn mate van eerlijkheid), van zijn scholing en van zijn intelligentie.

Gebruikersavatar
Berichten: 926

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Iedere waarneming is subjectief, omdat elke waarnemer zijn waarnemingen filtert. Dat filter is sterk waarnemer-gebonden tengevolge van zijn opvoeding (zoals zijn mate van eerlijkheid), van zijn scholing en van zijn intelligentie.
Kun je dat ook toeschrijven aan professioneel geschoolde mensen zoals bv een psycholoog?
nothing will change without a rebel

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Iedere waarneming is subjectief, omdat elke waarnemer zijn waarnemingen filtert. Dat filter is sterk waarnemer-gebonden tengevolge van zijn opvoeding (zoals zijn mate van eerlijkheid), van zijn scholing en van zijn intelligentie.
Klopt. Al kan ik er nog een aantal factoren aan toevoegen: z'n (niet-verwerkte) trauma's, z'n interesses, z'n stemming,...
Kun je dat ook toeschrijven aan professioneel geschoolde mensen zoals bv een psycholoog?
Ja, ook een psycholoog heeft z'n blinde vlekken. Weten dàt je blinde vlekken hebt (wat vermoedelijk ietsje vaker voorkomt bij psychologen), betekent nog niet dat je ze allemaal kan weg werken, zeker niet...

De oorzaak daarvan is op zich al te verklaren door het feit dat we maar in staat zijn om een heel kleine hoeveelheid van de prikkels die op ons afkomen bewust te verwerken. Dat betekent tegelijk dat we enorm veel prikkels missen, die nochtans ook deel uitmaken van de realiteit. En zelfs van de prikkels die we wel bewust verwerken, zal de verwerking ervan vaak niet optimaal zijn. We zullen ze vooral op een zodanige manier verwerken zodat ze passen in de vele schema's die we hebben over hoe iets dient te verlopen

Op deze pagina van Wikipedia kan je allerlei vaak voorkomende denkfouten terug vinden. Hoe goed we ook beseffen dat we deze fouten maken, toch zullen we ze nooit allemaal kunnen voorkomen. Een leider of een psycholoog zal daar ook bloot aan staan.

Het is wel zo dat psychologen proberen om deze denkfouten zoveel als mogelijk eruit te filteren. Dat kan deels door zoveel mogelijk gebruik te maken van duidelijk omschreven 'diagnoses' van bv. wat een bepaalde stoornis is én dmv. min of meer objectieve meetsystemen. Alleen is het zo dat de meest objectieve meetinstrumenten erg schaars zijn in de psychologische/ psychiatrische praktijk. Het bewijs daarvan is ondermeer dat geen enkele psychiatrische/ psychologische stoornis of fenomeen met zekerheid kan worden aangetoond via één van de meest objectieve meetmethoden van de psychologie/ psychiatrie, namelijk de beeldvorming van de hersenen (neuropsychologisch onderzoek), bv. een CT-scan, een NMR ed. van de hersenen. Trouwens dan nog dient een persoon (= een subjectief wezen) deze grotendeels te interpreteren (of anders een computer te programmeren om deze te interpreteren), die ook weer nooit volledig objectief kan zijn.

Om die subjectiviteit verder aan te pakken is men dan gebruik gaan maken van de Likertschaal, waarop bv. iemand zichzelf kan beoordelen. In de vrijwillige hulpverlening is deze nog redelijk betrouwbaar: mensen zijn bereid mee te werken om beter te worden, dus proberen ze die vaak zo adequaat als mogelijk in te vullen. Maar de betrouwbaarheid betreft hier vooral de kijk van de patiënt (!!, een subjectief wezen dus) op zijn eigen problemen. Je bevraagt dus niet zomaar de werkelijke objectieve feiten, maar wél wat de patiënt ervan onthouden heeft en wat zijn visie is op z'n problemen. Dit gebeurt evengoed als hij gevraagd wordt hoeveel uren hij bv. in de laatste week heeft geslapen, tenzij hij dat elke nacht heeft geregistreerd en dan nog...

Dit geldt evengoed voor leiders: met zo'n Likertvragenlijst bevraag je hen over hun eigen kijk op zichzelf (= per definitie subjectief).

