als ik er NaCl aan toe voeg, dit in tegenstelling tot chloorzuur, wat direct reageert onder vorming van ClO2 gas en Cl2 gas.Vervolgens heb ik er wat NaI aan toegevoegd en het doet nog steeds niets. Je zou toch verwachten dat er I2 zou ontstaan? NaI is best een sterke reductor. Met chloorzuur krijg ik hier ogenblikkelijk I2 (en een hoop andere rommel).
Ik heb toen het spul verwarmd tot ca. 80 graden en toen werd de vloeistof een beetje geel en wat troebel. Toen kwam er blijkbaar iets I2 vrij. Verder verhitten durfde ik niet, omdat ik bang ben om perchloorzuur verder te concentreren. Is er iemand hier, die kan aangeven of het inderdaad zo gevaarlijk is om dit materiaal verder te verhitten? Zolang ik het niet zeker weet zal ik het in ieder geval niet doen. Ik heb geen zin in rondvliegende glassplinters.
Ik weet dat perchloraat redelijk inert is in waterige oplossing, maar van 60% HClO4 had ik dit gedrag toch niet verwacht.
Even ter geruststelling voor iedereen hier
. Al dat geexperimenteer met perchloorzuur heb ik gedaan met slechts 200 microliter per experiment, zodat, als er iets fout gaat, de gevolgen nog te overzien zijn. Ik wil deze stof eerst veel beter leren kennen, voordat ik er grotere experimenten mee ga doen.Ik heb tot nu toe eigenlijk nog niets kunnen oxideren met het perchloorzuur, het reageert gewoon niet als oxidator, het reageert alleen als sterk zuur in waterige oplossing. Kan iemand me uitleggen waardoor dit komt of doe ik iets verkeerd? Ik had gehoopt dat ik met perchloorzuur een sterke oxidator in huis zou hebben, die op een schone manier oxideert en niet zoals chloorzuur (aangezuurd chloraat), wat allerlei nevenreacties heeft bij zijn oxidatie-reacties.
Het experimenteerafval van het perchloorzuur heeft wel een heel leuk tweede leven. Het geeft prachtige mooie droge kristallen KClO4 met een oplossing van K2CO3 of KCl
.
. Maar goed, het is als sterk zuur (en alleen maar zuur zonder andere werkingen) toch ook wel erg interessant, omdat het met vrijwel niets complexen vormt in waterige oplossing.