Bovendien spreken we dan nog niet over mensen die heel bewust de vragenlijst verkeerd zullen beantwoorden, bv. uit schaamte, uit druk om sociale gewenste antwoorden te geven, omdat hij zo bepaalde voordelen hoopt te krijgen enz...

Als we dan weer kijken naar de hulpverlening (nu niet zozeer de psycholoog, maar wél vooral de psychotherapeut) dan is het wel zo dat er vaker dan vroeger in die opleiding ook iets zit, zoals leertherapie. Dit houdt een soort groepstherapie in met de medestudenten, geleid door een ervaren psychotherapeut, met ondermeer de bedoeling dat de student-therapeut z'n eigen blinde vlekken leert kennen. Dit is erg belangrijk als je psychotherapie aanbiedt aan cliënten/ patiënten. Omdat het nu eenmaal niet de bedoeling is (en het zelfs gevaarlijk kan zijn) om vanuit jouw eigen blinde vlekken kenmerken te gaan toekennen aan de cliënt die hij nochtans niet heeft.

Een voorbeeldje om het wat duidelijker te maken: een therapeut die net te horen kreeg van enkele mensen dat hij slecht werk levert, kan in een bepaald gesprek met z'n cliënt de indruk krijgen dat zijn cliënt ook denkt dat hij z'n werk niet goed doet. De therapeut kan dat bv. besluiten omdat hij de cliënt op een bepaald moment een grimas ziet maken op een vraag die de therapeut stelde, een grimas die lijkt op een afwijzing. Mogelijks zal deze therapeut daar dan ook op reageren, door bv. aan te geven aan die cliënt dat deze (de cliënt) dat denkt, of door zich nog onzekerder te gaan voelen in het contact met die cliënt. Nu is het echter evengoed mogelijk dat die therapeut ahw. 'spoken' zag en dat die cliënt een grimas trok omdat de vraag hem deed denken aan een pijnlijke situatie die volkomen los staat van de therapeut. Als de therapeut dit echter niet doorheeft, dan legt hij mogelijk z'n eigen oordelen over zichzelf/ de mensen die hem zeiden dat hij z'n werk niet goed doet, in de mond van een cliënt die dat helemaal niet denkt. Bovendien gaat het dan nog om een cliënt die er net alle belang bij heeft zichzelf te leren kennen zoals hij werkelijk is (en niet door te geloven wat de therapeut hem zomaar opspeldt). Vandaar dat leertherapie belangrijk kan zijn om te weten waarvoor je als mens gevoelig bent.

Eens men afgestudeerd is probeert men vaak een groepje te vormen met andere therapeuten om aan intervisie te doen: hierbij worden casussen besproken met collega's die andere blinde vlekken hebben (maar vaak niet dezelfde als de therapeut waarover we het hebben). Daardoor kunnen de collega-therapeuten zo elkaar wijzen op 'blinde vlekken' of situaties waarin de therapeut vermoedelijk z'n eigen gedachten op z'n cliënten projecteert. Dat is dus terug een beschermingsmechanisme tegen 'het subjectieve denken van de therapeut tav. z'n cliënt'.

Nog een andere manier om daar als therapeut mee om te gaan, is je er simpelweg van bewust zijn dat je als therapeut zeker niet de alweter bent en dat je jouw indrukken ook toetst aan de ervaringen van de cliënt. Als een cliënt zich niet herkent in een beschrijving van de therapeut, dan kan de cliënt dat gewoon aangeven en wordt de beschrijving (hypothese die de therapeut maakte) gewoon opzij gelegd. Het kan dan wel zijn dat de cliënt eigenlijk wel voldoet aan die hypothese, maar dat het voor de cliënt nog te bedreigend is om dat in te zien. Maar da's op zich geen probleem: het is dan een kwestie van op een later tijdstip die hypothese opnieuw voor te leggen aan de cliënt én z'n reactie erop te vragen ('zou het kunnen zijn dat... Herken je dat bij jezelf?). En vooral nog steeds vanuit de overtuiging dat de therapeut zeker fout kan zitten met z'n hypothese en dat hij die dan moet laten varen.

Beter daarom is de cliënt zelf tot z'n eigen zelfinzichten te laten komen, op voorwaarde dat je de cliënt daarbij zoveel mogelijk verschillende aspecten van de kwestie laat inzien. Hoe meer informatie de cliënt kan raadplegen over externe factoren (feiten, omstandigheden, ed.) en over z'n eigen belevingswereld (interne factoren, bv. z'n eigen gedachten en emoties), hoe beter hij kan komen tot iets dat voor hem juist aanvoelt. En daar is het vooral ook om te doen in therapie: de cliënt voor zichzelf een kader laten scheppen die hem duidelijkheid biedt over zichzelf en die zoveel mogelijk ook rekening houdt met de reëel voorkomende factoren (= de realiteit niet ontkennen), zodat hij van daaruit de beste beslissingen kan nemen waar hij zich het beste kan bij voelen.

Tenslotte denk ik te mogen stellen dat de zelfkennis van iemand die een tijd in therapie is geweest vaak zal toenemen. Of toch bij de meeste therapieën die een zekere succesgraad kenden. In therapie leer je jouw eigen valkuilen kennen (patronen die steeds weer opnieuw voorkomen in je leven en waarop je steeds weer vastloopt), leer je jezelf ook beter in vraag te stellen (= ietwat kritisch jouw denkwereld/ ervaringswereld te onderzoeken) & leer je natuurlijk het liefst ook hoe je daar beter mee kan omgaan. Na zo'n therapie zal de zelfkennis van de cliënt dan vaak groter zijn dan voor de therapie.

Ik hoop dat het zo duidelijk is dat je nooit kan ontsnappen aan jouw eigen subjectieve kijk, jouw eigen denkfouten die je, als mens, nu eenmaal met je mee draagt. Je kan echter wel een aantal corrigerende maatregelen proberen in te bouwen, zoals psychotherapeuten dit ook proberen. Maar zelfs dan, zal je nog fouten maken. Het blijft dan ook erg belangrijk om, als therapeut, niet jouw eigen visie op te dringen aan een cliënt, die zich daar niet in terugvindt.

Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Gebruikersavatar
Berichten: 926

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Dido schreef:Om die subjectiviteit verder aan te pakken is men dan gebruik gaan maken van de Likertschaal, waarop bv. iemand zichzelf kan beoordelen. In de vrijwillige hulpverlening is deze nog redelijk betrouwbaar: mensen zijn bereid mee te werken om beter te worden, dus proberen ze die vaak zo adequaat als mogelijk in te vullen. Maar de betrouwbaarheid betreft hier vooral de kijk van de patiënt (!!, een subjectief wezen dus) op zijn eigen problemen. Je bevraagt dus niet zomaar de werkelijke objectieve feiten, maar wél wat de patiënt ervan onthouden heeft en wat zijn visie is op z'n problemen. Dit gebeurt evengoed als hij gevraagd wordt hoeveel uren hij bv. in de laatste week heeft geslapen, tenzij hij dat elke nacht heeft geregistreerd en dan nog...

Dit geldt evengoed voor leiders: met zo'n Likertvragenlijst bevraag je hen over hun eigen kijk op zichzelf (= per definitie subjectief).

Bovendien spreken we dan nog niet over mensen die heel bewust de vragenlijst verkeerd zullen beantwoorden, bv. uit schaamte, uit druk om sociale gewenste antwoorden te geven, omdat hij zo bepaalde voordelen hoopt te krijgen enz...
Nu werp ik mij niet op als een therapeut maar als een zeg maar feedbackgevend en informatiegevend persoon. Ik hou mij vooral bezig met de gedachte wat 'het oplevert'. Dus niet zozeer de persoon als persoon evaluerend. Dat wat het oplevert is de basis en daarvan is de client zelf verantwoordelijk voor. Geeft hij bewust onjuiste informatie dan snijdt hij zichzelf. Dat moet hij wel weten !

In mijn optiek is email contact een basis om de client de mogelijkheid te geven om zo eerlijk en open mogelijk te kunnen laten schrijven. Geen persoonlijk 1 op 1 contact dus.

De reacties, wederzijds, zal moeten leiden naar gewenste doelen, ik noem dat output gericht. Ik kan wel als dat nodig is een verwijzing geven naar bv een psycholoog. Dat wordt dan een keuze. De anonimiteit van zijn schrijven als geheel is de veiligheid van de inhoud en daarmee openingen geven voor de vooruitgang. Plus de inhoud uiteraard.
nothing will change without a rebel

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

OK, Benb, dat snap ik. Mijn antwoord was, zoals aangegeven, bedoeld op jouw begin- en vervolgvragen:

(1)
benb schreef:...

Kan een leider als mens zichzelf beoordelen over zijn leiderschap ? Kan hij dat aan de hand van een -schriftelijke- vraag en een antwoordkeuze op een bepaalde beoordelingsschaal, bv 1-10 of zeer slecht . . .. zeer goed enz ?

Hebben mensen het vermogen om objectief een betrouwbare mening te vormen over dat waar hij zichzelf mee kan of wil ontwikkelen? Zich echt realiserend dat dat belangrijk voor hem is. En daarmee een antwoord gevend aan hem/haarzelf en niet aan een ander ter inzage.
en op:

(2)
Kun je dat ook toeschrijven aan professioneel geschoolde mensen zoals bv een psycholoog?
Verder weet ik niet goed of je het volgende hebt opgepikt in de berichtjes hierboven, vandaar dat ik het nog even in de verf wil zetten (met dan wel de kans dat dit overbodig is):
benb schreef:... Dat wat het oplevert is de basis en daarvan is de client zelf verantwoordelijk voor. Geeft hij bewust onjuiste informatie dan snijdt hij zichzelf. Dat moet hij wel weten !

...
Mensen maken ook onbewust, met de beste wil van de wereld, denkfouten. Je kan dus niet zomaar stellen dat het aan de leider zelf ligt als hij onjuiste informatie geeft. Wij zullen allemaal denkfouten maken (en dus ook inschattingsfouten), als we bevraagd worden over onze eigen zelfevaluatie met een Likertschaal. Daar dien je dus rekening mee te houden.

Al is het in meerdere situaties (niet alle!) zo dat die objectieve zelfevaluatie niet echt nodig is. Ten eerste omdat die toch niet bestaat, ten tweede omdat het vaak veel interessanter is te vertrekken van hoe de persoon zelf zichzelf waarneemt (met de bias'en erbij) dan daarbij veel energie te steken in het streven naar een absolute objectiviteit die dan toch niet haalbaar is, tot op heden.

Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Gebruikersavatar
Berichten: 926

Re: Kunnen mensen zichzelf objectief beoordelen ?

Dido schreef:OK, Benb, dat snap ik. Mijn antwoord was, zoals aangegeven, bedoeld op jouw begin- en vervolgvragen:

(1) en op:

(2)

Verder weet ik niet goed of je het volgende hebt opgepikt in de berichtjes hierboven, vandaar dat ik het nog even in de verf wil zetten (met dan wel de kans dat dit overbodig is):

Mensen maken ook onbewust, met de beste wil van de wereld, denkfouten. Je kan dus niet zomaar stellen dat het aan de leider zelf ligt als hij onjuiste informatie geeft. Wij zullen allemaal denkfouten maken (en dus ook inschattingsfouten), als we bevraagd worden over onze eigen zelfevaluatie met een Likertschaal. Daar dien je dus rekening mee te houden.

Al is het in meerdere situaties (niet alle!) zo dat die objectieve zelfevaluatie niet echt nodig is. Ten eerste omdat die toch niet bestaat, ten tweede omdat het vaak veel interessanter is te vertrekken van hoe de persoon zelf zichzelf waarneemt (met de bias'en erbij) dan daarbij veel energie te steken in het streven naar een absolute objectiviteit die dan toch niet haalbaar is, tot op heden.

Dido
Dank voor je reaktie en in dit geval wat meer 'tegengas' Dido. De les is dan dat ik mij meer zal moeten concentreren op dat onvermogen, om niet altijd de juiste waarneming te kunnen weergeven door eventuele denkfouten. Het lijkt me dat dat mogelijk zou kunnen zijn door te kijken naar zijn leiderschapstijl versus het (zijn) uitvoerende werk en zijn benadering van mensen. Daar kunnen dan verschillen inzitten (en overeenkomsten) dat een verdieping dan vraagt.
nothing will change without a rebel

Reageer